คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คยองไล่ทุ่ง (hundo) END
“เออน่าแม่นี่รีบสุดแล้ว”
ร่างสูงยืนติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนอยู่หน้ากระจก ใบหน้าหงิกงอแต่ก็ไม่ทำให้เขาหล่อน้อยลงไปเลย ใบหูแนบอยู่กับหัวไหล่โดยมีไอโฟนกลั้นกลางเอาไว้ใช่เขากำลังคุยโทรศัพท์พร้อมกับแต่งตัวไปด้วย โอ เซฮุน นายใหญ่ยังหนุ่มของฟาร์มโคนมอันดับต้นๆ ของเกาหลีใต้กำลังไม่พอใจมารดาของตัวเองเป็นอย่างมาก ก็แม่หนีไปเที่ยวต่างประเทศกับพ่อในช่วงที่แม่วัวกำลังจะตกลูกกันเป็นจำนวนมาก นอกจากเซฮุนต้องทำงานหนักคนเดียวแล้วแม่ของเขายังหาภาระมาให้เพิ่มอีก
‘ฉันบอกให้แกตื่นแต่เช้าไม่ใช่รึไงนี่จะสามโมงเช้าอยู่แล้ว น้องลงจากเครื่องนานแล้วนะเซฮุนถ้าน้องหลงทางจะเป็นยังไง น้องไม่ได้กลับมานานแล้วนะ!!’
นี่ไงล่ะภาระใหม่ของเขาแม่หาเด็กมาให้เลี้ยง แถมเด็กนี่ยังแสบไม่ใช่เล่นขนาดตอนเจอกันครั้งสุดท้ายไอ้เด็กนี่เพิ่งจะสิบสามขวบยังทำเขาไว้เจ็บแสบ แล้วนี่ป่านนี้คงจะสิบแปดสิบเก้าแล้วมั้งตอนเด็กขนาดนั้นตอนโตไม่เยอะกว่าเหรอว่ะ
“แม่น้องมันโตแล้วนะ ไม่เป็นไรหรอกน่าก็ใครใช้ให้มาช่วงนี้ล่ะผมยุ่งนะแม่”
‘โตที่ไหนกันเซฮุน นี่ถ้าอีกยี่สิบน้องโทรมาหาแม่อีกรอบแล้วบอกว่าแกยังไม่ไปรับน้องนะ แม่จะกลับไปฆ่าแก’
“ยี่สิบนาทีผมไม่ต้องบินไปเลยรึไงแม่”
‘ไม่รู้ล่ะแกต้องทำยังไงก็ได้ให้ทัน ไม่อย่างนั้นฉันโดนยัยทิฟฆ่าตายแน่ไปเดี๋ยวนี้เซฮุน’
“เออๆ ไปก็ได้วางได้แล้ว”
ทิฟฟานี่ที่แม่ของเขาพูดถึงก็คือแม่ของไอ้เด็กแสบนั่นแหละ แม่ของเขาเป็นเพื่อนซี้กันมาตั้งแต่ม.ปลายกับแม่ของไอ้เด็กนั่น ทั้งคู่ก็เลยอยากจะให้ลูกของพวกหล่อนสนิทกันเหมือนพวกเธอ แต่ไม่ดูอายุเลยเซฮุนน่ะปีหน้าก็จะสามสิบแล้ว แต่ไอ้เด็กนั่นเพิ่งจะสิบเก้าเองนะห่างกันตั้งสิบปีจะเป็นเพื่อนกันได้ไงว่ะ เซฮุนเก็บไอโฟนลงกระเป๋ากางเกงพร้อมกับหยิบกุญแจรถเดินออกไปจากห้อง เฮ้อเขาจะเหนื่อยขนาดไหนกันนะหน้าหนาวนี้
“ฮือออ แม่ยุนอาฮะน้องคยองกลัวจังเลยพี่เซฮุนจะมารับคยองมั้ยฮะ น้องคยองกลัวTT”
