ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : I hate you my love: ตอนที่ 11
I hate you my love: ตอนที่ 11
เช้าวันถัดมา
"ไปดีๆนะลูก"ชเว แจจุงอวยพรลูกชายและลูกสะใภ้ที่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดตามลำพังสองคน
"ครับแม่ พวกผมไปก่อนนะครับ"ชีวอนเอ่ยกับมารดา ก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับของเมอร์ซิเดส เบนซ์ ซี320สีเงินสวย และขับออกไปจากหน้าคฤหาสน์ชเวหลังงาม
ระหว่างทางขับจากกรุงโซลไปเชจู คุณภรรยาคนสวยก็เอาแต่หลับจะตื่นบ้างเป็นบ้างช่วง เพราะเมื่อคืนเจ้าตัวแทบจะไม่ได้นอนแถมยังต้องตื่นตั้งแต่ตี 3 ขึ้นมาอาบน้ำและปลุกคุณสามีเลยทำเอาหลับยาว ก่อนจะนั่งอยู่คุยกับชีวอนตั้งแต่หลังทานมื้อเที่ยง พลางเปิดเพลงฟังไปด้วย
'Love~ oh baby my girl~ รัก~ โอ้ ที่รัก ผู้หญิงของฉัน~
คือแดน นาเอ ชอนบู นุนบูชีเก อารึมดาอุน
เธอคือทั้งหมดของฉัน เธอช่างสวยงาม
นาเอ ชินพู ชินอี ชูชิน ชอนมุล
เจ้าสาวของฉัน เธอที่เป็นของขวัญจากพระเจ้าประทานมาให้
แฮงบกฮันกาโย คือแดเอ กามัน นูเนซอ นุนมูรี ฮือรือจโย
เธอมีความสุขหรือเปล่า น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีดำของเธอใช่มั้ย
กามัน มอรี พาปูรี ทเวล แตกาจีโด
จะอยู่ด้วยกันไปจนเมื่อเราแก่
นาเอ ซารัง นาเอ คือแด ซารังฮัล กอซึล นา แมงเซฮัลเกโย
ฉันสาบานว่าจะรักธอ เธอคือความรักของฉัน
คือแดรึล ซารังฮันดานึน มัล พยองแซง แมอิล แฮจูโก ซีพอ
อยากบอกเธอทุกวันตลอดทั้งชีวิต คำพูดที่บอกว่ารักเธอ
Would you marry me นอล ซารังฮาโก อากีมยอ ซารากาโก ชีพอ
เธอจะแต่งงานกับฉันได้มั้ย อยากจะรักเธอให้มากขึ้น
คือ**า ชามี ทึล แตมาดา แน พาเร แจวอจูโก ชีพอ
อยากจะกล่อมเธอ ให้นอนในอ้อมแขนของฉันทุกครั้ง
Would you marry me อีรอน นาเอ มาอึม ฮอรักแฮจุลแร
เธอจะแต่งงานกับฉันได้มั้ย เธอจะยอมมาอยู่ในใจของฉันมั้ย
*พยองแซง คยอเท อีซึลเก (I do) นอล ซารังฮานึน คอล (I do)
*จะอยู่เคียงข้างตลอดชีวิต (ฉันจะทำ) คนที่รักคือเธอ (ฉันจะทำ)
นุนกวา พีกา วาโด อากยอจูมยอนซอ (I do)
(เยซอง) แม้ว่า หิมะหรือฝนจะกระหน่ำลงมา (ฉันจะทำ)
นอรึล จีคยอจุลเก (My love)
จะคอยปกป้องเธอ (ที่รักของฉัน)
ฮายาน ทือเรซือรึล อีบึน คือแด ทอกชีโดรึล อีบึน นาเอ โมซึบ
เธอที่ใส่ชุดเจ้าสาวสีขาว และชุดของฉันที่ใส่ทักซิโด้
พัลการือมึล มาฃฃูมยอ คอดนึน อูรี จอ ทัลนิมกวา พยอเร
พวกเราก้าวเท้าเดินไปด้วยกัน ที่นั่น ที่พระจันทร์ และดวงดาว
I swear คอชิซมัล ชิลฮอ อึยชิบชิลฮอ
ฉันสาบาน ไม่ชอบการโกหก อย่างไรก็ไม่ชอบ
ซารังฮานึน นาเอ คงจู Stay with me
เจ้าหญิงที่รักของฉัน อยู่กับฉันเถอะ
อูรีกา นาอีรึล มอกอโด อูซือมยอ ซารากาโก ชีพอ
อยากจะใช้ชีวิตอยู่กับรอยยิ้มเสมอ ไปจนพวกเราแก่
Would you marry me นาเอ โมดึน นารึล ฮัมเก แฮจุลแร
เธอจะแต่งงานกับฉันได้มั้ย จะอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดทุกวันมั้ย
**ฮิบดึลโก ออรยอวอโด (I do) นึล แนกา อีซึลเก (I do)
** (รยออุค) เหน็ดเหนื่อยและยากลำบาก (ฉันจะทำ) ฉันจะอยู่ต่อไป (ฉันจะทำ)
อูรี ฮัมเกฮานึน มันฮึน นัล ดงอัน(I do) แมอิล คุมซาฮัลเก (My love)
ระหว่างที่พวกเราอยู่ด้วยกันทุกวัน (ฉันจะทำ) จะขอบคุณทุกวัน (ที่รักของฉัน)
โมแร ชอนบูทอ นอรึล วีแฮ ชุนบีฮัน
นานมาแล้ว ได้เตรียมไว้เพื่อเธอ
แน โชเน พิชนานึน พันจีรึล พาดาจวอ
โปรดรับแหวนอันแวววาว ไว้ที่นิ้วของเธอ
โอนึลกวา คาทึน มามือโร จีกึมเอ ยากซก คีออกฮัลเก
วันนี้จะจำสัญญาครั้งนี้ไว้ในใจ
Would you marry me?
