ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด - ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด นิยาย ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด : Dek-D.com - Writer

    ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด

    **********************************

    ผู้เข้าชมรวม

    160

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    160

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  10 พ.ย. 50 / 14:48 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ในอดีตกาลนานมาแล้ว เล่ากันว่ามีนางฟ้าองค์หนึ่งเมื่อใดที่นางฟ้าร้องไห้ หยดน้ำตาของนางฟ้าจะให้กำเนิดต้นไม้ และนางฟ้าก็จะสาปให้ต้นไม้ต้นใดก็ตามที่ผลิดอกออกมาเป็นหญิงสาว หญิงสาวคนนั้นจะไร้ความรู้สึก  กามเทพตัวน้อยเมื่อทราบเรื่องว่านางฟ้าสาปหญิงสาวผู้นั้นให้ไร้ความรู้สึก
      จึงไม่พอใจ และถามกับนางฟ้าว่า :ทำไมท่านถึงต้องทำเช่นนั้น 
      นางฟ้า : เราไม่อยากให้ใครรู้จักความเจ็บปวดแห่งรัก 
      กามเทพตัวน้อย : ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามเมื่อใดก็ตามที่ดวงใจของคนสองที่หายไปแล้วได้โคจรมารวมกันจะกลายเป็นความรักที่บริสุทธิ์
      นางฟ้า : ถ้าเป็นเช่นนั้น เราจะให้เจ้าลงไปเกิดที่โลกมนุษย์   เมื่อใดก็ตามที่เจ้าสามารถตามหาต้นไม้ต้นที่ใหญ่ที่สุดในโลกมนุษย์พบนางจะได้รับความรู้สึกกลับคืนแต่เจ้าจะต้องตัดต้นไม้ต้นไม้ต้นนั้นทิ้งเสีย
      -------------     ---------กามเทพตัวน้อยยินดีที่จะไปพิสูจญ์ให้นางฟ้าเห็นถึงความรักที่บริสุทธิ์--------      -------------- 
      ณ เมืองธารา เจ้าชายองค์น้อยรูปงามได้ถือกำเนิดขึ้น และเวลานั้นเองดอกไม้ก็เริ่มผลิบาน พระบิดาได้ตั้งชื่อให้เจ้าชายองค์น้อยว่า วาเทล เปรียบเหมือนสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล เมื่อเจ้าชายอายุได้ 16 ปี แม่มดแห่งเมือง วิทเทลล่าร์ ไม่พอใจที่เจ้าชายว่านางว่าไร้ความรัก จึงสาปให้เจ้าชายกลายเป็นหนู พระบิดาเสียใจมาก จึงขอร้องแก่แม่มดให้แก้คำสาป แต่นางแม่มดกลับบอกว่า มีทางเดียวที่จะแก้ได้เจ้าชายจะต้องไปตัดต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดมาให้นาง   แล้วทันใดนั้น เจ้าหนูตัวน้อยก็เริ่มเดินทางเข้าป่าไป*********เจ้าหนูใช้เวลาอยู่ในป่าอยู่เกือบหลายเดือนแต่ก็ไม่พบต้นไม้ที่ว่าซักทีแต่ในที่สุดกับพบหญิงสาวคนหนึ่ง หญิงสาวถามกับเจ้าหนูว่า เหตุใดเจ้าจึงเข้ามาในป่านี้ เจ้าหนู : ข้าเข้ามาเพื่อตามหาต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าแห่งนี้ หญิงสาวจึงบอกตามสิ่งที่ตนเห็นว่า ในป่าแห่งนี้นั้นต้นไม้ทุกต้นนั้นใหญ่หมด แต่แล้วหญิงสาวก็สังเกตเห็นหยดน้ำที่ใบหน้าของเจ้าหนู นี่คือน้ำอะไร ทำไมเจ้าถึงมีหยดน้ำนี้ออกมาจากตาเล่า เจ้าหนูตามว่า เมื่อใดที่ข้าเสียใจ จะมีหยดน้ำตาไหลออกมา หญิงสาวจึงพาเจ้าหนูไปยังที่พักของนาง นั้นก็คือต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด และแล้วหญิงสาวก็เริ่มอ่อนแรงลงและเป็นลมหมดสติไป ขณะที่หญิงสาวหลับไปนั้นนางได้ฝันถึงเรื่องราวทั้งหมดและนางก็รู้ว่าเจ้าหนูตัวนี้คือเจ้าชาย