ร่างเล็กพยายามกลั้นขำเขากำลังเล่นละครให้คนปลายสายฟัง แค่ใส่เสียงสะอื้นลงไปหน่อยทำเสียงให้สั่นๆ แค่นี้ปลายสายก็ตีโพยตีพายไปหมดแล้ว คนตัวเล็กนี่เพิ่งกลับมาจากอังกฤษในช่วงปิดเทอมฤดูหนาวถ้าเป็นเด็กทั่วไปก็คงจะเลือกไปเที่ยวที่โซลแต่ไม่เหมือนคยองซูคนตัวเล็กเลือกที่จะลงไปยังเขตปศุสัวต์ที่นั่นเหมาะสำหรับการพักผ่อน อากาศบริสุทธิ์ที่คยองซูชอบ ไหนจะพวกโคนมต่างๆ ที่ช่วงนี้พวกมันคงจะตกลูกกับบ้างแล้ว คยองซูชอบลูกวัวพวกมันน่ารักดี แล้วอีกอย่างหัวใจของคยองซูอยู่ที่นี่อยู่กับคนคนหนึ่ง ที่คราวนี้ล่ะคยองซูจะกลับมาทำให้หัวใจของเขากับคนคนนั้นตรงกันตาแก่ปากหนักคนนั้น
‘นี่พี่เซฮุนยังไม่มาอีกเหรอลูกฮึ้ยให้มันได้อย่างนี้สิ โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องนะครับเดี๋ยวแม่ยุนอาจะโทรเร่งให้น้องคยองนั่งรออยู่ที่เดิมนะครับ’
“ฮะแม่ยุนอาฮึก”
คยองซูทิ้งก้อนสะอึกเอาไว้ก้อนใหญ่ก่อนจะวางสายไป คนตัวเล็กระเบิดหัวเราะออกมาทันทีหลังจากที่วายสายไป รู้สึกดีจังที่ได้แกล้งเซฮุน
“คิกหวังว่าพี่จะไม่โดนชุดใหญ่นะฮะ”
คยองซูนั่งอยู่ในร้านกาแฟแต่เขาไม่ได้กินกาแฟนะของพวกนี้มันขมจะตาย คยองซูกินชาเขียวกับเค้กก้อนเล็กๆ คนตัวเล็กตักเค้กชิ้นพอดีคำเข้าปากระหว่างรอ
“จะว่าไปพี่เซฮุนจะเป็นยังไงบ้างนะ ไม่เจอกันตั้งนานคงแก่ไปเยอะเลยสิตาบ้านั่น”
“พี่ไม่แก่นะครับ”
คยองซูสะดุ้งเฮือกหันขวับมองข้างหลังของตนเอง โถ่คยองซูเอ้ยไม่น่านั่งหันหลังให้ประตูทางเข้าเลยไม่เห็นเลยว่าใครมา สายตากลมโตปะทะกับชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งไหล่กว้างน่าซบนั่น ใบหน้าเรียบนิ่งเย็นชา ใช่แล้วคยองซูไม่เคยลืมเลยนี่ล่ะ โอ เซฮุน
“อะ เอ่อพี่เซฮุนมานานแล้วเหรอฮะ”
“ก็นานพอจะได้เห็นคนที่เล่นละครจนอินจัดคนนั้นแหละ”
เซฮุนเดินมานั่งลงตรงข้ามกับคยองซู คนตัวเล็กรีบก้มหน้าหลบสายตาที่ดูเหนือกว่าของเซฮุน
“เห็นตั้งนานแล้วทำไมไม่เข้ามาล่ะ…”
