รักใสใส ของ สาวซ่า กับ หนุ่มฮอต

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนพิเศษ : อดีตของน้ำใสกับความเลวร้ายของผู้ชายคนหนึ่ง

~ ม.3 ~



\"เฮ้  น้ำ  ไปกินข้าวหมูคากิหน้า รร.  กันป่ะ\"โยเอ่ยปากชวนฉัน



\"ไม่ละจ๊ะ  ขอบใจนะ พวกเทอไปกันก่อนเถอะ\"ฉันยิ้มอย่างมีความสุขเพื่อรอคอยใครบ้างคน  



\"อืม  งั้นไปล่ะ\"เฟิร์นบอก  เเล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเพื่อนๆ



\"น้ำรอนานไหม  โทดทีนะ\"บอยเกาหัวเป็นเชิงขอโทด ให้ฉัน



กรี๊ดดด  เท่ชะมัด  สมเเล้วที่เป็นหนุ่มหล่อ ประจำชั้น  ต่อให้นานกว่านี้  น้ำก็รอได้จ๊ะบอย



\"ไม่หรอกจ๊ะ  เเค่นี้น้ำรอได้\"ฉันยิ้ม  ก่อนที่เรา 2 คน จะเดินกลับบ้านด้วยกัน



ฉันก็เเบบนี้เเหละ  เป็นสาวหวานน่ารัก  น่าถะนุถะหนอมมาตั้งเเต่เด็ก จนวันหนึ่ง



\"น้ำ\"บอกเรียก



\"จ๊ะ\"ฉันยิ้ม



\"ต่อไปนี้ไม่ต้องมารอเเล้วนะ น้ำกลับบ้านไปคนเดียวก่อนเลย\"บอยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทำให้ฉันตกใจ



\"อ้าว ทำไมล่ะบอย\"ฉันเอียงคอถาม



\"บอยมีซ้อมตอนเย็น\"บอยพูดอย่างเนื่อยๆ



\"อืม  ก็เเล้วเเต่บอยสิ\"ฉันตอบ อย่างไม่สงสัยอะไร



ตั้งเเต่วันนั้น เป็นต้นมา  ฉันก็ไม่ได้เจอหน้าบอยเท่าไหร่เลย เพราะกลัวว่าหากไปรอบอย เเล้วจะทำให้เขาไม่สบายใจ  

เเต่วันนี้ฉันกะจะเซอร์ไพร์บอยซะหน่อย  ทำไมน่ะหรอ  ก็วันนี้มันวันเกิดบอยนิ  วันนี้ฉันจึงตั้งใจจะตื่นเเต่เช้าเพื่ออบคุกกี้ รูปหัวใจไปให้บอย

เเต่ฉันกลับตื่นสาย  ทำให้ฉันไม่สามารถจะทำคุกกี้ได้  ฉันจึงนั่งร้องไห้ จนพี่สายฟ้า มาพบเข้า



\"น้ำ  เป็นอะไรไป\"พี่สายฟ้าลูบหัวพลางถามฉัน



\"ฮึกๆ T^T  พี่สายฟ้า  น้ำทำคุกกี้  ไม่ทันวันเกิดบอยอ่ะ ฮือๆๆ T-T\"ฉันล้มตัวลงเเล้วกอดเอวพี่สายฟ้าร้องไห้





วันรุ่งขึ้น  ฉันต้องการที่จะขอโทดบอยที่ตัวเองไม่ได้นำของขวัญวันเกิดไปให้บอย  จึงได้ไปยืนหน้าสนามฟุตบอล เพื่อรอบอย  เเต่ขณะที่ฉันกำลังยืนรอบอยอยู่  สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็น  บอยเดินควงมากับสาวผมบรอนด์ เทอคือ  เบลล์!!!! ดาวประจำ รร. ซึ่งอยู่ ม.4 นั่นเอง



\"อ้าว สวัสดีจ๊ะ  เทอชื่อน้ำใสใช่ไหมจ๊ะ ฉันเบลล์ เป็น เเฟนของบอยจ๊ะ  ที่บอยคุยให้ฟังว่า เทอป็นน้องสาวที่น่ารักมาก  ก็คงจะจริงๆ สินะ\"พี่เบลล์ยิ้มให้กับฉันอย่างอ่อนโยน ฉันยืนน้ำตาคลอเบ้า



