คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] เด็กกว่าแล้วไง ?
One Shot : เด็กกว่าแล้วไง
Couple : 0624 & 0430
Author : penthi
Rate : PG
ก๊วนเด็กแสบม.2กางเกงน้ำเงินรองเท้าผ้าใบสีดำกำลังนั่งจับเข่าคุยกันอยู่บริเวณโรงอาหารใหญ่ในโรงเรียนมัธยมชื่อดัง มีสมาชิกประมาณ20คน เด็กกลุ่มนี้ขึ้นชื่อเรื่องความเกเรเป็นที่สุด อบายมุขก็ไม่แพ้กัน ..
"ไอ้แทคๆ มึงรู้ป่ะว่าพี่คนนั้นชื่ออะไร" หัวหน้ากลุ่มนามว่า นิชคุณ พูดขึ้นพลางชี้นิ้วไปที่เป้าหมาย
"พี่อูยองไง ออกจะดัง มึงไม่รู้จักหรอ" แทคยอนมองตามไป
"ไม่อ่ะ" นิชคุณส่ายหัว
"แล้วถามทำไม มึงชอบ?" แทคยอนหันกลับมามองไอ้เพื่อนหน้าหล่อที่แววตาพราวระยับด้วยสายตาล้อๆ
"คงงั้น" นิชคุณยิ้มมุมปากเล็กน้อย สายตาคมจ้องมองอูยองที่กำลังเล่นโดดยางอยู่กับเพื่อนอย่างสนุกสนาน คิดชมความน่ารักของอูยอง ม.ปลายแล้วๆแท้แต่ยังโดดยางเป็นเด็กอยู่เลย นิชคุณส่ายหัวน้อยๆกับท่าทางน่ารักๆนั่น
*****************
นิชคุณที่เห็นว่าอูยองยกหนังสือกองโตที่สูงแทบจะเกินหัวมา จึงอาสาเข้าไปช่วย ..
"พี่ครับ ผมช่วย" นิชคุณพูดพร้อมแย่งหนังสือครึ่งนึงไปจากอูยอง อูยองดูจะตกใจไม่น้อยที่มือหนาของนิชคุณจงใจโดนมือเขาจังจัง แต่ก็เพียงแค่พยักหน้าให้แค่นั้น
"นายโดดมาสินะ" อูยองถามรุ่นน้องหน้าหล่อที่ใครๆต่างก็รู้จักดี
"ก็มันน่าเบื่อ" นิชคุณตอบอย่างไม่ใส่ใจ แล้วเดินตามอูยองไปที่ห้องพักครู สายตาคมจ้องข้างหลังของอูยองอย่างพอใจตั้งแต่หัวจรดเท้า เอวบาง ตัวเล็ก ขาสวย ตัวขาว .. มันช่างน่าฟัดจริงๆ
"นายอยู่ม.อะไร" อูยองหันมาถามนิชคุณที่กำลังจ้องเขาด้วยสายตาโลมเลีย อูยองหวั่นใจไม่น้อยกับรุ่นน้องคนนี้แต่ก็เก็บอาการไว้เลือกที่จะไม่พูดไป
"ม.2 .. พี่ม.5สินะ" อูยองเพียงแค่พยักหน้าตอบรับ เขาไม่กล้าหันไปมองหน้านิชคุณจริงๆ สายตานั่น ..
.
.
