คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 2
Episode 2: เรื่องหลังจากนั้น
สายๆของวันถัดมา
“อืม...”เสียงหวานครางเบาๆออกมา เปลือกตาบางค่อยๆเปิดออกด้วยความมึนงง ดวงตากลมโตมองไปรอบๆก็พบว่าห้องที่ตนนอนอยู่นั้นไม่ใช่ห้องนอนของตนเอง มือบางค่อยๆยกขึ้นยันพื้นเตียงเพื่อพยุงตัวให้ลุกขึ้น แต่ทันทีที่ขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็รู้สึกเจ็บเสียดเป็นอย่างมาก แถมยังรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ใหญ่คาอยู่ภายในช่องทางด้านหลัง
ใบหน้าหวานแดงเถือก เมื่อหันไปมองก็พบร่างสูงใหญ่และใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเจ้าชายของเมมเบอร์คนที่สิบของวงเท่านั้นล่ะ ใบหน้าหวานๆของมักเน่ของวงก็แดงซ่านด้วยความอาย ขณะที่สมองกำลังคิดจะพยายามหาทางออกจากอ้อมแขนแกร่งเพราะร่างบางอยากจะอาบน้ำชำระร่างกาย ร่างสูงก็เป็นฝ่ายยกแขนแกร่งออกจากเอวบางเอง (ทั้งๆที่ยังหลับอยู่)
คยูฮยอนค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ ตอนแรกร่างโปร่งกะว่าจะอาบน้ำในห้องของพี่ชายร่างสูงไปเลยแต่เพราะว่าไม่มีชุดใส่ จึงตัดสินใจสวมเสื้อผ้าชุดเมื่อคืนและค่อยเดินกลับห้องหมายจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับมาคุยกับชีวอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ
แอ๊ด!!!
มือบางเปิดประตูออกด้วยความเบามืออย่างที่สุด พลางชะโงกหัวออกไปดูก่อนว่ามีสมาชิกคนใดตื่นรึยัง เมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครจึงค่อยๆก้าวออกจากห้องอย่างช้าๆ เพราะปวดสะโพกเป็นอันมาก ก่อนจะหันไปปิดประตูห้องของพี่ชายร่างสูง และพยุงตนเองไปตามกำแพงจนถึงห้อง
ปึง!!!
ร่างเพรียวปิดประตูด้วยความระมัดระวัง พยายามไม่ปลุกสมาชิกคนอื่นๆ ร่างโปร่งบางของมักเน่แห่งซุปเปอร์ จูเนียร์ค่อยๆทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยความระมัดระวังอย่างที่สุด (เพราะไม่งั้นมันจะปวดเอวนักกว่าเดิม) ก่อนจะลุกขึ้นคว้าผ้าขนหนูเดินโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำไป
ซ่าส์!!!
ร่างบอบบางก้าวลงอ่างอาบน้ำอย่างช้าๆ ค่อยๆวางหัวกลมลงที่ขอบอ่างและปิดตาลงนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
คยูฮยอนอ่า พี่รักนายนะ ประโยคนี่ของชีวอนทำเอาใบหน้าหวานๆแดงซ่านด้วยความเขิน เขินที่คนที่ตนเองรัก (แต่เขาไม่รู้) บอกรัก
เปลือกตาบางปิดลงราวกับต้องการพักผ่อน มือบางกวักน้ำขึ้นมาลูบตัวไปทุกส่วนเพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย ก่อนจะลุกขึ้นจากน้ำเมื่อแช่น้ำจนพอใจแล้ว มือบางคว้างผ้าขนหนูมาเช็ดไปตามร่างกายและเส้นผมที่เปียกชุ่ม ก่อนจะคว้าเอาชุดนอนมาใส่พลางกุมขมับไปด้วย เพราะเขารู้สึกว่ามันแปลกๆ
ตุ้บ!!!
ร่างโปร่งบางของมักเน่ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างแรง เขารู้สึกตามันร้อนๆพร่าไปหมด แถมยังปวดหัว เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเอามากๆ และก่อนที่จะได้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ อาการปวดหัวก็เข้าเล่นงานจน คยูฮยอนต้องปิดเปลือกตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราอันแสนยาวนาน....