\"งั้นพี่ไปก่อนนะจ๊ะ ป่ะบอย\"พี่เบลล์พูด



\"เดี๋ยวผมขอคุยอะไรกะน้งหน่อยฮะ\"



\"งั้นก็ได้จ๊ะ\"พี่เบลล์รับคำก่อนจะ เดินนำหน้าบอยไป



\"ได้ยินเเล้วใช่มะ   งั้นก็ลาก่อนนะ  น้องรัก\"บอยพูดกับฉันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดิน จากไป  หลังจากนั้นร่างกายของฉันก็ไม่สามารถควบคุมพลันสติก็ดับวูบลงไป



.......



.................



..........................



.....................................



\"น้ำๆ  ตื่นสิน้ำ  โถ่  ตายเเล้ว\"เสียงสบลจากเพื่อนๆของฉันดังขึ้น



\"อืม~~~\"ตาของฉันเริ่มปรับโฟกัสได้  ฉันจึงมองไปรอบๆ   เเละเห็นเพื่อนๆทั้ง 4 คนของฉันนั่งล้อมตัวของฉันอยู่



\"น้ำ!!!  ฟิ้นเเล้วนิ\"เฟิร์นบอกขึ้น  ทุกคนจึงหันมามองฉันอย่างเป็นกังวลเเละเป็นห่วง ก่อนที่โยจะพูดขึ้นมาว่า



\"น้ำ  เป็นอะไรรึป่าว\"



\"ปรึกษาพวกเราได้นะ  เราเพื่อนกัน\"เเป้งบอก



\"อือ ฮือๆๆๆๆ T_T T-T T_T\"ฉันร้องไห้ออกมา  ก่อนจะเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆของฉันฟัง หลังจากเล่าเสร็จทุกๆคนก็เป็นเดือด เป็นเเค้นบอยกันทกคน



\"ให้ตายเหอะ  ไอ้สารเลวบอย  มันทำอย่างงั้นกับเทอหรอ ฮึ่ม  เจอกันคราวหน้า  มันไม่รอดเเน่\"เฟิร์นบอกอย่างโกดเเค้นเเทนฉัน



\"ไม่เป็นไรนะ น้ำ  วันหลังก็ต้องดูคนดีๆนะ\"เจนบอก



\"เเต่เจน ฉันคงจะไม่มีคนอื่นเเล้วล่ะ  เพราะตอนนี้ หัวใจของฉนถูกปิดผนึกเอาไว้เเล้ว  ไม่มีใครจะเปิดมันได้อีก\"ฉันบอก ดวงตาของฉันฉายเเววเเห่งความเศร้าไว้เต็มเปี่ยม



หลังจากนั้นเป็นต้นมา  ฉันก็เริ่มเปลี่ยนเเปลงตัวเอง  เป็นสาวมั่น กล้า  เเละเเข็งเเกร่ง  จนทุกคนเเปลกใจ  เเม้เเต่  พ่อ เเม่  เเละ พี่ๆ น้องๆของฉัน  ไม่มีใครรู้ว่า  ภายใต้ความเข้มเเข็งที่ฉันสร้างขึ้นนั้น ยังคงมีรอยเเผลที่เจ็บปวดอยู่  



ไม่มีใครจะเปิดหัวใจของฉันออกได้....



ไม่มีใครจะลบรอยเเผลออกจากใจของฉันได้....



ไม่มีใคร...







___________________



อ้า  หลังจากไม่ได้มาอัพนานเเสนนาน ตอนนี้ ปีก ก็กลับมาเเล้วน้า



ตอนนี้อาจจะเศร้านิดโหน่ยนะ



เเต่ว่า อัพ ตอนใหม่เเล้วอ่ะ  อย่าลืม เม้นให้เค้าน้า *o*



เเล้วก็ขอบคุณสำหรับ ทุกกำลังใจ ที่ส่งมาให้ปีกนะค่ะ



ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านอย่างสม่ำเสมอ



ขอบคุณมากๆค่า



เเล้วรออ่านตอนต่อไปล่ะ



บ๊าย...บาย  ^O^