"ขอบใจมากนะ ไปล่ะ" อูยองบอกขอบคุณแล้วบอกลาทันที
"เดี๋ยว .. ขอเบอร์หน่อยดิ" นิชคุณพูดพร้อมจับข้อมือบางนั้นไว้
"ไม่ให้ .. ปล่อย~" อูยองพยามดึงข้อมือตัวเองออกมาให้พ้นจากการเกาะกุมจากมือปลาหมึกนั่นแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
"นะครับ *^*" เสียงอ่อนเสียงหวาน
"ไม่โว๊ยยยย! เอาไปแทงหวยรึไงเล่า! ปล่อยนะะะ" อูยองมองหาให้คนช่วย ตรงนี้มันเป็นห้องพักครูที่ตอนนี้ไม่มีครูสักคน ไม่มีใครเดินผ่านเลย เขาพยายามดิ้นให้พ้นจากมือรุ่นน้องที่เริ่มจับตรงนู้นทีตรงนี้ที
"แทงหวยไม่สนหรอก แต่ถ้าแทงพี่น่ะก็ว่าไปอย่าง.." นิชคุณพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้หูเล็กของอูยอง อูยองที่ได้ยินหยุดชะงักไปสักพัก หน้าบวมแก้มขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด "ผมชอบพี่"
"ไอ้บัาา.. ฉะ.ฉันไม่ชอบเด็กก! ไม่ชอบคนอายุน้อยกว่า!" ปากก็พูดแก้มก็แดง
"เด็กกว่าแล้วไงวะ .. เด็กมันก็มีหัวใจ ซั่มได้ ข่มขืนเป็น" อืมนะ .. ช่างน่าสงสาร งั้นกูยอมเลยดีกว่า!!
จะบ้าเรอะะะ! กูเคยได้ยินแต่ เด็กมันก็มีหัวใจ เจ็บได้ ร้องไห้เป็น ไม่ใช่เรอะะะ ? -0-
"ไม่รู้โว๊ยยย! ไม่ชอบอ่ะไม่ชอบๆๆๆๆ ปล่อยยยย!" อูยองดิ้นๆๆๆ ดิ้นจนเผลอไปเหยียบเท้ารุ่นน้องหน้าหล่อ .. กรรม สมน้ำหน้าแพบบ -..-
"โอ๊ยย.." อูยองที่เห็นมันยกเท้าขึ้นมากุมแทนข้อมือเขา เลือกที่จะผลักนิชคุณไปทีนึงแรงๆก่อนจะวิ่งหนีไป ก่อนจะได้ยินนิชคุณที่ตะโกนอย่างรักใคร่ "ฝากไว้ก่อนเถอะ .. ถ้าเจอคราวหน้าจับปล้ำแม่มเลย!"
*****
อูยองที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋ากลับบ้านอยู่ ต้องชะงักไปกับเสียงใครสักคนที่ตะโกนดังไปทั่วโรงเรียน เพื่อนในห้องต่างวิ่งออกไปดูกัน แต่เขาไม่ได้ใส่ใจยังคงตั้งใจเก็บของแล้วรีบกลับบ้านดีกว่า
"อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหม ความรักเป็นเรื่องของหัวใจไม่ใช่เรื่องใด อยากให้รู้เด็กกว่าแล้วไง!!!" เสียงหยั่งกะหมาเห่า -0-
"อูยองๆ!!" จุนโฮที่วิ่งเข้าห้องมาตะโกนอย่างเสียงดัง
"มีไร เรียกซะเสียงดังเชียวมึง" อูยองถามอย่างงงๆ ว่าแต่เพื่อนในห้องมองกูกันทำไมวะ ..? นี่พวกกูเสียงดังขนาดนั้นเลยเรอะะ
"เด็กมึงอ่ะ! ไอ้หน้าหล่อมันตะโกนร้องเพลงให้มึงอยู่ข้างล่างเนี่ย!" เหวออ งั้นไอ้ที่กูไอ้ยินก็ไอ้เด็กหน้าหล่อนั่นหรอออ ? -0-
ชิบหายล่ะ!!
"กูก็ว่ามองกูกันทำไม" อูยองพูดแค่นั้นก่อนจะวิ่งออกไปดู มันยืนรออยู่ข้างล่าง เขาอยู่บนอาคารเรียนส่วนมันอยู่กลางสนาม แล้วก็ตะโกนร้องเพลงที่วนท่อนฮุกเป็นสิบๆรอบต่อไป~
"อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหม ความรักเป็นเรื่องของหัวใจไม่ใช่เรื่องใด อยากให้รู้เด็กกว่าแล้วไง!!!"
ขวั่บ!
อูยองวิ่งกลับไปหยิบรองเท้าที่ถอดไว้ในตู้หน้าห้องโยนลงไปใส่หมาที่อยู่ข้างล่าง -0- นิชคุณที่ตกใจเกือบหลบไม่ทันแต่ก็ไม่หวั่นยังคงแหกปากร้องเพลงต่อไป .. -___-
"อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหม ความรักเป็นเรื่องของหัวใจไม่ใช่เรื่องใด อยากให้รู้เด็กกว่าแล้วไง!!!"
