คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - [ สามใบเถา ๐๕ ]
- [ สามใบเถา ๐๕ ]
มาร์คต้วนที่เลือกไม่ไปอยู่โฮมสเตย์ที่ทีมงานจัดไว้ให้เนื่องจากมาอยู่กับแจบอมที่บ้านนิชคุณ ในมือถือนิยายปกหวานแหววติดมือกลับมาเล่มนึง
ใช่ .. เล่มที่ไอ้เด็กแสบนั่นลืมไว้แหละ!
มาร์คต้วนที่นั่งบนโซฟาเอาขายาวๆพาดขึ้นไปบนโต๊ะ ก่อนปลายตามองนิยายในมืออย่างช่วยไม่ได้ ได้แต่คิดว่ามันน่าสนุกตรงไหนนะ ? ทำไมถึงอ่านกันนัก ?
สู้ละครที่เขาเล่นก็ไม่ได้ .. น่าดูกว่าเยอะ!! ไม่ต้องมานั่งอ่านด้วย!
"หึ 'รักนาย My Superstar' ชื่อน้ำเน่าชะมัด" มาร์คต้วนอ่านชื่อที่หน้าปกนิยายด้วยความรู้สึกที่คิดว่ามันน้ำเน่าสิ้นดี! ก่อนจะวางนิยายในมือลงแล้วจับรีโมทที่วางอยู่บนโต๊ะแทน
"เดี๋ยวนี้มึงอ่านนิยายหรอวะ?" ผู้มีส่วนร่วมเป็นเจ้าของบ้านเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมถามขึ้น
"ไอ้บ้า ของคนอื่นเว้ย" มาร์คต้วนตอบอย่างไม่สนใจคนมาใหม่ ยังคงสนใจโทรทัศน์ตรงหน้าอยู่อย่างนั้น
"คนอื่น ..? คนอื่นในความหมายมึงนี่แฟนป่ะวะ" แจบอมเลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับมาร์คต้วน พร้อมเอาขาพาดโต๊ะเช่นเดียวกับมาร์คต้วน แล้วจ้องไปที่เพื่อนดารารูปหล่ออย่างสงสัย
"แฟนหน้ามึงเหอะ!" มาร์คต้วนพูดพร้อมใช้เท้าถีบขาแจบอมไปสองสามทีแรงๆ! เพื่อเป็นการบอกว่า มึงอย่าพูดมาก! จนขาแจบอมล่วงลงมาจากโต๊ะ ก่อนมาร์คต้วนจะถามเปลี่ยนเรื่อง "ว่าแต่มึงเหอะ ทำไมพักงาน"
แจบอมเอาขาขึ้นพาดโต๊ะดังเดิมก่อนจะหัวเราะในลำคออย่างขันๆ แล้วตอบคำถามดาราหนุ่มรูปหล่อ "ก็..กูเบื่ออ อีกอย่างพี่คุณก็ไปต่างประเทศกูก็เลยมาดูแลโฮมสเตย์แทนเขา"
"ดีเนาะ สบายเลยสิมึง" มาร์คต้วนว่า ส่วนในมือก็ยังถือรีโมทกดไปเรื่อยๆอย่างหาช่องดูไม่ได้ทั้งๆที่รายการดีๆก็มีตั้งเยอะแยะ.. ก่อนจะกดไปกดมาจนมาจบลงที่ช่องที่กำลังมีข่าวของตัวเองขึ้นอยู่เต็มหน้าจอ ก่อนจะมองจ้องหน้าจอโทรทัศน์อย่างภูมิใจในความหล่อและขึ้นกล้องของตัวเองโดยที่ไม่สนใจเนื้อหาของข่าวเลยสักนิด -*-
"หูยยยย มึงนี่มีข่าวกับสาวแต่ละคนแม่งโคตรเด็ดเลย! หาให้กูสักคนดิ" แจบอมที่มองจอโทรทัศน์อยู่ด้วยเช่นกันพูดขึ้น
"หึ อย่าให้พูด ถ้าเทียบหน้าตารูปร่างกับนิสัยนะ" มาร์คต้วนไหวไหล่อย่างไม่สนใจ เขาชินแล้วมีข่าวกับผู้หญิงพวกนี้ ล้วนเข้ามาหามาร์คต้วนเองทั้งนั้น หวังผลประโยชน์จากมาร์คต้วนแทบทุกคน บางคนก็จะเกาะเขาดังบ้าง อยากจะได้เขาบ้าง เขาล่ะเบื่อออ!!
"ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้จากมึงว่ะ ฮ่ะๆ" แจบอมว่าเสร็จก็ขำอย่างเสียงดังก่อนจะปาหมอนใส่หน้ามาร์คต้วนเต็มๆ
แน่นอน! ว่ามาร์คต้วนหลบไม่ทัน
มาร์คต้วนขยับปากด่าแบบไม่มีเสียงไปทีนึง ก่อนจะยกเท้าขึ้นถีบที่ขาของแจบอมรัวๆ แล้วปาหมอนกลับไปอย่างตั้งใจให้โดนหัวเต็มๆ แจบอมเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เอาคืนกันไปมาอยู่อย่างนั้น ..
มาร์คต้วนและแจบอมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มาร์คเริ่มเข้าวงการ แจบอมกับมาร์คต้วนสนิทกันเพราะได้ทำงานร่วมกันอยู่พักนึง ที่จริงแจบอมเองก็ไม่ชอบงานวงการบันเทิงหรอก แต่เขาช่างภาพอิสระนี่ก็ต้องรับทุกอย่างเมื่อถูกจ้างให้ไปถ่าย ไม่ว่าจะงานอีเว้นท์ งานนิตยสาร งานแต่งงาน สถานที่ท่องเที่ยว ต่างๆนานาเขาก็รับหมด..
...
กริ๊งงงงงงงงงง ~
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นท่ามกลางสามใบเถาที่นั่งดูโทรทัศน์กันอยู่บนบ้าน ทั้งสามคนมองหน้ากันเล็กน้อยเหมือนถามกันว่าใครล่ะ จะเป็นคนไปรับ?
ยองแจที่เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก เด้งตัวขึ้น รีบวิ่งไปที่โทรศัพท์ทันที! สร้างความมึนงงให้กับจูเนียร์และแบมแบมเป็นอย่างมากกก~
"ฮัลโหลสวัสดีครับ" ยองแจรับโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น พร้อมกลั้นยิ้มน้อยๆ
"(ขอสายกำนันแทคหน่อยครับ)" ทันทีที่ปลายสายพูดออกมา ยองแจก็คอตกแทบจะทันที สีหน้าผิดหวังเริ่มฉาย
"พ่ออ! ไม่อยู่.. แค่นี้นะครับ" ยองแจพูดจบก็ตัดบทวางสายไปทันที ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิมด้วยใบหน้าผิดหวัง
จูเนียร์กับแบมแบมมองหน้ากันอย่างตั้งคำถาม พวกเขาสงสัยตั้งแต่ที่ยองแจรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์แล้วดูดีใจตื่นเต้นชอบกล เหมือนรอสายใครอยู่ แล้วไหนจะหน้าตาผิดหวังนี่อีก .. ?
มันต้องมีอะไรแน่ๆ!
แบมแบมที่สบตากับจูเนียร์เพยิดหน้าน้อยๆเพื่อบ่งบอกให้จูเนียร์นั่นแหละ! เป็นคนถาม ..
"เอ่อ..แจเมื่อกี้ใครโทรมาหรอ" จูเนียร์ถามด้วยท่าทีหวั่นๆ เพราะปกติยองแจไม่เคยแสดงท่าทางและสีหน้าผิดหวังแบบนี้
"เขาโทรมาหาพ่อน่ะ ไม่รู้ใคร" ยองแจตอบด้วยน้ำเสียงปกติ พร้อมพยายามยิ้มบางๆออกไปเพื่อกลบเกลื่อนอาการผิดหวัง
จูเนียร์เพียงแค่พยักหน้ารับแล้วจ้องโทรทัศน์ต่อแม้จะสงสัยก็เหอะ! ส่วนมือก็หยิบขนมข้าวเกรียบเข้าปากอย่างมูมมาม -..- แบมแบมเองก็ยังคงสนใจนั่งอ่านนิยายเหมือนเดิม
จะมีก็แต่ยองแจที่นั่งคิดเล็กคิดน้อยจมอยู่กับความคิดตัวเอง ด้านนึงก็ปลอบใจตัวเองว่าผู้กองไม่ได้บอกนี่ว่าจะโทรมาวันนี้ ทำไมต้องน้อยใจด้วย .. อีกด้านนึงก็คิดว่าทำไมผู้กองหวังไม่โทรมาล่ะ ยองแจรออยู่นะ ;__;
กริ๊งงงงงงงงงงงง~
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นอีกครั้ง สามใบเถาต่างมองหน้ากันอีกเช่นเคย แน่นอนเป็นยองแจคนเดิมที่รีบวิ่งไปรับ! อย่างมีความหวัง!
