รักกวนๆ ป่วนหัวใจนายไฮโซ

ลำดับตอนที่ #3 : เขาเป็นเกย์จริงๆ หรือนี่ โอ้พระเจ้าไม่นะ ไม่จริ๊ง ไม่จริง

อารยะ วราธาร หนุ่มหล่อ พ่อรวย วัย 25 ปี เขาเพิ่งจบปริญญาโทมาจากประเทศอังกฤษ ในสาขาแฟชั่นดีไซด์ ขณะนี้เขากลายเป็นขัวญใจสาวน้อยสาวใหญ่ สาวแท้สาวเทียม อารยะเป็นลูกชายคนเดียวของ นายธรรมทัศน์ วราธาร และ คุณหญิงแก้วกาญ วราธาร เจ้าของบริษัท วราธาร จำกัด ผู้ผลิตชุดชั้นในสตรีชั้นนำของทวีปเอเชียก็ว่าได้ ในภูมิภาคนี้ไม่มีสตรีนางใดไม่รู้จักชุดชั้นใน ยี่ห้อ วราธาร

ภายในคฤหาสวราธาร ปลูกสร้างด้วยสถาปัตยกรรมจีน สร้างดัดแปลงมาจากพระราชวังต้องห้ามของจีน สลักลวดลายวิจิตรงดงาม มีลานน้ำพุใหญ่ อยู่กลางบ้าน ถัดมาเป็นสระว่ายน้ำ และสวนไผ่ ถูกจัดวางรวมกันอย่างลงตัวภายในตัวบ้าน ทางด้านซ้ายเป็นห้องรับแขกใหญ่ ตกแต่งด้วยสไตส์จีนดั่งเดิมอีกเช่นกัน ชุดโซฟาสั่งตรงมาจากประเทศจีน มีกาน้ำชาสวยหรู วางอยู่กลางโต๊ะ ภายในประดับประดาไปด้วยแจกัน เครื่องใช้เก่าแก่ของประเทศจีน

ถัดไปอีก 2 ห้องใหญ่ๆ เมื่อก่อนเป็นห้องเก็บสะสมของโบราณ แต่ตอนนี้ได้กลายเป็นพิพิฑพันถ์ขนาดย่อมๆ ไปแล้ว ภายในก็จะมีแต่ของโบราณชนิดต่างๆ วางอยู่ดาดเดื่อน จนลายตาในความสวยงาม ของแต่ละชิ้นมีราคาค่อนข้างสูงลิบลิ่ว บางชิ้นประเมินค่าไม่ได้ แต่คงเป็นเพียงแค่เศษเงินของเจ้าของคฤหาสเท่านั้น

คุณธรรมทัศน์เป็นนักสะสมของเก่าตัวโยง และเป็นคนใจดีมาก จึงเปิดคฤหาสให้บรรดาผู้ที่สนใจของเก่าได้มาชม รวมทั้งนักเรียนนักศึกษาที่ทำเรื่องขอเข้ามาชมของเก่า ท่านก็ยินดีเปิดคฤหาสให้ชมกันฟรีๆ โดยอยู่ภายใต้การดูแลของหัวหน้าพ่อบ้านเฉิน และกฏระเบียบเล็กๆ น้อยๆ ใน 1 วันจะมีผู้เข้ามาในคฤหาสนี้ประมาณ 50 – 80 คน จนกลายเป็นเรื่องชินชาของทุกคนในคฤหาสวราธารไปแล้วที่ตื่นมาจะมีบรรดาผู้ที่สนใจของเก่าและนักเรียนนักศึกษาที่ขอเข้ามาชม เดินกันทั่วคฤหาส และวันนี้ก็เช่นกัน

“พ่อบ้านเฉิน วันนี้มีอะไรให้ทานบ้างครับ” อารยะเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมถามพ่อบ้านที่ยืนรออยู่ที่โต๊ะอาหาร

