คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“เฮ้อ!!” เสียงดังโป๊กของหัวแข็งๆที่แสดงถึงความเก่าแก่ของกะโหลก พูดอีกอย่างก็คือ พวกคนแก่หัวแข็ง ได้ดังขึ้นกลางห้อง
“เป็นพวกมาโซหรือไง อยู่ดีไม่ว่าดี เอาหัวไปโขกโต๊ะให้เจ็บเล่น =_=” หนุ่ม (แค่ภายนอก แต่ภายใน อ่า.. อย่าให้พูดเลยดีกว่าว่าอายุกี่ขวบกันแล้ว) ผมทองผู้ใส่แว่นทรงรีนามว่า ‘มิซเซอรี่’ เหลือบตามองเพื่อนรักที่ฟุบอยู่กับโต๊ะด้วยสภาพอนาถเกินบรรยาย
“ฉันเปล่านะ!! ฉันเบื่ออ่ะมิซ!! เราออกไปหาอะไรทำกันเถอะน่า!” ผอ.หนวดเฟิ้ม (เพราะขี้เกียจโกน) นามว่า ‘บาบาลิส’ เงยหัวขึ้นมาจากโต๊ะอย่างรวดเร็วก่อนจะตบโต๊ะแรงๆ
“...นายมันมาโซจริงด้วยบาบา อยู่ดีไม่ว่าดี เอามือไปตีโต๊ะให้เจ็บเล่นอีกแล้ว” มิซเซอรี่ส่ายหน้าสองสามทีก่อนจะวางหนังสือในมือลงด้วยอารมณ์ประมาณว่า ‘นายน่าจะพูดให้เร็วกว่านี้ ฉันจะได้วางหนังสือเล่มนี้สักที’
“คิดจะออกไปเล่นใครล่ะ เด็กๆปีนี้ไม่เห็นน่าเล่นเลยสักคน” มิซเซอรี่หมุนเก้าอี้มามองบาบาลิสก่อนจะนึกถึงนักศึกษาปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาใหม่..
คนหนึ่งก็ถึกซะนึกว่านักมวยปล้ำ อีกคนก็คุณหนูโชตะซะน่ากิน ถ้าเอามาเล่น คงโดนกระทืบด้วยแข้งหนักๆนั่น ไม่ก็โดนคุณหนูนั่นลากป๋าป๊าหม่าม้ารวยๆของมันมาเล่นงานเรา มีแต่เสียกับเสีย - -;;
“เสียดายเจ้าพวกตัวป่วนจริงๆ ลีโอลากับไคซ์นี่เล่นสนุกจริงเชียว”บาบาลิสเอนหลังกับผนักผิงเก้าอี้ โยกเก้าอี้สองขาไปมา
“ถ้าไปแกล้งพวกนั้นอีกรอบได้ก็ดีสิ ว่าไหมบาบา??”มิซเซอรี่แอบดีดนิ้วเบาๆ พื้นใต้ขาเก้าอี้ทั้งสองข้างลื่นพรืดไปด้วยน้ำมัน บาบาลิสที่กำลังโยกเก้าอี้สบายๆถึงกับลื่นล้มหัวฟาดพื้นอย่างแรง
โคร้ม!
“กร๊ากๆๆๆ ฮ่าๆๆ”
“มิซ!! นายแกล้งฉันอ่ะ!”บาบาลิสลุกพรวดขึ้นมาพลางลูบท้ายทอยที่ฟาดพื้นลงไปปอยๆ เบ๊ะปากใส่มิซเซอรี่แบบเด็กๆ จนมิซเซอรี่ต้องหัวเราะกร๊ากขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วนายใช้สมองส่วนไหนคิดจะไปเล่นกับพวกนั้น! ฉันจะเอามาทอดกินข้อหาพาฉันไปโดนเจ้าคอฟฟี่เชือดตาย!” บาบาลิสตะโกนลั่นก่อนจะทำหน้าสยดสยอง “กล้าไปเล่นกับลูกชายสุดรักสุดหวงของเขา เดี๋ยวก็โดนขึ้นแท่นประหารหรอกน่า”
ฟังไปฟังมา คิดไปคิดมา ก็ยังหาอะไรแกล้งไม่ได้ จนสุดท้ายทั้งคู่ก็เอาหัวโขกโต๊ะพร้อมๆกัน
“เฮ้อออออออออออออออ”
เสียงถอนหายใจของทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมๆกันก่อนจะหันมามองหน้ากันหนึ่งที
“ฉันคิดออกแล้วบาบา!!” มิซเซอรี่กระเด้งหัวขึ้นมาพรวด ตาเป็นประกายวิบวับๆ
“...นายมันก็มาโซเหมือนฉันน่ะแหละ ห่ะ?? ว่ามาๆ จะทำอะไร” บาบาลิสเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เท้าแขนมองมิซเซอรื่อย่างเหนื่อยหน่าย
“เราแกล้งลีโอลาไม่ได้ก็ไปแกล้งไคซ์มันซะสิ!! ยังไงพ่อก็คงไม่บุกข้ามมิติมาฆ่าพวกเราหรอกน่า ใช่ไหมบาบา!”มิซเซอรี่พูดด้วยน้ำเสียงฮึกเหิม บาบาลิสที่นั่งฟังอยู่เริ่มคิดไปคิดมาอีกที
“คิดดูอีกที.. ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่ะๆฮ่า!”
“งั้นก็...” ทั้งคู่หันมามองหน้ากันหนึ่งครั้งก่อนจะประสานเสียงออกมา
“ได้เวลาสนุกแล้วสิ"
ความคิดเห็น