เธอจะแต่งงานกับฉันได้มั้ย?
*พยองแซง คยอเท อีซึลเก (I do) นอล ซารังฮานึน คอล (I do)
*(ซองมิน) จะอยู่เคียงข้างตลอดชีวิต (ฉันจะทำ) คนที่รักคือเธอ (ฉันจะทำ)
นุนกวา พีกา วาโด อากยอจูมยอนซอ (I do) นอรึล ชีคยอชุลเก (I do)
แม้ว่าหิมะหรือฝนจะกระหน่ำลงมา (ฉันจะทำ) จะคอยปกป้องเธอ (ฉันจะทำ)
**ฮิมดึลโก ออรยอวอโด (I do) นึล แนกา อีซึลเก (I do)
** เหน็ดเหนื่อยและยากลำบาก (ฉันจะทำ) ฉันจะอยู่ต่อไป (ฉันจะทำ)
อูรี ฮัมเกฮานึน มันฮึน นัลดงอัน(I do) แมอิล คัมซาฮัลเก (My love)
ระหว่างที่พวกเราอยู่ด้วยกันทุกวัน (ฉันจะทำ) จะขอบคุณทุกวัน (ที่รักของฉัน)
แนกา คือแดเอเก ทือริล กอซึน ซารังพาเก ออซจโย
ฉันไม่มีอะไรจะมอบให้เธอนอกจากความรัก
คือจอ คือปูนึนกอล พูจัลกอชออซจโย
มีแค่สิ่งนั้นเพียงเท่านั้น ไร้ค่าใช่มั้ย
ซอทุลรอโบอีโก มันฮี พูจกแฮโด นาเอ ซารัง
ความรักของฉันมีไม่มากพอ ที่จะแสดงให้เห็น
นาเอ คือแด จีคยอชึลเกโย
จะคอยปกป้องเธอของฉัน
ฮันกาจีมัน ยากซกแฮจุลแร? มูซือนึล อีซอโด
แต่จะสัญญากันมั้ย? ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น
อูรี ซอโร ซารางฉากีโร ... คือปูนียา
เราจะรักซึ่งกันและกัน ...เพียงเท่านั้น
นาวา คยอลฮนแฮจุลแร I do
จะแต่งงานกับฉันมั้ย (ฉันจะทำ)' (Marry You - Super Junior)
เสียงเพลงหวานของวงบอยแบนด์ชื่อดังที่มีสมาชิกเยอะๆที่สุดในเกาหลี กล่อมจิตใจของคนสองคนให้โรแมนติคขึ้น ทำเอาคนร่างเพรียวถึงกับนั่งนิ่งเพราะกำลังวุ่นวายอยู่กับความคิดฝ่ายดีและฝ่ายร้าย
บ้า บ้า บ้า คยูฮยอนบ้า นายจะไปนึกถึงหมอนั่นทำไมตอนฟังเพลงนี่เนี่ย ความคิดฝ่ายหนึ่งเอ่ย
นั้นก็เป็นเพราะนั้นเริ่ม ชอบ เขาแล้วไงล่ะ โจ คยูฮยอน ความคิดที่มีปีกใส่วงแหวนสีเหลืองอยู่บนหัวเอ่ย
นายจะต้องไม่ไปชอบหมอนั่น!!! นายอย่าลืมนะว่า หมอนั่นทำให้พี่ทึกกี้เจ็บปวดขนาดไหน ความคิดที่มีปีกปีศาจแถมยังถือสามง่ามด้วยเอ่ย
นายหยุดเรื่องแก้แค้นเถอะ เพราะตอนนี้พี่อีทึกมีความสุขแล้ว หากนายยังจะทำไมต่อไป คงที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คือนายน่ะ ความคิดฝ่ายดีกล่าวเตือน
"แล้วฉันควรจะเชื่อใคร"เสียงหวานพึมพำเบาๆ แต่ก็ยังไม่วายได้ยินแม้จะเพียงแผ่วเบาก็ตาม
"เป็นอะไรรึเปล่าน้องคยู"ร่างสูงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่บนเรือข้ามฝากที่จะพาไปเกาะที่ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับเชจูซึ่งเป็นปลายทางของทั้งสองคน
"เปล่าฮะ"ตอบเสียงแผ่วก่อนจะปิดเปลือกตาลงพักสมองที่ใช้งานมามากเกิน
เกาะเชจูจิ
ซ่า ซ่า
