ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS] 365+
One Shot : 365+
Couple : 0624 ♡ 0430
Author : penthi
Rate : PG
นิชคุณนัดแนะกับก๊วนเพื่อนตัวเองไว้ว่าถ้าน้องม.3 คนที่เขาชอบเดินมาให้เริ่มได้เลย ..
ทีนทีที่เด็กหนุ่มนามว่า จางอูยอง เดินมา นิชคุณก็เริ่มร้องเพลงทันทีดนตรีก็ตามมา นิชคุณทำแบบนี้มาสองเดือนแล้ว
"อยากบอกคนดี ว่าพี่คุณนี้รักน้องอูยองจังเลยยย~ น้องอูยองเอยได้โปรดเฉลยว่าถ้าพี่จีบจะถีบพี่ไหมม .."
"กูถีบแน่!!" อูยองตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด "พี่เลิกทำบ้าๆอย่างงี้สักทีได้ไหม!? ผมรำคาญ!"
"อูยองง กูว่ามึงแรงไป" ชานซองพูดขัดขึ้น จุนโฮเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับชานซอง
"เงียบปากไปเลยมึงอ่ะ!" พาลลล จางอูยองจะพาลซะอย่างง!
"มันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยหรอ .." นิชคุณถามด้วยเสียงเศร้าๆ
"เออ! พี่ไม่รู้หรอกว่าผมอายแค่ไหนที่ต้องมาเจอคนร้องเพลงใส่ผมทุกวันที่มาเรียนอ่ะ!"
"ฉันรู้ว่านายอายแต่ฉันก็ยังหน้าด้านทำ แล้วนายล่ะไม่หน้าด้านชอบฉันมั่งหรออ" ไอ้พี่คุณณ!!
"พี่..พี่นี่มันน.!!!" อูยองกระทืบเท้าปึงปังสองสามที ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่า
หน้าด้านว่ะ!!
"นี่! ใจอ่อนสิ แล้วฉันจะได้เลิกตามจีบนายย .. ฉันจะเป็นแฟนนายแทน" ^________^ ยิ้มกว้างเชียวมึงง
"งั้นผมให้เวลาพี่1ปี! ถ้าพี่ยังจีบผมอยู่ .. ผมจะเป็นแฟนกับพี่!" อูยองประกาศก้าวเสียงดังฟังชัดหน้าโรงเรียน
".. 1 ปี !!!! 1ปีเลยหรออ .. 1ปีนี่มี 20 เดือนป่าววะแทค ?" กูล่ะเพลียย หน้าตาหล่อแต่สมองไม่หล่อเอาซะ
เลยยย อิพี่คุณณ!
เลยยย อิพี่คุณณ!
ป้าปป! ไอ้เพื่อนที่มีนามว่า แทคยอน ตบหัวไปทีนึง -__- สมควร
ไอ้คนโดนตบหัวลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"มึงได้เกรด 3.8 ได้ไงวะไอ้คุณ!? ไอ้โง่! 12 เดือนโว้ยยยย!!" เออ!
"12 เดือน .. หึหึ ชิลๆ ตกลง! จางอูยอง! ฉันจะจีบนาย1ปี!!" นิชคุณประกาศก้าวเสียงดังลั่นกว่าจางอูยองหลายเดซิเบล เขามั่นใจว่าจะจีบได้แน่ๆ 1ปี จะยากแค่ไหนเชียววะ ?!?!
.
.
.
หลังจากนั้นอูยองก็จะเห็นนิชคุณเดินวนเวียนอยู่รอบตัวไม่ห่าง บ้างก็เข้ามาหา บางทีก็มาแอบมอง
.. ตอนกินข้าว มองไปโต๊ะถัดไปก็จะเจออิพี่คุณนั่งมองเขาส่งยิ้มหวานมาให้
"อูยอง มึงแดกข้าวกับไก่ทอดทุกวันไม่เบื่อหรอวะ" จุนโฮถามขึ้นอย่างสงสัย เห็นเพื่อนคนนี้กินแม่งแต่ข้าวกับไก่ๆ ไม่เบื่อบ้างหรอวะ?