"ฮัลโหลครับ" ยองแจกรอกเสียงลงไปด้วยความหวังเต็มเปี่ยมอีกเช่นเคย
"(ร้านอาหารตามสั่งใช่ไหมครับ..)" ปลายสายถามเพื่อความแน่ใจแต่ก็เหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบ .. ?
"อ่าา..เอ่อ." ยองแจที่ยังคงงงๆได้แต่อ้ำๆอึ้งๆอย่างไปไม่ถูก
"(ผมเอาข้าวผัดสองที่นะครับ..ส่งที่เดิม)" ปลายสายรัวใส่อย่างไม่ได้เอะใจอะไรสักนิด..
"คือ..เดี๋ยว...ครั.." ยองแจยังไม่ทันได้แก้ตัวหรือบอกอะไร ปลายสายก็ตัดบทวางสายไปก่อนซะแล้ว ..
.. โทรผิดมาวันอื่นก็ไม่โทร ดันมาโทรผิดอะไรวันที่เขารอนะ..
ยองแจที่ผิดหวังคิดว่าวันนี้ผู้กองหวังคงไม่โทรมาแล้วเลือกที่จะเดินเข้าไปในห้องนอนตัวเองแทนที่จะกลับไปนั่งที่เดิม ได้แต่คิดว่าผู้กองหวังก็ถามถึงเวลาที่พ่อไม่อยู่แล้วนี่
.. แล้วทำไมยังไม่โทรมาอ่ะ ?
หรือเราหวังมากไปนะ ?
ยองแจนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนอยู่สักพัก ก่อนจะนอนหงายนิ่งๆเหมือนครุ่นคิดอะไร ..
ก่อนเสียงฝีเท้าวิ่งตึกๆเข้ามาใกล้อย่างเสียงดัง เรียกสติจากยองแจได้เป็นอย่างดี
ก๊อกๆๆๆๆๆ
"แจ!!! มีคนโทรมาหาโว๊ยยย!" จูเนียร์ที่ทั้งเคาะห้องทั้งตะโกนเข้ามาเรียกคนในห้องอย่างเสียงดังและรีบร้อน ด้วยกลัวว่าจะกลับไปดูการ์ตูนที่กำลังฉายอยู่ไม่ทัน!
ยองแจที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างแก้มปริตาแทบปิด แล้วรีบผุดลุกขึ้นจากที่นอนอย่างรวดเร็วพร้อมวิ่งไปที่ประตูอย่างตื่นเต้น ด้วยความหวังที่ว่า สายเนี้ยแหละ! ใช่แน่!!
ยองแจสูดหายใจลึกๆหนึ่งทีก่อนจะยกหูขึ้นมาแล้วกรอกเสียงลงไปพร้อมหลับตาปี๋เหมือนรอลุ้นอย่างตื่นเต้น "ฮัลโหลครับ.."
"(เปลี่ยนจากฮัลโหลเป็นฮันนี่แทนได้ไหมครับ..)" ทันทีที่ปลายสายตอบกลับมายองแจก็ยิ้มแก้มปริอย่างห้ามไม่ได้ ไหนจะหยอดใส่อีก! นี่แหละ! เสียงที่รอคอย!! "(มีใครรอสายผมอยู่มั่งรึเปล่าน้าา~)" ปลายสายทำเสียงแหย่น้อยๆ
"ใครอ่ะ" ยองแจอยากจะตอบใจจะขาดว่าเขานี่แหละ รออยู่ ..
แต่เรื่องอะไรล่ะ!
ยองแจพยายามพูดด้วยเสียงนิ่งๆเพื่อไม่ให้คนปลายสายได้ใจว่าเขาน่ะดีใจแค่ไหนที่คนปลายสายโทรมา!