“อาหารเช้าวันนี้เป้นข้าวต้มกุ้งมังกร น้ำแกงปลิงทะเล หนังเป็ดย่างฮ่องเต้ แล้วก็มีรังนกฮะคุณหนู” พ่อบ้านเฉินพร้อมพร้อมเปิดฝาชามข้าวต้มให้ผู้เป็นนายดู ด้วยกิริยาน้อมน้อม

“อืม… ทำไมวันนี้อาหารเช้าแปลกๆ แต่ก็โอเคครับ ดูหน้าทานดี ฝีมือคุณนมหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มถามถึงแม่นมที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่แรกเกิดเพราะหล่อนทำอาหารอร่อยและถูกใจอารยะที่สุด

“ฮะ จะมีใครกล้าแย่งตำแหน่งแม่ครัวของคุณนมหลินได้ เมื่อวานเย็นคุณท่านสั่งอาหารจากภัทรตาคารเฉิงตู มาทานคุณนมหลินยังงอนคุณท่านอยู่เลยฮะ แต่โชคดีนะฮะที่คุณหนูไม่กลับมาทานไม่งั้น คุณนมหลินคงงอนคุณหนูอีกคน เช้านี้คุณนมเลยตื่นตั้งแต่ตี 4 ออกไปซื้อของที่ตลาดมาทำอาหารเช้าแปลกๆให้คุณหนูทานนี่ไงฮะ” พ่อบ้านรายงานเหตุการเมื่อวานให้นายน้อยของเขาฟังอย่างออกรสออกชาติ

“แล้วคุณเตี่ยกับคุณแม่ล่ะครับ ออกไปข้างนอกหรือยังครับ”

“คุณท่านทั้งสองเดินทางไปสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อบินไปท่องเที่ยวอิตาลี 1 อาทิตย์ ฉลองครบรอบแต่งงานปีที่ 28 ด้วยเครื่องบินของการบินไทย เที่ยว TG 323 นายหยวนขับรถไปส่งเมื่อ 30 นาทีที่ผ่านมาฮ่ะ” พ่อบ้านแจงรายระเอียดถี่ยิบ นี่คือบุคุลิกที่โดดเด่นของพ่อบ้านเฉิน รู้ลึก รู้จริง รู้ละเอียด  

“อืม...จริงสิวันนี้วันครบรอบแต่งงานของคุณเตี่ยกับคุณแม่ ผมลืมไปเลย คุณแม่ท่านบอกไว้เมื่อวันก่อนว่าจะไปเที่ยวอิตาลี” ชายหนุ่มบ่นกับพ่อบ้าน พร้อมทั้งเดินออกจากห้องอาหารไปยังโทรศัพท์กดไปหาแม่ทันที

“ฮัลโหล อาร์ตี้ว่าไงค่ะลูก”

“คุณแม่ครับ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานคับ”

“ค่ะลูก ขอบใจจ๊ะ อาร์ตี้อยากได้อะไรพิเศษมั้ย จ๊ะ”

“ไม่ครับคุณแม่ผมแค่อยากให้คุณแม่กับคุณเตี่ยเที่ยวกันให้สนุกมากกว่าครับ”

“ค่ะลูก เมื่อเช้าคุณแม่กับคุณเตี่ยขอโทษนะค่ะลูกที่ไม่ได้บอกลูกก่อน อาร์ตี้ดูแลตัวเองให้ดีนะค่ะลูก อย่าทำงานหนักกลับบ้านดึกนะค่ะลูก คุณแม่เป็นห่วง”

“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ คุณแม่กับคุณเตี่ยก็ดูแลตัวเองดีๆ เช่นกันนะครับ”

“อาร์ตี้คุณแม่กับคุณเตี่ยรักลูกมากนะค่ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะลูก เขาเรียกขึ้นเครื่องแล้ว”

“ครับ ผมก็รักคุณแม่กับคุณเตี่ยครับ บายครับ”

