คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักรสวานิลา - 2 《หมอแอลxณดา》
รัรสวนิลา - 2
ลูปลาไ้ใบนั แทนที่ะเป็นารรวอย่ารวเร็วเหมือนที่เธอาหวั หิสาวึระเห็ออาห้อทำานอหมอแอล่อนะไ้พูุยสานสัมพันธ์เพิ่มเิม
"ุหมอเรีย... าเหรอะ" วาลมโมีแววประหม่า เมื่อร่าสูั้ใมอเธอั้แ่หัวรเท้า เ้าทำไมุนานี้นะ
"่ะ" พิศีษะบนหลัมือสบายๆ
"..." รอรับำสั่ แ่้อวยเมื่อ ุหมอเิใบหน้าเท่ระเบิ แล้วอบสั้นเหมือนหาเ่า
"มาเป็นเสสัี้ให้หมอหน่อยสิ"
รั้แรที่อยาใ้น้ำเสียอ่อนโยนเรียร้อวามสนใ
"าว่า เสอุหมอ็เยอะแล้วนะะ" สูลมหายใเ้า รวบรวมวามล้าี้แ "ไหนะนไ้รอรวภายใน ลอบุร และุลูปลาอี"
"อนเหรอะ" ับสัเไ้แ่้าวแร แ้มูมมาเียว
"ทำไม้ออนะ าไม่ไ้เป็นอะไรับุหมอะหน่อย"
"อนแน่ๆ" ั้ใยั่วโมโหให้ร่าเล็บะแ
"ถ้าุหมอไม่มีธุระอะไร าอัวนะะ" หันหลัให้ "ส่วนเสสัสี้ที่ว่า าอปิเสธ่ะ"
"เฮ่อ~~แย่ั" ลุาเ้าอี้ มาล็อเอวบาเอาไว้ "ไหนบอว่ารััน"
"ไม่ไ้บอะหน่อย" ้มหน้าุ หลีหนีปลายามสัน
และแล้วุหมอ็ทำให้พยาบาลสาว้อะลึ เาสวมอเธอา้านหลั
านั้นลำแนแแร่ไ้รั้ให้นั่ลบนัแร่ในเวลา่อมา เธอไม่อยาว่า่ายแ่ลิ่นหอมละมุนาร่าสูวนุเหลือเิน
"ทำอะไระุหมอ" ใอ่อนยวบ ส่เสียหวานปรามแผ่วเบา
"าอบหมอใ่ไหมะ" ้อลึลไปยัแววาอินโนเน์
"ุหมอรู้อยู่แล้ว" สะุ้เล็น้อยเมื่อริมฝีปานุ่มลบนออ "ุหมอ..."
"เบาๆสิะ นอื่นไ้ยินะว่ายัไ" ู่ไม่ริันั "ว่าแ่าัวเล็ั"
"ุหมอนั่นแหละัวให่เอ" เธอเพิ่รู้ว่าเาารมีใ่ย่อย
"หรือะริอย่าที่าว่าันนะ" ูบบนหลัมืออย่าถือวิสาสะ "แล้วัวให่ว่าแบบนี้ าอบไหมะ"
"ุหมอ..." เาะเอาำอบาเธอให้ไ้ ึ่เธอยัไม่พร้อมพูำนั่นในอนนี้
"ีวิหมอ็ไม่พ้นทำานหนั นนอื่นเมิน แย่ั! นาาเป็นพยาบาลหน้าห้อหมอแท้ๆ ยัเมินหมออีน" แสร้เรียร้อ ึอารม์ให้นไม่ประสีประสาสสาร
"าไม่ไ้เมินนะะ" หลบเลี่ยสันมู ที่เอาแ่แ๊ะอั๋พวแ้มเธออยู่เรื่อย
"็าเห็นุหมอับุลูปลาสนิทันนานั้น"
"อีอย่าุหมอเยินับารมีนแอบปลื้ม"
"าไม่ไ้อยาเป็นภาระใหุ้หมอ เผื่อุหมอมีแฟนแล้ว..."
"ถ้ายัไม่มี าะีบหมอเหรอะ" แอลยยิ้มมุมปา ไหนๆ็โนหลอถามนานี้ ั้นอเ๊าะพยาบาลัวิ๋วหน่อย็แล้วัน
"ื๊อ...พูอะไระ"
"ว่าไะ อยาีบหมอไหม?" สำรวโบิผมอันเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอยัไม่เยเห็นร่าเล็ปล่อยผมให้สยายเลยสัรั้ "ีบไม่ยาหรอนะ แ่เอานมรสวนิลามาวาบนโ๊ะทุวันเอ"
"พูอะไระ"
"พูเรื่อริสิะ ถ้าาไม่ีบหมอ หมอีบา่อนแล้วะหนาว"
"..." วยเินสุะยับยั้ เา่ายันปล่อยมุเหลือเิน
"ทำไมุหมอไม่รวุลูปลาล่ะะ าเห็นุหมอให้ใบนั"
"เพราะุลูปลาเธอมารวรั้หนึ่แล้ว ่ะ หมอรวแล้วไม่มีอะไรผิปิ นเราถ้ามารวภายในเือนละรั้ ถือว่าบ่อยไหม?"
