ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักกวนๆ ป่วนหัวใจนายไฮโซ

    ลำดับตอนที่ #5 : บังเอิ๊ญ บังเอิญ

    • อัปเดตล่าสุด 26 ส.ค. 51


    แสงแดดยามเช้าส่องให้บรรยากาศภายในห้องพักสว่างจ้า คนที่นอนอยู่ต้องปรับสายตารับแสงแดดยามสายโด่งให้ชินตา แต่สายตาก็ยังมัวๆ มึนๆ หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงพยายามที่จะขยับตัวบิดขี้เกียจตามความเคยชิน

     

    อืม .... เฮ้อ ..... อือ.....ทำไมเมื่อยจัง รู้สึกหนักๆ ยังไงชอบกล

    ดารารู้สึกแปลกๆ กับตัวเองเหมือนกำลังโดนวัตถุชิ้นใหญ่ทับร่างเธออยู่

    ว๊าย.........ไอ้บ้า .......ไอ้โรคจิต......ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย โจรเข้ามาในห้องฉัน มันจะข่มขืนฉัน ช่วยด้วยค่ะดาราร้องตะโกนดังลั่นห้อง

    เธอพยายามดิ้นให้หลุดพ้นร่างใหญ่ที่นอนทับเธออยู่ จนคนที่นอนสะดุ้งตื่นขึ้นมา

    เขายังไม่ทันได้อ้าปากหรือตั้งสติใดใด ก็ต้องเจอกับมัดของดาราที่เข้ามาทุบตีที่ร่างของเขาไม่ยั้ง หลับหูหลับตาทุบไปมั่วโดนบ้างไม่โดนบ้าง พอชายหนุ่มเริ่มได้สติ จึงรวบร่างหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมกอด เพื่อให้เธอสงบลง เขาและเธอปลุกปล้ำกันอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวก็ต้องจนตรอกเพราะสู้แรงฝ่ายชายไม่ไหว มือสองข้างของเธอถูกเขารวบไว้ด้วยมือข้างเดียว อีกมือหนึ่งปิดปากเธอไว้ ใช้ร่างหนาทับร่างบางไว้แน่น สายตาของเขาจ้องหน้าเธออย่างเหนื่อยอ่อนเพราะฤทธิ์เดชของหญิงสาวมากมายนัก ทั้งคู่หอบหายใจแรงขึ้นรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์เมื่อครู่ซึ่งเกิดรวดเร็วมาก

    ฮึมๆ....อ้าย.รกจิต ปล่อยฉานนะ

    เสียงดาราอู้อี้อยู่ภายใต้มือหนาของอารยะ

    คุณสัญญาก่อนว่าจะเงียบ ไม่ร้องโวยวาย ไม่ว่าผมว่าเป็นโรคจิต แล้วผมจะปล่อย โอเคมั้ยหญิงสาวรีบพยักหน้ารับปาก ชายหนุ่มเอามือที่ปิดปากหญิงสาวออก

    ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ไอ้โรคจิตจะข่มขืนฉันหญิงสาวตะโกนอีกครั้งโดยที่ไม่สนใจในคำสัญญาเมื่อครู่

    ทำให้ชายหนุ่มต้องเหนื่อยอีกแล้วคราวนี้เขาไม่ใช่แค่มือปิดปากเธอ แต่เขาให้ริมฝีปากตัวเองปิดปากเธอแทน หญิงสาวที่ไม่ได้คาดคิดเรื่องนี้มาก่อนได้แต่ตกตะลึงตาโต เขาบดขยี้ ริมฝีปากเธอ ลิ้มรสปากอวบอิ่ม ปากชายหนุ่มค่อยๆ หยุดนิ่ง แต่ก็ยังคงประกบอยู่กับปากอวบอิ่มของหญิงสาว รสจูบของเขาทำให้เธอแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ เมื่อเขาปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ หญิงสาวก็ยังนอนแน่นิ่งไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย

    นี่คุณ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า คุณชายหนุ่มสะกิดเรียกหญิงสาวเพราะเขาเริ่มไม่แน่ใจว่าเธอจะช็อคตายหรือเปล่า

     ถ้าคุณไม่พูดกับผม ผมจะจูบคุณอีกนะชายหนุ่มขู่พร้อมโน้มาไปหาหญิงสาว

    ฉันไม่เป็นไรดาราตอบกลับมาพร้อมทั้งรีบลุกขึ้นนั่งเหมือนติดสปริ้งไว้ที่ก้น

    คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เรื่องเมื่อกี้ ผม....ขอโทษคุณจริงๆ คือ...ผม....เออ...เอาเป็นว่าผมขอโทษล่ะกันชายหนุ่มพูดไม่ออก จึงเดินเลี่ยงไป

     

    ผมขอโทษที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ คุณท้าทายผมเองนะดารา ชายหนุ่มรำพึงในใจ

     