ชายหนุ่มวางสายจากแม่แล้วก็เดินยิ้มอย่างภูมิใจเขารู้สึกโชคดีมากที่ได้เกิดมาในตระกูลวราธารที่แสนอบอุ่นถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกอยากมีพี่มีน้องบ้าง แต่ด้วยความรักความเอาใจใส่ของพ่อกับแม่ก็ไม่เคยทำให้เขารู้สึกเหงาหรืออ้างว้างเหมือนเพื่อนๆของเขาที่ถูกเลี้ยงด้วยเงินเพียงอย่างเดียว จึงทำให้อารยะดูเป็นผู้ชายอบอุ่น คนที่อยู่ใกล้ๆ เขารู้สึกเช่นนั้นเสมอ และด้วยนิสัยที่เรียบร้อย สุภาพ อ่อนโยน ฉลาด อัธยาศัยดี ไม่ถือตัว ทำให้เขามีเพื่อนมากมาย ทั้งจน รวย ไฮโซทั้งหลาย รวมทั้งลูกท่านหลานเธอ หนึ่งในนั้นที่อารยะให้ความสนิทสนมเป็นพิเศษกับเพื่อนคนอื่นคือ คุณชายรติ นเรนธร ลูกชายคนโตของ เจ้ารติธร นเรนธร และ ท่านผู้หญิงออรอร นเรนธร ทายาทผู้สืบทอดเชื้อสายมาจากเจ้าเมืองเชียงราย ชายหนุ่มทั้งสองสนิทกันมากตั้งแต่เรียนที่โรงเรียนประจำด้วยกันสมัยมัธยม แต่ก็ต้องอยู่ห่างกันคนละประเทสตอนเรียน ปริญญาตรี เพราะอารยะเรียนที่ประเทศอังกฤษด้านออกแบบดีไซด์ ส่วนคุณชายรติเรียนที่ประเทศออสเตรียด้านการบริหารโรงแรม เนื่องจากทางบ้านทำกิจการโรงแรมอยู่หลายแห่ง ทั้งทางภาคเหนือและภาคกลาง และตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการโรงแรมเชียงอิน โรงแรม 5 ดาวของ จ.เชียงใหม่

…………………………………………………..     

ดา ดา ดา นานา เสียงโทรศัพท์อารยะดังขึ้นขณะที่เขากำลังเดินเข้าไปในห้องตัวเอง จนอารยะต้องเร่งฝีเท้าเข้าห้องตรงไปยังโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียง

“หวัดดีครับ คุณชาย โทรมาแต่เช้ามีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” อารยะแซวเพื่อนสนิทด้วยเสียงอ่อนหวาน

“แหม อาร์ตี้ คุณแซวชายอีกแล้วนะ ชายหรือจะกล้าใช้คุณ ชายแค่อยากชวนคุณมาเที่ยวที่โรงแรมชายที่เชียงใหม่นะ ชายอยากให้คุณมาดูโรงแรมใหม่ของชาย” ชายหนุ่มปลายสายทำเสียงออดอ้อน

“ได้สิครับคุณชาย ผมจะได้ถือโอกาสไปตาม....อุ๊บ.... อิ อิ ....ไปเที่ยวเชียงใหม่หลังจากไปได้ไปมาหลายปีนะครับ” อารยะพูดมีลับลมคมในอีกแล้ว

“เมื่อกี้อาร์ตี้บอกว่าถือโอกาสตาม ตามอะไรครับ บอกชายมาเดี๋ยวนี้นะ” ปลายสายคาดคั้น

“เปล่าครับ ผมอยากไปเที่ยวจริงๆ ครับ เที่ยวตามหาหัวใจครับ”

“แหม อาร์ตี้เสี่ยวจริงๆ เชียว แล้วคุณจะขึ้นมาวันไหนคับ”

“อืม..... วันนี้ครับ ผมว่างอยู่พอดี”

“ดีครับ แล้วชายจะไปรอรับที่สนามบิน แล้วเจอกันนะ”

“ครับ สวัสดีครับคุณชาย”    

                เมื่ออารยะวางสายโทรศัพท์แล้วเขาก็หยิบเสื้อผ้าสองสามตัวใส่กระเป่า แล้วให้คนขับรถไปส่งที่สนามบินทันที

.......................................................................................................