เสียงพายุฝนกระหนำใส่รถเมอร์ซิเดส เบนซ์คันสวยที่เพิ่งขึ้นจากเรือข้ามฝาก ขึ้นจากเรือได้ไม่ถึง 5 นาทีจู่ๆท้องฟ้าที่ไม่มีเค้าเมฆฝนกลับมือลงในบันดล พร้อมพายุฝนที่ซัดกระหน่ำอย่างหนัก รถคันสวยต้องขับด้วยความเร็วต่ำพร้อมทั้งต้องเพ่งมองทางเนื่องด้วยฝนที่กระหน่ำตกทำเอามองไม่เห็นทาง
"เราจะทำยังไงดีกันฮะ พี่ชีวอน"คยูฮยอนเอ่ยถามด้วยความกลัว ตอนนี้มีทั้งฝน ฟ้าร้อง ฟ้าแลบ คาดว่าอีกไม่นานก็น่าจะพบก็ฟ้าผ่า
"พี่ก็ไม่รู้ แต่ดูท่าเราคงต้องหาบ้านชาวบ้านแถวนี้แล้วขออาศัยจนกว่าฝนจะหยุดตกกันแล้วล่ะ"เสียงทุ้มกล่าวบอกด้วยความกลัดกลุ้ม พลางจอดรถอยู่เฉยๆปล่อยให้สายฝนกระหน่ำตกใส่หลังคารถจนเสียงดัง
"อ๊ะ พี่ชีวอนฮะ นั่นบ้านคน"เหมือนฟ้าเห็นใจบันดาลให้ร่างเพรียวพบกับบ้านสองชั้นขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป ข้างๆบ้านสองชั้นยังมีเหมือนร้านอาหารชั้นเดียวถูกปลูกสร้างอยู่ข้างๆด้วย ชายหนุ่มค่อยๆขับไปจอดหน้าบ้านหลังนั้นอย่างช้าๆ
กิ๊ง ก๊อง
ชีวอนที่อาสาฝ่าสายฝนลงจากรถไปกดกริ๊งขอความช่วยเหลือ รอประมาณ 13 นาที ประตูไม้บานใหญ่สีขาวก็ถูกเปิดออกโดยชายวัย 40 ปลายๆร่างสูงสมส่วนผิวสีแทนใบหน้ายังคงดูหล่อเหลาแม้จะมีรอยตีนกาตามวัยขึ้นแล้วก็ตาม
"มีอะไรหรือเปล่า"ชายวัยกลางคนถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"คือพวกผมอยากได้ที่หลบฝนจนกว่าฝนจะหยุดนะครับ"ร่างสูงตอบด้วยความสุภาพ อีกฝ่ายพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบฝ่าสายฝนไปพาภรรยาคนสวยพร้อมทั้งกระเป๋าเสื้อผ้าที่ทำจากของมีคุณภาพตรงมายังบ้านหลังนั้นพร้อมทั้งล็อครถกันขโมยเรียบร้อย
"ใครมาหรือ พี่ชางมิน"เสียงหวานของร่างเพรียวบาง ที่ใบหน้าหวานๆดูมีอายุประมาณ 40 กลางๆ ในชุดไปรเวทสวมทับด้วยพากันเปื้อนสีเขียวอ่อน
"เขามาขอความช่วยเหลือน่ะ ยูฮวาน"กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน พลางนำแขกทั้งสองที่อยู่ในสภาพเปียกมะล่อกมะแล่กไปยังโซฟารับแขก ก่อนจะโบกมือเป็นเชิงให้นั่งลง
"พวกเธอมาจากไหนกันหรือ"เจ้าของชื่อยูฮวานที่ทั้งสองคิดเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน ที่ทำเอาคยูฮยอนรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกแถมยังรู้สึกถูกชะตา ร่างโปร่งบางส่งผ้าขนหนูทั้งสอง ทั้งสองรับมาก่อนจะก้มหัวขอบคุณและช่วยกันเช็ดตามร่างกายที่เปียกของกันและกันพลางตอบไปด้วย
"พวกผมมาจากโซลน่ะครับ ผมชื่อชเว ชีวอนครับนี่ภรรยาผมชเว คยูฮยอนครับ"ชีวอนตอบก่อนจะจับให้ภรรยาหันหลังให้พร้อมทั้งเช็ดกลุ่มผมนุ่มไปด้วย
"งั้นพวกเธอก็เป็นสองสามีภรรยาเจ้าของชเว กรุ๊ปที่จะมาคุยกับทางเราสิน่ะ"ชายหนุ่มผู้มีนามว่าชางมินกล่าวถาม
"ครับ..."ตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะรีบรั้งร่างบางเข้ามากอดเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งสั่น