    หญิงสาวนั่งอึ้งๆ กับคำขอโทษของชายหนุ่ม เธอมองผู้ชายร่างหนา ที่นั่งเปือยท่อนบนอยู่ตรงหน้าเธอ ด้วยสายตากล้าๆ เกรงๆ

     

    “รูปร่างของเขาช่างสมส่วนเหลือเกิน กล้ามแขนเป็นมัด ๆ หน้าอกผายกว้างน่าซบ อุ๊ย ดูหน้าท้องสิ ซิกแพ็กแน่นๆ โอ๊ะ โอ๊ย น่ากินจริงๆ แต่หน้าเขาคุ้นๆ มาก เขาจะใช่นายอารยะมั้ย นะ ลองทักเขาดีกว่า เอ๊ะ ไม่ดีกว่าถ้าไม่ใช่หน้าแตกแย่เลย แต่คุ้นๆ จัง เอาไงดี ขอดูหน้าชัดๆอีกสิ”

     

    ดาราคิดได้ดังนั้นก็พยายามมองหน้าเขา ให้ชัดๆ อีกครั้ง ก่อนจะแน่ใจ

    นี่นาย เออ คุณอารยะใช่มั้ย เมื่อดาราได้เห็นหน้าชายหนุ่มชัดๆ จึงแน่ใจว่าใช่เขาแน่ๆ แต่ถามเพื่อความชัวร์อีกที  

    ครับ ผมอารยะ ผมดีใจนะที่คุณดารายังจำผมได้ ชายหนุ่มพูดไปพลางยิ้มไปพลาง

    ดาจำได้ว่าซบหลังคุณร้องไห้เมื่อเดือนก่อน ดาราเริ่มหน้าแดงรู้สึกอายเมื่อพูดถึงเรื่องวันนั้นที่เสียน้ำตาให้กับผู้ชายเลวๆ คนนึง

    ผมต้องขอโทษคุณด้วยที่เสียมารยาทกับคุณ แล้วก็ล่วงเกินคุณ ผมขอโทษจริงๆ ครับ คุณจะด่าผมหรือทำอะไรกับผมก็ได้ จนกว่าคุณจะหายโกรธผม ผมยอมรับผิดทุกประการ อารยะเอ่ยขอทษดารายกใหญ่กับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เขาล่วงเกินหญิงสาวแบบไร้มารยาท

    ดาไม่โกรธคุณอารยะหรอกค่ะ แต่ว่าคุณต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งหมดให้ดาฟัง เมื่อชายหนุ่มได้ฟังคำพูดของหญิงสาวก็แสดงอาการดีใจอย่างออกนอกหน้า

    คุณดาไม่โกรธผมจริงๆ ใช่มั้ย ครับ อารยะเผลอกุมมือดาราไว้แน่น

    ค่ะ แต่ถ้าคุณยังไม่ปล่อยมือดาจะโกรธ หญิงสาวพูดพร้อมมองไปที่มือของเธอซึ่งถูกชายหนุ่มจับไว้

    ขอโทษครับ ชายหนุ่มรีบปล่อยมือหญิงสาว

    เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ

    เรื่องเมื่อคืนมันเป็นการเข้าใจผิดนะครับ ตอนที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่ก็มีผู้ชายมาจากไหนไม่ทราบมาเคาะประตูห้อง ผมก็เดินไปเปิด พวกเขาเข้ามาจะทำร้ายผม หาว่าผมเป็นชู้กับเมียเขานะครับ ผมเลหนีปืนระเบียงข้ามมาห้องคุณนี่แหละครับ

    อารยะเล่าเรื่องที่แต่งขึ้นมาสดๆ ให้ดาราฟังเพื่อแก้ตัวไปก่อน เขาไม่กล้าเล่าความจริง ว่าเขาหนีการถูกข่มขืนจากเพื่อนชายคนสนิทของเขาเอง

    “แบบนี้ก็แย่สิค่ะ แล้วคุณแจ้งทางโรงแรมหรือยังค่ะ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วข้าวของคุณล่ะค่ะจะทำยังไง”

    ดาราถามเป็นชุดทั้งที่ความจริงในใจเธอก็ยังไม่เชื่อว่าเรื่องที่ชายหนุ่มเล่าเป็นความจริง

    “ยังครับ ผมยังไม่ได้บอกใครเลย ยังไงผมต้องขอรบกวนหลบอยู่ห้องคุณดาก่อนนะครับ”

    “แล้วข้าวของคุณล่ะค่ะ”

    “ไม่เป็นไรหรอกครับสำพาระผมมีแค่เสื้อผ้าชุดเดียว ช่างมันเถอะครับ ผมไม่อยากไปที่ห้องนั้นอีก” ชายหนุ่มพยายามตอบเลี่ยงหญิงสาว

    “อืม คุณอารยะค่ะ ถ้าดาจะถามว่าคุณมาทำอะไรที่เชียงใหม่ จะถือเป็นการล่วงละเมิดสิทธิส่วนตัวคุณหรือเปล่าค่ะ”