"(โห่ นึกว่าคุณจะรอผมอยู่ซะอีก)" ผู้กองทำเสียงเศร้าๆผ่านปลายสายทั้งที่ที่จริงแล้วยิ้มกว้างไม่แพ้ยองแจตอนนี้เลย!
"ผู้กองมีอะไรก็รีบว่ามาครับ ไม่งั้นผมวางนะ" ยองแจเฉไฉทำเปลี่ยนเรื่อง ทำเป็นไม่อยากคุย
"(โห่ นี่ให้เบอร์ผมแต่ไม่อยากคุยกับผมหรอเนี่ย~ แย่จังง~)" ผู้กองหวังทำเสียงตัดพ้อน้อยๆ
"..." ยองแจเลือกที่จะเงียบเป็นคำตอบ
"(ก็ได้ๆ..มีเรื่องเรื่องนึงที่ผมอยากจะบอกคุณ..คือมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจริงจังอ่ะ ไม่รู้ว่าคุณจะทนฟังได้ไหม.. คือมันไม่ไหวแล้วอ่ะ! ผมอัดอั้น! ผมขอพูดตรงๆเลยแล้วกัน..)" ผู้กองหวังทำเสียงจริงจังทำคนฟังหวั่นใจไปด้วย ..
"..." ยองแจที่ไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่เงียบอยู่อย่างงั้น ปากบางกัดเม้มแน่นเข้าหากันเหมือนกังวลใจกับเรื่องที่ผู้กองหวังจะพูด ก็ดูสิ! ประโยคมันพาเครียดมากเลยนะ! ใครจะไม่เป็นกังวลบ้าง..
ผู้กองหวังสูดหายใจแรงๆหนึ่งทีก่อนจะเอ่ยต่อ "(ฟังดีๆนะ.. คือ..คืออออออ..คือผมคิดถึงคุณ..)"
"-/////////////-" แหม่ะะะ เอาซะยองแจไปต่อไม่ถูกเลย ก้มหน้ามองพื้น แก้มกลมขึ้นสีชมพูระเรื่อพร้อมกัดริมฝีปากอย่างเขินๆ มือนุ่มๆกำโทรศัพท์แน่น
"(ยองแจ..)" ปลายสายที่เห็นว่ายองแจเงียบหายไปนานจึงเอ่ยเรียก
"..." เดี๋ยวผู้กอง ยองแจตายอยู่ .////.
"(ยองแจ..ฟังอยู่รึเปล่า?)" ปลายสายเรียกอีกครั้ง
"..ครับๆ.ฟังอยู่ -//-" ยองแจตอบตะกุกตะกักเหตุเพราะสติยังมาไม่เต็มที่
"ฮ่ะๆ เขินหรอ .. อยากเห็นหน้าจัง" ปลายสายเอ่ยแซวพร้อมหัวเราะออกมาเสียงดัง ..แต่ผู้กองจะรู้บ้างไหมมม ว่ายองแจจะบ้าตายอยู่แล้ว! ยังจะมาล้อกันอีก!!
"ผู้กองอ่ะ!"
...
ตกกลางคืน ..
ก๊อกๆๆ
"แบมมม~ นอนยัง" จูเนียร์ที่มาเคาะประตูห้องแบมแบมเพราะเห็นแสงไฟรอดออกมาจากใต้ประตู
"ยังงง~" แบมแบมขานตอบแทบจะทันที
"ทำอะไรอยู่ ทำไมยังไม่นอน ดึกแล้วนะ" จูเนียร์ว่าอย่างเตือนๆ บอกเป็นนัยๆว่านี่มันก็ดึกแล้ว ทั้งบ้านเขานอนกันหมดแล้ว!
"อ่านนิยายอยู่! เดี๋ยวนอนแล้ว~" แบมแบมตอบแค่นั้นก็สนใจนิยายในมือต่อ ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าไกลออกไปทำให้รู้ว่าจูเนียร์ไปแล้ว! แล้วแบมแบมจะให้ความสนใจนิยายในมือต่อ..
ปุ่กกกกก!
ปั่กกกกกกก!