ขวั่บ!
มันมาอีกข้างนึงว่ะ! ครบคู่เลยยย สบายแล้วกู
ไม่ใช่ละ!!
"ไอ้เหี้ย! เงียบๆดิ หนวกหู!! แม่เป็นนักร้องหรออ! ห้ะ!!" อูยองตะโกนลงไปอย่างเสียงดังไม่แพ้นิชคุณ
ก๊วนเพื่อนนิชคุณที่นั่งเชียร์อยู่ข้างหลังตะโกนโฮ่ใส่นิชคุณทันทีที่อูยองพูด พร้อมขำขันกันเสียงดัง นิชคุณยิ้มขำๆก่อนจะวิ่งไปแปะมือกับก๊วนมัน .. คือมึงไม่สะทกสะท้านกับคำด่าเลย ?
นิชคุณยิ้มพอใจกับการที่อูยองวิ่งออกมาด่าแถมปาร้องเท้ามาให้เขา ก็ในเมื่อเราชอบใครเราก็อยากจะเป็นที่สนใจของเขาไม่ใช่เรอะ ? มันต้องเรียกร้องความสนใจสิ ..
แปลกตรงไหน ?
-_____-
*************
.
.
นิชคุณที่แอบมาสูบบุหรี่ในห้องน้ำของโรงเรียน ตอนนี้เป็นเวลาเรียนแต่เขาเลือกที่จะทิ้งการเรียนแล้วมาสูบบุหรี่แทน เขาใช้ห้องน้ำที่ไม่ค่อยมีคนเข้า นั่งชันเข่าพิงกำแพงเสื้อนักเรียนหลุดหลุ่ยออกมาจากกางเกงอยู่หน้าห้องน้ำห้องสุดท้ายพลางปล่อยควันบุหรี่สีขาวออกมาคละคลุ้งไปทั่วห้องน้ำ
ตาคมของนิชคุณจ้องมองคนเข้ามาใหม่อย่างสนใจ แต่คนเข้ามาใหม่ยังไม่เห็นเขายังคงทำธุระของตัวเองต่อไป
อูยองที่เดินเข้ามาทำธุระในห้องน้ำที่ผู้คนไม่ค่อยเข้าอย่างเร่งรีบ เขาปวดฉี่จนทนไม่ไหวแล้ว นี่เขาอุตส่าห์แอบวิ่งมาเข้าที่ที่ใกล้ที่สุดเลยนะ
"..นา.ยย.." อูยองพูดชื่อคนที่จ้องเขาอย่างอึ้งๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กม.2เดี๋ยวนี้เขาสูบบุหรี่กันแล้ว -3-
"ครับ..?" นิชคุณเลิกคิ้วอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะปล่อยควันสีขาวออกมาครั้งสุดท้ายและโยนบุหรี่ลงพื้นก่อนจะลุกขึ้นใช้เท้าขยี้ให้หมอดไป
"นายสูบบุหรี่ด้วยหรอ"
นิชคุณพยักหน้าทันที ก่อนจะเดินเข้าไปหาอูยองทีละก้าวช้าๆ อูยองเองแม้จะรู้สึกหวั่นๆแต่เท้าเล็กก็ก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ จนหลังบางรู้สึกได้ถึงผนังกำแพงแข็งๆที่บ่งบอกว่าเขาถอยหลังอีกไม่ได้แล้ว
"ผมชอบพี่ เป็นแฟนกับผมนะ" นิชคุณเอ่ยขึ้นพร้อมยันมือเอาไว้กับกำแพง ยื่นหน้าหล่อๆไปใกล้ๆอูยอง
กลิ่นบุหรี่ที่ยังหลงเหลืออยู่ในโพรงปากทำให้อูยองเลือกที่จะเบือนหน้าหนี เขาไม่ชอบ เขาไม่ชอบคนสูบบุหรี่เลยแม้แต่นิด!
