- FIC GOT7 [ สามใบเถา ]

ลำดับตอนที่ #1 : - [ สามใบเถา ๐๑ ]

- [ สามใบเถา ๐๑ ]

 

 

 

ณ งานวัด
 

 

งานวัดประจำปีถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่เสมือนทุกปี มีทั้งของกิน ของเล่น การแสดงมากมายเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับคนในหมู่บ้านแห่งนี้ ผู้คน
เดินกันขวักไขว่มีเสียงหัวเราะอยู่เนืองๆ แสงสีในงานสว่างจ้าไปทั่ว ไฟหลากสีถูกจัดขึ้นอย่างสวยงาม เพลงที่เปิดอย่างดังก็พาให้บรรยากาศ
ครึกครื้นชวนให้มันส์เสียจริงๆ

 

 

"แบม แจเขาอยากเล่นอันนั้นอ่ะ ดูดิ่ๆ" จูเนียร์พี่คนโตพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นพลางชี้นิ้วเรียวๆไปที่ชิงช้าสวรรค์ด้วยตาเป็นประกาย น้องคนกลางและคนเล็กรีบหันไปมองตามแทบจะทันที

 

"ไม่เอาอ่ะเนียร์ แบมอยากปาโป่งก่อน" แบมแบมน้องคนเล็กพูดขัดขึ้นอย่างไม่เห็นด้วย

 

"ไม่ เนียร์จะขึ้นนี่" จูเนียร์เอ่ยย้ำให้คนเป็นน้องฟัง
 

 

"ไม่เหมือนกัน แบมจะปาโป่ง!" แบมแบมพูดขึ้นเสียง
 

 

"เนียร์เป็นพี่แบมนะ!" 

 

 

"แบมก็เป็นน้องเนียร์นะ พี่ต้องเสียสละให้น้องป่ะ!?" แบมแบมพูดพร้อมเดินเข้าไปผลักอกคนเป็นพี่อย่างโกรธเคือง จูเนียร์ก็ไม่ยอมเช่นกัน
ผลักหัวแบมแบมกลับไปแรงๆเช่นกันหนึ่งที ยองแจน้องคนกลางเริ่มทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองพี่น้องทั้งสองทะเลาะกันตาปริบๆ

 

 

แบมแบมกับจูเนียร์ยืนผลักหัวผลักอกกันไปมาโดยไม่มีท่าทีที่จะหยุด ปากก็เอ่ยเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ทั้งสองฝ่าย

 

 

"หยุด หยุด! หยุด!!" ยองแจที่ทนดูไม่ไหวร้องห้ามออกมาเสียงดัง ปกติยองแจเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดแต่มันต้องห้ามอ่ะพี่น้องเถาเดียวกันมาทะเลาะ
กันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง "จะทะเลาะกันทำไม พี่น้องกันป่ะ" ยองแจแยกทั้งสองออกจากกัน แบมแบมและจูเนียร์กอดอกหันหน้าออกไปคนละทาง
ด้วยใบหน้ายู่ยู่ทั้งคู่

 

"ก็เนียร์อ่ะ!" แบมแบมบอกอย่างขัดใจพร้อมเบ้ปากใส่คนพี่
 

 

"ก็แบมอ่ะ" จูเนียร์พูดเสร็จก็เชิดหน้าขึ้นทันที
 

 

"แบมอยากปาโป่งก่อน เนียร์อยากขึ้นชิงช้าสวรรค์ก่อน แต่มันก็ได้ทำทั้งคู่ป่ะ จะกัดกันทำไม" ยองแจพูดอย่างเพลียๆพร้อมจับทั้งสองคนให้
หันเข้ามาหากัน "พ่อบอกว่าอะไรหัดจำไว้มั่งดิ"

 

ยองแจตีมือแบมแบมและจูเนียร์ที่กอดอกกันอยู่ทั้งคู่ให้ปล่อยออก แล้วจับให้จับมือกันไว้แทน
 

