คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : os in the kitchen
in the kitchen
#skypagekh
I can feel her teeth when I drive on a bump
Fingers letting go of the wheel when I cum
ผิวสีแทนตัดกับเสื้อยืดสีขาวตัวบางมีผ้ากันเปื้อนสีเดียวกันแขวนอยู่บนร่างกายสมส่วน แขนยาวเกร็งขึ้นกล้ามมัดแน่นตอนที่ขยับนวดแป้งบนถาดรอง หัวไหล่หนากับบ่ากว้างๆ แบบนั้นเป็นใครก็คงยืนมองไม่ละสายตาแบบเขา ยิ่งกลิ่นโคโลญอ่อนๆ ของผู้ชายที่มากับกลิ่นขนมปังในร้านตอนเดินเข้าไปใกล้ๆ ยิ่งทำให้เซฮุนอยู่แทบไม่ติดโต๊ะ แบบนั้นแหละถึงถูกเรียกว่าเป็นเด็กดื้ออยู่ตลอด
"กินครัวซองหมดแล้วรึไง?" เสียงทุ้มพูดขึ้นมาก่อนจะหันมามองพร้อมกับแป้งก่อนกลมในมือ ภาพที่จงอินยืนพิงเคาน์เตอร์แล้วนวดแป้งในมือแบบนั้นมันช่วยไม่ได้หรอกที่เซฮุนจะไม่นึกถึงคืนแรกของปิดเทอมที่แล้ว วันนั้นจงอินเหงื่อออกเยอะกว่านี้เป็นสิบเท่า
"ผมกินหมดตั้งนานแล้ว" ฝ่ามือเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นเท้าคางมองคนตรงหน้าราวกับช่องว่างระหว่างอายุมีไว้แค่เรียกคำนำหน้าชื่อเท่านั้น เซฮุนกำลังมองอีกคนด้วยสายตาที่คนถูกมองอยากทำโทษที่สุด
"ดื่มนมแล้วก็ไปอาบน้ำสิ" มือหนายกถาดตรงหน้าใส่เตาอบก่อนจะเช็ดเศษแป้งกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่ หลายครั้งที่เขาคิดสงสัยว่าเป็นเพราะตัวเองรึเปล่าที่ทำให้เด็กชายไร้เดียงสาคนก่อนกลายเป็นเด็กหนุ่มสายตาเหยี่ยวคนนี้ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงคนอายุ 34 แบบเขาก็คงพอใจไม่น้อยที่เด็กหนุ่มอายุเพิ่งครบ 17 ปีเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้กลายเป็นผู้ใหญ่แทนที่จะหันไปสนใจคนในวัยเดียวกัน แต่จะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้หรอก, คนวัยเดียวกับเซฮุนมีใครเท่าเขาสักคนรึเปล่า
"วันนี้ผมไปติวหนังสือกับเพื่อนนะ"
"จะกลับกี่โมง?" ช่วงนี้เซฮุนหาเรื่องออกจากบ้านบ่อยจนเขาต้องตั้งเวลาเคอร์ฟิวไว้ ถึงจะไม่เคยกลับช้าเลยแต่ที่ออกไปถี่ขนาดนี้เขาก็สงสัยอยู่ดี
"ทุ่มหนึ่ง"
"อืม" จงอินรู้สึกแย่ในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิด แต่มันก็เพื่อความสบายใจถ้าไม่มีอะไรจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านสักที
มือหนาโยนผ้าเช็ดผมลงบนเตียงก่อนจะสะบัดหัวให้น้ำตรงปลายผมออกไป เสื้อยืดสีขาวถูกสวมทางหัวพร้อมกับแขนยาวที่เอื้อมไปหยิบกระเป๋านักเรียนของเด็กที่เพิ่งออกไปมาวางข้างตัว
ซิปกระเป๋าถูกเปิดออก ในนั้นมีหนังสือเรียนสองสามเล่มกล่องดินสอแล้วก็ซองขนมที่กินหมดแล้ว เขารู้สึกโล่งใจที่ตัวเองคิดมากไปเองแต่พอจะใส่หนังสือกลับที่เดิมซองอะไรบางอย่างก็ร่วงลงมา
ซองพลาสติกสีดำเรียบขนาดเล็กๆ ที่เขาคุ้นตาหล่นลงบนตัก ซองถุงยางอนามัยหล่นออกมาจากหนังสือเรียนของเซฮุน คิ้วเข้มขมวดแน่น จงอินกำลังอารมณ์เสียโดยไม่ต้องรับรู้อะไรมากกว่านี้ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดเพราะความร้อนในตัวแต่ก็ทำได้แค่กำหมัดแล้วนั่งอยู่อย่างนั้น สัญชาตญาณเขามันไม่ผิดจริงๆ ด้วย
กระป๋องเบียร์ใบที่สี่ถูกโยนลงถังขยะก่อนร่างสูงจะถอนหายใจออกมา ความคิดมากมายในหัวกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า จงอินสงสัยในบางอย่างแต่เขาไม่คิดว่ามันจะถึงขั้นนี้ แน่นอนว่าสุดท้ายเขาก็ต้องให้อภัยเซฮุนเพราะมันคงแย่กว่านี้ถ้าสุดท้ายแล้วเหลือเขาตัวคนเดียว แต่เขาจะผ่านมันไปยังไง เขาควรแกล้งลืมหรือทำอะไร ทั้งๆ ที่ตัวเองกำลังโกรธเป็นไฟแบบนี้
ร่างสูงลุกขึ้นเปิดตู้เย็นก่อนจะหยิบแป้งในตู้ออกมา การได้ออกแรงบ้างคงทำให้เขาคลายอารมณ์ร้อนลงได้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องนั่งนิ่งๆ แบบนี้
นาฬิกาข้อมือบอกเวลาสองทุ่มนิดๆ ทำให้เขาหัวเสียจนอยากจะตะโกนออกมา ก้อนแป้งถูกโยนลงถาดซ้ำๆ พร้อมกับเบียร์ที่ถูกดื่มอยู่เรื่อยๆ เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นยิ่งทำให้จงอินยิ่งร้อนเหมือนไฟ
มือหนาโยนแป้งลงบนถาดก่อนจะลงมือนวดก้อนแป้งตรงหน้า ร่างสูงออกแรงจนเห็นเส้นเลือดขึ้นตามท่อนแขนแกร่ง หัวไหล่ขึ้นกล้ามเนื้อมัดแน่นขยับอย่างทะมัดทะแมงตามแรงนวดที่สม่ำเสมอ แผ่นหลังกว้างชุ่มเหงื่อจนเสื้อยืดตัวบางแนบติดกับกล้ามเนื้อสีแทน จงอินเงยหน้าขึ้นบิดคอเผยลูกกระเดือกคมที่ขยับอยู่บนลำคอหนาอย่างเซ็กซี่ สีหน้าไม่สบอารมณ์แล้วขบกรามแน่นจนขึ้นสันนูนแบบนั้นยิ่งทำให้เซฮุนนึกสนุกเข้าไปใหญ่ เหมือนกำลังจะเหวี่ยงตัวเข้าไปในพายุอย่างไงอย่างนั้น
cut
bio @pupjas
talk: เราไม่ได้มาลงนานเลย ไม่ขยันเหมือนแต่ก่อนแล้วค่ะ55555 แต่จะพยายามมาลงให้เรื่อยๆ น้า ยังไงก็อย่าเพิ่งลืมกันนะค้า ฝากคอมเมนต์ สกรีมแท็ก #skypagekh ด้วยน้า
ความคิดเห็น