"มะ.ไม่..ฉัน.นไม่ชอบบบ..คนสูบ.บุหรี่.." อูยองพูดพร้อมดันอกแกร่งของนิชคุณให้ออกห่างๆที่ตอนนี้ชิดกันจนแนบกันไปหมดทุกส่วน
"ผมเลิกก็ได้ถ้าพี่ยอม.." นิชคุณพูดด้วยเสียงจริงจังแฝงความโอนอ่อน "ตกลงนะ.. เราเป็นแฟนกันแล้ว"
นิชคุณพูดแค่นั้นก็ประกบปากร้อนลงบนปากบางอย่างจู่โจม อูยองที่ตั้งตัวทันในเสี้ยววิเม้มริมฝีปากแน่นมือทุบหน้าอกแกร่งอย่างไม่ยอม
"อ้ะ..อื้อออ" อูยองร้องเสียงหลงทันทีที่นิชคุณกัดริมฝีปากบางอย่างไม่เต็มแรงนัก สบโอกาสลิ้นใหญ่แทรกแซงเข้าไปในปากเล็กทันที ควานหาความหวานไปทั่วปากเล็ก รสชาติของกลิ่นบุหรี่ถูกแบ่งปันไปให้อีกคนลิ้มรส
ลิ้นเล็กหลบหลีกในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นตอบรับลิ้นใหญ่นั้นอย่างเก้ๆกังๆ มือบางกำแน่นที่ชายเสื้อนักเรียนที่หลุดหลุ่ยของรุ่นน้องหน้าหล่อ มือใหญ่ของรุ่นน้องเริ่มอยู่ไม่สุขดึงเสื้อนักเรียนของรุ่นพี่ให้ออกมานอกกางเกงทีละนิดๆ ก่อนจะไล้มือเข้าไปลูบไล้สะโพกเนียนและหน้าท้องของอูยอง อูยองเผลอเคลิ้มไปกับมือหนาอยู่พักหนึ่งก่อนจะเริ่มขาดอากาศหายใจทุบอกรุ่นน้องไปสองสามทีก่อนจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
นิชคุณผละออกจากปากเล็กอย่างน่าเสียดายเลียริมฝีปากตัวเองอย่างติดใจ ตาคมจ้องมองรุ่นพี่ที่หอบหายใจถี่ตรงหน้าอย่างหลงใหล "เป็นแฟนกันแล้วนะ ผมยอมทุกอย่าง ยอมเลิกทุกอย่างเพื่อพี่"
.
.
***********
"ไอ้คุณ มึงเลิกบุหรี่ได้แล้วหรอวะ?" แทคยอนถามเสร็จก็เงยหน้าค่อยๆพ่นควันบุหรี่สีขาวออกมา
"ยังอ่ะ กูพยามอยู่" นิชคุณพูดเสร็จก็แกะหมากฝรั่งใส่ปากทันที
"มึงไม่อยากมั่งหรอ" แจบอมถามขึ้นพลางดึงบุหรี่จากมือแทคยอนมาสูบ
"อยากดิ แต่กูอยากได้พี่อูยองมากกว่า" นิชคุณพูดพร้อมยักคิ้วให้แทคยอนกับแจบอมไปสองสามที ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกันดังลั่น
********
นิชคุณที่เลิกก่อนมายืนรออูยองอยู่หน้าห้องม.5 สายตานับสิบมองมาที่นิชคุณเป็นตาเดียวด้วยหน้าตาที่ดึงดูด ส่วนชุดก็พอจะกลืนกันได้ถ้านิชคุณไม่ถือรองเท้าผ้าใบสีดำและสะพายกระเป๋าเป้
อูยองเริ่มชินกับสายตาตั้งคำถามของใครหลายๆคนที่วันนั้นเขายังปารองเท้าใส่ไอ้บ้านี่อยู่เลย พออีกไม่กี่สัปดาห์ก็เป็นแฟนกันซะแล้ว ที่จริงเขาก็กังวลเรื่องอายุอยู่นะกลัวไปกันไม่รอดแต่นิชคุณบอกให้เชื่อในเราไม่ใช่อายุ นิชคุณที่เด็กกว่าเขาดูจะมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่าเขาซะอีก