 

"เป็นพี่พี่ก็ต้องยอมให้น้อง เป็นน้องก็ต้องยอมให้พี่" ทั้งแบมแบมและจูเนียร์ตอบออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน 
 

 

"เอออออออ!" ยองแจตอบรับด้วยเสียงเบื่อๆ
 

 

"เนียร์ขอโทษ" จูเนียร์เอ่ยด้วยเสียงเบาๆ
 

 

"แบมก็ขอโทษ" แบมยิ้มให้คนเป็นพี่อย่างน่ารัก "ดีกันนะ" แบมแบมยื่นนิ้วก้อยออกไปตรงหน้า จูเนียร์เกี่ยวก้อยตอบแทบจะทันที พร้อมกอดกัน
ไปมาอยู่อย่างนั้น ยองแจที่มองอยู่ก็เข้าไปกอดกับพี่น้องอีกสองเถาด้วยเช่นกัน
 

 

"ในเมื่อแบมอยากปาโป่ง เนียร์อยากขึ้นชิงช้าสวรรค์ งั้น ..." ยองแจหลุดจากกอดอบอุ่นแล้วก็พูดขึ้นทันที "..ไปหาของกินกัน!" สุดท้ายยองแจ
ก็ต้องเป็นคนตัดสินว่าจะทำอะไรก่อน 

 

แน่นอน! ว่าต้องเป็นสิ่งที่ยองแจเลือกเอง!

 

 

 

.

 

.

 

.

 

 

"ว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้" จูเนียร์พูดเสร็จก็กัดลูกชิ้นลูกโตเข้าปากทันที
 

 

"แจก็เห็นเรื่องกินมาก่อนทุกทีอ่ะ" แบมแบมพูดอย่างเห็นด้วยกับพี่คนโต ก่อนจะงับลูกชิ้นจากไม้ที่จูเนียร์ยื่นมาให้ 
 

 

"ทำไมอ่ะ ยังไม่ชินอีกหรอ ฮ่าๆ" ยองแจพูดขำๆก่อนจะหันไปหยิบลูกชิ้นที่วางอยู่หน้าร้านมากินต่อ "อร่อยเนาะ" 

 

 

ทั้งสามคนยืนกินลูกชิ้นอยู่หน้าร้านอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่แคร์สายตาคนรอบข้างที่มองมาอย่างอยากเข้ามาทำความรู้จักทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย
สามพี่น้องเป็นที่รู้จักและขนานนามกันว่าน่ารักสุดๆในตำบลนี้ หลายๆคนที่ได้ยินพวกเขาเรียกกันอาจจะสงสัยพวกเขาว่าทำไมถึงเรียกกันแบบนี้?
ทั้งที่เป็นพี่น้องกันก็เพราะทั้งสามคนตกลงกันเรื่องชื่อเรียกของสามพี่น้องว่าจะไม่เรียกพี่หรือน้องจะเรียกชื่อปกติไปเลยเพื่อจะได้รู้สึกว่าเราคุยกันได้
ทุกเรื่องเป็นเหมือนเพื่อนกัน สามารถปรึกษากันได้ตลอดเวลา 

 

เนี่ยแหละลูกของกำนันแทคยอนผู้ที่หวงลูกชายสุดๆ ใครมาจีบเป็นอันเอาปืนไล่ยิงเสียทุกที!

 

 

"แบมหิวน้ำอ่ะ แบมไปซื้อน้ำก่อนนะ" แบมแบมพูดด้วยเสียงอู้อี้ๆเพราะลูกชิ้นคำโตที่อยู่ในปาก ยองแจและจูเนียร์พยักหน้ากันอย่างรับรู้

 

 

 

แบมแบมแยกตัวออกไปซื้อน้ำให้พวกพี่ๆ ก่อนที่จูเนียร์จะแยกตัวออกมาไปทำธุระส่วนตัวที่บริเวณใกล้ๆงานที่มีรถสุขาเคลื่อนที่อยู่เลยทิ้งให้
ยองแจอยู่คนเดียว ..

