การฆ่าแล้วข่มขืนในคืนวันเพ๊ญเดือนสิบสอง

เนื้อเรื่อง

อยู่ ๆ ผมก็รู้สึกสงสารเธอขึ้นมาจับใจ

ไม่ผิดถ้าจะะเรียกว่ามันคือการฆ่าแล้วข่มขืน

บางทีผมก็สับสนว่าระหว่างการ 'ฆ่าแล้วข่มขืน' กับการ 'ข่มขืนแล้วฆ่า'

อย่างไหนที่เป็นความเลวระยำบัดซบ บัดสีบัดเถลิงมากกว่ากัน?

ผมไม่รู้ว่ามันฆ่าเธอที่ไหน และฆ่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่ดูจากสภาพที่เกิดกับเธอแล้วก็ชวนจินตนาการได้ไม่ยากว่า

มันไม่ได้ลงมือคนเดียว

มันรุมโทรมเธอ

มันลงแขกเธอทั้งที่ลมหายใจขาดห้วงไปแล้ว

ที่ร้ายผิดมนุษย์มนาคือ

มันแยกเธอเป็นชิ้น ๆ อย่างเลือดเย็น

ใช่! มันคือฆาตกรรมหั่นศพ

แต่ปัญหาของผมคือในความรู้สึกสงสารเธออย่างจับจิตจับใจ

มันยังมีความรู้สึกอื่น ๆ เคลือบแฝงอยู่ด้วย

ผมไม่ปฏิเสธเลยว่า แม้จะนึกปลงสังเวชกับเรือนร่างที่ถูกตัดแยกเป็นชิ้น ๆ ของเธอ

แต่เวลาที่มองเห็นผิวซีดขาวเนียนนวลนั้น

ผมกลับนึกอยากสัมผัส

อยากจับต้อง

อยากลูบไล้

คุณจะว่าผมบ้าไหม ถ้าผมจะบอกว่า

ผมอยากแต่งตัวให้เธอ

ผมอยากเอานู่นเอานี่เอานั่นแปะตรงนี้นิดปิดตรงนั้นหน่อย

ผมอยากให้เธอดูสวยงามเป็นครั้งสุดท้าย 

และถึงที่สุดของความอยาก แม้จะรู้ว่าเธอไม่รู้สึกรู้สมใด ๆ แล้ว แต่ผมก็ยังอยากเอาอะไรบางอย่างที่เป็นแท่งเป็นลำทิ่มแทงเธอ

ถึงตอนนี้คุณต้องกล่าวหาว่าผมโรคจิตหรือซาดิสม์!!!

เปล่าเลย ผมแค่อยากทำให้เธอดูอบอุ่นและมีกลิ่นหอมทั่วเรือนร่าง ก่อนจะปล่อยเธอลอยล่องไปกับสายน้ำหลากในคืนพระจันทร์เต็มดวงเดือนสิบสอง

นั่นไง! กระทงของผม