"ไม่อ่ะ อร่อยดีออก" อูยองพูดเสร็จก็แทะน่องไก่ของโปรด ปากนี่เลอะเทอะคราบมันๆ มือบางๆจับน่องไก่อย่างไม่กลัวว่าจะไม่มีน้ำล้างแม้แต่น้อย
"น้องๆ ไอ้หน้าหล่อโต๊ะนู้นให้เอามาให้" มินจุนหนึ่งในก๊วนนิชคุณเดินเอาทิชชู่มาให้อูยอง
"ขอบใจ!" อูยองพูดลอยๆขึ้นเสียงดัง
ฮิ้วววววววว!!!!
ไม่ต้องสงสัยว่าเสียงโห่ฮามากจากไหนนน
"ไอ้คุณยิ้มใหญ่เลยนะมึงง" เสียงอิพี่แทคพูดอย่างล้อๆ
"เออๆ หูมึงแดงอ่ะไอ้คุณ ฮ่าาา" พี่แจบอมล้อทันที เพราะใครๆก็รู้ว่ายามเมื่อนิชคุณเขินหูจะแดงงงง~
อูยองทำเป็นเสมองไปทางอื่น เขาไม่อยากให้ไอ้พี่คุณได้ใจนักก เดี๋ยวจะนึกว่าเขาน่ะใจอ่อน!
*********************************************
.. ตอนกลับบ้าน ก็จะเห็นอิพี่คุณเดินตามไปส่งที่บ้านทุกวัน
"คิดอะไรอยู่ .. อ่ะ น้ำ" เสียงมาก่อนตัวอย่างงี้มีคนเดียววว อิพี่คุณ! อูยองยื่นมือไปรับถุงน้ำเขียวมาอย่างเคยชิน
"ป่าวว"
นิชคุณเดินตามหลังอูยองอยู่ไม่ห่าง พลางส่งสายตาเป็นหมาหวงก้างให้ไอ้พวกเด็กประถมปลายทั้งชายหญิงที่ชอบส่งสายตาอยากจะงาบอูยองตอนเดินผ่านโรงเรียนประถมชื่อดัง -__-
แล้วทำไมนิชคุณ ไม่เดินข้างๆอูยอง ?
ก็เพราะอูยองน่ะสิบอกว่า ไม่ได้ขอให้มาส่ง ถ้าอยากมาส่งก็ต้องเดินตามมาข้างหลังเท่านั้น!
!!
!!
*******************************
"อูยอง มึงไม่คิดจะชอบพี่คุณมั่งหรอวะ .." ชานซองถามอย่างเห็นใจรุ่นพี่หน้าหล่อที่ตอนนี้นั่งมองอูยองเป็นหมาหงอยอยู่ไกลๆ
"ไม่รู้ดิ" อูยองไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจนัก มือบางผูกเส้นทาโร่ให้ต่อๆกันแล้วดูดๆเคี้ยวๆต่อไป~
"กูสงสารพี่เขาว่ะ ตั้งปีนึง .. ถ้าเป็นกู สามวันแรกไม่ได้ก็เลิกสนแม่งแล่วว!"
ขวับ!
สายตาขวางๆถูกส่งมาให้ชานซองโดยจุนโฮ .. พูดอะไรไม่คิดเลยมึง!! แฟนมึงนั่งอยู่เนี่ย แล้วไอ้ที่บอกว่าสามวันแม่งเลิกสนกูเห็นสามเดือน -__-
"ยกเว้นนูนอของกู แหะๆ" หึหึ หงอเลยมึง
"ถุย! ไม่แน่จริงนี่หว่ามึงอ่ะ" อูยองพูดเย้ยๆไอ้คนที่ดีแต่ปากอย่างฮวางชานซอง
**********************************************
.
.
.
.
.
.