เสียงเหมือนใครปาอะไรมาที่หน้าต่างเรียกความสนใจจากแบมแบมได้เป็นอย่างดี กระดาษก้อนกลมๆกระดอนกระเด็นกลิ้งหลุนๆเข้ามาตกอยู่ตรงพื้นหน้าแบมแบมที่นอนอ่านนิยายอยู่บนเตียง
"ใครปามาวะ..?" แบมแบมเอียงคอน้อยๆพร้อมถามลอยๆกับตัวเองอย่างสงสัย ก่อนจะวางนิยายในมือลงแล้วเดินไปที่หน้าต่าง สายตาแบมแบมเลือกที่จะมองไปที่ด้านล่างของพื้นดินก่อนแต่ก็พบว่าไม่มีอะไร
อ้าววว ไม่ใช่ยูคยอมหรอ .. ? นึกว่ายูคยอมนึกคึกมาบุกบ้านซะอีก
ว่าแต่ .. แล้วใครอ่ะ ??
ปุ้กกก
.. ก่อนที่จะสงสัยไปมากกว่านี้ก้อนกระดาษกลมๆลูกใหม่ถูกปามาโดนหัวแบมแบมเต็มๆ! ซึ่งรู้สึกได้ว่ามันมาจากฝั่งตรงข้าม!! แบมแบมเงยหน้าขึ้นมองทันที เรียวปากบางเตรียมขยับด่าเต็มที่!
"นี่ไอ้บ้า!! ปามาทำห่านเป็ดเสลดแมวอะไร!? ห้ะะะ!!!" แบมแบมขึ้นเสียงใส่อย่างเดือดๆ แต่ก็ไม่ดังขนาดที่คนทั้งบ้านจะได้ยินเพราะเขากลัวคนทั้งบ้านจะตื่นมาด่าเขาน่ะสิ! ได้แต่ฮึดฮัดฟึดฟัดอยู่คนเดียวอย่างช่วยไม่ได้! แล้วยิ่งรู้ว่าไอ้คนที่ปาเนี่ยมันเป็นใครยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่!!
หึ
ใครน่ะหรอ .. ?
ก็ไอ้บ้าดาราขี้เก๊กยังไงล่ะ!!
"ฉันว่างงงงงงง~" ดาราขี้เก๊กตอบพร้อมเดินออกมาตรงริมระเบียงบ้านชั้นสอง มือท้าวลงที่ขอบระเบียง ตาคมมองจ้องคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างกวนๆ
"ว่าง? แล้วจะปาก้อนกระดาษใส่ห้องฉันทำไมล่ะ! ห้ะะะ!?" แบมแบมพยายามกัดฟันพูดเพื่อให้เสียงเบาลง ไม่งั้นเขาปรี๊ดแตกแน่!
"ก็แค่อยากรู้ ..ว่าเพื่อนบ้านเป็นใคร" มาร์คต้วนว่าก่อนจะกอดอกยักคิ้วใส่คนฝั่งตรงข้าม
แบมแบมเบ้ปากใส่หนึ่งทีก่อนจะกรอกตาไปมาอย่างหงุดหงิดพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความรู้สึกเอือมๆ "แล้วทีนี้ก็รู้แล้วใช่ไหมว่าเพื่อนบ้านเป็นใคร เพราะฉะนั้นไม่ต้องปามาอีกนะ!!"
ปั้ง!
แบมแบมตัดปัญหาไม่อยากเถียงด้วยการปิดหน้าต่างเสียงดัง! เขาอยากจะอ่านนิยายก่อนนอนอย่างสงบสุขอีกไม่กี่ตอนนิยายเล่มนี้ก็จะจบแล้วด้วย! เฮอะ ไม่อยากมาเสียเวลาเถียงด้วยหรอกนะ!
...
"เนียร์ แจมันคุยโทรศัพท์กับใครอ่ะ? ไมมันยิ้มอย่างงั้นอ่ะ" แบมแบมถามขึ้นอย่างสงสัยที่เห็นยองแจเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว ..
"ไม่รู้เหมือนกัน อืมมม..แต่มันน่าสงสัยมากๆเลยนะ ว่าไหม?" จูเนียร์พูดพร้อมขมวดคิ้วตาจ้องไปที่ยองแจที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยท่าทางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ส่วนมือนี่ก็ขยุ้มชายเสื้อตัวเอง มันดูเหมือนเขินๆ ยังไงชอบกล "หรือว่าคุยกับแฟน..?"
