คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 15
บทที่ 15: แผนร้าย
หลังประชุมเสร็จซีวอนก็ลากฮันคยองมานั่งที่ห้องทำงานทันที
"ทำไมเจสสิก้าถึงกลับมาที่นี่ได้วะ ไหนว่าจะอยู่ที่โน่นเลยไง"ซีวอนถามรัว
ฮันคยองเองก็หนักใจไม่น้อยสำหรับเรื่องนี้ เพราะไม่เคยคาดคิดว่าซูยอนหรือเจสสิก้าจะกลับมายังเกาหลีใต้ ในเมื่อหลายปีก่อนสมัยเรียนด้วยกันเธอได้ทิ้งซีวอนและหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กินกับสามีที่ฝรั่งเศสแล้ว ฮันคยองคิดย้อนไปสมัยที่เคยเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่มีเขา ซีวอน ฮยอกแจ และซูยอน ใครๆ ก็รู้ว่าซูยอนนั้นคบอยู่กับซีวอน หญิงสาวทำตัวใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเพราะซีวอนเป็นคนควักกระเป๋าจ่ายทุกอย่างให้
แต่พอแม่ของซีวอนเสียชีวิตลงและพ่อของซีวอนแต่งภรรยาใหม่แถมมีลูกติดด้วย ทำให้ซูยอนเริ่มตีตัวออกห่าง ซึ่งก็เป็นไปตามความคาดหมายของใครหลายๆ คน แต่คนที่ไม่ยอมรับความจริงมีเพียงซีวอนที่หลงซูยอนจนโงหัวไม่ขึ้น ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง จนกระทั่งซูยอนได้จดทะเบียนสมรสกับเศรษฐีหนุ่มแดนน้ำหอมที่รวยมาก และตัดสินใจทิ้งเกาหลีไป ซีวอนเป็นบ้าเป็นหลังอยู่พักใหญ่ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ซีวอนเห็นผู้หญิงและพวกที่คล้ายผู้หญิงเป็นเหมือนงูพิษแว้งกัดได้ทุกเมื่อ
แต่พอซีวอนได้เจอกับคยูฮยอนนิสัยขี้เล่นทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่พอซูยอนกลับมานั้นทำให้เขารู้สึกสังหรณ์ใจ เพราะท่าทางของเธอเหมือนจะกลับมาปั่นหัวของซีวอนอีกครั้ง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน หวังว่าคงไม่มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นนะ”ฮันคยองพูดขึ้นทั้งๆ ที่ในใจของเขาตอนนี้กังวลไม่น้อยกว่าซีวอนเลย
“ฉันไม่ได้กลัวใจตัวเอง แต่กลัวว่าเธอจะไปทำอะไรคยูฮยอนต่างหาก นายก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้...”ซีวอนเงียบไป เพราะรู้ซึ้งถึงพฤติกรรมของซูยอนแล้ว เชื่อว่าคราวนี้ไม่มาดีแน่นอน
ทั้งคู่พูดกันโดยหารู้ไม่ว่ามีคนแอบฟังอยู่ข้างนอก ซึ่งก็คือซูยอนนั้นเองเธอกัดริมฝีปากแน่นเมื่อทั้งคู่พูดถึงเธอในแง่ลบแบบนั้น แต่ว่าเธอได้ตัดสินใจแล้วหลังจากที่ทิ้งสามีเก่าไป และสืบเรื่องราวของซีวอนก็รู้ว่าเขาได้เป็นเจ้าของกิจการ SM แล้ว ทำให้เธอรู้สึกเสียดายไม่น้อยที่ทิ้งเขาไปกับสามีหนุ่มฝรั่งเศส
แม้ว่าสามีของเธอจะปรนเปรอให้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องเซ็กซ์ และบันดาลความสุขทุกอย่างที่เธอต้องการ แต่เนื่องจากเธอยังเป็นผู้หญิงไฟแรงสูง ผู้ชายแค่คนเดียวอย่างสามีของเธอยังปรนเปรอได้ไม่พอ เธอเลยแอบเลี้ยงผู้ชายไว้อีกคน จนกระทั่งโดนจับได้นั่นแหละ เธอถูกเฉดหัวออกจากบ้านแต่ก็ไม่ยอมหย่า
เธอใช้เงินอุดปากพวกนักข่าวเรียบร้อย หวังคิดจะกลับมาหาซีวอนที่รวยล้นฟ้า แต่พอรู้ว่าเขาแต่งงานแล้วก็เจ็บใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าเขาจะลืมผู้หญิงสวยและเซ็กซี่อย่างเธอได้ลง ทั้งๆ ที่อดีตเธอทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นด้วยซ้ำไป
“ถึงคุณจะคิดกับฉันแบบนั้น แต่ก็อย่าหวังว่าจะรอดจากฉันไปได้นะคุณซีวอน”
ริมฝีปากแดงสดเชิดขึ้น ก่อนจะเดินออกไป ขณะเดินก็หยิบรูปของคยูฮยอนขึ้นมา เมื่อรู้ว่าเมียของซีวอนนั้นเด็กมากก็ยิ่งเจ็บใจ เพราะรู้ว่าเด็กๆ ใสๆ แบบนั้นผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ต้องหลงเข้าสักวัน
“แล้วฉันจะเฉดหัวแกออกจากการเป็นสะใภ้ตระกูลชเว นังคยูฮยอน!!”