วันนี้อูยองก็มาเรียนใช้ชีวิตตามปกติ แต่.. ไอ้ที่ไม่ปกตินี่สิก็คือตอนนี้ ไอ้พี่คุณไปไหนนน ? นี่จุนโฮชานซองไอ้คู่แฟนที่ตัวติดกันยิ่งกว่ากล้วยหอมจอมซนก็กลับไปกันแล้ว เขายืนซื้อน้ำเพื่อถ่วงเวลาตัวเองไว้หวังจะเจอใครสักคนที่ชอบซื้อน้ำเขียวไว้ให้ .. แต่อีกใจนึงก็ก่นด่าไอ้คนที่ตอนนี้ไม่เห็นหน้า
เห จางอูยองงง!! นายคิดอะไรอยู่
"อ้าวว น้องอูยอง วันนี้เพื่อนพี่ไปไหนซะล่ะ?" อ่อมส์ เพื่อนมึงไปไหนมึงยังไม่รู้เลย .. แล้วกูจะรู้ไหมวะอิพี่แทคค ? -__-
"ไม่รู้..ครับ" อูยองหันมาตอบแค่นั้น ก่อนจะหันไปจ่ายตังค์ค่าน้ำแล้วบอกลา "ผมไปนะ"
"เมื่อวาน .. มึงเห็นป่ะไอ้แทคว่าไอ้คุณมันมองเด็กม.ต้นคนนึง แม่งน่ารักมากอ่ะ!" พี่แจบอมพูดขึ้น .. นี่อูยองไม่ได้ตั้งใจฟังนะะะ มันเข้าหูกูเอ๊งงงง~
อูยองที่ได้ยินชะงักไปนิดนึง
"จริงหรอวะ ไม่เห็นมันจะบอกไรกูเลย"
"เออนั่นดิ"
อูยองได้แต่คิดโมโห ตอนนี้กัดหลอดด้วยอารมณ์น้อยใจอย่างไม่รู้ตัว .. ไอ้พี่คุณบ้า!!! ไหนบอกปีนึง!?!? แค่นี้ก็ทิ้งกูแล้วว โถ่!! WTF ไอ้บ้าา ไอ้หน้าหล่อเอ๊ยย โมโหว่ะ!! จ่อยคนนี้โมโหมากเหอะ! จำไว้เลยนะไอ้บ้าๆๆ!!
..
.
"ป๊าม๊า ผมกลับมาแ.ล้..ววว" อูยองพูดขาดๆหายๆทันทีที่เห็นไอ้คนที่วันนี้ไม่เดินตามมาส่งเขาที่บ้านมันมานั่งหน้าสลอนอยู่ในบ้าน! -0-
"อ้าวอูยอง นี่พี่คุณนั่งรอหนูนานแล้วนะ ทำไมวันนี้กลับช้านักล่ะ" ทำไมม๊าพูดเหมือนสนิทสนมกับไอ้พี่คุณเลยวะ
"ผะ.ผม.ทำงาน..อยู่" อูยองพูดโดยหลีกเลี่ยงการมองหน้ารุ่นพี่หน้าหล่อ .. ให้ตายเถอะ!! นี่เขากำลังพยายามกลั้นยิ้มอยู่หรอเนี่ยยย "ผมขึ้นห้องนะ"
"อ้าวว ไอ้ลูกคนนี้ .." ป๊าอูยองพูดอย่างเอือมๆ นี่มันไม่สนไอ้รุ่นพี่หน้าหล่อนี่เลยหรอวะ
นิชคุณมองตามอูยองที่วิ่งขึ้นบันไดไปอย่างขำๆ ถ้าเขาตาไม่ฝาดเขาว่าเขาเห็นอูยองแอบยิ้มนะ .. นิชคุณคนนี้มีหวังแล้วสินะ
.
.
.
หลังจากนั้นอูยองก็เจอไอ้หน้าหล่อที่บ้านทุกวัน มันคือเรื่องปกติของทุกคนในบ้านที่เห็นนิชคุณมานั่งมองอูยองที่ทำท่าทีรำคาญ คำพูดขับไสไล่ส่งต่างๆนานาใส่นิชคุณจนเคยชิน ป๊ากับม๊าอูยองก็รู้ว่านิชคุณมาจีบลูกชายก็ไม่ได้ว่าอะไร .. ออกจะยัดเยียดอูยองให้นิชคุณด้วยซ้ำ -0-
"นิชคุณ วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันสิลูก" ม๊าอูยองที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวตะโกนขึ้นมา
"อ่า จะดีหรอครับ .. ผมเกรงใจ"
"เกรงใจก็กลับบ้านไปดิ" ทำเป็นไล่ไปงั้นแหละ
"อูยองนี่น้าาา ไม่น่ารักเลย .. ไม่รู้นิชคุณชอบไปได้ไง" จึ่กก! แทงใจดำอูยองเต็มๆ
"ป๊าา .." เบะใส่คนเป็นป๊าไปหนึ่งที ก่อนจะหันไปมองค้อนคนหน้าหล่อที่นั่งยิ้มอย่างได้ใจอยู่ "ยิ้มอะไร"
"ป่าว .. ป๊าครับ ยังไงอูยองก็น่ารักอยู่ดีแหละ ผมรับได้ทุกอย่างที่เป็นอูยอง" พูดเสร็จก็ขยิบตาไปให้อูยองหนึ่งที
"ฮ่าๆๆ ไอ้ว่าที่ลูกเขยคนนี้ที่มันเจ๋งจริงๆ" ป๊าหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ
อูยองที่ตอนนี้ทำเป็นหน้าบึ้งแต่ก็ปิดไม่มิดว่าเขิน ใบหน้าแก้มอูมขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัดแทบจะระเบิดออกมาให้ได้ รู้สึกว่าร้อนไปหมด ..
