ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
บทที่ 2: ของขวัญวันเกิด
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ คยูฮยอนก็ออกมาแต่งตัวอยู่หน้ากระจก ความจริงแล้วชุดที่เด็กหนุ่มพกมามันก็น้อยนิด จะหาชุดที่มันดูดีหน่อยก็ไม่ค่อยจะมี ว่าแล้วก็ตรงเข้าไปหยิบชุดเก่งมา เป็นเสื้อยืดแขนสั้นสีขาว เสื้อกั๊กแขนกุดลายสก็อตสีแดงสลับดำ และกางเกงขาเดฟสีขาว ก่อนจะหยิบเอารองเท้าผ้าใบคู่โปรดสีเขียวอ่อนออกมา
เมื่อสวมใส่เสร็จเรียบร้อย ก็มาหมุนตัวรอบกระจก หน้าหวานแต้มด้วยรอยยิ้มบางๆ เท่านี้ก็คงจะดูดีมากๆแล้วล่ะ
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น จนร่างบางสะดุ้งเพราะความตกใจ ก่อนจะคว้าเอากระเป๋าสะพายข้างสีน้ำตาลติดมือมาด้วย
ทันทีที่เปิดประตูก็พบร่างสูงใหญ่เหมือนกำแพงกำลังกอดอกอยู่ใบหน้าคมชักหน้ายุ่งๆ เหมือนไม่ค่อยจะสบอารมณ์ ทำให้เด็กหนุ่มคิดได้ว่าอย่างเดียว คือ สงสัยจะแต่งตัวนานไปหน่อย
ร่างสองร่างเดินลงไปจนถึงลานจอดรถ ก่อนที่ร่างเหมือนกำแพงจะหยุดลงที่ลัมโบกินี่สีเงิน และเปิดประตูให้เธอขึ้นไปนั่ง รถคันหรูก็ทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อผ่านเส้นทางต่างๆ ก่อนที่รถจะจอดลงที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่คยูฮยอนต้องขยี้ตาก่อนจะอ่านป้ายเป็นครั้งที่สอง 'SM Park Center'
"จะลงได้รึยัง"เสียงเย็นเยียบถามขึ้นเมื่อเห็นคนข้างๆ ยังนั่งตะลึงกับป้ายหน้าห้างของตัวเอง
"ฮะๆ"คยูฮยอนเปิดประตูรถอย่างเบามือเพราะกลัวว่ามันจะสึกหรอ หรือสีลอกติดมือ
ร่างบางก้าวเท้าตามร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้างสรรพสินค้า และรู้สึกทำตัวไม่ถูกทันทีที่คนตรงหน้าถูกทำความเคารพในฐานะประธานกิจการ โดยที่ชายหนุ่มเดินไปอย่างมั่นอกมั่นใจ พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อถูกไหว้ โดยไม่สนว่าคนที่เดินตามจะทำตัวไม่ถูกยังไงบ้าง
+++++++++++
20%ก่อนนะค่ะ แล้วจะรีบนำมาลงต่อให้ค่ะ เพราะไรท์เตอร์ค่อนข้างจะงานเยอะ แหะๆ ถ้าชอบก็เม้นท์กันได้เลยนะค่ะ ถ้าเห็นว่ารอนานก็ทวงได้ตามสบายค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันอยู่นะค่ะ (15/11/11)
กลับมาต่อแล้วค่ะ
+++++++++++++
จู่ๆร่างสูงก็หยุดลงกะทันหัน เล่นเอาคนที่มัวแต่เดินตามหยุดตัวเองไม่ทัน หน้าหวานเล็กชนเข้ากับหลังคนตัวใหญ่เต็มๆ
“โอย...”คยูฮยอนจับจมูกตัวเองอย่างเจ็บๆ ก่อนจะเหลือบตากลมโตส่งค้อนให้วงใหญ่ แต่ว่าชายหนุ่มก็ทำท่าไม่สนใจ มือใหญ่จับลากแขนเล็กๆ เข้าไปในร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง
เบื้องหน้าของเด็กหนุ่มคือเสื้อผ้าหลากสไตล์ ที่เน้นสีครีม ขาวและดำเป็นหลัก