    “อิอิอิ คุณดานี่น่าไปเล่นตลกนะครับ ถ้าคุณดาไม่ว่าอะไร ผมยินดีให้คุณละเมิดผมได้ทุกส่วนครับ” ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาวจนเธอหน้าแดง อายๆ

    “ดาคงไม่ขอละเมิดสิทธิ์คุณขนาดนั้นหรอกค่ะ เกรงใจค่ะ”

    “ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมเต็มใจ อ่ะ…” อารยะยื่นหน้ายื่นตาไปหาหญิงสาวเป็นการเชิญชวน ดาราก็ยิ่งเขินมากขึ้นไปอีก

    “คุณไม่บอกก็ไม่เป็นไรนะค่ะ”

    “โถๆๆ งอนผมซะแล้ว ผมมาเที่ยวนะครับ” อารยะส่งสายตาอ่อนโยนตอบหญิงสาว

    “อืม … มาแอ่วเจียงใหม่คนเดียวแบบนี้ก้อ”

    “คุณดาพูดว่าอะไรนะครับ ผมได้ยินไม่ถนัด”

    “อ๋อ ไม่มีอะไรค่ะ ดาจะถามคุณว่าให้ดาช่วยคุณแจ้งกับทางโรงแรมให้ไหมค่ะ คือดาเป็นเพื่อนของน้องสาวเจ้าของโรงแรมนี้นะค่ะ”

    “อะไรนะครับ คุณดาเป็นเพื่อนของน้องสาวเจ้าของโรงแรมหรือครับ” อารยะพูดด้วยท่าทีตกใจ ทำไมโลกถึงได้กลมขนาดนี้นะ

    “ค่ะ ให้ดาช่วยแจ้งหญิงโสเรื่องคุณมั้ย ค่ะ”

    “ม่ะ ไม่เป็นไรครับ รบกวนเพื่อนคุณเปล่าๆ ผมเกรงใจนะครับ”

    “แต่ว่าคุณเป็นแขกของโรงแรมนะค่ะ เจ้าของโรงแรมต้องรับผิดชอบมันเป็นหน้าที่ของเขา คุณอารยะไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ”

    “ไม่เป็นไรจริงๆครับ ผมไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต”

    “ไม่ให้ดาช่วยแน่หรือค่ะ” หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

    “ครับ ไม่ต้องครับ ขอบคุณ คุณดามากนะครับที่เป็นห่วงผม” อารยะทำหน้าทะเล้นกับดาราอีกแล้ว

    “ใครว่าดาเป็นห่วงคุณ ดาเป็นห่วงชื่อเสียงของโรงแรมเพื่อนดามากกว่า ถ้าคุณไปพูดว่าคุณเจออะไรมา โรงแรมก็เสียชื่อแย่สิค่ะ”

    “คุณดานี่คิดไกลจังนะครับ ผมสัญญาครับว่าจะไม่พูดเรื่องนี้กับใคร แต่มีข้อแม้ว่าคุณต้องพาผมเที่ยวเชียงหม่เป็นการแลกเปลี่ยน” อารยะพลันคิดแผนที่จะทำให้เขาได้ใกล้ชิดดาราขึ้นมาได้ในวินนาทีสำคัญ

    “อะไรนะค่ะ ให้ดาพาคุณเที่ยว”

    “ครับ คุณดาฟังไม่ผิดหรอกครับ”

    “อ้าว … เรื่องนี้มันเกี่ยวกับดาตรงไหนค่ะ ทำไมดาต้องรับผิดชอบด้วย”

    “อืม… ก็แล้วแต่คุณดานะครับ ถ้าคุณอยากช่วยเพื่อนคุณก็แค่พาผมไปเที่ยว แต่ถ้าคุณดาไม่เต็มใจผมก็ไม่รับรองว่าปากผมจะเผลอไปพูดกับใครบ้าง”

    “นี่คุณ….ก็ได้ ดาพาคุณไปเที่ยวก็ได้ แต่แค่วันเดียวนะค่ะ”

    “จริงหรือครับ ขอบคุณครับ คุณดาน่ารักที่สุดเลย” ชายหนุ่มดีใจจนออกนอกหน้า

    ค่ะ แต่ว่าเสื้อผ้าคุณ... หญิงสาวมองไปยังร่างชายหนุ่มที่ยังคงนุ่ผ้าขนหนูผืนเดียวอยู่

    เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมวานให้พนักงานที่นี่ไปซื้อมาให้ใหม่แล้วครับ อีกสักครู่คงจะมา

    อ๋อ ค่ะ

    ทั้งสองมองสบตายิ้มกันอย่างเก้อๆ แก้เขิน โชคดีที่มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาช่วยซะก่อน

    ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูห้องเพราะรู้ว่าพนักงานที่เขาวานไปซื้อชุดคงมาส่งชุดให้แล้ว และเมื่อเปิดประตูออกไปก็เป็นตามที่เขาคาดไว้

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×