อูยองยังคงหวั่นใจในหลายๆเรื่องแต่ก็เลือกที่จะไม่พูดไป เรื่องสูบบุหรี่ของนิชคุณอีกเขาไม่มั่นใจว่านิชคุณเลิกจริงรึเปล่าแต่หลายๆคนยืนยันมาว่านิชคุณเลิกจริงๆ แล้วยิ่งนิสัยของนิชคุณนี่สิทำให้เขาไม่มั่นใจกลัวว่ายังเกเรอยู่ เพราะเจ้าตัวอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ท่าทางชอบหาเรื่องนั่นอีก ปากที่พูดไม่คิด ทำให้อดห่วงไม่ได้จริงๆ
"มาา ถือกระเป๋าให้" นิชคุณพูดพร้อมแย่งกระเป๋าถือไปทันที อูยองเดินไปหยิบรองเท้าในตู้วางรองเท้าก่อนจะเดินลงบันไดนำไป
"จะกินอะไรไหมไอ้เหม่ง" อูยองหันมาถามนิชคุณพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
ชื่อเรียกกันและกันของคนทั้งคู่เริ่มเปลี่ยนไป ตอนแรกอูยองก็ไม่ยอมหรอกที่เรียกเขาโดยไม่มีคำว่าพี่นำหน้า จนนิชคุณเกลี้ยกล่อมต่างๆนานาจนยอมให้เรียกไม่ต้องมีคำว่าพี่ได้ แต่ก็ต้องรู้จักกาลเทศะด้วย
นิชคุณส่ายหน้าก่อนจะถามอูยองกลับ "อ้วนอ่ะอยากกินอะไรไหม"
อูยองก็ส่ายหน้าเช่นกัน คนทั้งคู่จึงเลือกเดินกลับบ้านเลย นิชคุณเดินไปส่งอูยองทุกวันบ้านอูยองเป็นทางผ่านไปบ้านเขาพอดี ยกเว้นวันที่อูยองต้องไปเรียน รด. นั่นแหละที่นิชคุณไม่ต้องรอ กลับบ้านก่อนเลย
*********
ชานซองมองเพื่อนด้วยความสงสัย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านิชคุณได้อูยองเป็นแฟนแล้ว ..
.. ดูจากมือถือที่แลกกันใช้
.. ตอนกลับบ้านนิชคุณก็ตามถือกระเป๋าให้
.. กระเป๋าตังค์นิชคุณก็ฝากไว้ที่อูยอง
"อูยอง ไหนมึงบอกไม่ชอบเด็ก แล้วทำไมไปเป็นแฟนกับไอ้เด็กเกเรหน้าหล่อนั่นวะ" ชานซองถามประเด็นคาใจ
"..ไม่ว่างตอบอ่านหนังสืออยู่!" แล้วที่มึงพูดกับกูอยู่คือ ?
"ไอ้สัส ในเมื่อมึงไม่บอกกูกูถามผัวเด็กมึงก็ได้ .. มาพอดีเลย" ชานซองวิ่งเข้าไปหานิชคุณทันที
"ไอ้เหี้ย! มึงหยุดนะ!!" ชานซองวิ่งเข้าไปหลบอยู่หลังนิชคุณอูยอง แล้วไอ้คนที่ได้คำด่าไปจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก นิชคุณ .. เต็มๆหน้าหล่อๆนั่นเลย
"พี่อ้วน ขอกระเป๋าตังค์หน่อยดิ" นิชคุณแบมือขออูยองที่ยืนกอดอกมองชานซองอย่างจะเอาเรื่อง "วันนี้กลับไปก่อนเลยนะ ผมกลับช้า"
อูยองล้วงมือบางลงในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์ส่งให้คนตรงหน้าแต่ก็ชะงักดึงกลับเข้าหาตัวก่อนจะถามขึ้น "ไปไหน!? ดูดบุหรี่ แดกเหล้า ม่อสาว ..?"
นิชคุณถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ต้องให้เขาบอกกี่รอบนะถึงจะเชื่อว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว "อืม คงงั้น" นิชคุณพูดกวนๆพร้อมยักคิ้วให้แล้วดึงกระเป๋าตังค์ตัวเองมาก่อนจะเดินออกไปเลย
"เออ! ไปไหนก็ไปเลยไอ้เหม่งบ้า!!" นิชคุณเล่นแต่เขาไม่เล่นนะ ..
