คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Way 9 ช่วยด้วย
WAY 9
(ช่วยด้วย)
คยองซูกำลังล้างจานหลังจากอาหารมื้อเช้าผ่านไป แบคฮยอนหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จก็เอาแต่นั่งดูทีวีด้วยอาการเหม่อๆ เหมือนคนจิตหลุด ถ้าให้คยองซูเดาก็คงเป็นเรื่องของผูหญิงคนนั้นนั่นแหละที่อยู่ในใจของแบคฮยอน คยองซูรู้สึกเหมือนคนโง่มากกว่าตัวเองถูกตัดออกจากรายชื่อนักเรียนทุนซะอีก รู้ทั้งรู้ว่าแบคฮยอนกำลังจะเอาเขามาเป็นตัวแทนแต่คยองซูก็มองข้ามสิ่งเหล่านั้นไปจนหมด ทั้งที่ตัวเองก็ไม่อยากจะเป็นตัวแทนใครแต่คยองซูคิดว่า
หนึ่งวันที่ได้รักแบคฮยอน
หนึ่งวันที่มีแบคฮยอนอยู่ใกล้
หนึ่งวันที่แบคฮยอนยังคงยิ้มให้เขา
แค่นั้นก็พอแล้ว
คยองซูยืนคิดอะไรเพลินจนไม่รู้ตัวว่ามีสายตาหนึ่งกำลังมองมาที่คนตัวเล็ก คยองซูนั้นดูสดใสตลอดเวลาแม้ในเวลาที่เครียดขนาดไหนคนตัวเล็กก็จะยิ้มออกมา แบคฮยอนชอบรอยยิ้มของคยองซูมากที่สุดแล้วล่ะในตอนนี้
“คยองซูอ่า ไปเที่ยวกันมั้ย”
แบคฮยอนถามคนตัวเล็กที่ยืนล้างจานอยู่ มือเล็กปล่อยจานออกจากมือหันมามองหน้าแบคฮยอนคิ้วขมวด
“คุณต้องไปทำงาน”
“วันนี้ฉันอยากพักนี่นา ฉันกำลังเศร้านะไม่คิดจะให้ฉันได้ทำใจหน่อยรึไง”
แบคฮยอนทำเสียงอู้อี้ คยองซูส่ายหัวระอากับคนตรงหน้าที่เดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับทำหน้าเจ้าเหล์ แบคฮยอนอยู่ในช่วงที่เศร้ามากจริงๆ ใช่มั้ย
“แต่คุณพักมานานมากแล้วนะ ก่อนจะเจอผมคุณก็พักมานานมากพอแล้ว” คยองซูยังคงทำหน้าที่เลขาพร้อมกับแม่ของแบคฮยอนได้อย่างดีเยี่ยม “เลิกทำหน้าเจ้าเลห์แบบนั้นด้วยคุณแบค…อ๊ะ!”
คยองซูร้องเสียงหลงเมื่อคนตัวสูงรวบร่างเขาเข้าไปกอด คยองซูยกมือทั้งสองข้างยันอกของแบคฮยอนเอาไว้เมื่ออีกคนตั้งใจจะก้มหน้าลงมา
“จะไปเที่ยวกับฉันหรือจะให้ฉันสูบบุหรี่แล้วพ่นใส่หน้านายดี”
“ไม่เอาทั้งสองอย่างไปทำงานเดี๋ยวนี้”
“คยองซูย่าส์ ฉันเป็นเจ้านายนะไม่ใช่นายบ่นอยู่ได้ ให้ทำอะไรก็ทำสิเดี๋ยวจะตัดเงินเดือน”
แบคฮยอนทำหน้างอเมื่อคนตัวเล็กไม่เล่นด้วย คยองซูเอาแต่บ่นๆ ให้เขาทำงานอย่างเดียวเลย เขาอยากจะไปเที่ยวบ้างนะ อยากไปไหนก็ได้ที่ทำให้มีความสุขแต่ถ้าจะไปก็ของให้เขาเอาคนตัวเล็กนี่ไปด้วยได้มั้ย แบคฮยอนติดคยองซูแล้วจริงๆ นะ
“เอาเลยตัดก็ตัด จะไล่ออกเลยก็ได้นะ!”
คยองซูสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนแบคฮยอน คนตัวเล็กเลิกล้างจานแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีเลย โมโหจริงๆ เมื่อแบคฮยอนเอาแต่เล่นไปวันๆ ไม่จริงจังอะไรเลยแถมอารมณ์ยังไม่คงที่อีก เดี๋ยวเศร้าน้ำตาแตกเดี๋ยวก็กวนจนคยองซูอยากจะตบให้คว่ำจริงๆ
“นี่คยองซูครับ ตามใจแบคฮยอนสักวันได้มั้ยครับ”
แบคฮยอนทิ้งตัวข้างคนตัวเล็ก ทำหน้าตาอ้อนวอนจนคยองซูแอบหลุดขำออกมาแบคฮยอนยิ่งได้ใจเอามือไล่บีบตามแขนเล็กอย่างเอาใจ
“นี่คุณแบคฮยอนพอเถอะ ไปก็ไปแต่แค่วันเดียวนะพรุ่งนี้คุณต้องไปทำงานตกลงมั้ย”
ทำเสียงที่คิดว่าดุที่สุดแล้วแต่แบคฮยอนก็มองว่ามันน่ารักเสียเหลือเกิน คยองซูจะรู้มั้ยนะไม่ว่าตัวเองจะทำอะไรมันก็ดูน่ารักไปเสียหมดสำหรับท่านประธานอย่างแบคฮยอน
“ตกลงครับ”
“นี่คยองซูเห็นนั่นมั้ยยีราฟ!”
แบคฮยอนตะโกนออกมาสุดเสียงพร้อมกับกระโดดไปมาเหมือนเด็กไม่มีผิด คยองซูทำได้แค่พยักหน้าเออออไปตามมารยาท แบคฮยอนพาคยองซูมาสวนสัตว์ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของแบคฮยอน คยองซูอยากจะบอกแบคฮยอนเหลือเกินว่าเขานั้นเกลียดเหลือเกินไอ้สวนสัตว์เนี่ย ทั้งร้อนทั้งเหม็นแถมยังเหนื่อยอีกตั้งหาก แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่คิดแบบนั้นแบคฮยอนเอาแต่ตื่นเต้นกับทุกสิ่งแถมเวลาดูโชว์สัตว์ยังหัวเราะซะดังลั่นจนคนอื่นหันมามองกันเป็นแถว
“เห็นน่าคุณแบคฮยอน แล้วนี่จะตื่นเต้นอะไรนักหนา”
คยองซูบ่นกระปอดกระแปดตามอารมณ์ มือเล็กทุบไปบนหน้าขาของตัวเอง นี่แบคฮยอนจะเดินไปถึงไหนเนี่ยไม่คิดจะนั่งพักบ้างหรือไง
“ย่าส์คยองซู!! เห็นยีราฟจะไม่ตื่นเต้นได้ไงฉันชอบมันที่สุดแล้วนะในบรรดาสัตว์ทั้งหมดน่ะ แล้วก็จำไม่ได้หรือไงว่าต้องเรียกฉันว่าพี่ห๊ะ!”