คยองซูบ่นเบาๆ แต่เซฮุนก็ได้ยินมันถึงจะไม่ชัดแต่ก็พอจะจับใจความได้ ใบหน้าไร้อารมณ์เริ่มยิ้มมุมปากออกมา คยองซูไม่เคยเปลี่ยนตอนเด็กแสบยังไงโตขึ้นก็เหมือนเดิมแสบกว่าเดิมด้วยมั้ง แต่ที่แปลกตาไปก็คือหน้าตาของคยองซูตอนนั้นเซฮุนรู้สึกว่าคยองซูไม่น่ารักขนาดนี้ อาจจะเพราะโตขึ้นก็ได้มั้งคยองซูถึงได้ดูแลตัวเองจนน่ารักแบบนี้
“ว่าไงนะ”
“อ้อเปล่าฮะคยองแค่บอกว่าเรารีบกลับไร่เถอะคยองเหนื่อยอยากนอน”
ยิ้มกว้างจนตาปิดกลบเกลื่อนความผิดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วลากกระเป๋าออกไปนอกร้าน ไม่เห็นเหมือนที่คิดเลยนะคยองซูไหนกะว่าจะดื้อไงแต่ทำไมอยู่กับพี่เซฮุนแล้วใจมันเต้นรัวแบบนี้ทำอะไรไม่ถูกเลยให้ตายสิ
“มาพี่ช่วยถือตัวแค่นี้ทำไมถึงเอาของมาเยอะ”
เซฮุนเดินมาถึงคยองซูเร็วแบบนี้ได้ยังไง แต่ก็คงจริงอย่างที่เซฮุนพูดก็ดูสิพอยืนข้างกันแบบนี้คยองซูตัวแค่ไหล่เซฮุนเอง นี่ก็พยายามสูงแล้วนะแต่ทำไมยังเตี้ยอยู่เนี่ย คยองซูยิ้มกว้างให้เซฮุนพร้อมยื่นกระเป๋าออกไปทั้งหมดแต่คนตัวสูงกลับรับไปเพียงแค่เป๋ใบเล็กนอกจากนั้นก็ไม่เอาอะไรเลย พอได้เป๋ไปคนตัวสูงก็เดินนำหน้าออกไปคยองซูยู่ปากแสนงอนพร้อมกลับลากกระเป๋าเสื้อผ้าใบบิ๊กออกไป
“นอนห้องพี่ไปก่อนแล้วกันนะห้องอื่นยังไม่ได้ทำความสะอาดเลยทุกคนในไร่ยุ่งกันหมด อ่อแล้วมาอยู่นี่ห้ามทำตัวดื้อรู้มั้ยพี่ไม่ชอบเด็กดื้อ”
เซฮุนเดินมาหยุดหน้าห้องของตัวเองพร้อมกับบอกรายละเอียดทุกอย่างให้คยองซูฟังรวมถึงกฎระเบียบด้วย คยองซูเองก็พยักหน้าเข้าใจอย่างว่าง่ายไม่มีเถียงสักคำ แต่จะทำตามหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ
“พี่จะออกไปไร่อยากนอนก็นอนไป เดี๋ยวเย็นๆ กลับมา”
“ฮะโชคดีนะฮะพี่เซฮุน จุ๊บJ”
เซฮุนยื่นทื่อตกใจกับการกระทำของคนตัวเล็กตรงหน้าเมื่อกี้คยองซูจุ๊บปากเขาไปเบาๆ ทีหนึ่ง ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กต้องการจะยั่วเขาหรือทำไปเพราะความไร้เดียงสา แต่รู้มั้ยเซฮุนกำลังจะขวบคุมตัวเองไม่อยู่เขาเป็นหนุ่มโสดอายุก็ขนาดนี้แล้วการที่มีเด็กแรกรุ่นทำตัวแบบนี้ด้วยมันจะไม่เสี่ยงไปแล้วรึไง รู้มั้ยว่าปากของคยองซูมันนุ่มนิ่มแค่ไหน
“ทำอะไรของนายคยองซู!!”