"ุลูปลาอบุหมอ"
"แล้วุาไม่อบุหมอเหรอะ" ยอย้อนเสียนุ่ม ั้ใให้รู้ว่ามีใเ่นัน
"อบ....่ะ"
ท่าทีพูุยอเาูผ่อนลาย ทำให้เธอหลลบอวามรู้สึไปนไ้
"ุหมอ็..."
"ะ ุพยาบาล" โอบเอวบาเอาไว้แน่นึ้น ลูบไล้ออิ่มผ่านยูนิฟอร์มเนื้อี พลายับมูมเ้าสูลิ่นหอมอออระห
แม้มีหน้าาิ้มลิ้มเหมือนสาวมัธยมแ่ารศึษาทำให้เธอรู้เท่าทันเรื่อเ็์พอสมวร เธอรู้วาม้อารอเาาลมหายใที่เปลี่ยนไป
"..." แ่เาเยามนให้ลับมาสบา า็แทบหลอมละลายลายอยู่รนี้
"เยูบไหมะ"
ริมฝีปานุ่มไม่รอฟัำอบ เาเลื่อนเ้าทาบทับบเม้มริมฝีปา้ำลิ้ม ริเริ่มบเม้มอย่าสม่ำเสมอ มุูุ่นเพียภายนอ ผูมัลืนินยืเยื้อเนิ่นนาน
"แฮๆ" าหอบหายใแร เาทำเธอเือบาอาาศ แ่ยัปรานีหยุยั้เหมือนรู้ว่านี่ือูบแรอพยาบาลสาว
"าน่ารัั"
"ุหมอ"
สำหรับแอลูบเียวไม่อิ่ม หมอสาวโน้มัวเ้าหาร่าเล็อีรอบ ราวนี้เธอเริ่มสอนให้ร่าเล็รอรับเฟรนส์ิสูื่ม
๊วบ~~~
"ื๊อ..."
ารัวรสาิหวานล้ำยัเป็ไปอย่า้ำอ นไม่เยทำไ้เพียรอรับอย่าไร้เียสา
"แู่บา็แะแล้ว รู้ัวไหม"
"..." มือเาสัมผัสรนั้นอเธอั้แ่เมื่อไหร่ัน สาวน้อยัริมฝีปาไม่ปิเสธที่ที่เาบอเธอ "ุหมอ าูบไม่เ่..."
"หมอยินีสอนฟรีนะะ าสนใรึเปล่า" ยัเยียแพเทเสริมให้ร่าเล็้วยวามเ็มใ
"เมื่อีุ้หมอ็ูบ" บริมฝีปาบวมเอเอาไว้แล้วลายออเื่อ้า
"แล้วำลัะูบอี" ระิบเสียแหบพร่า
"ุหมออย่าแล้น้อสาวา" ัวาทุรั้เมื่อนิ้วหนาเลี่ยลาั้นในั้นเวลา
"อรวหน่อยไ้ไหมะ" ถูาอออ้อน "น้อสาวา อาอบให้หมอรว็ไ้"
"รวเป็นเสสัี้" แล้ย้ำนเ้าเล่ห์
"...อืม...เปลี่ยนเป็นรวแบบพิเศษ" สื่อวามหมายว่าเินสิบแปบวแน่นอน
"มันเ็บไหมะ าลัวเ็บ" เธอเยอยาลอสอนิ้วเ้าไป แ่ไม่ล้าพอ
"ลัวว่า...าอาเสร็่อนเ็บ"
"ุหมอ...."
ำพูห่ามๆอนัวเาทำเธอหน้าแ ใเ้นรัว่อท้อสับสนอลม่าน
"า้ออบ เื่อหมอสิ" หลอล่อทุวิถีทาเท่าที่ะเป็นไปไ้ "ว่าไะ านีอหมอ"
"ปาหวาน..."
"ิมไปแล้ว...หวานริไหม" อวามเห็นาารพิสูน์ทราบล่าสุ
"หวาน่ะ" เธอ้อหลเาแล้วแน่ๆ แ่รับฟัเสียทุ้มๆิับุมพิเร้าใเสียไ้
"เราเ้าห้อรวันีว่า หมออยาให้าเป็นเสปิท้ายอวันนี้่ะ"
"..." ใเธอเหลวไปหม
Talk
เรื่อสั้นที่เียน เป็นารหยิบย่วหนึ่อวามสัมพันธ์มาเท่านั้น โปรเสพให้เลือในัวุพลุ่พล่าน
ความคิดเห็น