ณ เชียงใหม่ โรงแรมเชียงอิน ในห้องสูทสุดหรู

“อาร์ตี้ คุณดื่มอะไรดี เบียร์สักแก้วมั้ย เดินทางมาเหนื่อย ๆ จะได้สดชื่น” คุณชายรติเดินไปที่ตู้เย็นในนั้นแช่เบียร์และไวท์ไว้เต็มตู้เพราะแช่ไว้เอาใจผู้มาพัก

“อืม ก็ดีครับ”

คุณชายรติเดินมายังอารยะที่นั่งสบายอยู่บนโซฟาหรู ในห้องสูท พร้อมยื่นเบียร์แก้วใหญ่ให้เขา

“ขอบคุณครับ” อารยะรับเบียร์ก่อนจะชนแก้วแล้วสบตากับเจ้าของโรงแรมสุดหล่อ ด้วยใบหน้าที่คมเข้มของคุณชายรติ บวกกับดวงตาหวานฉ่ำ ทำให้อารยะนึกขนลุกขึ้นมาทั้งที่เมื่อก่อนเขาชอบที่จะสบตากับดวงตาหวานคู่นั้น

“อาร์ตี้ คุณเป็นอะไรไปหรือเปล่า ทำไมมองชายแปลก ๆ” ชายรติสังเกตุได้ทันทีว่าอารยะรู้สึกอย่างไรกับเขาจากการสบตาเมื่อครู่นี้

“เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมอาจจะเหนื่อยจากการเดินทางก็ได้ งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ” อารยะรีบแก้ตัวเป็นพลันวันแล้วก็เดินหนีจากออกไปยังห้องนอนเพื่อไปอาบน้ำตามที่เขาพูดไป

“ซู่ๆๆ” เสียงน้ำจากฝักบัวไหลดังสลับกับเสียงพรึมพรำของอารยะ

“เราเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกขนลุก แบบนั้น” บ่นไปขัดถูตัวไป

“ให้ชายช่วยถูหลังให้นะอาร์ตี้” คุณชายรติเข้ามาข้างหลังของอารยะพร้อมทั้งจับมือชายนุ่มที่กำลังถูหลังตัวเองอยู่ อารยะตกใจสดุ้งผลักชายรติถอยไปพ้นจากตัวเอง

“ทำไมล่ะอาร์ตี้ คุณเป็นอะไรไป เมื่อก่อนชายก็เคยถูหลังให้คุณ ไม่เห็นคุณรังเกียจแบบนี้เลย” ชายรติทำเสียงไม่พอใจกับการกระทำของอารยะเมื่อครู่

“คือว่า ผม ผมขอโทษ แต่คุณชายช่วยออกไปข้างนอกก่อนได้มั้ย ผมขอล่ะนะ” ชายหนุ่มพูดแกมอ้อนวอน

“ก็ได้ ชายจะไปรอข้างนอก เราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาว” พูดเสร็จชายรติก็เดินสบัดก้อนงอนตุบป่องออกไปนั่งที่เตียง

ตอนนี้อารยะสับสนกับความรู้สึกของตัวเองไปหมด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเข้าใจตัวเองมาตลอดว่าเขาอาจจะเป็นเกย์ เพราะเขาชอบคุณชายรติแบบพิเศษมากกว่าเพื่อนคนอื่น เขาชอบมองตาหวานๆ ของชายรติ ชอบคุย ชอบอยู่กับชายรติ โดยที่เขาเองก็ไม่เคยสนใจใครเลย ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย จนกระทั่งเขามาเจอกับดารา หญิงสาวร่างบางที่ทำให้เขาใจเต้นผิดปกติตอนที่เธอซบหลังเขาร้องไห้ เขารู้สึกอยากปกป้องเธอ อยากเห็นเธอยิ้ม เห็นเธอมีความสุข ตลอดเวลา 1 เดือนหลังจากวันที่ถ่ายแบบเขาก็มีแต่ภาพของดาราเต็มสมอง

“ดารา คุณทำให้ผมเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ คุณต้องรับผิดชอบหัวใจผมตลอดไป ดารา”