และทุกวันนิชคุณก็ได้กินข้าวฟรีที่บ้านอูยอง
จนพัฒนาได้ความไว้วางใจจากป๊าม๊าให้สามารถขึ้นห้องนอนของอูยองได้~
"อูยอง นายทำอะไรกับโทรศัพท์ฉันอ่ะ"
"ป่าว เล่นเกมเฉยๆ"
"เกมอะไร ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย" พูดพร้อมชะโงกหน้าเข้าไปดู แต่อูยองเบี่ยงตัวและโทรศัพท์หลบ .. ใครจะไปบอกล่ะวะ ว่าแอบเช็คโทรศัพท์อยู่!
"อย่าเสือกดิ!" - -
"พูดจาไม่เพราะเลยนะ" นิชคุณว่าด้วยเสียงดุๆ
"ไหนบอกว่ารับได้ทุกอย่างที่เป็นอูยองไง! โม้ว่ะ!" อูยองพูดอย่างน้อยใจก่อนจะปาโทรศัพท์คืนให้รุ่นพี่หน้าหล่อที่เกือบได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่
"ทำไม น้อยใจหรอ" นั่นไง สายตา น้ำเสียง เจ้าเล่ห์ชิบหาย!
"ทำไมต้องน้อยใจวะ" พูดไปก็ทำแก้มพองลมไป
"ไม่คิดจะชอบพี่มั่งหรอ .. ไม่ใจอ่อนหน่อยหรอ" อย่าาา มึงอย่ามาพูดเสียงแบบนี้! เดี๋ยวกูก็หวั่นไหวหรอก "พี่ชอบเราจริงๆนะ"
-/////////- ทำไมอูยองคนนี้ต้องเขินวะะ จะเขินทำไม ด่ามันดิ ด่ามันนนน! "อะ.ไอ้บ้าา..เลิกแทนตัวเองว่าพะ.พี่..ด้วย กลับบ้านไปได้แล้ว~"
มึงด่าได้เจ็บมากอูยองงง !!
อูยองพูดแค่นั้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที นิชคุณยิ้มออกมานิดๆ ถึงจะยังไม่ได้คนตัวเล็กเป็นแฟนแต่แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
...
อูยองนั่งทบทวนความคิดความรู้สึกของตัวเอง ตั้งแต่มีนิชคุณเขามาเขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเอาแต่ใจ ขี้น้อยใจมากขึ้น แต่เฉพาะกับนิชคุณเท่านั้นแหละที่อูยองเป็นแบบนี้
บางวันที่ไม่เห็นนิชคุณที่โรงเรียนตอนเย็น ในใจก็แอบเข้าข้างตัวเองว่านิชคุณคงจะไปรออยู่ที่บ้าน แต่ถ้ากลับไปแล้วไม่พบก็จะรู้สึกน้อยใจอีกคนขึ้นมาทันที มีหลายครั้งที่นิชคุณติดธุระมาหาเขาไม่ได้ .. มันทำให้เขารู้สึกหว่าเหว้ เหงาอย่างบอกไม่ถูก
หรือว่าเขาจะชอบนิชคุณเข้าให้แล้วนะ ..
...
..
.