“ชีวอน!”เสียงเรียกของหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทั้งสองชะงักนิดๆก่อนจะหันไปมองต้นเสียง ซึ่งก็คือหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่งที่สวยมากๆ รูปร่างนางแบบยังต้องชิดซ้าย หน้าหวานสวยเฉี่ยว
ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มเพื่อนสนิทรุ่นเดียวกัน ก่อนจะหยุดลงและส่งยิ้มไปให้
“ฮยอกแจ...”ชีวอนเอ่ยชื่ออย่างคุ้นเคย ก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างตน
“คยูฮยอน นี่ฮยอกแจ เพื่อนฉันเอง”ดวงตากลมใสมองคนตรงหน้า ก่อนจะโค้งตัวให้
“สวัสดีฮะ คยูฮยอนฮะ”เสียงใสเอ่ยแนะนำตัวเรียบร้อย
คิ้วเรียวยาวของคนตรงหน้าเลิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเพื่อนสนิทของตนเอง และหันมามองคนตัวเล็กที่ยืนข้างๆอีกครั้ง
“หวัดดีจ้ะ จะเรียกฮยอกแจก็ได้จ้ะ”
หน้าใสแต้มด้วยรอยยิ้มเมื่อคนตรงหน้าส่งยิ้มแบบเป็นกันเองมาให้ รอยยิ้มที่อบอุ่นเหมือนฮันกยอง ไม่เหมือนคนข้างๆ ที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นโรคยิ้มไม่ได้ ทำได้แต่หน้าดุๆ
“หาเสื้อผ้าให้เด็กนี่ที”เสียงทุ้มห้าวเอ่ยกับเพื่อน แต่น้ำสียงคล้ายออกคำสั่งเสียมากกว่า ทำให้ดวงหน้าเรียวสวยเฉี่ยวเชิดขึ้นนิดๆ อย่างหมั่นไส้
“ฉันไม่ใช่พนักงานใต้บังคับบัญชานะ ไปเถอะจ้ะคยูฮยอน อยู่ตรงนี้แล้วรู้สึกเหมือนอยากเตะคน”คนกล่าวลากเอาร่างเล็กติดปลิวไปตามแรง
ใบหน้าหล่อเหลาส่ายหน้าอย่างเอือมระอาในนิสัยของเพื่อนหน้าหวานคนนี้อย่างช้าๆ ก่อนจะสาวเท้าเดินตามร่างเล็กไป
คยูฮยอนถูกปล่อยให้ยืนดูเสื้อโปโลที่แขวนเรียงรายอยู่ตรงหน้า ถึงจะบอกให้เลือกก็เถอะ แต่มันก็เลือกไม่ถูกอยู่ดี เพราะมีแต่ดูดีๆทั้งนั้น
“เลือกได้รึยัง”น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่ลากมาจนถึงที่นี่ ดูเหมือนเจ้าตัวจะยังเลือกไม่ถูกสักตัว
“ก็มันดูดีทั้งนั้นเลยนี่ฮะ ผมเลือกไม่ถูกหรอกฮะ”เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจนใจ จนใจในความดูดีของเสื้อผ้าจนเลือกไม่ถูก
“งั้นก็เอามันหมดทั้งร้านนี่แหละ”คำพูดเหมือนไม่ใส่ใจดังขึ้น เรียกให้หนุ่มตาโตหันไปมองอย่างอึ้งๆ แต่เรียกรอยยิ้มได้จากเพื่อนหน้าหวานที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ไม่ได้นะฮะ แพงเกินไป”
“งั้นก็เลือกเอาซักตัวสิ”สีหน้าบอกได้ว่าเบื่อหน่ายสุดๆ
คยูฮยอนถอนหายใจหนักๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะมองไปยังเสื้อที่แขวนเรียงรายอยู่ก็มันลูกไม่ถูกนี่นา มือบางแตะลงที่เสื้อแต่ละตัวอย่างเบามือที่สุด เพราะกลัวว่าจะทำของเขาเสียหาย
“นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่เอาฉันจะเหมาไปทั้งร้าน”เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าขี้เกรงใจขนาดไหน จึงใช้เหตุผลข้อนี้เข้าขู่ซึ่งมันก็ได้ผล โดยที่หน้าหวานๆส่งค้อนมาให้วงใหญ่ และหยิบเอาเสื้อตัวหนึ่งติดมือเข้าไปลองในห้องชุด นัยน์ตาเฉียบคมมองร่างบางที่ลับเข้าไปในห้องลอง มุมปากหยักยิ้มขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
+++++++++
50%ก่อนนะค่ะ แล้วจะรีบลงต่อให้ค่ะ (06/12/11)
กลับมาต่อแล้วค่ะ
+++++++++++
ร่างบางในเสื้อโปโลลายสก็อตสีน้ำเงินสลับขาวหมุนรอบตัวอยู่หน้ากระจกไปมา ดวงตาหวานใสสีนิลจ้องมองตนเองในกระจกเงา มือเรียวเล็กแตะลงที่อกเสื้อเบาๆก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เฮ้อ...เสื้อดูดีจังเลยน้า คงไม่เหมาะกับเราหรอก”เสียงหวานว่าก่อนจะเดินออกจากห้องลองชุด
ดวงตาคมกริบของชีวอนจ้องมองร่างเล็กที่เดินออกมาอย่างช้าๆ ราวกับถูกสะกด คยูฮยอนยังออกอาการกลัวและประหม่า ความจริงเขาก็ไม่คิดที่จะเข้ามาซื้อเสื้อผ้าที่นี่หรอก ถ้าเจ้าตัวไม่พกของมาน้อยนิดจนน่าเห็นใจ แถมกว่าจะยอมเข้าไปลองได้ก็ต้องยกเรื่องจะเหมาเสื้อผ้าทั้งร้านเข้าขู่
“น่ารักจริงๆ เดี๋ยวนี้หันมาเคี้ยวเด็กแล้วเหรอ”คำกระเซ้าของเพื่อนหน้าหวานเรียกให้คนตัวใหญ่ออกจากห้วงความคิด ดวงหน้าสวยเฉี่ยวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างๆไม่ปฏิเสธ จึงกล่าวอย่างตกใจว่า
“อย่าบอกนะว่านายกับเด็กคนนั้น...”
ชีวอนถอนหายใจเบาๆก่อนบอก
“พรุ่งนี้ฉันจะแต่งงาน จะเชิญนายอีกคนด้วยก็แล้วกัน”เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะสาวเท้าเข้าหาร่างบางที่เก้ๆ กังๆ ทิ้งให้ฮยอกแจจมอยู่กับความตะลึงพรึงเพริด
คยูฮยอนเงยหน้ามองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาถึง ก่อนจะส่งยิ้มนิดๆปนประหม่าไปให้
“เอ่อ...”
“เอาตัวนี้แหละ”เสียงทุ้มตัดบท ก่อนจะจูงมือเล็กบางไปหาเพื่อนหน้าหวานที่ยังค้างช็อคไม่หาย
“ของทีเหลือส่งมาให้ที่หลังด้วยนะ”
“อือๆ”หนุ่มหน้าหวานรับคำ ก่อนจะมองตามหลังของเพื่อนหนุ่มของตัวเองไป ความรู้สึกเหมือนกำลังพลาดข่าวใหญ่ คนอย่างชีวอนเนี่ยนะจะแต่งงาน นี่มันเรื่องใหญ่ระดับชาติเชียวนะ!
งานนี้คงต้องคาดคั้นเอากับไอ้เพื่อนตัวแสบ ทนายจอมทะเล้นนั้นซะแล้ว
หลังจากจัดการเรื่องเสื้อผ้าเสร็จชีวอนก็กึ่งลากกึ่งจูงคยูฮยอนไปที่ร้านจิวเวอรี่
“มาทำอะไรที่นี่เหรอฮะ”เสียงหวานอดใจที่จะถามไม่ได้
“มาซื้อแหวนนะสิ”คนตอบตอบอย่างกวนๆในทันที เรียกให้คนตัวเล็กต้องส่งสายตาค้อนๆมาให้อีกรอบ
เมื่อเดินเข้าไปในร้าน พนักงานต้อนรับก็เข้ามาดูแล แต่ก็ไม่วายส่งสายตาหวานเยิ้มให้คนที่ยืนเหมือนกำแพง
“ไม่ทราบว่าจะรับอะไรคะ”เสียงหวานเอ่ยถาม สายตาก็ทอดมองคนตรงหน้าอย่างปิดไม่มิด
“แหวนแต่งงาน”คำตอบสั้นๆ จากคนตัวโตดังขึ้น เรียกให้ใบหน้าสวยของพนักงานต้อนรับเจื่อนไปนิดๆ และสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่ม จึงตำนิตัวเองนิดๆ ที่ดันไปมองคนมีเจ้าของ แถมเจ้าของยังยืนอยู่ข้างๆ ซะด้วย