อารยะรำพรึง ถึงหญิงสาวที่เขาเคยเจอแค่ครั้งเดียว เขาพยายามสืบประวัติของเธอ จนรู้ว่าบ้านเธอทำสวนส้มอยู่ที่เชียงใหม่ และตอนนี้เธอก็กลับมาเยี่ยมบ้านหลังจากจบการศึกษาก่อนที่จะเริ่มต้นทำงาน นี่คือสาเหตุที่เขามาเชียงใหม่วันนี้

“อาร์ตี้ คุณรู้สึกดีขึ้นหรือยังครับ” ชายรติเดินมาใกล้ๆ อารยะ แล้วใช้มือลูบต้นแขนกำยำของเขาเบาๆ ด้วยสายตาพิศวาส ขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ

อารยะไม่พูดอะไร ได้แต่เดินเลี่ยงเพื่อจะไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเพราะตอนนี้เขามีแค่ผ้าขนหนูพันช่วงล่างไว้เท่านั้น

“เดี๋ยวสิ อาร์ตี้ ทำไมคุณเดินหนีชายแบบนี้ ชายบอกให้หยุด” คุณชายรติเริ่มโกรธอารยะจริงๆ ซะแล้ว

ชายรติเดินตามอารยะไปแล้วดึงร่างชายหนุ่มมาสวมกอดไว้แน่น อารยะตกใจมากและรู้สึกขนลุกขยะแขยงมากกว่าเดิม เขาพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของคุณชายรติ

“คุณชายปล่อยผมเถอะครับ ผมว่าเราน่าจะคุยกันดีๆ ทำแบบนี้ผมรับไม่ได้จริงๆ” อารยะพูดเสียงขึงขัง

คุณชายรติรู้ว่าอารยะเริ่มรู้สึกแย่กับการกระทำของเขาแล้ว จึงต้องคลายมือออกจากอารยะ

“อาร์ตี้ ทำไมทำแบบนี้กับชาย บอกมาสิว่าทำไม คุณมีคนอื่น คุณไม่รักชายแล้วใช่มั้ย คุณเปลี่ยนไปมาก บอกมาสิว่าใครที่มาแย่งคุณไปจากชาย” ชายรติพูดเสียงดังโวยวายใส่อารยะ

“คุณชาย คุณชาย สงบสติก่อนได้มั้ย ผมว่าคุณชายเข้าใจอะไรผมผิดไปมาก ผมไม่ได้มีใครใหม่ ไม่มีใครมาแย่งผมจากคุณไป แล้วที่สำคัญคุณชายคือเพื่อนที่ผมรักและสนิทที่สุด” เมื่ออารยะพูดจบทำให้ชายรติถึงกับลำลักในคำพูดของเขา

“เพื่อนเหรอ คุณบอกว่าชายเป็นเพื่อนคุณงั้นเหรอ”

“ใช่คุณชายคือเพื่อน ผมอยากบอกคุณชายมานานแล้วว่าผมไม่ได้คิดรักคุณชายแบบชู้สาวหรือแบบเกย์ ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผมไม่ชอบผู้ชาย” อารยะพูดยืนยันเสียงหนักแน่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเขาคือผู้ชายทั้งแท่ง ไม่สับสนอีกต่อไป

“ไม่ ไม่จริง……. อาร์ตี้โกหกชายใช่มั้ย คุณเป็นเกย์….. คุณรักชาย….” เสียงของชายรติสั่นเครือ ไม่เป็นภาษา

ชายรติวิ่งไปกอดรัดฟัดเวียงพยายมที่จะลวนลามอารยะให้ตกเป็นของเขา ทั้งกอด ซุกไซร้ แต่อารยะก็ต่อสู้ดิ้นรน ด้วยรูปร่างที่ใหญ่กว่าอารยะจึงหนีออกมาจากเงื้อมมือของชายรติได้ เขารีบวิ่งออกไปจากห้องนอนขณะเดียวกันชายรติก็วิ่งตามาติดๆ จนเขาต้องหนีไปทางระเบียงแล้วปีนข้ามห้องไปเพื่อเอาตัวรอด