คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักรสวานิลา - 1 《หมอแอลxณดา》
รัรสวนิลา -1
@โรพยาบาลเอน
"สวัสี่ะพี่อาย"
ายมือไหว้พยาบาลรุ่นพี่ที่เ้าเวรแทนเธอเมื่อวาน เธอรีบเ้าประำหน้าเาว์เอร์้านหน้าพร้อมทำหน้าที่่อาอายทันที
"หายป่วยแล้วเหรอ? าน่าะพัอีสัรึ่วันนะ พี่บอพี่อยให้ไ้" อายเอ่ย้วยวามเป็นห่ว
"ไม่เป็นไร่ะ าหายแล้ว" ยิ้มแ่ยืนยันว่าสบายี
"แน่ในะ" เพ่ับผิ เพราะร่าเล็มัลบเลื่อนว่าไม่เป็นไรเสมอ
"แนใสิะพี่อาย ริริ๊" น้ำเสียประบอ้อนพี่สาวแสนใี
ไ้ฟัันั้นอายึเ็บอใส่ระเป๋าเรียมัวลับไปพัผ่อน แ่ไม่ลืมไถ่ถามอาารป่วย หลัาพยาบาลน้อใหม่โหมานหนันลมับ
"หายแล้ว่ะ หายป่วยริๆ" น้ำเสียสใส พร้อมส่วิ้์ยืนยัน "ถ้าไม่รีบทำานลัวบพร่อ่อหน้าที่ ไม่ผ่านารประเมินึ้นมา า้อายแน่ๆ"
"ยัไ็ผ่านอยู่แล้ว าทำานีนานี้"
"สาธุ่ะ อให้เป็นแบบนั้น เพราะถ้าประเมินไม่ผ่านละ็...หึๆ" อมแ่นทำท่าเหมือนื่มยาม
"ั้นพี่ลับ่อนนะ"
"เินทาปลอภัย่ะพี่อาย" ะเ้อามร่าเพรียวนลับา
เมื่อปราศาผู้น ร่าเล็ไ้แอบเ้าไปยัห้อรว
โยมีนมรสวนิลาิมือไป้วย เธอวามันไว้บนโ๊ะอุหมอแอล
หมอสาวผู้มีิ้วเป็นเอลัษ์ ใบหน้าอเามาย สวยุไม่เหมือนใร
ยิ่เวลาเาปล่อยผมยาวเรียเส้นสวย เธออยาบอเานัว่าไปเป็นนาแบบโษาแมพูเถอะ ไม่ว่ายี่ห้อไหนเธอพร้อมสนับสนุนนหมัว
วามบัเอิหรือโะาเป็นใไม่อาทราบ แ่เธอไ้รับหน้าที่เป็นพยาบาลหน้าห้อุหมอนสวย
สาวน้อยหลุมรัวามสุุมอเาั้แ่แรเห็น
อีอย่าาลทุนสืบนรู้ว่า ุหมอแอลนั้นมีรสนิยมบหาเพศหิ เาือเลสิในฝันที่มีส่วนสูเทียบไ้ับนาแบบฝั่ยุโรป
แ่สิ่ที่เธอไม่อารู้ือ เามีแฟนแล้วหรือยั
"ุหมอทานให้อร่อยนะะ"
พึมพำับัวเอ นับาวันที่รู้ว่าเาอบื่มนมรสนี้เธอ็เพียรื้อมันมาวาไว้บนโ๊ะทำานอเาอย่าสม่ำเสมอ เหมือนส็อเอร์ลั่รั
"ที่แท้็ุนี่เอ" แอลเินออมาาห้อน้ำ เธอเ็มือับระาษำระแล้วนั่ประำำแหน่
"ุหมอ"
วาลมโแื่น เธอพลาไม่ถามพี่อายเอว่าเามาทำานรึยั
"มะ มาั้แ่เมื่อไหร่ะ"
"สามสิบนาทีที่แล้ว" แอลเอ่ยเสียเรียบ เธอพอเาออว่าเ้าอนมรสวนิลานี้ือใร เพราะเมื่อไหร่ที่าไม่สบาย สิ่นี้ะไม่ปราบนโ๊ะทำานเธอ
"ุอบัน?" น่าันที่ร่าเล็้มหน้าั่ในาน
าื่นเ้นนพูไม่ออ ร่าบอบบาะุะัหาหนทา เธอไม่นึมา่อนว่าเาะเป็นนรไ้น่าลัวนานี้
"าอัว่อนนะะ"
สายาาั้นมอมารๆ เล่นทำาไปไม่เป็น
ถ้าเธอบอว่าไม่อบ็โห แ่ถ้าบอว่าอบอนาลำบาใแย่ถ้า้อร่วมาน่อ
