คุณหนูติ๊งต๊องกับหนุ่ม(คูล)ซึนเดเระ! [Fanfic Anipage Lover]{

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 6 แผนการตีสนิทของสึรุกิ 2

::Tsurugi::
"อะไรกันนะ ตั้งแต่ออกมาจากห้องยัยคุณหนูเพี้ยนนั่นทำไมถึงรู้สึกแปลกๆขึ้นมากันนะ (ไม่เข้าใจครับ)"
จู่ เสียงโทรศัพท์ขึ้น ตอนแรกผมนึกว่าเป็นหัวหน้า เลยรีบรับทันทีแต่ทว่า...........
"เคียว-สุ-เกะ-คุง~" เสียงใสของชาร์ล็อต รูเนอร์ดังอยู่ในหูผม
"ชะ....ชาร์ล็อตงั้นเหรอ นี่เธอจะโทรมาทำไมกันน่ะ" ผมพุดเบาๆ กลัวว่าใครจะได้ยิน
"เเหม~ ก็ชาร์ล็อตคิดถึงนี่นา แล้วงานคืบหน้าบ้างยังจ้ะ" เธอพุดด้วยน้ำเสียงที่แทงใจดำอย่างมาก
"ตอนนี้ยังลักพาตัวไม่ได้หรอก เพราะจะพยายามสร้างความไว้วางใจก่อนน่ะสิ"
"แล้วทำได้ยังล่ะ"
"ก็ได้จะครบทั้งบ้านแล้ว เหลือแต่........"
"แต่.......... แต่อะไรล่ะจ้ะ"
"ปัญหาก็คือบ้านนี้มีตำรวจสากลอยู่น่ะสิ ถามได้"
"แล้วเค้าคือใครล่ะจ้ะ เป็นผุ้ชายสินะ แต่ก็น่าจะสนิทได้นี่นา"
"จะบ้าเหรอ" ผมตะโกนใส่โทรศัพท์ "ตำรวจที่ว่าเป็นผู้หญิงนะเฮ้ย!!!!"
"แล้วเค้าเป็นใครล่ะจ้ะ บอกมาสิ"
"เคอิจิวะ ซายากะ"
"แหม เคียวสุเกะ...... ว่าไงนะ! นังลูเช่งั้นเหรอ" ยัยนั้นเข้าสู่ดหมดโหดแล้ว
"ใช่ ดูถ้ายัยนั่นจะตีสนิทไม่ได้ง่ายๆซะด้วยนี่แหละปัญหา" 
"ยังไง ก็จัดการให้ได้ละกันย่ะ" พอพูดจบยัยนั่นก็ตัดสายทิ้งไปเฉยเลย เฮ้อ!!!!! ทำไมชีวิตฉันมันต้องแพ้พวกผุ้หญิงทั้งหลายด้วยเนี่ย
"สึรุกิคุง อยู่ไหมจ้ะ" เอ๊ะ!!!!!! เสียงนี้มัน คุณเรย์นะนี่นา ผมจึงกระโดดมาเปิดประตูทันที
"อะไรเหรอครับ คุณเรย์นะ" ผมพูดกับคุณเรย์นะ ด้วยเสียงที่สุภาพ(ฉบับสุดยอด)กับเขา (ลงทุนไปดัดเสียงมาครับ)
"ไปกินเค้กด้วยกันไหมจ้ะ"
"ได้สิครับ" ผมรับคำชวนทันทีทันใด
เมื่อมาถึงโต๊ะหินอ่อนสีขาวที่ราคาประมาณห้าสิบล้านได้มั้ง
"นั่งก่อนสิ สึรุกิคุง" 
"ครับ" พอผมนั่งก็เห็นยัยคุณหนูนั่นใส่ชุดเดรสสีฟ้าปล่อยผมลงมา ดูน่ารักน่ากอดมากเลยครับ
"สวัสดีครับ คุณโซระ" ผมทัก
"อะ....อือ สวัสดีนะ เคียวสุเกะ" ยัยนั่นไปหน้าแดงหมายความว่าไงครับ (I don't know)
"มาช้าจังเลยอ่ะ" คุณเรย์นะบ่น
"ถามหาใครเหรอครับ" ผมถาม
"ก็กำลังหาซา......."
ทันใดนั้นมีเสียงรถหักเลี้ยวโค้งเหมือนเสียงผู้หญิงกรีดร้อง(แสบแก้วหุสุดๆ) แล้วมาจอดที่หน้าบ้านนี้ ใครกันนะ ผู้ชายแน่เลย ขับรถได้สุดยอดเลย
"มาแล้วเหรอซายะจัง" เฮ้ย!!!!! คนขับรถเมื่อกี้เป็นยัยเคอิจิงั้นเหรอ ไม่มีทางหรอกน่า วิธีแบบนั้นน่ะ เป็นพวกนักซิ่งนี่นา
"มีอะไรก็รีบบอกมานะ อีกเดี๋ยวฉันต้องพาโซระไปสำนักงานน่ะ" สำนักงานงั้นเหรอ คงเป็นฐานลับสินะ
"งั้นผมขอไปด้วยได้ไหมครับ จะได้ดูแลคุณโซระไปด้วยครับ" ผมขอร้อง
"แล้วแต่นาย แต่นายต้องดูแลทั้งสองคนนี้ให้ดีละกันนะ"
"คะ...ครับ" ถึงยัยนี้จะให้ผมไปแต่ ดูเหมือนจะไม่ให้ผมไปยุ่งกับสำนักงานเลยสินะ โธ่
"งั้นมาทานเค้กกันก่อนนะ" คุณเรย์นะชวนยัย CIA 
"ไม่ล่ะ ชอชาดีกว่า"
"งั้นฉันไปเอาให้ ชามะนาวเย็นๆสินะ" ยัยนี้ชอบชามะนาวเหรอ คนอย่างยัยนี่เนี่ยนะ!!!!
สักพัก
"มาแล้วๆ โอ๊ะ!!!!!!!" คุณเรย์นะสะดุดขาตัวเองทำชาหกใส่ ยัยนั่น
"ฮิโรยูกิ!! อะไรกันเนี่ย" ยัยนั่นโมโห
"ขะ....ขอโทานะซายะจังฉันจะเอาชุมาเปลี่ยนให้" พูดจบก็ไปเอาเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนทันที
"ให้มีนได้อย่างงี้เซ่" ยัยนั่นถอดเสื้อโค้ตแล้วไปห้องน้ำ
"นี่จ้ะ ชุด"
"อือ"
ต่อมาซัก 15 นาทีต่อมา
"ก๊าชชชชชชชชชชชชชชชชชชช"
"ฮิฮิ" คุณเรย์นะหัวเราะแบบมีเลศนัย หมายความว่าไงน่ะ
"ฮิโรยูกิ ชุดแบบนี้มันอะไรกัน" ยัยนั่นเดินออกมาทั้งๆที่ใส่ชุดเมดแมวเหมียวแล้วทำหน้าอายอย่างมาก ยัยนั่นอายก็จมดาเมจเค้าเลย ชีวิตฉันก็มีเรื่องดีๆมาเหมือนกันแฮะ มีผู้หยิงน่ารักๆมาให้จีบตั้ง 3 คน เดี๋ยวฉันคิดอะไรอยุ่เนี่ย 
"น่ารักออก"
"บากะ ชะมัด" ยัยนั่นเข้าไปในห้องยัยนั่นแล้วหาชุดสีดำเป็นกางเกง
"นี่ครับ" ผมยื่นชุดให้เค้า เผื่อเค้าจะใจดีขึ้นมาบ้าง
"อืม ไปวางไว้บนเตียงเลย"
"ครับ" ผมเอาชุดไปวางไว้ให้ ยัยนั่นก็เอาไปใส่ในห้องน้ำส่วนตัวแล้วผมก็รออยู่ในห้อง(โดยการรื้อของที่จะเป็นจุดอ่อนได้)