++++++++++++
ก่อนหน้านี้เล็กน้อย
ห้องนอนของชีวอน
หลังจากมักเน่ของวงออกไปได้ไม่นาน ร่างสูงใหญ่ของเมมเบอร์ที่ได้ฉายาว่าเจ้าชาย ก็ลุกขึ้นจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่า ผ้าห่มร่นลงมาปิดส่วนนั้นอย่างหมิ่นเหม่ มือหนายกขึ้นกุมหัวเพราะแฮงก์ มือหนาควานหายาแก้แฮงก์ที่อยู่ในลิ้นชักของตู้ข้างเตียงออกมา ก่อนจะรีบกินมันเข้าไป
เมื่ออาการแฮงก์ค่อยยังชั่ว ชีวอนจึงลุกขึ้นจากเตียงหมายจะไปอาบน้ำ แต่ก็รู้สึกสงสัยว่าทำไม เสื้อผ้าที่เขาใส่เมื่อคืนถึงกระจัดกระจายไปทั่วห้อง และใครเป็นคนมาส่งเขาที่ห้อง แม้ตามความรู้สึกจะคิดว่าเป็นโจ คยูฮยอนมักเน่ของวง แต่มันก็เลือนรางเอามากๆ
“แกมันบ้าชีวอน”ก่นด่าตัวเองทันทีที่เมื่อน้ำเย็นๆโดนผิวกาย สิ่งที่เขาเห็นในมโนภาพ (แบบเลือนราง) ก็คือภาพของรุ่นน้องหน้าหวานผู้น่ารักกำลังร่วมรักกับตนเองอย่างเร่าร้อน แม้เขาจะสงสัยมาตั้งแต่ตื่นขึ้นมาแล้วว่าทำไมเขาและห้องของเขามันถึงอยู่ในสภาพนั้น แต่ชีวอนก็คิดว่าเขาคงจะนอนดิ้นและคิดไปเองมากกว่า เพราะเขาคงไม่ได้มีอะไรกับคนที่เขารักมากตอนเมาหรอก
หลังจากปล่อยให้สายน้ำเย็นๆชำระล้างร่างกายมานานจนเกินพอ ร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำใสสภาพผ้าขนหนูพันอยู่ที่เอวเพียงผืนเดียว และในมือข้างขวาก็มีผ้าผืนเล็กที่ใช้เช็ดเส้นผมที่เปียกน้ำไปด้วย มือข้างที่ว่างก็จัดการค้นหาเสื้อผ้าสบายๆมาใส่ เพราะวันนี้พวกเขาทั้งวงนั้นไม่มีงาน วันนี้นั้นเป็นวันหยุดของซุปเปอร์ จูเนียร์
แกร๊ก!!!
แอ๊ด!!!
ปึง!!!
เสียงสามเสียงที่ดังไล่เลี่ยกัน ทำเอาร่างเล็กของคิม เรียววุค เมมเบอร์คนที่ 11 ของวงถึงกับสะดุ้ง ในขณะที่กำลังค้นหาของมาทำอาหารเที่ยง (เพราะมันเลยเช้ามานานโขแล้ว) ให้เมมเบอร์คนอื่นๆได้ทานกัน
“อรุณสวัสดิ์ฮะ พี่ชีวอน”เรียววุคเอ่ยทักทาย ก่อนจะกลับไปทานอาหารต่อ
“นี่ยังไม่มีใครตื่นอีกเหรอ”ชีวอนเอ่ยถามร่างเล็ก พลางหยิบขวดน้ำออกมาดื่ม และเดินไปนั่งลงยังโต๊ะทานอาหาร
“ก็พอมีตื่นบ้างแล้วนะฮะ ที่ตื่นแล้วก็มีพี่ชินดง พี่ซองมิน พี่อึนฮยอก พี่ดงเฮ แล้วก็พี่อีทึกฮะ”เสียงเล็กๆสมตัวเอ่ยตอบพลางหั่นผักไปด้วย
“แล้วนี่นายไม่ได้เป็นเวรทำอาหารคู่กับคยูหรอกเหรอ”ชีวอนเอ่ยถามต่อด้วยความสงสัย
“ก็เป็นนะสิฮะ ผมลองไปเคาะประตูห้องคยูดูแล้ว แต่เขาไม่ตอบ สงสัยเมื่อคืนคงจะเล่นเกมส์ต่อแน่ๆเลย ถึงได้ยังไม่ตื่นนะฮะ”ร่างเล็กบ่นให้ฟัง