เสียงแหลมกล่าวอย่างมุ่งร้ายหมายหมาด ว่างานนี้ต้องสำเร็จเท่านั้น
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
วันต่อมา
ซูยอนได้เดินเข้ามายังห้องทำงานของซีวอน แต่งกายด้วยชุดเซ็กซี่ผ่าหลังสีแดงสด ตั้งใจยั่วยวนซีวอนโดยเฉพาะ เธอเดินเข้ามากอดข้างหลังของซีวอนไว้อย่างรวดเร็ว จนชายหนุ่มสะดุ้งตกใจ
“เจส!!”เสียงทุ้มอุทาน ก่อนจะพยายามแกะมือของหญิงสาวออกจากเอวของเขา
“เจสคิดถึงคุณจังเลย”แม้จะโดนตั้งท่ารังเกียจแต่เธอก็ไม่หวั่น เพราะต้องทำตามแผนของตัวเอง ซูยอนจึงกอดแน่นขึ้น แต่ก็ต้องขัดใจเมื่อซีวอนกระชากมือเธอออก
“เจส มีอะไรครับ”เขาถาม
ซูยอนยิ้มหวานก่อนจะนั่งลงที่โซฟาท่าทางยั่วยวนสุดขีด
“เจสจะมาหาเพื่อนเก่าไม่ได้เหรอคะ”
“...”ซีวอนตอบไม่ถูก จะบอกว่าได้ก็ไม่ควร จะบอกว่าไม่ก็กลัวว่าเธอจะเสียหน้า แล้วอีกอย่างเธอก็มีสามีแล้วไม่ควรทำท่าเชิญชวนเขาแบบนั้น
“เจสว่าจะชวนวอนไปทานข้าวกลางวันน่ะค่ะ นี่ก็เที่ยงแล้วไปกันเถอะนะคะ”หล่อนว่าอย่างออดอ้อน เป็นมารยาหญิงที่เคยใช้ได้ประจำสมัยที่ยังคบกัน
“ผมมีนัดกับคยูฮยอนแล้วครับ”
“คยูฮยอน ภรรยาซีวอนเหรอคะ เจสอยากรู้จักจังเลย พาเจสไปด้วยนะคะ”เพื่อป้องกันไม่ให้ซีวอนปฏิเสธเธอก็รีบไปเอาเสื้อสูทของเขามาถือไว้ ทำให้ซีวอนรู้สึกเหมือนถูกมัดมือชก จึงต้องพาไปอย่างเสียไม่ได้
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
ทั้งคู่เดินทางมายังร้านอาหารที่นัดคยูฮยอนไว้แล้ว คยูฮยอนพอเห็นซีวอนเดินมาก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะหันไปเห็นหญิงสาวชุดเซ็กซี่อีกคนหนึ่งที่เดินควงแขนสามีของเด็กหนุ่มมาด้วยความงุนงง ว่าซีวอนพาใครมาด้วย
ครั้นซีวอนเห็นคยูฮยอนก็รีบแกะมือที่เหนียวเป็นปลิงของซูยอนออกทันที ก่อนจะหันไปยิ้มหน้าเจื่อนให้คยูฮยอน ซูยอนกัดปากอย่างไม่พอใจนิดๆ แต่ก็ต้องยอมทนต่อไป
“พี่ซีวอน...”คยูฮยอนเรียกชื่อเมื่อซีวอนเดินเข้ามาถึง
“อุ๊ย นี่คุณคยูฮยอนใช่มั้ยคะ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจอง ซูยอน จะเรียกเจสสิก้าก็ได้เป็นเพื่อนซีวอนค่ะ”ซูยอนจีบปากจีบคอแนะนำตัวเอง
“สวัดดีฮะ คยูฮยอนฮะ”คยูฮยอนทักทายกลับพลางยิ้มอย่างใสซื่อ
