คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เฮ...!!
เสียโห่ร้อึ้อไปทั่วสนามรบอันว้าให่ ทหารนับหมื่นแสนเ้าปะทะันอย่าุเือเลือพล่าน ลาสนามรบนั้นมีบุรุษในุเราะสีำทมิฬบนหลัอาาัวให่น่าเราม ใบหน้าสวมหน้าาเหล็ออสูร แววาุร้ายราวับภูพราย็มิปาน
วามายแววประายุัน ่อนะวบอาาทะยานพุ่เ้าไปปะทะับแม่ทัพฝั่ศัรู ้าวสวรร์ในมือวาวัแว่ฟาฟันเหล่าทหารราบนัวาเป็นสอท่อนในารวัศาสราเพียรั้เียว
ัวะ...!!
เสียอาาศัผ่านลำอแม่ทัพอีฝั่นศีรษะหลุระเ็น โลหิสีแสาเปรอะเปื้อนหน้าาและเราะอสูรนวนให้ผู้พบเห็นไ้นลุ หาร่าไร้ศีรษะที่ร่วหล่นลาหลัอาานั้น็เรียสิให้เหล่าทหารที่อยู่รอบ้าไ้ลับืนมาอีรั้
“มะ แม่ทัพฝ่ายศัรูายแล้ว!! เียนอ๋อนะแล้ว...พวเราเป็นฝ่ายนะ!!”
“เฮ...!!!”
“เียนอ๋อ! เียนอ๋อ! เียนอ๋อ!!”
ึ! ึ! ึ!
เสียำรามู่ร้อประาศัยนะในสรามรวมทั้เสียระแทอาวุธลับพื้นให้มันึ้อไปทั่วสนามรบ ือารสร้าวัำลัใให้แ่ฝ่ายนเอ และบั่นทอนำลัใอฝ่ายศัรู ทำให้พวมันล้วนยอมวาอาวุธและำนน ยิ่แล้วไ้เห็นเียนอ๋อผู้น่าหวาเรแล้ว็ให้ยิ่หมำลัใะสู้่อ
เหล่าทหารอเียนอ๋อล้วนยินีปรีา หาผู้ที่นำัยลับนิ่สบอย่าประหลา
เียนิหลัว อ๋อนัรบแห่แว้น้าน ล่าวับว่าเาือพยั์หลับแห่แว้น้าน ยามไร้ศึะเียบสบราวพยั์ที่หลับใหล หายามออศึสราม็ะวัแว่้าวสวรร์ฟาฟันพิาศัรู ราวับพยั์ที่ระโนย้ำเหยื่อให้ับิ้นภายใ้มเี้ยวอเา
วามแ็แร่อเานั้นเป็นที่ระบือไลถึแปแว้น
หาภายใ้หน้าาอสูรนั้น...็ไม่มีใรรู้ว่าแท้ริแล้วอีฝ่ายิารสิ่ใอยู่...
.
[ระโมที่พัอเียนอ๋อ]
พั่บ!
ผ้าลุมระโมถูเปิออ พร้อมร่าอเียนอ๋อในสภาพุเราะเ็มยศ้าวเินเ้ามา ทันในั้น็มีเสียเล็ๆ เอ่ยัึ้น
“หลัวหลัว ลับมาแล้วหรือ?” ร่าเล็อเ็สาวในุมพูอ่อนสใสะเ้อหน้าออมาาาั้นบริเวอ่าอาบน้ำ สายามอบุรุษร่าให่เหลือบมอไป็เอ่ยอบเสียเรียบ
“...ลับมาแล้ว”
“แล้ววันนี้ะออไปรบอีไหม? แล้วบาเ็บมาหรือเปล่า? แล้วหิวไหมหลัวหลัว? อ๊ะ...ไม่สิๆ ่อนอื่นถอุออ่อนเถอะ ฮวาเอ๋อร์่วยถอนะ” เ็สาวเินเ้ามาหาร่าสู มอเา้วยสายาเป็นห่วยิ่
“..............” ร่าสูมอนาเล็น้อย ่อนะยับแนถอุเราะ และถอหน้าาอสูรออไป เผยให้เห็นใบหน้ามายหล่อเหลา หาเรียบเยไร้อารม์ ทว่าวามนั้น็อยมอามร่าเล็ไม่วาา
“เลือเ็มไปหมเลย...เลือหลัวหลัวหรือเปล่า?” นาเอ่ยถามพลาเินเ้ามาับสำรวามร่าายให่้วยท่าทาเป็นัวล
“เลือศัรู ้าไม่บาเ็บ” เาอบ
“ั้นหรือ ถ้าเ่นนั้น็ีแล้ว พี่ิวหลีบอฮวาเอ๋อร์ว่าหลัวหลัวำลัลับมา ฮวาเอ๋อร์็เลยเรียมน้ำร้อนเอาไว้ให้หลัวหลัวแล้วนะ ไปอาบน้ำ่อนเถอะ ะไ้มาิน้าว ฮวาเอ๋อร์ให้พี่ิวหลีไปเอาสำรับมาเรียมไว้ให้้วยแล้วนะ อีประเี๋ยว็มา”
“อืม...” เาานรับเสียเรียบ พลามอร่าเล็ที่ำลั่วยเาถอเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือออไป้วยแววาแฝวามนัย “เ้า็ไปอาบน้ำับ้า็แล้วัน"
“อาบทำไมล่ะ? เมื่อเ้าฮวาเอ๋อร์อาบแล้วนะ” นาเยหน้ามอเาทั้เอียอถามอย่าน
“ไป่วย้าัหลั มือ้ามันเอื้อมไม่ถึ” เาอบ ่อนย่อายลสบานา มือหนาเอื้อมไปับเอวอ ่อนเลื่อนไปบีบลำแ้ม้นอร่าเล็เสียให้เ็มมือ “...แล้ว้า็ะไ้ ‘รวร่าาย’ อเ้า้วย”
รุีน้อยมอเาาปริบ ่อนพยัหน้ายิ้มแล้วระโอออีฝ่ายอย่าอบใ
“หลัวหลัวะใส่เสามัรอันนั้นเ้ามาในัวฮวาเอ๋อร์ใ่ไหม? ไ้สิ! ฮวาเอ๋อร์อบัเลย! มันรู้สึีมาเลยล่ะ มาวันาเสามัรอหลัวหลัวในัวฮวาเอ๋อร์ันนะ!”
--------------------------------------------------
[บุปผาเลี้ยอหลัวอ๋อ]
เป็นแนวพระเอเลี้ย้อย ลั่รั
เน้นาอีโริ(18+, แ่บเว่อร์) ราม่าไม่มา่ะ
เป็นนิยายเรื่อสั้น เบาๆ สบายสมอ ราาสบายระเป๋า ไรท์อเน้นายที่อีบุ๊เอานะะ
รายอนมีลแ่นิเียว ถ้าอยามวามน่ารัอฮวาเอ๋อร์น้อย ับวามแ่บอเฮียเียน่อ
เิม่อที่อีบุ๊ไ้เลย่าาา
อฝาฮวาเอ๋อร์ไว้ให้ทุท่านเอ็นู้วยนะะ Orz
ลิที่ลิ์เลย >>
ความคิดเห็น