“พี่ว่า สงสัยคงจะเล่นหนักมากไปแน่ๆเลย”เสียงหวานของลีดเดอร์เอ่ยดังขึ้น ชีวอนหันไปมองในทันที เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนยังคงเปียกน้ำอยู่ แสดงว่าลีดเดอร์ตาหวานนั้นเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ
“เพราะเมื่อกี้พี่ลองไปเคาะประตูดู ไม่ยอมตอบอะไรมาเลยนะสิ”อีทึกตอบคำถามตามที่สายตาของชีวอนนั้นส่งมา
“งั้นเดี๋ยวผมช่วยเรียววุคทำอาหารแทนคยูก็แล้วกันนะฮะ”ชีวอนเอ่ยแทรกขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นไปช่วยรุ่นน้องร่างเล็กทำอาหาร
++++++++++++
35% ก่อนนะค่ะ แล้วจะรีบมาลงต่อให้นะค่ะ อ่านแล้วเม้นท์หน่อยนะค่ะ เพราะไรท์เตอร์อยากรู้ว่ามันสนุกรึเปล่า ระหว่างนี้ลองคิดกันไปพลางๆนะค่ะว่ามันจะเป็นยังไงต่อ (14/11/11)
กลับมาต่อแล้วค่า^O^
+++++++++++++
เวลาบ่ายแก่ๆ
เหล่าเมมเบอร์ทั้งหลายของวง หลังจากตื่นในช่วงประมาณเที่ยง ตื่นมาปุ๊บก็กินข้าวปั๊บ แต่ก็มีสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจของใครหลายคนและยังคงเป็นประเดนถึงตอนนี้คือ
มักเน่ของวงเป็นอะไรรึเปล่าถึงยังไม่ตื่น ทุกคนต่างก็สงสัยแต่ก็ยังคงไม่มีใครไปดู จนตอนนี้ความเป็นห่วงเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ แม้เมมเบอร์หลายคนๆจะพยายามคิดในทางบวกว่า มักเน่เมื่อคืนหลังจากกลับจากดื่มคงจะเล่นเกมส์ต่อจนดึกดื่นมากเลยยังนอนไม่ตื่น แต่มันก็คงมากเกินไปเพราะนี่ก็ใกล้จะเย็นแล้ว มักเน่ยังคงไม่ลุกจากที่นอน
“เดี๋ยวฉันไปดูเอง”ลีดเดอร์ตาหวานเป็นฝ่ายอาสาไปตามมักเน่ของวง ร่างเพรียวบางลุกขึ้นจากโซฟาก่อนจะเดินไปตามทางเดิน พร้อมพกความเป็นห่วงของเมมเบอร์คนอื่นๆไปด้วย
ก๊อก ก๊อก
“คยูนายตื่นรึยัง”เสียงหวานของลีดเดอร์ตาหวานเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อหยุดอยู่หน้าห้องนอนของมักเน่พร้อมทั้งเคาะประตูห้องด้วย
“............”แต่ก็ยังคงไร้เสียงตอบรับ จนทำเอาความเป็นห่วงของเมมเบอร์เริ่มทวีคูณ มือบางของอีทึกลองหมุนลูกบิดดูพบว่ามันไม่ได้ล็อค ก่อนจะค่อยๆบิดมันโผล่ใบหน้าหวานๆราวนางฟ้าเข้าไปก่อน แต่สิ่งที่เห็นก็ทำเอาลีดเดอร์ตาหวานร้อนรนในทันที ร่างเพรียวบางรีบวิ่งเข้าไปจับเนื้อจับตัวของมักเน่ที่นอนกอดตัวเองอยู่บนเตียง ทันทีที่จับไอร้อนที่แผ่ออกมาทำเอาลีทึกปล่อยแทบไม่ทัน ก่อนจะรีบออกมาสั่งการเหล่าเมมเบอร์ที่รอฟังข่าวอยู่นอกห้องทันที
“แย่แล้ว!!! คยูไม่สบาย”สิ้นเสียงหวานของลีดเดอร์คนสวย เหล่าเมมเบอร์ที่ได้ฟังถึงกับนั่งไม่ติดที่กันทีเดียว จนคนที่ดูมีสติที่สุดก็คือคังอินรีบสั่งงานแทนภรรยาสุดที่รักทันที
