หงส์พิทักษ์บัลลังก์ ๒

               ถ้าคนแม่เคยโดนเนรเทศไปนอกวังเพราะความหึงหวง ส่วนลูกรักลูกชังอย่างหยางซู่ซินจะให้น้อยหน้าแม่ได้อย่างไร เมื่อเกิดเรื่องเข้าใจผิดในพิธีเลือกราชบุตรเขย ทั้งยังถูกราชสำนักและชาวบ้านร้านตลาด ตราหน้าว่าเป็นหญิงร่านราคะ ทำให้พระบิดาและพระมารดาต้องอับอายขายหน้าจนแทบแทรกแผ่นดินหนี องค์หญิงผู้สูงศักดิ์จึงถูกเสด็จพ่อปลดจากตำแหน่งไปใช้ชีวิตเป็นสามัญชน และเพื่อที่จะจับตัวก่อเหตุที่แท้จริงและล้างมลทินให้ตัวเองตามคำบอกใบ้ของพระมารดา นางจึงพกพาความแค้นในครั้งนี้ ออกตามหาตัวต้นเรื่องถึงแดนไกลเพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมา แม้จะได้พบกับตัวก่อปัญหาที่สร้างความด่างพล้อยในชีวิต แต่เขาดันเป็นเพียงองค์ชายรูปงามต่างแคว้น เป็นแค่ไอ้ลูกเต่าไม่เอาไหน ไม่มีอะไรดีแม้แต่อย่างเดียว องค์หญิงผู้สูงศักดิ์โดนคนไม่เอาไหนหยามหมิ่นศักดิ์ศรีจนสิ้นท่า รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น คนอย่างหยางซู่ซินฆ่าได้ หยามไม่ได้ แต่ยิ่งวางแผนกำจัดคนไม่เอาไหนผู้นี้เท่าไหร่ เขาก็รอดตัวไปได้เสียทุกครั้ง แถมยังช่วยส่งเสริมเขาให้มีอำนาจบารมีขึ้นไปเสียอีก ไม่เพียงเท่านั้นหัวใจของวิหคน้อยยิ่งสั่นคลอนใจอ่อนเข้าไปทุกที จากที่จะแก้แค้นแต่เหตุไฉนถึงไปช่วยเจ้าลูกเต่าที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมตัวนี้ไปเสียได้เล่า !

แนะนำตัวละคร

          1. องค์หญิงหยางซู่ซิน

     

พระราชธิดาองค์โตในหยางเสียนฮ่องเต้กับฮองเฮาเซี่ยหนี่เจิน มีนิสัยรักสนุก หัวรั้นและกล้าได้กล้าเสีย จึงมักถูกชาวบ้านครหาด้วยความเข้าใจผิด  จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ที่ทำให้นางต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นสายเลือดของวิหคฟ้าในตำนาน

2. องค์ชายอวิ๋นเจิ้ง

     

                    องค์ชายแห่งต้าจินผู้มีนิสัยสุดขอบ  หลงใหลเพียงการนอน เล่นพนันและร่ำสุรา เรียกได้ว่าเป็นคนไม่เอาไหนที่สุดในแผ่นดินต้าจิน แม้พี่น้องจะเข่นฆ่ากันเพื่อชิงบัลลังก์ เขาคงจะเป็นคนสุดท้ายที่พวกนั้นคิดจะกำจัด 

               3. จิงเฉียน

     

                    อดีตองค์ชายแห่งต้าหย่ง พระอนุชาของหยางเสียน ที่ผันตัวเองไปเป็นนักล่าเงินรางวัลมือหนึ่ง ร่อนเร่พเนจรไปทั่วแคว้น มักจะปรากฏตัวมาช่วยหยางซู่ซินในยามคับขันและเข้าตาจนเสมอ 

               4.   แม่นางเหมย

     

หญิงสาวปริศนา อ้างตัวว่าเป็นคนของสำนักบูรพาหมื่นพิษ พำนักอยู่ในหมู่บ้านเหมย ออกจากหมู่บ้านมาด้วยเหตุผลบางอย่าง   

ปล. เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นตามจินตนาการเวิ่นว้อเพ้อพกของผู้เขียนเอง 

ตัวบุคคลที่แต่งขึ้นเป็นเพียงสิ่งสมมติ ไม่มีตัวตนอยู่จริง และเรื่องที่เกิดขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สัตว์ สิ่งของ สถานที่จริงแต่อย่างใด 

(คำเตือน นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชนที่อายุต่ำกว่า 13 ปี 

อาจมีเนื้อหาหรือจินตนาการ ความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษาที่ไม่เหมาะสม 

ผู้ปกครองควรพิจารณาและให้คำแนะนำ)

หลังจากใช้ชีวิตแบบคนหลังเขามานาน ตอนนี้นักเขียนมีเพจกะเขาแล้วนะคะ ชอบกด Like ใช่กด Share แต่ถ้าไม่ชอบก็ปา Chair ใส่เจ้าของเพจไปเลย

แฮร่. ... หยอกหยอกหยอก เด้อ

https://www.facebook.com/Babimeaw/

P
N