::Sora::
ตอนนี้ฉันกำลังอยู่หน้าห้องของซายากะซัง คอยฟังเคียวสุเกะอยู่ตลอด แต่มีแต่เสียงที่น่าจะเป็นเสียงรื้อของของซายากะซัง เขารื้อทำไมกันนะ ต่อมาฉันก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดแล้วก็มีเสียงคุยกัน
"นายทำอะไรน่ะ"
"เอ่อคุณมีบัตรประจำตัว CIA หรือเปล่าครับ(แถไปเนอะ)"
"อืม มีน่ะ ทำไมเหรอ"
"ครับ ไม่มีอะไรครับ"
"อ้าว แล้วนายไม่ออกไปหาโซระเหรอ"
"จริงด้วยสิ ผมลืมไปเลยไปก่อนนะครับ" ตอนนั้นฉันสะดุ้งเลยกะจะวิ่งไปข้างนอก แต่เหมือนได้ยินเสียงพุดอะไรกันอีก
"อ้อ จริงสิ คุณซายากะครับ คราวหลัง ผมขอนัดคุณหน่อยนะครับ"
"หือ"
"ไปก่อนนะครับ" เท่านั้นแหละ ฉันวิ่งหนี สุดชีวิตเพื่อจะหนีเคียวสุเกะ แต่ว่า.......
"คุณโซระครับ" ตกใจมากเลยค่ะ
"คะ....เคียวสุเกะ" ฉันหน้าแดงตอบเขาไป
"ไปกันเถอะครับ คุณซายากะจะพาคุรไปสำนักงานแล้วครับ"แล้วเขาก็จับมือพาฉันออกไป ฉันหน้าแดงมาก เพราะเคียวสุเกะจับมือฉันแน่นมาก เลยทำตัวไม่ถูก 
หลังจากนั้น พวกเราก็ไปที่สำนักงาน CIA หน่วย 909 ของซายากะซัง หลังจากนั้นเคียวสุเกะก็ขอไปโทรศัพท์กับเพื่อน