 

 

...
 

 

 

แบมแบมเดินกลับมาเห็นคนมุงดูกันรีบมองหาจูเนียร์กับยองแจทันทีว่าอยู่ไหน ท่าทางจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆเลย แล้วจูเนียร์กับยองแจล่ะ ?
หายไปไหนเนี่ย คนก็เยอะ
 

 

"แบม เขา..าอยู่นี่" แบมแบมหันขวับไปทันทีที่ได้ยินเสียงจูเนียร์ พลางสอดส่ายสายตาหาต้นทางของเสียง "ทางนี้ๆ.." จูเนียร์ตะโกนเรียกอีกรอบ
ให้แบมแบมรู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้
 

 

ทันทีที่แบมแบมหันไปเจอจูเนียร์แบมแบมรีบวิ่งเข้าไปหาทันที 
 

 

"เนียร์มีอะไรกันอ่ะ?! เป็นอะไร" แบมแบมถามอย่างร้อนรนที่เห็นจูเนียร์ทำหน้าเจื่อนๆ "แจล่ะ?" น้องเล็กถามขึ้นทันทีที่ไม่เห็นยองแจผู้เป็นพี่คนกลาง
เพราะปกติเขาทั้งสามคนจะอยู่กันครบสามเถาบ่อยๆ

 

 

นิ้วเรียวๆชี้ไปยังกลุ่มคนที่มุงกันอยู่ แบมแบมมองตามไปหายองแจในฝูงคนมากมาย แล้วก็ได้พบคำตอบว่า "จะ..แจ โดนจับเป็.น..ตัวประกัน
เนียร์.ร์..ไปเข้า.ห้องน้ำมา..กลับมา.ก็เห็นแจโดน.จับเป็น..ตัวประกันแล้วอ่ะ..ไอ้คนที่จับ..บมันหนีตำ.ตำ..รวจมามั..นเห็น.แจอยู่คน.
เดี..ยวมันเลย..จับแจไปอ่ะ" 

 

 

"ฮืออออออออออ แจจจจจจ" ทันทีที่แบมแบมเห็นยองแจถูกปืนจ่ออยู่ที่ขมับก็ปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ น้ำในมือที่ซื้อมาตอนแรกล่วงลงพื้นโดยฉับพลัน ทั้งพี่คนโตและน้องคนเล็กยืนกอดกันอยู่อย่างงั้น 

ได้แต่หวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยยองแจออกมาจากการถูกจับเป็นตัวประกัน .. 

 

 

ปกติจูเนียร์เป็นคนที่ห้าวหาญแก่นๆออกจะกระด้างนิดๆออกไปแนวเตะต่อยต่อสู้ แต่เมื่อน้องคนกลางของตัวเองโดนจับไปเป็นตัวประกันเขากลับทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้ากลัวเกิดพลาดขึ้นมาแล้วน้องเขาจะเป็นอะไรไป ..

 

 

.
 

 

.

 

เวลาผ่านไปสักพักนึงก็ได้ยินเสียงหวอมาแต่ไกลๆ 
 

 

ตำรวจมากมายกรูกันเข้ามานับไม่ถ้วนยืนล้อมคนร้ายที่จับยองแจเป็นตัวประกันไว้ พร้อมเคลียร์คนที่ไม่เกี่ยวข้องออก ตำรวจนับสิบจ่อปืนไปที่
คนร้ายเป้าหมายเดียวกัน

 

"หยุดนะ!! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธและมอบตัวซะ" ตำรวจหนุ่มที่ดูท่าน่าเกรงขามพูดขึ้นเสียงดัง เรียกความสนใจจากคนรอบข้างรวมไปถึง
ไอ้คนที่
จับตัวยองแจอยู่ด้วยได้เป็นอย่างดี