"แฟนหรอออ!? บ้าน่า ไม่มีทางเป็นไปได้! ไม่เคยเห็นมันคุยกับใครเลย" แบมแบมว่าตามที่คิดเพราะปกติยองแจไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้าหรือคนที่ไม่สนิทเท่าไหร่ เรียกว่าคุยแทบจะนับคำได้ด้วยซ้ำ จะมีแฟนได้ยังไง?
"เออก็จริง เอาไงดีล่ะ?" จูเนียร์ถามแบมแบมอย่างขอความคิดเห็น
"แล้วแจไม่เคยถามหรือปรึกษาอะไรเนียร์บ้างเลยหรอ พี่น้องกันแท้ๆ" แบมแบมว่าเสร็จก็ส่ายหน้าน้อยๆ เหมือนจะบอกกลายๆว่า ใช้ไม่ได้! เป็นพี่น้องกันแท้ๆไม่ปรึกษาอะไรกันเลยหรอ..
"เหอะ แล้วแจไม่ใช่พี่น้องแบมรึไงเล่า" จูเนียร์พูดเสร็จก็ผลักหัวแบมแบมแรงๆหนึ่งที! อย่างหมั่นไส้!
"ก็พี่น้องนั่นแหละ! แต่เนียร์เป็นพี่ไง!" แบมแบมไม่ยอมเช่นกัน เถียงสู้
"ชิ! ไม่เห็นจะเกี่ยว! แกก็เป็นน้องมันเหมือนกัน! แต่ก็ไม่รู้อะไรเหมือนฉันนั่นแหละ!" จูเนียร์ว่ากลับอย่างไม่ยอม
แบมแบมเบะปากก่อนจะพูดบ่นเบาเบากับตัวเอง "ชิ! ตัวเองเป็นพี่แท้ๆ"
"บ่นอะไรไม่ทราบ! พูดมาว่าจะเอายังไง" จูเนียร์ผลักหัวแบมแบมไปแรงๆอีกที แล้วเร่งเร้าจะเอาคำตอบเพราะออกนอกเรื่องกันมาเยอะ
"หึ จะทำอะไรได้ล่ะ! ก็ต้องสืบสิ! ..แค่นี้ก็คิดไม่ได้" แบมแบมว่าประโยคแรกเสียงดังก่อนจะเบาเสียงลงตรงท้ายประโยค
จูเนียร์ที่ได้ฟังก็พยักหน้ารับด้วยความพอใจพร้อมหันไปยิ้มร้ายๆกับแบมแบมอย่างน่ากลัวดูมีเลศนัยชอบกล!!
.
.
.
"แจ แบม วันนี้ไปดูมาร์คต้วนกัน!!!!!" เป็นจูเนียร์อีกเช่นเคยที่เป็นคนชวน
"ไปดิ่ๆ!" ยองแจตอบรับอย่างตื่นเต้น
"ไม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่!!!" แบมแบมขัดขึ้น! ในใจก็กร่นด่าคนที่จูเนียร์เอ่ยนามถึงอย่างโมโห! คิดแล้วยังแค้นไม่หาย! ดันมาอยู่ข้างๆบ้านอีก! แม้จะสงสัยก็เหอะว่ามว่าอยู่ได้ไงแต่ความเคืองมันมีมากกว่า!
"โห่ยยยยยแบมมมมมม นะๆๆ~" จูเนียร์เขย่าแขนแบมแบมแรงๆอย่างอ้อนๆ หัวเล็กๆของแบมแบมโอนเอนตามความแรงที่จูเนียร์เขย่า
ยองแจพยักหน้าเห็นด้วยกับจูเนียร์ทำหน้าอ้อนวอนช่วยอีกแรง
.
.
.
"โอ๊ะโอ~ ยองแจ แบมแบมพาหมามาเดินเล่นหรอ" เสียงแจบอมที่ยืนกอดอกพิงต้นไม้ทักขึ้นทันทีที่สามใบเถาเดินเข้ามาตรงบริเวณที่ถ่ายละครกันอยู่
แน่นอน คนที่ถูกหาว่าเป็นหมาทำท่าขู่ฟ่อๆใส่ทันที -__-
"เงียบปากไปเลยนะ! อยากตายรึไง!!" คนที่ไม่ถูกเอ่ยนามถึงสวนขึ้นทันควัน!