ซูยอนจ้องมองคยูฮยอนอย่างอิจฉาในความใส ไม่เหมือนเธอที่ผ่านอะไรมามากแล้ว
“นั่งดีกว่าฮะ”คยูฮยอนเชิญ
ซีวอนรีบนั่งลงข้างคยูฮยอนทันที ซูยอนมองอย่างไม่พอใจนิดๆ แต่ก็เก็บไว้ในใจก่อนปั้นหน้ายิ้มอย่างจริงใจให้คยูฮยอน ซึ่งคยูฮยอนเองก็ยิ้มตอบเหมือนกัน พออาหารที่สั่งไว้ยกมาเสิร์ฟคยูฮยอนก็ยกจานที่ใส่ถั่วให้ซีวอนทั้งหมด
“คุณคยูฮยอนไม่ทานถั่วเหรอคะ”ซูยอนถามเมื่อเห็นคยูฮยอนยกจานถั่วของตัวเองให้ซีวอน
“ผมแพ้ถั่วนะฮะ”คยูฮยอนตอบ ก่อนจะหยิบซอสมาปรุง
“แหม...ไม่เหมือนซีวอนเลยนะคะ รายนั้นเขาชอบถั่วจะตายไป ถ้าวันไหนขาดถั่วคงจะขาดใจตาย สมัยก่อนเจสซื้อให้ทานเป็นของว่างบ่อยๆ”ซูยอนจงใจทิ้งระเบิดในใจของคยูฮยอน คยูฮยอนหน้าเสียลงไปทันทีที่รู้ว่าอาการแพ้ถั่วอย่างรุนแรงของตัวเองทำให้ซีวอนไม่ได้ทานถั่วไปด้วย ส่วนซีวอนนั้นก็ได้แต่นั่งอึ้งไม่คิดว่าซูยอนจะใช้ไม้นี้กับคยูฮยอน จึงรีบตอบแก้
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้านายไม่กิน ฉันก็ไม่กินเหมือนกัน”เสียงทุ้มว่า ทำให้ซูยอนหน้างลงทันที แต่ก็ปรับสีหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วโจมตีคยูฮยอนต่อด้วยเรื่องของอดีตที่คยูฮยอนไม่เคยรู้มาก่อน ไม่ว่าจะเรื่องซีวอนไม่ชอบสีเขียว ไม่ชอบทานของหวานที่หวานมากๆ ซึ่งทุกอย่างล้วนแล้วมีแต่สิ่งที่คยูฮยอนไม่เคยรู้มาก่อนทั้งนั้น เด็กหนุ่มจึงรู้สึกน้อยใจอยู่ลึกๆ ที่เขาไม่เคยบอกตนเองเลย
ซีวอนเห็นท่าไม่ดีจึงรีบทานแล้วตัดบทขอตัวก่อน
“เจส ผมคงไปส่งคุณไม่ได้เพราะต้องพาคยูฮยอนไปส่งที่วิทยาลัย คุณกลับแท็กซี่ได้ใช่มั้ย”ซีวอนถาม
ซูยอนหน้าเสียทันทีที่ซีวอนดักทางเธอ แต่ก็ปั้นหน้ายิ้มตอบรับ
“ได้ค่ะ แค่พาเจสมารู้จักคุณคยูฮยอนก็เป็นเกียรติมากพอแล้ว”ซูยอนแสร้งยิ้มให้คยูฮยอน
ซีวอนพยักหน้าก่อนจะเรียกเช็คบิล พอจ่ายเสร็จก็รีบออกไปทันที
ซูยอนนั่งกำมือแน่นที่ซีวอนหักหน้าเธออย่างนี้ ทิ้งเธอไว้ที่ร้านคนเดียว ตามองคนทั้งคู่ที่จูงกันออกไปอย่างมุ่งร้าย แม้ว่าวันนี้จะยังไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ก็เชื่อว่าระเบิดที่เธอวางไว้ในใจของคยูฮยอนจะได้ผล อีกไม่นานหัวใจของคยูฮยอนจะต้องแตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่มีชิ้นดี