เมื่อได้สติก็ตะโกนใส่กลบอาการคนตัวเล็กหัวเราะคิดพร้อมกับใบหน้าที่แดงจัดก่อนจะรีบเข้าห้องไป เซฮุนจะรู้มั้ยนะว่าหน้าตัวเองเหวอแค่ไหนตัวคยองซูจุ๊บหลุดมาดผู้ชายเย็นชาเลยนะ คยองซูเอามือทาบอกข้างซ้ายกว่าจะตัดสินใจทำแบบนั้นได้รู้มั้นเขาต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหน นั้นมันจูบแรกของคยองซูเลยนะถึงมันจะเป็นแค่จุ๊บก็เถอะ
แต่ผลที่ได้ก็คุ้มค่านะพี่เซฮุนเขินหูแดงหมดเลย ขำเป็นบ้าดูสิว่าเจ้าชายเย็นชาแบบเซฮุนจะทนเด็กยั่วแบบคยองซูไปได้สักแค่ไหนเชียวคิก
“หิวเป็นบ้าอ้ากก พี่เซฮุนอยู่ไหนกันนะไหนบอกเย็นๆ กลับไงนี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ”
คอยงซูงุงิกับตัวเองพลางกลิ้งไปมาบนเตียงของเซฮุน อ่าอบอุ่นจังเลยกลิ่นโคโลญที่เซฮุนใช้เป็นประจำมันติดไปทั่วทั้งเตียงเลย จะมีใครว่าคยองซูเป็นโรคจิตมั้ยถ้าคยองซูอยากได้หมอนที่มีกลิ่นเซฮุนกลับบ้านที่อังกฤษไปด้วย
ปัง
เสียงปิดประตูหน้าบ้านทำให้คยองซูเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงสองขาเล็กรีบวิ่งไปยังต้นเกิดเสียง
“พี่เซฮุนกลับมาแล้ว”
คยองซูวิ่งเข้าไปกอดร่างสูงเอาไว้ใครบอกกันนะว่าคนทำงานในไร่ต้องตัวเหม็นเหงื่อเซฮุนไม่เห็นเหม็นเลย มันออกจะเซ็กซี่ด้วยซ้ำเพราะเหงื่อที่ซึมออกมามันทำให้เสื้อเชิ้ตที่เซฮุนใส่อยู่แนบไปกับผิวเนื้อ
“ปล่อยพี่นะคยองซูพี่เหม็นจะตาย แล้วดูแต่งตัวอะไรน่ะ”
เซฮุนมองคนตัวเล็กที่กอดเขาแน่น ร่างเล็กใส่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งซึ่งถ้าเขาจำไม่ผิดมันเป็นของเขานิ แล้วดูคยองซูทำเขาก็รู้นะว่าเสื้อตัวใหญ่นั่นคุมยันเกือบถึงเข่าคนตัวเล็กก็จริงแต่มันไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอที่คยองซูจะใส่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวจิ้วนั้นเพียงตัวเดียวทำไมไม่ใส่ขายาวนะ เดี๋ยวไอ้เซฮุนก็ได้เปิดบริสุทธิ์ซะหรอกยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ได้กินอะไรหวานๆ บ้างก็ดี
“พี่เซฮุนไม่ชอบเหรอฮะ”
เงยหน้าถามตาแป๋วเอียงคออย่างใสซื่อรู้มั้ยนะว่านั่นเขาเรียกว่ายั่วนะ เดี๋ยวก็โดนจนได้เห็นว่าเซฮุนเป็นคนเย็นชาแบบนี้แต่เขาก็ผู้ชายนะ ทนเด็กยั่วแบบนี้ได้สักแค่ไหนเชียวว่ะ
“ไม่! ไปเปลี่ยนเป็นขายาวซะ”
“ไม่ฮะใส่ขายาวนอนคยองไม่ชอบ มันอึดอัดนี่ถ้าอยู่บ้านคนเดียวคยองแก้ผ้านอนเลยนะฮะ”
คยองซูแอบลอบขำดูท่าของเซฮุนสิยืนตัวเกร็งเชียวแถมยังไล่เขาไปแต่งตัวใหม่อีกเริ่มทนไม่ไหวแล้วสินะ ปกติคยองซูไม่ได้แต่งตัวแบบนี้นะออกจะเรียบร้อยสักด้วย แต่พออยู่กับคนแก่เย็นชาแบบนี้มันอดแกล้งไม่ได้เลยจริงๆ
