Love Belive

ลำดับตอนที่ #5 : เป็นห่วงเธอจัง

พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไหวแน่เหรอมีอา อันยาถามขณะพยุงเธอออกมา

ไม่ต้องห่วง  แค่นี้จิ๊บๆน่า ฉันไม่เมาซะหน่อยมีอาบอกอย่างมั่นใจ แถมยังโชว์ยิ้มหวานใจละลายใส่เขาอีก.......ช่างน่าจริงๆเลยแม่คนนี้

ฉันเป็นห่วงเธอจัง วันนี้ฉันนอนด้วยน่ะอันยาบอกอย่างเป็นห่วงจากใจ

หึ ไม่ต้องหรอกย่ะ หาเรื่องเชียวน่ะ ฉันตื่นไหวอยู่แล้ว นายก็โทรมาปลุกซิ มีอายังดื้อดึง ความจริงไม่ใช่ว่าอันยาจะไม่เคยนอนค้างที่ห้องเธอ แต่วันนี้เธอค่อนข้างจะเมา หรือเรียกว่าไม่มีสตินั่นแหละ ทำให้เธอไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าหากมีคนที่เธอรักนอนอยู่ด้วยแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง มันไม่ควรเสี่ยง

ฉันเป็นห่วงจริงนะ นอนข้างนอกก็ได้อันยาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ  มีอาส่ายหน้าอย่างแรงจนร่างเล็กซวนเซทำให้อันยาต้องรีบประคองเธอไว้........ก็ดูสภาพซิ แบบนี้จะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ยังไงล่ะค่ะที่รัก

                กว่าอันยาจะพามีอากลับมาถึงห้องก็เล่นเอาทุลักทุเลพอสมควร เพราะเธอหลับพับไปตั้งแต่อยู่บนรถ ทำให้เขาต้องค่อยประคองร่างเล็กๆไว้ขณะขี่รถกลับมา อันยาพาแฟนสาวกลับมาที่หอพัก เขาอุ้มร่างบางขึ้นมาบนห้อง ท่าทางเธอคงจะไม่ได้สติแล้ว......เฮ้อ...สภาพแบบนี้แล้วจะให้อยู่คนเดียวได้ยังไงกัน

อะ......อัน.....ยา เสียงมีอาครางเบาๆขณะที่หล่อนเริ่มยกมือคว้าหาอะไรบางอย่าง อันยาก้มลงไปจับมือเธอให้นอนในท่าที่สบายขึ้น แต่มีอากลับยกมือกอดคอเขาซะแทบจะรับน้ำหนักไว้ไม่ไหว

อย่าทำแบนี้น่ามีอา.. อันยาบอก ถึงแม้เธอจะไม่รับรู้ก็ตาม อันยาพาร่างหล่อนมาที่เตียงก่อนจะค่อยๆวางร่างสวยๆลงบนที่นอนอย่างเบามือที่สุด แต่แขนของเธอก็ยังคงกอดคอเขาอยู่

มีอา...อันยาพยายามแกะมืออกแต่มันกลับยิ่งทำให้ใบหน้าของใกล้กับใบหน้าของมีอาเข้าไปกว่าเดิมจนได้ยินเสียงลมหายใจเบาๆ ......บรรยากาศมันช่างน่าเป็นใจเสียนี่กระไร  แต่มันดันติดตรงที่เจ้าหล่อนดันหลับไปเรียบร้อยแล้วน่ะสิ

ให้ตายเถอะน่า....งี่เง่าชะมัด อันยาบ่นพึมพำอย่างพยายามหักห้ามใจตัวเองที่จะไม่ทำอะไรคนตรงหน้าไปมากกว่าแค่ก้มลงไปหอมแก้มแดงระเรื่อนั้นเบาๆ........ติดไว้ก่อนละกันน่ะ

ฝันน่ะครับคนดีของอัน อันยากระซิบเบาก่อนจะค่อยๆลุกออกไปนอนที่โซฟา

                เสียงนาฬิกาปลุกร้องไม่หยุดจนอันยาต้องงัวเงียอย่างยากลำบากลุกขึ้นมากดปิดพร้อมทั้งบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว

ฮ้าวว....วววว อันยาเดินงัวเงียไปล้างหน้าก่อนจะออกมาเห็นมีอายังนอนไม่ตื่น

มีอา  ตื่นเถอะ อันยาเขย่าร่างหล่อนเบาๆ เห็นหล่อนขมวดคิ้วนิดๆแต่ยังไม่ยอมลุกขึ้นหรือขยับตัวแม้แต่นิด อันยานั่งลงข้างๆหล่อน

มีอา ไปโรงเรียนได้แล้วเขาพยายามเรียกอีก

อือ...ออ หล่อนครางรับเบาๆ อันยาส่ายหน้ายิ้มๆ

ไม่ตื่นใช่มั้ย อันยาก้มลงไปหอมแก้มนวลเนียนแล้วแกล้งไซร้ซอกคอหล่อนจนหล่อนเบี่ยงตัวหนีแล้วจู่ๆก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาอย่างตกใจ

ทำอะไรน่ะ! มีอาร้องอย่างตกใจพร้อมกระโดดขึ้นจากที่นอนทันที

ไม่รู้เหรอ ฉันทำอีกทีเอาม่ะ อันยาบอกยิ้มๆพลางทำท่าจะยื่นหน้าไปหอมแก้มหล่อนอีกครั้งทำให้มีอารีบกระโดดลงจากเตียงทันที

เรียกดีๆก็ได้ ไอบ้า!!  มีอาตะโกนว่าหน้าแดงแปร๊ดก่อนจะคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำไป แต่ก็ยังมิวายได้ยินเสียงหัวเราะรวนจากคนข้างนอก

                แฟนเขาก็แปลกคน ถูกเนื้อต้องตัวหน่อยก็ทำเป็นตกใจ ทั้งๆที่ปกติเขาไม่เคยทำอะไรมากกว่าจูบด้วยซ้ำ  ถึงแม้ว่าเขาจะคบกับเธอมามากกว่าปีแล้ว เพราะเธอเคยพูดเอาไว้เมื่อครั้งที่เขาเคยเกือบเผลอใจยั้งตัวเองไม่อยู่

นายรักฉันหรือเปล่า อันยา  เพียงคำเดียวเล่นเอาเขาหยุดชะงักในทันที แต่เขาก็ยังอดขำไม่ได้ที่หล่อนชอบตกใจเวลาเขาเข้าใกล้หรือถูกเนื้อต้องตัว แต่จะว่าไป มันก็ดูน่ารักดีน่ะ