"ทำไมพี่ถึงชอบผม.. ทั้งที่พี่ก็หน้าตาก็หล่ .. พอใช้ได้อ่ะ" อูยองถามอย่างสงสัย
อูยองเริ่มเรียกนิชคุณว่าพี่แล้วเพราะนิชคุณขอให้เขาเรียก นิชคุณเองก็เช่นกันแทนตัวเองว่าพี่แทนอูยองว่าเรา
"ก็เราน่ารัก"
"แค่เนี้ยย?" อูยองคาดคั้นจะเอาคำตอบ
"ไม่รู้สิ .. พี่เห็นเราครั้งแรกมันก็รู้สึกใช่เลยอ่ะ มันรู้สึกได้ว่าเราคือคนที่พี่รอ.."
"ขนาดนั้นเลยหรอ.."
"แล้วเราล่ะ! ชอบพี่มั่งป่าว"
อูยองทำตาลอกแลกไปมาก่อนจะพูดเปลี่ยนเรื่องทันที "กลับบ้านไปเลยย~"
"ไม่อยากกลับอ่ะ นอนที่นี่นะๆ.."
ปั้กก!
เสียงหมอนลอยละลิ่วกระทบหน้าหล่อๆเข้าเต็มๆ ตามมาด้วยเสียงบ่นกระปอดกระแปดของอูยองที่ไม่ยอมให้นิชคุณนอนที่นี่ นิชคุณยิ้มๆพร้อมแกล้งแซวคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะโดนผลักไสไล่ส่งให้ออกจากห้องไป
เพียงแค่ประตูกั้น ต่างฝ่ายต่างมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นบนริมฝีปากของตัวเอง ..
เพียงแค่ประตูกั้น ต่างฝ่ายต่างมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นบนริมฝีปากของตัวเอง ..
*****************
"อูยองงง วันนี้วันแม่"
"อืม บ้านมีปฎิทิน" - -
".. ไปซื้อพวงมาลัยเป็นเพื่อนหน่อย" นิชคุณเลือกที่จะมองข้ามประโยคขัดอารมณ์ของอูยองไป~
"อืม" นิชคุณยิ้มกว้างออกมากับคำตอบรับแสนไร้อารมณ์นั่น เขาชินแล้วล่ะกับคำพูดอูยองที่ติดจะห้วนๆเถื่อนๆ
นิชคุณที่วันนี้เดินนำอูยองไปตลาดที่ตอนนี้คนพลุกพล่านอยู่พอควรเพราะเริ่มเย็นแล้ว นิชคุณหันไปมองคนข้างหลังที่เดินตามเขามาอย่างงงๆแววตาออกจะเบื่อๆที่ต้องคอยเดินหลบผู้คนมากมาย
หมับ!
นิชคุณจับมือบางนั้นมากุมไว้โดยไม่ถามความเห็นหรือขอแม้แต่น้อย อูยองพยามจะดึงมือเล็กๆของตนออกแต่มีหรือที่นิชคุณจะยอม
จนนิชคุณพาอูยองมาหยุดอยู่หน้าร้านขายพวงมาลัยแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือนั้นให้เป็นอิสระ
"ปล่อยได้แล้ว" พูดพร้อมพยายามดึงมือออก
"เดี๋ยวหลง" น้ำเสียงนุ่มๆนั่นทำให้อูยองไม่อยากจะขัดอะไร เลือกที่จะทำเป็นมองไปทางอื่นแทน ก่อนจะหันมาบอก
"ซื้อให้ด้วยพวงนึง เอาสวยๆนะ ออกเงินไปก่อน"
"ไม่ต้องซื้อหรอก .. ใช้กับพี่ก็ได้" แทนตัวเองว่าพี่อีกแล้ว .. เดี๋ยวก็หวั่นไหวด้วยหรอกก -//-
"ทำไมต้องใช้ด้วยกัน ? มีแม่คนเดียวกันตั้งแต่เมื่อไหร่!" น้ำเสียงหาเรื่องมาเชียว
"อนาคตไง ยังไงพี่ก็ต้องเป็นลูกเขยแม่นายอยู่แล้ว ^___^ ใช้พวงเดียวกันจะเป็นไรไป"
"คะ.คิดเองง..เออเองว่.ะ.." หลบตาหน้าแดง ./////. เป็นอันว่าตกลง
หลังซื้อพวงมาลัยเสร็จนิชคุณพาอูยองกลับบ้านอูยองโดยที่มือนึงถือถุงใส่พวงมาลัยกับกระเป๋านักเรียนตัวเองอีกมือนึงกุมมือบางนั้นไว้
"ปล่อยได้แล้ว จะจับทำไมนักหนา .. ไม่หลงแล้ว" ประโยคหลังเบาลงนิดหน่อย พลางหลบตาลงต่ำ
"จับแล้ว .. ไม่มีวันปล่อยหรอก" น้ำเสียงอ่อนโยนนั่นพูดพร้อมกระชับมือใหญ่ที่กอบกุมมือเล็กๆนั่นอย่างหวงแหน
.