 

"คุณ.ณ..ตำรวจครับช่วยแจ..แจ.ฮึกก..ด้วยนะ นะๆๆๆ" แบมแบมพูดบอกตำรวจคนนั้นอย่างขอร้องพร้อมกอดกันกลมกับจูเนียร์ร้องไห้สะอึกสะอื้น
อย่างน่าเห็นใจ

 

"ครับ ไม่ต้องห่วง ความปลอดภัยของประชาชนคือหน้าที่ของตำรวจอย่างผมอยู่แล้ว" ตำรวจหนุ่มพูดเสียงเข้มก่อนจะหันไปพยักเพยิดหน้า
ให้ลูกน้องเริ่มทำการจู่โจมทันที! 

 

"อย่าเข้ามานะเว้ยยย" คนร้ายที่หน้าตาจัดว่าใช้ได้ ไม่น่าเชื่อว่าจะนิสัยสวนทางกับน่าตาเริ่มรนรานมองตำรวจรอบๆอย่างกลัวๆพายองแจหมุน
เป็นวงกลมเพราะกลัวโดนสกัดจากข้างหลัง เป็นจังหวะเดียวที่คนร้ายหันหลังมาทางตำรวจหนุ่มผู้นำพอดี "ถ้าเข้ามาไอ้นี่ตายแน่!"
เห็นดังนั้นตำรวจหนุ่มรูปหล่อเก็บปืนใส่ที่เดิมพร้อมเดินเข้าไปใกล้และยึดมือข้างที่ถือปืนจ่ออยู่ออกก่อนจะหักข้อมือเพื่อให้ยองแจหลุดออกมา
ตำรวจหนุ่มรูปหล่อคว้าเอวบางไว้เมื่อคนร้ายเป็นห่วงอาวุธในมือว่าจะถูกเอาไปจนปล่อยลำแขนที่คอยองแจออก 

 

ตำรวจหนุ่มเมื่อเห็นตัวประกันกันหลุดออกมาได้แล้วจึงจัดการถีบเข้าที่หน้าท้องของคนร้ายอย่างแรงก่อนคนร้ายจะล่วงลงไปกองกับพื้น
"หมวดจัดการให้ผมด้วย" ตำรวจหนุ่มพูดกับลูกน้องอย่างจริงจังก่อนจะหันมาสนใจ

 

คนในอ้อมแขนที่ตัวเองยังไม่ได้ปล่อยลำแขนออกจากเอวบาง "คุณได้รับบาดเจ็บอะไรตรงไหนรึเปล่าครับ?" 
 

 

"อะ.เอ่อ..อไม่ครับ..ขอบคุณครับ.." ยองแจพูดติดๆขัดๆเพราะรู้สึกได้ว่าตัวเองหน้าร้อนผะผ่าวแปลกๆ ก่อนจะยืนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนตำรวจหนุ่มรูปหล่ออย่างเขินๆ "ปล่อยผมได้แล้วมั้ง..ครับ" เมื่อยองแจพูดจบตำรวจหนุ่มรูปหล่อ

ก็คลายวงแขนออกช้าๆอย่างน่าเสียดาย
 

 

"ขอโทษทีครับ" ตำรวจหนุ่มพูดเก้อๆ

 

 

"แจจ/แจจจ ฮือออ" จูเนียร์กับแบมแบมรีบวิ่งเข้ามาหายองแจทันทีที่เห็นว่าสถานการณ์ปลอดภัย แบมแบมร้องไห้โฮๆเป็นเด็กๆจนพี่คนโตและคนกลางทั้งสองต้องปลอบประโลมกันยกใหญ่
 

 

"แบม.ม..ฮึกก..เป็นห่วงแจมาก.เลยยย..นะ.ะ..ฮือออออ" แบมแบมพูดพร้อมใช้มือบางตัวเองปาดน้ำตาอย่างลวกๆ 
 