::Tsurugi::
"ไง ได้เรื่องอะไรมามั้ง" เสียงหัวหน้าถามผม
"การตีสนิทไปได้ด้วยดีครับ ตอนนี้กำลังตีสนิทอยุ่กับเพื่อนของคุรหนูนั่นอยู่ครับ" ผมตอบ
"ใครกันล่ะ" หัวหน้าถาม
"เคอิจิวะ ซายากะครับ"
"เหรอ ทำให้ได้ล่ะ ระวังหัวเป็นรูละกัน ขอบอกอะไรอย่างนึงนะ พยายามทำให้ยัยนั่นอายให้ได้ละกัน หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ"
"เดี๋ยวสิครับ ทำไมหัวหน้าถึง........" ยังถามไม่จบก็โดนตัดสาย ทำไมหัวหน้าถึงรู้เรื่องของเคอิจิด้วยนะ

::Tetsuya::
"หึ ทำไมฉันจะไม่รู้ประวัติยัยนั่นล่ะ  เพราะฉันเป็นหัวหน้าเก่าที่นั่นยังไงล่ะ เคอิจิวะ ซายากะ ฉันจะไม่ลืมความแค้นนั่นหรอกนะ แกต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำ" แล้วฉันก็ดื่มไวน์
"แหม อารมณ์เสีย เรื่องนังลูเช่สินะคะ คุณพิราอิ เทตสึยะ" เสียงหัวหน้าที่ใหญ่ที่สุดในองค์กรพูดกับฉัน
"ใช่" ฉันอยากจะฆ่ามันตั้งนานแล้ว
"งั้นก็บอกเคียวสุเกะสิคะ"
"ไม่ได้หรอก กฎของที่นี่ ผู้ปฏิบัติต้องได้รับเพียงแค่ 1 ภารกิจเท่านั้น เสร้จเรื่องใดแล้วจะทำภารกิจอื่นได้ คงต้องรอให้ลักพาตัวเสร็จก่อน จึงจะสั่งภารกิจอื่นได้"
"แหม เสียดาย จัง ยัยนั่นจะได้ตายไวๆ แท้ๆ"
_________________________________________________________________________

อัพแล้วครับ แอดเคมาตามคำขอ ต่อไปคงต้องรอนานหน่อยนะ เพราะแอดไก่มีนิยาย 2 เรื่องต้องจัดการ #ของผมมี 3 เรื่อง 
_________________________________________________________________________

ชื่อของหัวหน้าคือ พิราอิ เทตสึยะครับ~~