ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Belive

    ลำดับตอนที่ #1 : เพราะรักน่ะครับ

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 54


    นายอยู่ที่ไหนน่ะ  อันยา เสียงหวานๆกรอกใส่โทรศัทพ์มือถือด้วยอาการเริ่มหงุดหงิด

    ยางรั่วว่ะมีอา  รอแปปน่ะ  หาไรกินก่อนละกัน  แม่ง! ซวยชิบหาย  ปลายสายตอบกลับมา

    โอเค  อย่าให้นานน่ะ เสียงหวานกำชับอีกครั้งก่อนจะวางสายลง

         สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่นี่เป็นโรงเรียนมัธยมชั้นนำแห่งหนึ่งในเขตมอสต้า  รัฐเล็กๆในประเทศโอลอส และฉัน มีอาร์  กริลล์  นักเรียนมัธยมปลายปี 2  อายุ 19 ปี ผมยาวสลวย ผิวขาว ตาโต หน้าตาน่ารักระดับหนึ่ง ตอนนี้ฉันกำลังยืนรอแฟนค่ะ  เขาโทรมาบอกว่าจะมารับ ไม่งั้นฉันคงไม่มายืนรออยู่แบบนี้แน่ แต่ความจริงฉันก็เคยชินซะแล้วล่ะ  เพราะทุกครั้งแฟนของฉันมักจะมาช้าและปล่อยให้ฉันรอทุกที แต่ฉันก็รับฟังเหตุผลของเขาเสมอน่ะ*-*

    30     นาทีผ่านไป

    Oh my pretty pretty boy I love you oh my.. pretty pretty boy I do make me inside เสียงเพลงยังดังคลออยู่ในหู ฉันนั่งฟังเพลงรอแฟนหนุ่มอยู่ข้างโรงเรียน อาจจะเป็นเพราะฉันฟังเพลงเสียงดังเกินไปทำให้ไม่ได้ยินเสียงเรียกของแฟนหนุ่มที่ตะโกนเรียกอยู่บนรถ

    มีอาโว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!  เสียงแฟนหนุ่มของฉันแหกปากซะดังลั่นถนนเล่นเอาฉันสะดุ้งโหยง  นักเรียนคนอื่นหันมามองอย่างแปลกใจ  ทำให้ฉันต้องรีบเดินไปขึ้นรถทันที

                    นี่คือแฟนของฉันค่ะ ทริลเลอร์  อันยา เราคบกันมาปีกว่าแล้ว เขาเป็นนักศึกษาสายอาชีพโรงเรียนชายล้วน หน้าตาคมเข้มอย่าบอกใครเชียว ตาโต ผมซอยสั้น  ผิวคล้ำเล็กน้อยเพราะเขาเป็นนักกีฬาตัวยงของโรงเรียน แถมยังเป็นอันธพาลตัวเอ้อันดับต้นๆของเขตมอสต้าอีกต่างหาก

                    อันยาพาฉันมานั่งกินไอศกรีมที่ร้านกาแฟเล็กใกล้หอพักของฉัน

    รอนานมั้ย อันยาถามขึ้นขณะตักไอศกรีมเข้าปาก

    ก็นิดหน่อย รถเป็นอะไรล่ะ มีอาถามกลับ

    ยางรั่วอ่ะ  เสียเงินอีกแล้ว  โกรธอันหรือเปล่าเนี่ย อันถามพลางทำหน้าตาละห้อยอย่างน่าสงสาร

    นายก็น่าจะรู้  ฉันไม่เคยโกรธนายซะหน่อย ฉันบอกขณะส่งยิ้มอ่อนๆให้เขา อันยาคว้ามือฉันไปกุมไว้

    ฉันรักเธอน่ะมีอา อันยาบอกรักฉัน ฉันได้แต่ยิ้มหวานไม่พูดอะไร

    แล้วเธอล่ะมีอา  พูดอะไรบ้างดิ อันยาทำหน้าออดอ้อนถึงมันจะดูไม่เหมาะกับหน้าเข้มๆของเขาแต่ฉันก็อดยิ้มหวานไม่ได้ ฉันรู้ดีว่าอันยาต้องการให้ฉันบอกรักเขาบ้าง แต่เอาไว้โอกาสหน้าละกันน่ะ ฉันก็เขินเป็นน่ะ จะให้พูดอะไรบ้างเหรอ หึ.......ฉันค่อยๆดึงมือกลับพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

    ฉันว่าคราวหน้าจะลองชิมรสกล้วยหอมดู คงจะอร่อยน่ะ  นายว่าม่ะ ฉันว่าพลางยิ้มกวนๆ  อันยาทำหน้าขัดอกขัดใจเพราะเขารู้ว่าฉันตั้งใจกวนเขา แล้วยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก....เห็นแล้วก็ขำ...ฉันหัวเราะเบาๆ พอดีเสียงโทรศัพท์ของอันยาดังขึ้น

    เออ  ว่าไง อันยากรอกเสียงใส่โทรศัพท์

    คืนนี้กูนัดไอแม็กแล้ว มึงไปที่บ้านมันซิ  เออๆ  แค่นี้แหละ  แล้วเจอกัน  อันยากดวางสาย

    ไปบ้านแม็กเหรอ playSound(); showPoll();

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×