"อ่า จริงสิฉันชิม ชางมินเป็นเจ้าของร้านอาหารอยู่ที่นี่มา 23 ปี แล้วนี่ก็ภรรยาฉันชิม ยูฮวาน"เอ่ยแนะนำตนเองบ้าง สองแขกผู้มาเยือนพยักหน้ารับเป็นการรับรู้
"ตายล่ะหนูคยูฮยอนสั่นใหญ่แล้ว มานี่มาไปอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนชุดซะเดี๋ยวจะเป็นไข้ซะก่อน"ยูฮวานเอ่ยด้วยความตกใจพลางรีบคว้าข้อมือเพรียวไว้แน่น และลากร่างบอบบางให้ตรงไปยังชั้นสองของบ้าน จัดการดันคนตัวบางแต่สูงให้เข้าไปอาบน้ำ
13 นาทีต่อมา
คยูฮยอนก็เดินออกจากห้องน้ำในชุดนอนสีเขียวอ่อนของลูกชายของคุณเจ้าของบ้านทั้งสอง เพราะเสื้อผ้าที่ทั้งสองเอามาเปียกฝนตอนที่แบกเข้ามา
ตุ้บ!!!
ร่างเพรียวบางทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดที่ไม่ใหญ่มากแต่ก็พอจะนอนได้สองคน พาปูที่นอนและพานวมเป็นสีเขียวอ่อนมีลายดอกซากุระสีชมพูปลิวลมเหมือนกัน แถมเตียงนั้นยังคงนิ่มเหมือนไม่เคยมีใครมานอนในห้องนี่มาก่อน ทั้งๆที่คุณเจ้าของบ้านทั้งสองบอกว่าเป็นห้องนอนของลูกชาย
“หายหนาวรึยังครับน้องคยู”เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวานๆก่อนจะทรุดนั่งลงบนเตียงใกล้ๆร่างบางที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนเอาหลังพิงหัวเตียงอ่านหนังสือนวนิยายรักที่ไม่เปียกน้ำอยู่ เมื่อได้ยินเสียงของร่างสูง ร่างโปร่งจึงลดหนังสือลงตอบ
“ค่อยยังชั่วแล้วฮะ”ตอบเสียงแผ่วก่อนจะหยิบที่คั่นหนังสือมาคั่นหน้าที่อ่านค้างเอาไว้ ส่งหนังสือให้ชายหนุ่มวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะไถลตัวนอนลงตะแคงซ้ายแผ่นหลังบอบบางสัมผัสกำแพงห้องสีเขียวอ่อนเย็นเชียบที่มีผ้าม่านสีครีมขวางกั้นเอาไว้ มือหนาเอื้อมดึงเชือกของโคมไฟก่อนจะล้มตัวลงนอนตะแคงขวา
“อุ่นขึ้นรึยัง”เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะรั้งร่างบอบบางที่มีไอร้อนแผ่วๆแผ่ออกมา ใบหน้าหวานซุกอยู่กับอกแกร่ง ดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นคลุมจนถึงไหล่ตนเอง จูบหน้าผากมนหนึ่งที
“ราตรีสวัสดิ์นะครับ น้องคยูของพี่”เอ่ยก่อนจะหลับตาลงและเข้าสู่ห่วงนิทรา ทิ้งให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดนอนร้องไห้เพียงลำพัง
“ฮึก...นายเลิกทำดีกับฉันซะทีเถอะ เพราะไม่งั้นฉันจะยิ่งรักนายไปมากกว่านี้”เสียงหวานแผ่วเบาลอดออกมาจากปากอิ่มแดง ก่อนที่เจ้าตัวจะผล็อยหลับไปด้วยพิษไข้อ่อนๆ...
++++++++++++
100%ค่ะ ถ้าสั้นไปหน่อยก็ขอโทษด้วยนะค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ ไรท์เตอร์จะพยายามลงบ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นะค่ะ หมดเวลาท็อล์คแล้วไรท์เตอร์ไปก่อนนะค่ะ บ๊ายบาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น