.
.
*****************
ครบ 1 ปี ที่นิชคุณตามจีบอูยอง
วันนี้นิชคุณตั้งใจจะมาสารภาพรักกับอูยองเขาหอบดอกกุหลาบขาวช่อโตมาด้วย ส่วนอูยองก็อยู่ม.4 ที่ผ่านมาที่เขาทำมันน่าจะมีความหวังบ้างแหละ ตอนปิดเทอมเขาก็ไปหาอูยองที่บ้านทุกวันตามปกติจนป๊ากับม๊าอูยองบอกให้นอนที่บ้านเนี่ยแหละ นอนกับอูยอง .. แต่อูยองน่ะสิ ไม่ยอม ! น่าเสียดายชะมัด -___-
ตอนนี้เลิกเรียนแล้ว นิชคุณที่ถือดอกกุหลาบขาวช่อโตและก๊วนรออูยองอยู่ที่เดิมที่ที่เคยประกาศว่าจะจีบอูยองนั่นแหละ คนที่เดินผ่านไปผ่านมามองนิชคุณรุ่นพี่สุดหล่อของโรงเรียนเป็นตาเดียว สาวๆหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปกันใหญ่ พลางลุ้นว่าใครจะได้ดอกกุหลาบขาวช่อโตจากอดีตรุ่นพี่สุดหล่อของโรงเรียรไปป~
"ไอ้คุณ ยิ้มหน้าบานเลยนะมึง .. ถ้าเขาปฎิเสธขึ้นมาล่ะเงิบเลย" แจบอมพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้
"สัสส! ปากหมาว่ะมึงอ่ะ" นิชคุณพูดด้วยเสียงจริงจัง ก่อนที่เพื่อนคนอื่นในก๊วนจะพยักหน้าเห็นด้วย
"เออ เจย์ มึงอ่ะ!" แทคยอนเสริม
แจบอมหยักไหล่แบบไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะหันไปเห็นรุ่นน้องที่นิชคุณชอบเดินมาแต่ไกลๆ "เด็กมึงมาแล้วไอ้คุณ!"
ทันทีที่แจบอมพูดเสร็จสายตาอยากรู้ของทุกคนก็มองตามไป อูยองที่เดินมากับสองเพื่อนซี้มองนิชคุณอย่างกังวลนิดๆ ก่อนจุนโฮจะดึงกระเป๋าอูยองมาถือไว้แทน
"อูยองงงง ^_______^" นิชคุณเรียกรุ่นน้องที่ชอบ ก่อนจะวิ่งเหมือนหมาเจอเจ้าของเข้าไปหา
"ว่าไง" เหมือนเดิมม ห้วนๆ -__-
"วันนี้ก็ครบ1ปีที่พี่ตามจีบเราแล้วนะ .." นิชคุณเริ่มพูดพร้อมสบตาเรียวที่มองเขาด้วยแววตากังวล พร้อมทั้งดึงมือเล็กของอูยองมากุมไว้ "พี่ก็ไม่รู้ว่าเราจำมันได้รึเปล่านะ แต่พี่อยากจะบอกว่าพี่อยากจะดูแลเรา อยากจะปกป้องเรา .. ต่อให้เราจะพูดห้วนๆเถื่อนๆชอบไล่พี่ ชอบทำท่าทีรำคาญใส่แต่พี่ก็บอกไปแล้วว่าพี่รับได้ทุกอย่างที่เป็นอูยอง .. อูยองน่ารักสำหรับพี่เสมอ พี่ชอบนายนะอูยอง" นิชคุณค่อยๆคุกเข่าลงตรงหน้าอูยอง ".. เป็นแฟนกับพี่นะ?"