“ไม่ทราบว่าจะรับเป็นแบบไหนดีค่ะ”พนักงานหญิงอีกคนถาม ก่อนจะเลื่อนมือมาเปิดๆ หนังสือที่มีแหวนหลายแบบหลากสไตล์
คยูฮยอนนั่งดูแบบแหวนเพลินๆ บางทีก็เหลือบมองดูคนข้างๆ บ้างเป็นระยะ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเลยล่ะมั้ง พนักงานสาวพลิกไปหยุดที่หน้าหนึ่ง
“เอาวงนี้!”เสียงประสานดังขึ้นพร้อมกัน ทั้งสองคนหันมามองหน้ากันอย่างอึ้งๆ
“ใจตรงกันเลยนะค่ะ คู่รักหลายคู่ก็ชอบวงนี้กันทั้งนั้น”
แหวนเงินเกลี้ยงมีเพชรฝังอยู่ตรงกลาง ดูเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความหรูหรา
“เชิญวัดไซส์ด้วยนะค่ะ”พนักงานสาวหยิบเอาแหวนวัดไซส์มา
คยูฮยอนวัดก่อนเป็นคนแรก ซึ่งว่ากันตามความเป็นจริงคือนิ้วของเด็กหนุ่มนั้นเล็กมากๆ ก่อนจะตามด้วยชีวอน ซึ่งไซส์แตกต่างกันสุดขั้วเลย
“โชคดีจริงๆ ที่ไซส์ยังเหลืออยู่ ไม่ต้องแก้ เดี๋ยวดิฉันจะห่อมาให้เลยนะค่ะ รอสักครู่ค่ะ”ว่าแล้วเธอก็เดินไป ทิ้งให้ทั้งสองนั่งจมอยู่กับความเงียบอีกครั้ง ก่อนที่พนักงานสาวคนเดิมจะเดินออกมาพร้อมกล่องใส่แหวนคู่ที่ห่อมาอย่างดี
“ขอให้มีความสุขนะค่ะ”พร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจไปให้ แต่คาดว่าในใจคงมีเรื่องเมาท์กันแล้ว เพราะท่านประธานแต่งงานนี่นา
ชีวอนจูงมือคยูฮยอนเดินผ่านร้านรวงไปเรื่อยๆ และออกมายังที่จอดรถ
“ทำไมต้องซื้ออะไรที่มันแพงๆ ด้วยนะ โดยเฉพาะเสื้อผ้า เยอะขนาดนั้นใครจะไปใส่หมด”เสียงพึมพำกับตนเองดังขึ้นเบาๆ แต่หารู้ไม่ว่ามีคนหูดีเป็นเลิศได้ยินอยู่เหมือนกัน ชีวอนหยุดเดินก่อนจะตอบว่า
“ถือซะว่าของขวัญวันเกิดจากฉันก็แล้วกัน”
คยูฮยอนมองแผ่นหลังของคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเรียวขมวดมุ่นขึ้นเพราะแม้ว่าจะได้ยินแต่ก็ไม่ชัดมากนัก
ถือซะว่าเป็นของขวัญวันเกิดจากฉันก็แล้วกัน ถ้าหูไม่ฝาด...คงจะได้ยินแบบนี้ล่ะมั้ง...
ปากบางขยับยิ้มบางๆ ที่ฉายทั่วทั้งใบหน้า ก่อนจะเดินตามร่างของคนตัวใหญ่ไป
ในชีวิตเขาไม่เคยมีใครให้ความสำคัญกับวันเกิด ยิ่งของขวัญเขาไม่เคยได้รับมันจากใครเลยสักครั้ง บางที...ผู้ชายเย็นชาอย่างเขาก็ทำอะไรน่ารักๆ เป็นเหมือนกันนะ
++++++++++++
ครบ100%ค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ะ สนุกกันมั้ยเอ่ย ถ้าชอบก็เม้นท์กันเยอะๆนะค่ะ โหวตให้ด้วยก็ดีค่ะ ช่วงนี้ไรท์เตอร์ไม่ค่อยว่างเท่าไหร่เพราะพอเปิดเทอมก็ต้องเรียนมันจันทร์ยันจันทร์เลย จะมีเวลาช่วงหลังเลิกเรียนแป๊บเดียวเท่านั้นเอง แต่ไรท์เตอร์ก็จะพยายามอัพเรื่อยๆนะค่ะ เอาไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ บ๊ายบาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น