แต่สิ่งหนึ่งที่นางต้องทำคือ นางจะต้องไม่บอกกับเจ้าหนูตัวนี้ว่า ต้นไม้ต้นใดที่ใหญ่ที่สุด และเมื่อนางฟื้นขึ้นมานางก็ได้สัมผัสกับความรู้สึกต่างๆมากมาย นางรู้สึกผูกพันกับเจ้าหนูตัวนี้มากเวลาผ่านไปนานนางใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าหนูตัวนี้ในป่า แต่แล้ววันนึง เจ้าหนู : ข้าใช้ชีวิตในป่ามานาน แต่ก็ยังไม่พบต้นไม้ต้นนั้นเลย เหตุใดทำไมฟ้าถึงแกล้งข้าเช่นนี้ หญิงสาว ** เมื่อหญิงสาวเห็นหยดน้ำตาของเจ้าหนูในขณะที่พูดก็นึกสงสาร แต่นางไม่อยากแสดงออกมา และวันนั้นเองนางจึงตัดสินใจที่จะบอกกับเจ้าหนูตัวนี้ แต่เมื่อใดที่นางบอก นางรู้ว่าชีวิตของนางก็จะจบสิ้นทันที นางจึงตัดสินใจบอกในคืนนี้ หญิงสาว : เจ้าหนูเจ้าอยากรู้ใช่มั้ยว่าต้นไม้ต้นใดที่ใหญ่ที่สุดในป่าแห่งนี้ เจ้าหนู : ใช่ ข้าอยากรู้ว่าเป็นต้นไม้ต้นใด หญิงสาว : ต้นไม้ต้นที่ใหญ่ที่สุดก็คือบ้านของข้านี่แหละ ***เจ้าหนูได้ฟังดังนั้นก็ดีใจมาก กระโดดโลดเต้นอย่างมความสุข เจ้าหนู : ขอบใจเจ้ามากนะ และเจ้าหนูก็พานางเดินลัดเลาะไปที่ที่นึงซึ่งเห็นดวงจันทร์เต็มดวงชัดเจนมาก เจ้าหนู : ข้าขอสัญญาต่อหน้าดวงจันทร์ว่าข้าจะรักนางและดูและนางไปชั่วชีวิตของข้า เมื่อหญิงสาวได้ฟังดีใจที่ได้ยินคำพูดนี้แต่แล้วหยดน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของนาง และนางก็กลั้นหายใจเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา นางไม่อยากให้เจ้าหนูรู้ว่านางมีความรู้สึก และแล้วคืนนั้นเจ้าหนูก็เดินทางกลับวังเพื่อที่จะมาตัดต้นไม้ต้นนั้นในวันรุ่งขึ้น เมื่อหญิงสาวตื่นขึ้นมาพบว่ามีทหารเต็มบ้านนางไปหมด นางรู้ว่าเวลาของนางใกล้หมดลงแล้ว ทหารเริ่มตัดต้นไม้ร่างกายของนางเริ่มอ่อนกำลังลงขาทั้งสองข้างยืนแทบไม่ไหว แต่นางต้องฝืนใจให้ยืนอยู่ได้เพื่อไม่ให้เจ้าหนูที่ร่างเริ่มเปลี่ยนเป็นเจ้าชายต้องมาสนใจนาง และแล้วต้นไม้ก็ถูกตัดลง หญิงสาวยืนยิ้มทั้งๆที่ขาทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรงนางเดินไปหาเจ้าชายที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาว : ข้ารักท่าน ขอให้ท่านพบแต่ความสุข เจ้าชาย : เมื่อใดที่ข้ากลับถึงวังข้าจะส่งองครักษ์มารับเจ้า เวลานี้ข้าคงต้องเข้าวังก่อน หญิงสาวยืนโบกมือลาเจ้าชายที่ขี่ม้าไกลออกไป นางล้มลงร่างของนางสลายไปในที่สุด เมื่อเวลาเช้าเจ้าชายตัดสินใจมารับนางเองที่ป่า แต่กลับไม่พบเหลือเพียงแต่ต้นไม้ที่ถูกตัด เจ้าชายนั่งลงบนไม้ที่ตัดและความคิดบางอย่างก็เกิดขึ้นทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับสิ่งที่นางได้รู้และทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับตัวนาง เจ้าชายจึงรู้ว่าแท้จริงแล้วนางต้องเสียสละให้เจ้าชายได้มีความสุข เจ้าชายจึงนำไม้นั้นกลับมาที่วังและให้นำไม้นั้นมาทำเป็นเตียงนอนเพราะเชื่อว่านางจะอยู่กับเจ้าชายไปตลอด นางเองก็อยู่ที่ต้นไม้นี้จริง********เจ้าชายเองก็ได้รับรู้ถึงความผิดหวังกับรักแต่พระองค์ก็เชื่อว่า รักของนางกับเจ้าชายเป็นรักที่บริสุทธิ์****คนสองคนเมื่อรักกันจึงต้องมีความบริสุทธิ์ใจให้กัน*****เตียงจึงเป็นสิ่งที่แสดงความบริสุทธิ์เมื่อคนสองคนรักกัน

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×