มีหลายๆคนถ่ายรูปไว้บางคนก็ถ่ายวิดีโอ .. แต่มันก็เงียบเชียบพอตัว เพราะทุกคนรอคำตอบของจางอูยอง
"ผะ.ผม..ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะชอบพี่" อูยองพูดแค่นั้นก็แกะมือนิชคุณออกจากมือตัวเอง สีหน้าของนิชคุณมีแววผิดหวังเล็กน้อย คนรอบข้างมองอย่างสงสารนิชคุณที่คิดว่าอูยองจะปฎิเสธ ก่อนที่อูยองจะดึงตัวนิชคุณให้ลุกขึ้น แล้วพูดต่อ "ผมกังวลผมกลัว..กลัวว่าพี่จะมาแค่เล่นๆกับผมผมจึงพูดกับพี่ไปว่าให้จีบผมปีนึง .. ผมไม่คิดหรอกว่าพี่จะทำมันจริงๆ .. ตอนแรกผมรำคาญพี่น่ารำคาญโคตรๆ ผมไล่พี่ทุกอย่าง จนวันที่ผมไม่เห็นพี่อ่ะ .. ผะ.ผมก็รู้สึกว่าเหมือนอะไรมันขาดหายไป.มันโล่งๆ ..จนมารู้ตัวอีกทีพี่ก็เริ่มเข้ามาอยู่ในใจผมแล้วว .."
"..." นิชคุณที่ตอนแรกหน้าตาผิดหวังกลับตาเป็นประกายกับสิ่งที่อูยองพูด พร้อมทั้งจับมือเล็กนั่นมากุมไว้อีกครั้ง นิชคุณอ้าปากเหมือนจะพูดอูยองจึงรีบพูดขึ้นขัดทันที
"แต่ผมไม่อยากให้พี่รู้ว่าผมน่ะใจอ่อนตั้งนานแล้ว .. ผมเลยทำแบบเดิมๆด่าพี่ไล่พี่สารพัด ผมอยากรู้ว่าพี่ยังจะทนกับผมได้ไหม .. แต่วันนี้ผมรู้แล้ว ผมรู้แล้วว่าพี่จริงใจกับผม .. พี่ให้ผมมาเยอะแล้ว .. เพราะฉะนั้นผมขอพูดเอง .. พี่คุณ เป็นแฟนกับผมนะ?"
"ตกลง!" นิชคุณตอบตกลงทันทีก่อนจะอุ้มอูยองแล้วหมุนไปรอบๆ ก่อนจะตะโกนเสียงดัง "พวกมึง!! กูมีแฟนแล้วโว๊ยยยยย!! วันนี้อยากกินอะไรกูเลี้ยงพวกมึงเองงง!!" นิชคุณโอบเอวอูยองไว้ก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อน
"เหล้า!" แจบอมมึง -__-
"ไอ้สัส! มึงยังไม่18เลยนะ" นิชคุณเตือนเพื่อนเหมือนจะบอกว่ามันไม่ดี ".. ที่ไหนดีวะ"
มึงก็นะ - -
มึงก็นะ - -
พูดเสร็จก็นัดแนะกันว่าจะไปร้านไหน อูยองได้แต่ฟังอย่างเงียบๆแต่ก็แอบยิ้มๆ
"ไปด้วยกันไหม.." มีเพื่อนก็ต้องมีแฟนน มีแฟนก็ต้องมีเพื่อนน
"ไม่เอา .. เดี๋ยวป๊ากับม๊าว่า" อูยองพูดพร้อมพองแก้มอย่างน่ารัก
"เดี๋ยวขอให้นะๆๆ"
"ไม่เอา พี่ไปกับเพื่อนพี่เถอะ" อูยองพูดอย่างเข้าใจ
นิชคุณยิ้มกว้าง ที่จริงเขาก็อยากให้อูยองไปเพราะอยากจะอวดว่าแฟนเขาน่ะน่ารักแค่ไหนน "วันนี้ไปนอนบ้านพี่นะ"
"เรื่อง?"
"นะๆๆ อยากให้ไปนอนด้วยกัน .. สัญญาว่าไม่จะทำอะไร" ปากก็พูดไปนิ้วก็ไขว้กันไป -___-
"ก็ได้"
.
.
.
นิชคุณพาอูยองไปส่งบ้านอูยองเหมือนเคย แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือต่อจากนี้นิชคุณต้องถือกระเป๋านักเรียนตัวเองและกระเป๋าของอูยองด้วยน่ะสิเพราะเมื่อก่อนอูยองอยู่ม.ต้นสะพายกระเป๋าเป้ แต่ตอนนี้ใช้กระเป๋าถือ ..