 

"วันหลังเนียร์จะไม่ทิ้งแจให้อยู่คนเดียวนะ เนียร์ขอโทษ" จูเนียร์พูดอย่างรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ยองแจอยู่คนเดียวไม่งั้นยองแจก็คงไม่ถูกจับเป็นตัวประกัน

 

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษ แจไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย" ยองแจตอบกลับพร้อมยิ้มจนตาปิดส่งให้ผู้เป็นพี่และน้องที่รักทั้งสองเพื่อให้รู้ว่าตัวเองโอเค

 

ตำรวจหนุ่มรูปหล่อลอบมองสามพี่น้องผู้น่ารักอย่างเอ็นดู สมแล้วที่ชาวบ้านจะขนานนามกัน อดที่จะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้จริงๆ

 

 

"เนียร์ แจ แบม" เสียงเรียกเข้มๆของใครสักคนดังขึ้นทำให้ทุกคนในระแวกนั้นต้องหันไปมองกันเป็นตาเดียว
 

 

"พ่ออออ/พ่ออ!/พ่อออ!" สามพี่น้องตะโกนเรียกผู้มาใหม่เสียงดังพร้อมวิ่งไปกอดอย่างเร็วไว 
 

 

"เนียร์ แจ แบม เป็นยังไงกันบ้างลูก พ่อล่ะเป็นห่วงแทบแย่" พ่อของสามพี่น้องหรือที่รู้จักกันในนาม กำนันแทค กำนันที่ชาวบ้านต่างให้ความเคารพ
กันมากในหมู่บ้านอีกทั้งยังขึ้นชื่อว่าหวงลูกชายทั้งสามหรือที่ใครๆต่างเรียกกันว่าสามใบเถา เพราะถึงแม้จะไม่ใช่ผู้หญิงที่เขามักจะเปรียบกับสามใบเถาที่เกิดตามกันมาแต่ทั้งสามก็น่ารักหน้าหวานเปรียบได้เหมือนสามใบเถาที่เป็นผู้หญิงเลยล่ะ

 

"ฮืออ พ่อ เมื่อกี้อ่ะแจโดนจับเป็นตัวประกันแหละ ดีนะที่คุณตำรวจคนนี้เขาช่วยแจไว้" แบมแบมพูดเสียงคลอไปด้วยความน่าสงสารทำปากเบะ
เพื่อที่จะอ้อนบอกพ่ออย่างที่เคยทำเป็นประจำแม้เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่สมควรก็เถอะ ก่อนจะชี้นิ้วไปทางตำรวจหนุ่มที่ชวยยองแจไว้
 

 

กำนันแทคหันไปตามนิ้วป้อมๆของลูกชายคนเล็กพอดีกับที่ตำรวจหนุ่มหันหน้ามาพอดี กำนันแทคจึงผละออกมาจากอ้อมกอดของทั้งสามลูกรัก
แล้วเดินตรงไปหาตำรวจที่ช่วยลูกเขาไว้ สามพี่น้องก็เดินตามต้อยๆมาติดๆ

 

"ผมกำนันแทค ขอบใจคุณตำรวจมากนะที่ช่วยลูกชายผมเอาไว้" กำนันแทคพูดพร้อมตบบ่าอย่างขอบอกขอบใจในน้ำใจของคุณตำรวจ
 

 

"ครับไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว" ตำรวจหนุ่มพูดขึ้นพร้อมยิ้มตอบกลับอย่างเท่ๆ
 

 

"ว่าแต่ชื่อแซ่อะไรล่ะคุณตำรวจผมจะได้เรียกถูก แล้วดูจากยศเนี่ยก็คงจะผู้กองใช่ไหม?" กำนันแทคซักไซร้ถามไถ่อย่างละเอียดเพราะดูท่าน่าจะเพิ่งมาประจำการที่นี่ได้ไม่นานเพราะเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
 