"เฮ้อออ~ ยังไม่ทันได้กันก็จะเลิกกันละ" ชานซองถอนหายใจพร้อมส่ายหน้าอย่างสมเพช ..? อูยองตวัดตาขวางๆหันมามองทันที "เอ่ออ .. กูขอโทษ กูไปดีกว่าา บรัยยยส์"
.
.
ครืดดดดด ครืดดดดด
ไอ้เหม่งหน้าหล่อ
โทรศัพท์อูยองสั่นอย่างแรงอยู่หลายรอบ แต่เขาก็เลือกที่จะไม่รับมัน ..
จนโทรศัพท์เลิกส่งแรงแจ้งเตือน .. มันเงียบไปแล้ว
"แค่ 30 Miss called ก็ท้อแล้วหรอวะะะ แม่งงง ชิ" -___- งอนนนนน!! กูจะงอนนนน!!
...
แอ๊ดดดด
นิชคุณที่เปิดประตูเข้ามาเบาๆในห้องอูยองก่อนได้รับอนุญาต กวาดสายตาไปรอบห้องก่อนจะพบร่างอวบๆที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่บนเตียง .. นี่ขนาดยังไม่รู้นะว่าเขามายังทำท่างอนขนาดนี้เลย
นิชคุณเดินเข้าไปย่อตัวลงข้างหน้าอูยองก่อนจะจับแขนอวบที่กอดอกกันแน่นให้คลายออกแล้วจับมือบางมากุมไว้ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน .. แม้ว่าเขาจะไม่รู้ก็เหอะว่าคนตรงหน้างอนเรื่องอะไร "อ้วนน เค้าขอโทษ.."
"..." เงียบ
"อ้วนนน.. ยกโทษให้เค้านะ.." อ้อนเข้าไว้
"..."
"พี่อ้วนน.. น้องเหม่งคนนี้ขอโทษ" พูดเสร็จริมฝีปากใหญ่ของนิชคุณกดจูบหนักๆลงบนมือบางของอูยอง อูยองสะดุ้งเล็กน้อยแก้มกลมขึ้นสีแดงนิดๆก่อนจะทำเป็นผลักหัวนิชคุณไปหนึ่งที "งอนอะไรเค้าา"
"ไปสูบบุหรี่มา..หรอ" นิชคุณที่ได้ยินอมยิ้มนิดๆ
"ป่าวว ทำงานค้างอยู่ .. จริงๆ" นิชคุณพูดด้วยเสียงหนักแน่น
"แล้วไปม่อสาวมารึเปล่าา กินเหล้าด้วยกินมาไหม?" ตาแป๋วๆของอูยองจ้องรอจะเอาคำตอบกับนิชคุณ
"ป่าวว ไม่ได้ไปทำทุกอย่างแหละที่พี่อ้วนพูดมา ผมเลิกแล้วจริงๆนะเลิกเพราะคนๆนึงไม่ชอบ ผมก็เลยเลิกเลิกเพื่อพี่อ้วนน่ะแหละ .. ถึงผมจะเกเรแต่ผมอยากให้พี่รู้เอาไว้นะว่าพี่ทำให้ผมเปลี่ยน ผมอยากขอบคุณพี่อ้วนของผม ผมรักพี่นะ"
"รักก.เลยหรออ.." นิชคุณพยักหน้าตอบกลับอย่างมั่นใจ
"ถึงผมจะอยู่แค่ม.2แต่ผมก็มั่นใจว่าผมจะดูแลพี่ได้ ให้ผมได้ดูแลพี่เถอะ เดี๋ยวม.6ให้พ่อไปขอ"
"โถ่ ไอ้เด็กแก่แดดเอ๊ยยย .. ฉันขอบคุณนายนะ ฉันก็คง.ง..รักนาย.เหมือน.กัน..มั้งไอ้เหม่ง.." แม้คำพูดของอูยองจะฟังไม่ชัดแต่นิชคุณก็รับรู้ได้ด้วยใจ
ทั้งคู่นอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนที่นอนโดยที่ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น ถึงแม้นิชคุณจะดูกะล่อนเจ้าเล่ห์หรือจู่โจมอูยองในตอนแรก แต่พอคบกันจริงๆแล้วนิชคุณไม่ใช่คนฉวยโอกาสให้ความเคารพเขาอยู่บ้าง นิชคุณบอกตอนแรกที่ทำไปก็แค่เรียกร้องความสนใจแค่นั้นแหละ .. แต่ก็นะมันทำให้เขาสนใจในตัวนิชคุณจริงๆ :D
.