แต่ไม่ว่าจะกระเป๋าอะไรหรือจะอะไรก็ตาม เขาก็เต็มใจที่จะยอมอูยองตลอดไปปป ..
.
.
.
"พี่คุณวันนี้วันพ่ออออ!!!" เออ 'พ่อ' เต็มหน้าเลยเนี่ย!!
อูยองตะโกนใส่หูนิชคุณอย่างจงใจมือป้อมอังที่ปาก
"อืม บ้านมีปฎิทิน" นั่นไงงง โดนเข้าให้แล้วจางอูยองงง
"ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยสิ..น้าาาาาา~" อูยองพูดพร้อมสะกิดแขนใหญ่อย่างอ้อนๆ
"อืม"
นิชคุณเพียงแค่เดินตามอูยองที่พาเขาเดินมาซื้อของอย่างเซ็งๆ พลางคิดว่านี่เขางอนอยู่นะ คนตัวเล็กไม่คิดจะง้อเขาเลยรึไงงงง ?
นิชคุณเพียงแค่ยืนมองอูยองอยู่ห่างๆที่ตั้งใจเลือกพวงมาลัยสองพวง .. มีพ่อคนเดียวไม่ใช่หรอวะ ? ซื้อสองพวง ?
"ป่ะ!" อูยองเมื่อซื้อเสร็จก็หันมาหานิชคุณที่หน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด มือบางจับมือใหญ่ไว้ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงให้เดินตามมาด้วยกัน "ไปสวนสาธารณะก่อนนะ"
จากตอนแรกที่อูยองจับมือใหญ่ไว้กลับแปรเปลี่ยนเป็นนิชคุณที่กุมมือนั้นไว้แทน
"พี่คุณ นั่งลงสิ" อูยองที่พานิชคุณมาที่เก้าอี้ม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่บอกนิชคุณที่ยืนข้างๆเขาให้นั่งลงก่อน อูยองเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกดไหล่คนตัวโตกว่าให้นั่งลง
อูยองนั่งตามลงไปบนตักนิชคุณ นิชคุณมีสีหน้าตกใจฉงนเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไรมือใหญ่กอดรอบเอวคนตัวเล็กไว้แน่น
"ตัวโต งอนอะไรตัวเล็กหรอออ .." อูยองพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน มือเล็กสองข้างจับใบหน้าคนตัวใหญ่ให้จมูกคนทั้งคู่แตะกัน ก่อนอูยองจะหันไปคว้าพวงมาลัยมาพวงนึงแล้วก็ยื่นมันให้คนตรงหน้า "อ่ะ..ให้"
นิชคุณเลิกคิ้วอย่างสงสัย "ให้?"
"วันนี้วันพ่อ .. แต่ตัวเล็กซื้อมาสองพวง ให้ป๊าพวงนึง ให้พี่คุณพวงนึง .. พ่อทูลหัวของเค้าา" นิชคุณยิ้มกว้างออกมาทันที
"ทำตัวแบบนี้ อยากโดนปล้ำหรออ.."
"ถ้าแน่จริงอ่ะ ก็เอาสิ"
"จางอูยองงง นายรู้ไหมนายพูดอะไรออกมา .. ฮ่าาๆๆๆๆๆ" นิชคุณคำรามเสียงดังก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าแล้ววิ่งไปบ้านอูยองทันทีพร้อมประกาศเสียงดังลั่นไปทั่วซอยว่า
"ทุกคนนนน! วันนี้ผมจะมีเมียแล้วครับ!!"
.
.
.
กรี๊ดดดดดด -////////////-
จบบบบ &)฿"?.?:-&@&.,?!"";/฿
หายไปนานมากกก ให้ตายเถอะ 555555555
คือเหนื่อยมากกกก ทั้งงานเดี่ยว งานกลุ่ม งานโรงเรียน แล้วไหนจะเป็นประธานสีอีกอ่ะ #กำ
เกรดก็ OK ๆ (ตกลงๆ - -)
อยากอยู่สีเหลืองงง แต่เสือกจับได้สีเขียว5555 อยู่สีของอ๊คแคทอ่ะ >__< ก็ยังดี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น