คยองซูถอนหายใจออกมาอย่างระอาใจนี่อายุเท่าไหร่กันสามขวบหรือไงไอ้บ้า คนตัวเล็กไม่สนใจจะต่อปากต่อคำกับแบคฮยอนแล้ว คยองซูเดินไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่คนก็เยอะวุ่นวายก็วุ่นวาย แบคฮยอนมีความสุขลั้นลาแบบนั้นไปได้ยังไงกัน
“จะตามมาทำไมอยากดูก็ดูไปสิ กรี๊ดเลยก็ได้นะถ้าตื่นเต้นมากๆ”
ประชดประชันเสียเหลือเกินหมีน้อยของเขา แบคฮยอนนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของคยองซูมือกร้านไล่บีบนวดตามขาเล็กอย่างอ่อนโยน คยองซูหน้าซับสีแดงอ่อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ผู้คนเดินผ่านไปมาก็เอาแต่ยิ้มหัวเราะ บางคนก็พูดกันซะเสียงดังในหัวข้อเรื่องแบคฮยอนเป็นแฟนที่ดีน่ารักคิคุบีบขาให้แฟนซะด้วย
“ทำอะไรของคุณลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ คนมองกันใหญ่แล้ว”
“ก็นวดขาให้นายไงเหมื่อยไม่ใช่รึไง อ๊ะอยู่นิ่งๆสิจะเอาขาหลบทำไมคยองซูอ่า”
น้ำเสียงอ้อนๆ แบบนั้นคืออะไร คยองซูหันหน้าไปมองทางอื่นดีกว่าที่จะมองการกระทำของคนตรงหน้า แบคฮยอนไม่ทันได้สังเกตหน้าของคนตัวเล็กเลยว่ามันตลกแค่ไหน เขาเอาแต่ตั้งใจบีบนวดให้คยองซู
“หายเมื่อยบ้างรึยังครับคุณผู้ชาย”
“อะ อื้ม!”
ให้ตายเถอะเวลาประมาณห้านาทีที่ผ่านมาคยองซูจะละลายอยู่แล้ว แบคฮยอนขยันทำให้หัวใจเขาเต้นอยู่นั่นแหละ
“ถ้าหายแล้วก็ไปกันเถอะ ไปดูช้างกันไปเร็ว!”
คยองซูหน้าบึ้งทันทีนึกว่าแบคฮยอนจะเลิกแล้วซะอีก นี่จะไปดูช้างต่ออีกเหรอไม่เหนื่อยบ้างหรือไงกัน
“อย่ามาทำหน้าแบบนั้นคยองซู ฉันลงทุนบีบขาให้นายเลยนะมาเดี๋ยวนี้”
ออกแรงฉุดกระชากคยองซูไปจนถึงที่จัดแสดงช้าง แบคฮยอนซื้ออ้อยมาเป็นไอเท็มในการเยี่ยมชมช้างในครั้งนี้ด้วย
“คยองซูให้มันบ้างสิ”
แบคฮยอนยื่นอ้อยแท่งพอดีมือให้คยองซู คนตัวเล็กส่ายหน้ารัวแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดให้อ้อยช้างนี่นะไม่เอาด้วยหรอก
“เอาน่า”
แบคฮยอนจับมือคยองซูขึ้นมาข้างหนึ่งก่อนจะยัดอ้อยลงไป และเมื่อปล่อยมือออกคยองซูก็ยังยืนนิ่งไม่ยอมให้สักทีแบคฮยอนเลยจัดการบังคับคยองซูโดยการซ้อนไปบนหลังของคยองซู เอามือขวาจับข้อมือของคยองซูไว้แล้วยื่นไปข้างหน้า ส่วนแขนที่วางก็โอบเอวคนตัวเล็กเอาไว้เพราะอีกคนเอาแต่ดิ้นไปดิ้นมา
“อยู่นิ่งๆ เลย”
คยองซูจำต้องอยู่นิ่งอย่างว่าง่ายยื่นแขนออกไปข้างหน้าเพื่อให้อ้อยแก่ช้างตัวโต อาการสั่นของคยองซูทำให้แบคฮยอนลอบยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู ที่แท้ก็กลัวนี่เองถึงไม่กล้าให้
“ยื่นแขนออกไปให้กว้างกว่านี้หน่อยสิ”
แบคฮยอนแกล้งยืดแขนออกไปให้มากกว่าเดิม คยองซูหลับตาปี๊ร่างก่ยสั่นออกมาอย่างหยุดไม่ได้ท่าทางแบบนั้นเรียกเสียงหัวเราะให้แบคฮยอนอย่างมาก
“อ๊ากกกก!!”
คยองซูแหกปากออกมาอย่างตกใจเมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ไล้ไปตาใบหน้า พอลืมตาขึ้นดูก็เห็นเป็นรู้กลมๆ สองรู้พอมองให้กว้างขึ้นหน่อยมันก็คือ งวงช้าง แบคฮยอนหัวเราะลั่นเมื่อคนตัวเล็กขาอ่อนพับลงไปนั่งกับพื้น คยองซูเอามือลูบหน้าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ฮ่าๆ คยองซูมันชอบนายนะ”
“ชอบบ้าอะไรเล่าไอ้บ้า!!”