"หึ" แจบอมเพียงแค่หัวเราะในลำคอแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ หันกลับไปมองการถ่ายทำละครอยู่อย่างสนใจในฉากสุดท้ายของวันนี้
การถ่ายทำเป็นไปได้สวย แม้อากาศจะร้อนมากสักแค่ไหน แถมยังถ่ายกลางทุ่งนาแดดเปรี้ยงๆนี่อีก หลายคนในกองถ่ายเหงื่อไหลพรั่กๆกันเป็นทาง ..
แต่ความร้อนของอากาศไม่สามารถทำลายความสามารถและศักยภาพของมาร์คต้วนได้เลย ยังคงเล่นต่อไปไดัเรื่อยๆ ไม่มีการขอพักหรือบ่นเหนื่อยเลยสักคำ เหมือนจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับแสงแดดที่อาจจะทำลายผิวดีๆนั่นเสียด้วยซ้ำ..
"คัท! เลิกกอง!" เสียงผู้กำกับสั่งคัทเสียงดังเป็นสัญญาณแห่งสวรรค์ดังขึ้น!
เมื่อฉากของมาร์คต้วนจบลงทุกคนในกองก็ต่างพากันปรบมือเสียงดังให้กับความทุ่มเทที่ทุกคนเต็มที่กับการทำงานกันมาทั้งวัน มาร์คต้วนได้รับคำยินยอมากมาย เขาแสดงได้ดีมากจริงๆ แบมแบมเองก็ทำเหมือนไม่ค่อยสนใจแต่ก็แอบชื่นชมการแสดงและความอดทนของมาร์คต้วนอยู่ในใจเงียบๆเช่นกัน ..
ก่อนดาราหนุ่มจะเดินเข้ามาในที่ร่ม ช่างแต่งหน้ากรูกันเข้ามาซับเหงื่อให้ พร้อมมีคนยกน้ำมาให้ดูแลอย่างดี
"ร้อนชะมัด! แม่งวันหลังหาที่มันร้อนน้อยกว่านี้ได้ไหมวะ!? ผิวฉันเสียหมด! รู้ไหมฉันดูแลตัวเองมากี่วันกี่เดือนกี่ปี!? ห้ะะะะ!! แล้วผิวต้องมาพังเพราะวันๆเดียวเนี่ยนะ!" มาร์คต้วนโวยทันทีที่ได้เข้ามาพัก เขาถ่ายมาทั้งวันกลางแดดแรงๆ โปะครีมกันแดดไปตั้งเยอะแต่ก็ดูเหมือนจะช่วยอะไรไม่ค่อยได้เลยคงละลายไปกับเหงื่อเขาหมดแล้ว!
ทุกคนในกองถ่ายที่ได้ยินรู้สึกชินกันหมดแล้วตั้งแต่ทำงานร่วมกับมาร์คต้วนมา แจบอมเองก็ขำออกมาพร้อมส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ที่เห็นเพื่อนเขาโวยวายแบบนี้ ส่วนจูเนียร์กับยองแจเองก็มองหน้าเล็กน้อย..
"โหหหห แม่งโคตรเท่เลยว่ะ! ยิ่งตอนโวยวายนะเถื่อนได้ใจ!!" จูเนียร์พล่ามยาวออกมาอย่างเพ้อๆ
"งื้ออออ! สุดๆอ่ะเนียร์~" ยองแจเองก็เช่นกันยืนเพ้อเจ้อกับจูเนียร์อยู่อย่างงั้นกันสองคน..
ส่วนแบมแบมน่ะหรออออ ..
เฮอะะะะ!!!!
แบมแบมที่นั่งอยู่ใต้โคนต้นไม้จ้องมองมาร์คต้วนอย่างเคียดแค้น! มือบางกำหมัดแน่นจนแดงไปหมด พร้อมพูดกัดฟันเบาเบากับตัวเองอย่างโมโห "ไอ้บ้ามาร์คต้วน! เอาคำชมฉันคืนมา!"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮอลลลลลลลลล ขอโทษที่หายไปนาน!! คือวิญญาณเพิ่งกลับเข้าที่5555555 คืออารมณ์หลุดๆไปพักนึง ตอนนี้โอเคแล้ว
กราบขอโทษจริงๆ -3-
กะจะเอารูปกำนันแทคมาฝากก55555555555 แต่มันไม่ขึ้นง่ะ
#ฟิคสามใบเถา
ความคิดเห็น