ุประส์อเธอเพียแ่อยาให้เาไ้ทานอะไรที่มีประโยน์แทนาแฟในทุเ้า
"ถ้าไม่อบ! หมออทิ้มันนะะ"
"แล้วแุ่หมอ่ะ" ริมฝีปาิ้มลิ้มเม้มแน่น เธอถูับไ้พร้อมอลา แถมยัโนัฟอในระยะประิ เป็นใระไปล้าอบ
"ุสนใรวภายในไหม" ุหมอสูินรีเวทถามไล่หลั "ถ้าสน็...หมเสนไ้ให้เ้ามาหาหมอ"
"ไม่สน่ะ"
สวนลับเร็วยิ่ว่าปริศนาสายฟ้าแล่บ เรียเสียหัวเราะระหึ่มลำอนถาม
"พยาบาลอะไร ไม่ห่ววาไนาัวเอบ้าเลย"
ไ้ยินันั้นาถึับแ้มูม เธอเป็นพยาบาลย่อมรู้แ่ใว่าะเิอะไรึ้นเมื่ออบล
่อให้เาั้ใูแลสุภาพ แ่เธออับอายเินว่าะยอมเปิเผยพื้นที่หวแหนให้นที่อบไ้รับรู้
เธอลัวว่ามันะมีลิ่น หรือไม่็ลัวว่ารนั้นะมีำหนิ ไม่สวยนเาเบือนหน้าหนี ถ้าเป็นแบบนั้นเธอไ้หมวามมั่นใันพอี
12.00 น.
"ไปทาน้าว้วยันไหมะ"
ุหมอสาวเอ่ยวนพยาบาลไส์มินิหน้าห้อ ทว่าเธอลับแสท่าทีลำบาใให้เห็น ร่าสูึไม่อยาบัับให้มา
"ือ...เอ่อ..."
"รู้แบบนี้ไม่ับให้ไ้ะ็ี" ทำทีเสียาย
"ับไ้อะไรเหรอะุหมอ" ลูปลาเอ่ยถาม
เธอเป็นนัรัสีวิทยาที่ทำานอยู่อีึ ารปราัวอเธอในรั้นี้เพียเพราะอยาเห็นหน้าหมอแอล
"เอ่อ..ุ...ลูปลา" แอลยิ้มให้นุ้นหน้า
"เราเอันอนอบรมเรื่อิวิทยาในอ์รไะ ุหมอำไม่ไ้เหรอ?"
"ำไ้่ะ ว่าแ่...มีธุระอะไรรึเปล่า"
"อ้อ... ลูปลาเินผ่านมาทานี้เยๆ ว่าะไปหาอะไรทานะหน่อย ุหมอไป้วยันไหมะ"
นัยาูมีวามหวั และที่แทนื่อัวเอบ่อยเพราะอยาให้หมอแอลำไ้ว่าเธอื่อลูปลา
" ...ไป่ะ..."
มอหน้านอบปิเสธ ่อนหันหลัเินามา ลูปลาวนุหมอสาวพูุยหลายเรื่อ ทั้ารเมือไล่ลามไปนถึเรื่อสุภาพ
"ุหมอทำานหนันานี้ มีนรู้ใอยูแลบ้าไหมะ"
"...ไม่มีเวลาหรอ่ะ ลัวูแลเาไ้ไม่ี"
"้อมีสิะ นที่เ้าใุหมอ แบบ่าน่าูแลัวเอ และูแลันบ้าในบาเวลา" ลูปลาโปรยยิ้มหวานหย
"หวัว่าะมี...สัน่ะ" แอล้มหน้า้มาสนใอาหารในาน อยู่ๆใบหน้าิ้มลิ้มอาไ้ปราึ้นแล้วหายวับไป
ระทั่ทาน้าวเสร็ถึไ้แยไปทำานอัวเอ
่วบ่ายุหมอื่อัไ้ลับไปรวนไ้ามใบนันเสร็ หลัานั้นึ่าเวลา้วยารเล่นับบาลา์นบอลรอใรบาน
ระทั่เลยเวลามาเป็นั่วโมยัไม่เห็นแม้แ่เาอา ร่าสูสูหายใพิพนัแ้เมื่อย
"ไม่มาริๆให้ายสิ"
๊อ ๊อ ๊อ
แอลรีบเ้ัวึ้น สลัใบหน้าเบื่อหน่ายแล้วสวมรอยยิ้มให้เ้าที่
"ุหมอะ"
"...ุ...ลูปลา" รู้สึผิหวัเล็น้อย แ่เพื่อรรยาบรรเธอึอบรับผู้มาใหม่อย่ามืออาีพ
อย่าลืมเฟบ ให้ำลัใ
และอมเมน์ให้ำลัใไ้นะะ
ความคิดเห็น