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
คยูฮยอนเดินขึ้นรถอย่างเงียบๆ สร้างความอึดอัดในใจของซีวอนเป็นอย่างมาก ซึ่งเขาเองก็ไม่พอใจเหมือนกันที่ซูยอนพูดถึงเรื่องอดีตให้คยูฮยอนฟัง
“คยูฮยอน เป็นอะไรไปน่ะ”ซีวอนถามอย่างเป็นกังวลกลัวว่าเด็กหนุ่มจะคิดมาก เพราะรู้ว่าคยูฮยอนนั้นเทียบซูยอนไม่ได้ในเรื่องเล่ห์มารยา
“ทำไมพี่ซีวอนไม่เคยบอกผมเลยเรื่องที่ชอบถั่ว”คยูฮยอนถามขึ้น
ซีวอนอึกอักทันทีเมื่อคยูฮยอนถามคำถามนี้ เพราะทุกวันนี้เขาแทบจะไม่แตะถั่วเลย ยกเว้นตอนออกมากินข้าวนอกบ้าน ทุกครั้งที่จานอาหารของคยูฮยอนมีถั่ว เขาก็จะอาสาจัดการให้เสมอ
“เพราะผมแพ้ถั่ว พี่ซีวอนก็เลยไม่ได้ทานของชอบ”คยูฮยอนพูดอย่างน้อยใจ ก่อนก้มหน้าลง
ซีวอนเห็นแบบนั้นก็เข้าใจดี ก่อนจะดึงเอาร่างเล็กเข้ามากอดเบาๆ
“ไม่ใช่ว่าไม่บอก แต่ไม่อยากให้นายไม่สบายใจต่างหากล่ะ ว่าเราชอบคนล่ะแบบ แต่นั่นมันอดีตนะ ตอนนี้ฉันปรับตัวได้แล้ว อะไรที่นายชอบฉันก็ชอบหมดแหละ”เสียงทุ้มปลอบประโลมไม่ให้คิดมาก
“รวมทั้งเรื่องสีเขียวด้วยเหรอฮะ”คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นไปถาม ซีวอนยื้มตอบ
“ต่อให้นายอยากได้ทุกอย่างเป็นสีเขียว ฉันก็ทำให้ได้นะ”ชายหนุ่มยิ้มให้ คยูฮยอนยิ้มตอบ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปจูบที่ริมฝีปากบางของซีวอนเบาๆ
“รักพี่ซีวอนจัง”เสียงหวานกล่าวเบาๆ ด้วยอาการเขิน
ซีวอนที่นั่งอึ้งในการกระทำของคยูฮยอนก็ได้แต่นั่งยิ้ม เพราะน้อยครั้งที่คยูฮยอนจะจูบเขาก่อน มันให้ความรู้สึกดีกว่าจูบเองด้วยซ้ำ
“จะกลับบ้านเลยมั้ย”ซีวอนถามเมื่อออกรถ
“อยากกินไอศกรีม”คยูฮยอนพูดเสียงใส พร้อมกับยิ้มและส่งสายตาอ้อนๆ ให้ซีวอน
“ได้เลยครับเจ้าหญิง”ว่าแล้วก็รีบบึ่งรถตรงไปที่ร้านไอศกรีมร้านโปรดของคยูฮยอนทันที
+++++++++++++
จบไปแล้วอีกตอนหนึ่งค่า ขอโทษด้วยนะคะที่ตอนนี้สั๊นสั้น เดี๋ยวตอนหน้ามายด์จะชดเชยให้นะคะรีดเดอร์ทุกคน เอาล่ะมายด์ไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่า บ๊ายบาย
ความคิดเห็น