 

"ครับ ผมผู้กองหวังครับ แจ็คสันหวัง" ผู้กองหนุ่มแนะนำตัวอย่างสุภาพ ถ้ากำนันแทคสังเกตสักนิดก็จะเห็นว่าผู้กองหวังแอบลอบมองลูกชายคนกลางหรือยองแจอย่างเงียบๆอยู่นานแล้ว ยองแจเองก็หลบสายตาผู้กองเอาแต่มองพื้นคงจะเขินสินะ จะว่าไปถ้ากำนันรู้คงได้โดนยิงหัวพรุนแน่ๆ

 

"งั้นผมขอเชิญผู้กองไปทานอาหารเย็นร่วมกับผมพรุ่งนี้สักหน่อยจะได้ไหม เพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยลูกชายผมไว้" กำนันแทคชวนอย่างไม่คิด
อะไรแค่อยากจะตอบแทนจริงๆที่ช่วยลูกเขาไว้จริงๆ

 

"ครับผม แต่ที่จริงไม่ต้องก็ได้นะครับ ผมเกรงใจ" 
 

 

"เอาน่าาา ฮ่าๆๆๆๆ มาๆมาคุยกับผมหน่อยมา" กำนันแทคเดินกอดคอผู้กองหวังออกไปคุยเรื่อยเปื่อยเพราะรู้สึกถูกชะตากับพ่อหนุ่มนี่แปลกๆ 
 

 

กำนันแทคถามไถ่ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับยองแจกับผู้กองหวัง ผู้กองหวังเล่าไปตามความเป็นจริงว่าคนร้ายที่จับตัวยองแจเป็นตัวประกันนั้น
เสพยาบ้ามาแถมยังเป็นพ่อค้ารายใหญ่ในการส่งยาบ้าอีก วันนี้พวกมันตั้งใจจะส่งยาบ้ากันในงานแต่ตำรวจดันรู้เข้าซะก่อนเลยตามจับตัว
แล้วที่จับยองแจเป็นตัวประกันนั้นคงเพราะไม่มีทางเลือกและเห็นยองแจยืนอยู่คนเดียวเลยเข้าทาง

 

 

 

"นี่พ่อทิ้งพวกเราอีกแล้วหรอ" แบมเอ่ยขึ้นอย่างเคืองๆเพราะรู้สึกน้อยใจนิดๆที่ยังไม่โดนโอ๋เหมือนเคย
 

 

"เอาน่า กลับบ้านกันเถอะ เนียร์ไม่ขึ้นแล้วชิงช้าสวรรค์อ่ะ หมดอารมณ์" 
 

 

"ใช่ๆ กลับกันเถอะแบมก็ไม่ปาโป่งแล้ว" 
 

 

ทั้งสามพี่น้องตกลงเห็นด้วยว่าควรกลับบ้าน เดินกลับบ้านกันด้วยความเพลิดเพลินพูดคุยเล่นกันตลอดทาง ..

 

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

เอ่อ เทสๆ -.- จะมีใครสนใจมั่งไหมอ่ะ ?

คือฟิคเรื่องนี้ออกแนวบ้านทุ่ง บ้านนอกนะบอกเลย5555555555 

คือตอนแรกมันยังไม่มีอะไรอ่ะ5555555555 ขอโทษๆ 

ถ้าสนใจแต่ขี้เกียจคอมเม้นท์ช่วยติดแฮชแท็กในทวิตเตอร์ก็จะดีนะ55555 คือเราเข้าใจ55555

#ฟิคสามใบเถา

 

คือแก้ไขแล้วนะคะ ตอนแรกไม่ทราบจริงๆว่าตัวหนังสือเป็นแบบนั้น ขอบคุณที่บอกนะคะ เราเลยมารีบแก้ไขเลยค่ะ55555
 

#prayforsouthkorea