คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : three
FRIEND?
เพื่อนทำอะไรกับเพื่อนบ้างหล่ะ...
กลิ่นขนมอบไม่ใช่อะไรที่เขาชอบหรอกนะ... แต่เขาชอบตอนมองเวลาคุณพาทิสซิเยร์ตั้งใจทำอะไรสักอย่าง ดวงตากลมเป็นประกายคู่นั้นเหมือนกับน้ำมันที่คอยเติมพลังให้เขาวิ่งต่อ
“ก้อนเหี้ยไรเนี่ย?... โอ้ย! ตีไมวะ?!”
“จับของกินได้ยังไง วาดรูปมามือล้างหรือเปล่านั่น?”
“...” ชเวซีวอนไม่ตอบ เขาชักมือออกมาจากบาเรียไอร้อนของขนมเป็นการแสดงความสำนึกผิดแล้วพลิกเท้าเดินไปยังอ่างล้างมือที่ตอนนี้ล้นไปด้วยกองอ่างผสมกับที่ตีไข่และอีกสารพัดร้อยแปดอุปกรณ์
คยูฮยอนเคาะฐานของช็อคโกแลตมูสเค้กออกจากพิมพ์อย่างใจเย็น แล้วตั้งหน้าตั้งตาลอกกระดาษไขออก ตากก้อนแป้งกลิ่นโกโก้หอมไว้บนตะแกรงเพื่อให้มันพักจนหายร้อน เมื่อทำครบแล้วเขาจึงปลีกตัวเดินเข้าไปในโซนครัวที่ตอนนี้มีเสียงก็องแก๊งของแสตนเลสสตีลและแผ่นหลังกว้างของซีวอนก็ขยับไปมาด้วยท่าทางงุ่นง่านเพราะกำลังวุ่นวายกับกองจานชามที่เขาทิ้งไว้
“ระวังหล่นแตก" คยูฮยอนเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงติดขำ ไม่บ่อยนักที่สถาปนิกงานชุมจะว่างมายืนขัดถูอยู่หน้าซิงค์ล้างจาน คงไม่เคยมีใครบอกเลยหล่ะมั้งว่าชเวซีวอนตอนทำอะไรด้วยท่าทางงุ่นง่านหน่ะดูดีกว่าตอนหน้าเก็กเท่ห์ๆเสียอีก
“อือ" อีกคนแค่ครางรับในลำคอเสียงห้วนตามประสา ซีวอนได้ยินเสียงปิดตู้เย็นดังตามมา เดาว่าคยูฮยอนคงจะไปหยิบเนื้อมูสออกมาเพื่อเตรียมใช้หยอดชั้นเค้ก ซีวอนยังคงวุ่นอยู่กับการขัดคราบเนื้อช็อคโกแลตเหนียวยืดตรงขอบอ่างแสตนเลสอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาถอนหายใจออกมาทันทีเมื่อเห็นที่ตีไข่สามอันมีก้อนเนยและแป้งติดอยู่ในซอก
กระนั้นร่างสูงก็ต้องชะงักเมื่อมีสัมผัสเย็นคล้องครอบลงมาเกี่ยวอยู่ที่ลำคอ ใบหน้าคมตะแคงเหลือบมองที่ด้านหลัง ปรากฎร่างผอมของคุณพาทิสซิเยร์นืนซ้อนอยู่ แขนเรียวสอดเข้ามาที่ข้างเอวของเขาเพื่อจับสายผ้ากันเปื้อนยางผืนใหญ่มัดเป็นโบว์ให้เรียบร้อย
“กันเปื้อนไง? ฟองกระเด็นเต็มไปหมด” เดาว่าสายตาของเขาคงส่งคำถามออกไป คยูฮยอนก็เลยให้คำตอบกลับมา
ร่างสูงไม่ได้กล่าวคำขอบคุณ ซีวอนเลือกแสดงวลีนั้นดวยการเอี้ยวตัวลงมากดสันจมูกโด่งเข้าที่ข้างแก้มเนียนก่อนใช้ริมฝีปากแตะลงกลางหว่างคิ้ว ไม่มีบทสนทนา ไม่มีคำพูด เสียงลมหายใจเป่ารดกันและกันอยู่สองสามวินาทีก่อนที่คยูฮยอนจะเป็นฝ่ายผละตัวเองออกมาพร้อมถุงมูสในมือที่มันเกือบจะร่วงหลุดไป
- - - - -
ซีวอนปล่อยตัวเองนอนนิ่งอยู่ในอ่างอาบน้ำสีขาวเนิ่นนาน กลิ่นน้ำมันหอมระเหยช่วยผ่อนคลายความเครียดสั่งสมของเขาออกไปทีละเล็กละน้อย หน้าต่างกระจกบานกว้างฉายภาพทิวทัศน์ของกรุงโซลยามค่ำคืนในมุมเงียบสงบเพราะคอนโดหลังนี้ไม่ได้ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเท่าใดนัก
โปรเจ็คต์งานของเขายังไม่เสร็จดี มันกำลังถูกตรวจสอบอย่างละเอียดจากผู้ว่าจ้างเป็นครั้งแรก ต่อให้เป็นสถาปนิกที่เก่งกาจมากแค่ไหนก็ไม่มีใครยื่นงานผ่านได้เพียงแค่ครั้งเดียว ความจริงข้อนั้นทำให้ร่างสูงไม่อยากคิดถึงอาทิตย์ที่กำลังจะมาถึง เขาไม่อาจรู้ได้ว่าต้องแก้เยอะมากกว่าปกติหรือแก้แค่จุดสองจุด ความไม่รู้นั่นแหละที่น่าเบื่อหน่าย
นิตยาสารเกี่ยวกับการตกแต่งที่เพิ่งมาถึงเมื่อตอนเที่ยงของวันถูกพลิกเปิดไปยังหน้าถัดไป ความจริงแล้วไม่มีข้อความใดเข้าหัวของร่างสูงมาได้พักใหญ่ เขาเพียงแต่กวาดตามองรูปถ่ายเหล่านั้นฆ่าเวลา...
การไล่อ่านนิตยาสารด้านนี้กลายเป็นงานอดิเรกของเขาไปเสียแล้ว สถาปนิกจำเป็นต้องขวนขวายหาไอเดียใหม่อยู่เสมอ ยิ่งกับเขาที่สังกัดเอกชน รับงานหลากหลายรูปแบบไม่ตายตัว ยิ่งต้องหาเยอะ ค้นเยอะเป็นธรรมดา
ระหว่างรออะไรสักอย่างนี่แหละ... เหมาะที่สุดสำหรับการหาข้อมูลแล้ว
แกรก...
“รอนานไหม?”
“...ไม่" เสียงสั้นห้วนตอบกลับไป ดวงตาคมผินมองนาฬิกาที่ติดอยู่เหนือโถสุขภัณฑ์ก่อนเหลือบมองคนแชร์ค่าห้องที่กำลังเปลื้องชุดคลุมอาบน้ำออกจากบ่าอย่างใจเย็น ชเวซีวอนยกยิ้มเมื่อขาเรียวก้าวผ่านขอบอ่างเข้า กลิ่นกุหลาบฟุ้งกระจายกว่าที่มันควรจะเป็น
ซีวอนปิดหนังสือ... การรอคอยสิ้นสุดลงเมื่อสะโพกกลมหย่อนลงบนตัก
- - - - -
เจอีเอเอ็นอีทีอาร์ไอเอ็กซ์.blogspot.com -- ไป...ไปเอาฉากที่หายไป.....
5555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น