ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่มันแฝงอะไรที่มากกว่านั้น

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรกว่าเป็นเพื่อนกัน

เสียงเพลงความหมายช่างตรงกับความรู้สึกของผมเวลานี้ซะจริงๆ อุตส่าห์หนี

มาไกลถึงต่างจังหวัด ยังไม่วายมีเรื่องมาสะกิดใจให้ผมได้ฟุ้งซ่านต่อไปอีก

พนักงานเสิร์ฟจัดวางอาหารที่สั่งแบบง่ายๆตรงหน้าผม หน้าตาก็เป็นผัดกะเพรา

ไข่ดาวธรรมดาๆ แต่ทำไมนึกไม่ออกเลยว่าจะอยากกินอะไรอย่างอื่น มันก็คงเป็น

ความรู้สึกของผมเวลานี้ ไม่ว่าผมจะเจอใครมากมายก็ไม่อาจทำให้ผมลืมเขาคนนั้นได้

“พี่กั้งๆ ซีดีมีอะไรจะบอก” น้ำเสียงตื่นเต้นของชายหนุ่มพร้อมแววตาสดใสที่ตรงรี่

เข้ามาหาเขาในขณะที่กำลังนั่งรอขึ้นเวทีร้องเพลงในลำดับต่อไป

“ว่าไง มีอะไรเหรอ “ ผมหันไปถามและก็จับไหล่น้องชายให้นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆ

“ผมกำลังจะได้ไปทัวร์ต่างประเทศสองอาทิตย์ กับพี่ตั้มและแฟนคลับ อยากรู้มั้ย

พี่กั้งว่าผมได้ไปที่ไหน ตื่นเต้นไปหมดแล้วเนี่ย”

“ไปที่ไหนเหรอ แล้วทำไมไปแค่พี่ตั้มกะซีดีล่ะ” ผมถามไปแบบนั้น แต่จริงๆแล้ว

น้องคงไม่รู้หรอกว่าผมรู้สึกยังไง แม้จะแค่สองอาทิตย์ แต่มันก็คงทำให้ผมรู้สึกเหมือนสองเดือนหรือมากกว่านั้น

“ซีก็ไม่รู้อ่ะ แต่เห็นพวกแม่ๆเขาบอกว่า ทริปนี้มีแค่ผมกะพี่ตั้มก่อน แล้วครั้งหน้าก็จะเวียนๆกันไปตามความเหมาะสม และตามที่เขาสำรวจจากบรรดาแฟนคลับต่างๆอ่ะ เสียดายนะพี่กั้ง ซีอยากให้พี่กั้งกะพี่เต้ไปด้วยจัง พี่อาเมนคงไปไม่ได้อยู่แล้ว”

เสียงเพลงของพี่เต้จบไปแล้ว ก็เป็นตาผม ต้องไปร้องแล้ว เตรียมเพลงเต้นมาแต่

ความรู้สึกผมไม่อยากจะเต้นเลย นี่ผมเป็นอะไรไป หรือว่าผม…

พี่กั้งขึ้นไปบนเวทีแล้ว เป็นเพลงโปรโมทของพี่ชายผม ตอนนี้ผมอยู่หลังเวที

อากาศร้อนมาก พี่เต้ลงมานั่งเป็นเพื่อน

“เมื่อไรซีกะพี่ตั้มจะไปเกาหลี แล้วไอ้กั้งรู้ยังเนี่ย”

“ซีเพิ่งบอกไปตะกี้ แต่ยังไม่ทันได้บอกว่าไปไหน พอดีพี่กั้งต้องขึ้นร้อง เลยยังไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ เอ๊ะวันนี้ทำไมพี่ชายเราไม่ค่อยจะเต้นเลยพี่เต้ หรือไม่สบาย”

แม้จะอยู่ข้างหลังเวที แต่ซีดีก็ยังแอบมองขึ้นไปบนช่องบนด้านหลัง พร้อมกับขยับตัวเต้นไปด้วย

“มันคงไม่สบายมั้ง เห็นเมื่อกี้ก็ยังดีอยู่เลย วันนี้มันร้อนด้วยล่ะ ไม่เหมือนมึงอ่ะ เด็กอะไรเอเนจี้เยอะจริงๆ ยังๆจะเต้นอีก ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง ไอ้ลิงซี”

“ไม่เหนื่อย ซีดีชอบ ยิ่งได้ออกงานนะเป็นอะไรที่ฟินสุดๆ นี่ซียังอยากออกไปเต้นกะพี่กั้งเลย อยากแบทเทิ้ลอ่ะ คงฟินที่สุดเลย”

พี่เต้มองมาทางผมแล้วส่ายหัว ผมก็เป็นของผมแบบนี้แหระ บางคนก็เลยว่าผมเป็นลิงบ้าง แรดบ้าง ผมขี้อ้อน ขี้ประจบ โดยเฉพาะกะพี่กั้ง และก็พี่ตั้ม แต่ว่ากะพี่ตั้มผมจะกล้าถึงเนื้อถึงตัวตลอดๆ ก็ไม่รู้สิ มันเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน ส่วนพี่เต้ไม่ต้องพูดถึง น่ากลัวไปบางที 555

สำหรับพี่กั้ง พี่ชายคนนี้ ผมชอบแหย่เค้าอ่ะ แล้วพี่เขาเองก็ชอบแหย่ผมตลอดๆ แซะผมเป็นประจำ แต่ทำไมผมไม่เคยกล้ว แถมเล่นด้วยแรงๆ มันรู้สึกแบบเกรงๆหรือว่าเกร็งๆก็ยังไงบอกไม่ถูก บางทีผมก็ไม่กล้าสบตาพี่เขา ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าเป็นอะไรกันแน่ บางอย่างในสายตาของพี่กั้งมันทำให้ผมคิดไปไกลและก็เริ่มกลัว..

พี่กั้งร้องเพลงเสร็จแล้ว ผมจึงรีบปรี่เข้าไปหา

“พี่กั้งเป็นอะไรป่ะ” ผมตรงเข้าไปจับไหล่พี่ชายแล้วก็พามานั่งที่เก้าอี้

“ไม่นี่ ทำไมซีคิดว่าพี่เป็นล่ะ”

“ก็ไม่รู้ เห็นพี่ชายไม่ค่อยจะเต้น เลยนึกว่าไม่สบาย ซีนวดให้เป่า”

ผมตั้งท่าจะนวดไหล่ให้ แต่พี่กั้งสะบัดหนีซะงั้น

“ไม่ต้อง แล้วนี่้ซีจะไปเมื่อไรที่ไหน”

“ไปสิ้นเดือนนี้แหละ ช่วงเดียวกะพี่กั้งกะพี่เต้ออนทัวร์ โปรโมทเพลงเลย พวกพี่ก็ทำงานไปนะ ส่วนเค้าขอไปเที่ยวเกาหลีก่อน นี่กะจะไปเดินหาซื้อของที่อยากได้พอดี พี่กั้งจะเอาไรมั้ย ซีจะซื้อมาฝาก แต่รับฝากตังค์มาด้วยนะ 555”