“ทุกคนสงบสติอารมณ์กันหน่อย เดี๋ยวเรียววุคไปหาที่วัดไข้มาที่ ซองมิน ดงเฮไปเอาน้ำอุ่นๆกับผ้าสะอาดไปเช็ดตัวคยูด้วย แล้วก็ฮยอกแจกับชีวอนไปคอยเฝ้าคยูให้ที คิบอมนายไปดูทีว่าเรายังมียาลดไข้เหลือรึเปล่า ส่วนคนที่เหลือคอยช่วยพวกซองมินก็แล้วกันนะ”เอ่ยบอกอย่างมีสติ ก่อนที่คนที่ได้รับคำสั่งจะไปทำหน้าที่ของตนเองในทันที
13 นาทีผ่านไป
ตอนนี้ภายในหอพักของซุปเปอร์ จูเนียร์ดูวุ่นวายไปหมด ทุกคนต่างช่วยกันทำทุกอย่างเพื่อให้มักเน่ของวงหายป่วย และเนื่องด้วยยาลดไข้ที่หอหมด ทุกคนจึงต้องช่วยกันขับรถออกไปหาซื้อยาโดยแบ่งออกไปเป็นคู่ๆ ทำให้ตอนนี้เหลือแค่เรียววุคที่จะคอยต้มน้ำและนำมาให้ชีวอนที่นั่งเฝ้าเช็ดตัว
ชายหนุ่มร่างสูงคอยนั่งเช็ดตัวให้มักเน่ของวงที่นอนไข้ขึ้นก่อนจะเปลี่ยนชุดให้ เพราะชุดที่ใส่อยู่นั้นเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เมื่อเปลี่ยนชุดให้เสร็จร่างสูงจึงห่มผ้าห่มให้ปิดถึงคอพร้อมทั้งน้ำผ้าชุดน้ำบิดหมาดๆวางไว้บนหน้าผากมนที่มีความร้อนแผ่ออกมาเรื่อยๆ
มือหนาจับมือบางข้างหนึ่งเอาไว้แน่น พลางมองร่างเพรียวด้วยสายตารู้สึกสงสาร พลางสวดภาวนาให้คนที่เขารักหายไข้
“รีบหายนะคยู”เอ่ยบางพลางจูบมือบาง ก่อนจะนำมาแนบไว้ที่แก้มของตน น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาในทันที เพราะเขารักโจ คยูฮยอนมากจึงสงสารมากเมื่อเห็นคนที่รักเป็นอย่างนี้
“หนะ...หนาว”เสียงหวานแผ่วเบาลอดออกมาจากริมฝีปากบางให้ได้ยิน ชายหนุ่มต้องก้มลงไปใกล้เผื่อให้ได้ยินว่าเจ้าตัวน่ะบอกว่าอะไร
เมื่อได้ยินร่างสูงจึงลุกขึ้นยืนเลิกผ้าห่มลง ก่อนที่จะค่อยๆสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน รั้งร่างบางให้เข้ามาภายในอ้อมกอดแกร่ง หัวกลมๆอยู่บนแขนแกร่งข้างหนึ่ง มือข้างที่ว่างก็จัดการดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม ก่อนจะเลื่อนลงกอดเอวบางไว้แน่น เพื่อให้ร่างบอบบางได้รับไออุ่นจากร่างหนาจนสงบลง ใบหน้าหวานๆซุกลงกับอกกว้างดูน่าเอ็นดูมากในสายตาของชีวอน
“หายเร็วๆนะคยู พี่รักนายนะ”
+++++++++++++
100%แย้ย กว่าจะครบได้นี่เล่นเอาเหนื่อย ตอนนี้สั้นไปหน่อยขอโทษด้วยนะค่ะ แล้วก็ต้องขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ไรท์เตอร์จะพยายามค่ะ ตอนแรกไรท์เตอร์เครียดมากเลยว่าจะให้มันจบยังไงดีว่า ไปๆมาๆมันก็จบซะหวานจนหมดจะขึ้นจอคอมไรท์เตอร์เลยแหะๆ เอาเป็นว่าเจอกันตอนหน้านะค่ะ บ๊ายบายค่ะ
ปล.มีอะไรถามได้ค่ะ เพราะถ้ามีเวลาไรท์เตอร์จะมาตอบให้นะค่ะ
ความคิดเห็น