.
***
3 ปีผ่านไป~
อูยองที่ตอนนี้อยู่ปี2 มานั่งรอนิชคุณอยู่ในโรงเรียนเก่าของตนเอง พลางมองนิชคุณที่เล่นบาสอยู่กลางสนาม วันนี้เขาเลิกเร็วเลยมานั่งรอนิชคุณที่เดี๋ยวนี้เป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนไปซะแล้ว แถมยังมีกลุ่มแฟนคลับที่เป็นสาวๆอีกมากมายตามกรี๊ด
"พี่อ้วนกลับบ้านกัน" นิชคุณเรียกอูยองที่นั่งรอเขาอยู่ อูยองพยักหน้าตอบรับ นิชคุณเดินมาหาอูยองที่เปิดขวดน้ำรอแล้วจับหลอดให้นิชคุณดูด "ขอบคุณครับ"
อูยองหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดเหงื่อให้นิชคุณที่ในมือตอนนี้ถือสัมภาระของเขาและของตนเต็มไปหมด
...
"พรุ่งนี้ไปไหนป่าว" นิชคุณถามอูยองที่กำลังตักไอศกรีมเข้าปากอยู่อย่างเอร็ดอร่อย
"ไม่อ่ะ .. อ้าปากสิ" อูยองพูดพร้อมยื่นไอศกรีมไปจ่อที่ปากนิชคุณ "อั้มม"
นิชคุณอ้าปากรับ อมยิ้มกับท่าทางเด็กๆนั่นของอูยอง "เลอะหมดแล้วกินดีๆสิ" นิชคุณพูดแหย่อูยองที่กินเลอะเทอะเปอะเปื้อนมุมปากบางนั่น มือเขาก็ถือของเต็มไปหมดแล้วจะใช้อะไรเช็ดล่ะเนี่ย.. "อ้วน" นิชคุณเรียกอูยองให้หันมาก่อนจะก้มลงใช้ลิ้นใหญ่เลียทำความสะอาดปากบางนั่นแค่นั้น ..
อูยองใช้มืออวบๆฝาดลงไปบนไหล่นิชคุณแรงๆด้วยความเขิน -//-
"ไอ้บ้าาา.. อย่าหน้าด้าน คนเยอะ!" อูยองพูดอย่างอายๆกับสายตาคนรอบข้างที่จับจ้องพวกเขาอยู่
นิชคุณมองรอบๆ สายตาหลายคู่มองพวกเขาอยู่จริงๆด้วย แต่มีหรอที่เขาจะสนน ก่อนจะก้มลงไปใกล้หูเล็ก "อายทำไม .. คนเยอะแยะ จุ๊บบ!"
นิชคุณจุ๊บปากบางๆไปหนึ่งทีแล้วหัวเราะเสียงดังก่อนจะถูกอูยองวิ่งไล่ฝาดอย่างหมั่นไส้
คนรอบข้างมองอย่างเอ็นดูในความน่ารักของทั้งคู่
อายุไม่ใช่ปัญหาของความรัก อย่ากลัวที่จะรักคนที่อายุห่างจากเรา ไม่ว่าจะกี่ปีก็ตาม
รุ่นพี่รุ่นน้องไม่สำคัญ ขอแค่มีความสุขกับสิ่งที่เราเลือกก็พอ ..
.
.
.
เพราะฉะนั้น กินเด็กกันเถอะ !!
ไม่ใช่ละ!!
****************
จบได้เห้มากกก55555
จัดชิดริมไม่ได้อ่ะะ
ติได้นะ วิจารณ์มาเถอะะะ
ความคิดเห็น