คยองซูแว้ดขึ้นมาอย่างเหลืออด แบคฮยอนหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองขึ้นมาย่อตัวลงไปในระดับเดียวกับคยองซู มือกร้านพร้อมผ้าเช็ดหน้าลูบไล้ไปบนหน้าหวานของคยองซูเพื่อจะเช็ดคราบน้ำลายของช้างให้
“ชะ เช็ดเองก็ได้เอามานะ”
“ชู่วอย่าดื้อสิเช็ดเองมันจะไปสะอาดอะไร พี่เช็ดให้ดีกว่า”
คยองซูหน้าแดงแจ๋จะหลบหนีก็ไม่ได้เมื่อแบคฮยอนล็อกหน้าเอาไว้ คนตัวสูงกว่าอมยิ้มกับภาพตรงหน้าจะน่ารักไปถึงไหนกันนะ
“เสร็จแล้ว ไปต่อกันเถอะ”
“อะไรนี่จะไปต่ออีกแล้วรึไง ไม่เหนื่อยเหรอ”
คยองซูทำหน้าบุญไม่รับ นี่เขาไม่น่ายอมให้แบคฮยอนออกมาเที่ยวเลย รู้ยังงี้ให้ไปทำงานดีกว่าไม่เหนื่อยเขาด้วย
“เหนื่อยอะไรกันคยองซู นี่ยังไม่ครึ่งวันเลยนะ”
“ไม่ครึ่งวันก็เหนื่อยได้”
แบคฮยอนฉุดดึงร่างเล็กให้เดินตามไป แต่คราวนี้คยองซูเอาจริงร่างเล็กขืนตัวไว้เต็มที่ไม่ยอมให้แบคฮยอนได้ดึงเขาไปไหนมาไหนอีกแล้ว
“หยุดเถอะผมเหนื่อยแล้วนะ”
“ไม่ได้!” แบคฮยอนทำหน้าดุใส่คยองซู “ทำไมนายเป็นแบบนี้กันนะคยองซู เดทครั้งแรกนายจะทำตัวให้มันน่ารักหน่อยไม่ได้รึไง”
คยองซูตาโตหน้าแดงปรี๊ดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แบคฮยอนพูดอะไรรู้ตัวหรือเปล่าไม่ได้เมาแดดใช่มั้ย
“พูดอะไรของคุณเมาแดดหรือเปล่า”
คยองซูเอามือไปอังหน้าแบคฮยอนทำให้คนที่ถูกอังหน้าฉวยโอกาศโอบเอวเล็กเข้าหาตัวพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนริมฝีปากของเขากับคยองซูสัมผัสกัน ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนคนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัวร่างเล็กแข็งทื่อใบหน้าหวานยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม
“แบบนี้เมาหรือเปล่าครับ คยองซูพี่อยากได้โอกาสอยากได้มันจากเราช่วยพี่หน่อยนะครับ พี่ไม่อยากเจ็บอีกแล้วได้โปรด”
แบคฮยอนพูดสีหน้าจริงจังใบหน้าแบบนี้วันนี้ทั้งวันแทบไม่ได้เห็นมันเลย คยองซูช็อคเอามากๆ เมื่อคำพูดต่อจากนี้ที่แบคฮยอนบอกกับเขามันทำให้คยองซูสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ว่าตอนนี้ควรจะดีใจเป็นลิงโลดหรือจะเสียใจดีนะ
“ช่วยทำให้พี่รักเราได้มั้ย”
พี่แบคมันเป็นอะไรของม้านนนนน 5555555555
นี่คือแบบแต่งไปฟินไป เขินนะตัวเองงงง
อ่านแล้วเม้นด้วยไปแล้ววววววว
#คยองรับจ้าง ทวีต @JP_Fairy
farry 1000%
ความคิดเห็น