“จะยั่วพี่รึไง”
เซฮุนกดเสียงต่ำข่มอารมณ์สุดๆ คยองซูกำลังจะทำให้เขาตบะแตกเด็กนี่มันช่างยั่วจริงๆ ‘ไอ้เซฮุนท่องไว้ลูกเพื่อนแม่นะเว้ย’ บอกตัวเองแล้วพยายามดันคนตัวเล็กออก
“ถ้าบอกว่าใช่ล่ะฮะ พี่เซฮุนก็รู้ว่าคยองคิดยังไงกับพี่”
ถึงจะพูดแบบไม่คิดอะไรแต่เซฮุนก็รู้ว่าคนตัวเล็กนี่หวังอะไร เขารู้ว่าคยองซูชอบเขาแล้วเขาก็ไม่ได้รังเกียจคนตัวเล็กนี่แต่จะให้เขาทำยังไงได้เขามันแก่แล้วนะจะมากินเด็กแบบนี้ได้ยังไงคนอื่นนินทาตาย
“แต่เรื่องนี้พี่บอกเราแล้วนะ”
“พี่บอกคยองตั้งแต่สิบสามตอนนั้นคยองเด็กเกินไป พี่คิดว่าคยองคงแค่ปลื้มพี่แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วนะฮะ คยองโตพอแล้วพี่ควรจะเปิดใจให้คยองบ้าง แต่ถึงพี่จะทำเย็นชาคยองก็รู้ว่าพี่รอคยองพี่ถึงไม่มีใครไงล่ะใช่มั้ยฮะ”
“มั่วพี่แค่ยุ่งกับงานในไร่จนไม่มีเวลาหาเมียต่างหาก”
“ก็คยองนี่ไงฮะพร้อมจะเป็นเมียให้พี่ถึงที่เลย ไม่ต้องไปวิ่งหาด้วย”
แขนเล็กโอบคอคนตัวสูงให้ก้มลงมา เซฮุนเองก็ไม่ได้ขัดขืนเขายอมให้คนตัวเล็กโน้มลงมาแล้วคอยดูว่าคนตัวเล็กจะทำอะไร เป็นไปตามคาดปากอิ่มนุ่มประกบไปบนปากบางร้อนของเซฮุนคนตัวเล็กจูบไม่เป็นเซฮุนรู้ดีเขาเลยเป็นคนคุมเกมแทน
คยองซูไม่รู้ว่าตัวเองหน้าด้านขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้ใจกล้าเป็นคนจูบเซฮุนก่อน ตอนแรกที่ดูเหมือนจะเป็นคนคุมเกมกลับถูกร่างสูงชกชิงตำแหน่งนั้นไปแทน เซฮุนใช้มือกร้านจับท้ายทอยของคยองซูให้เอียงรับจูบได้ถนัด จูบนี้มันอ่อนโยนแต่กลับร้อนแรงจนคยองซูเข่าอ่อนโชคดีที่เซฮุนเอามือข้างที่ว่างมาโอบเอวเขาเอาไว้ ลิ้นร้อนของเซฮุนค่อยๆ ส่งเข้ามาโกบโกยความหวานปานน้ำผึ้งของคยองซู ตอนแรกคนตัวเล็กดูตกใจไม่น้อยที่เซฮุนส่งลิ้นไปหยอกล้อแต่ในเวลาไม่นานคยองซูก็เคลิ้มไปกับรสจูบที่เซฮุนมอบให้
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เซฮุนดันร่างเล็กลงกับเตียงนอน ปากของทั้งคู่ยังคงแลกน้ำหวานกันไม่เลิกจนริมฝีปากอิ่มของคยองซูบวมเจ้อน้อยๆ เซฮุนผละออกมาบ่อน้ำหวานของเขาเลื่อนริมฝีปากร้อนไปที่ใบหูของคนตัวเล็กพร้อมส่งลิ้นร้อนแหย่ไปในรูหูของคยองซู คนตัวเล็กหดคอหนีสัมผัสวาบวามแต่ก็แพ้ทางคนรู้ทันเซฮุนจับให้คยองซูอยู่เฉยๆ เมื่อแกล้งตรงจุดนั้นจนพอใจเซฮุนก็เลื่อนมาซุกไซ้ตามซอกคอหอมกรุ่นไปด้วยแป้งเด็ก ปากร้อนเริ่มโลมเลียดูดดุนจนมีรอยรักจางๆ ขึ้นมาสามสี่รอย
“อ๊ะ…อย่ากัดสิฮะ”
คยองซูร้องครางเสียงแหบพล่าเมื่อเซฮุนกัดที่คอของเขาจะรู้สึกเจ็บ เซฮุนเงยหน้ามองคนตัวเล็กตากลมโตของคยองซูก็สบเข้ากับเขาโดยบังเอิญ อดไม่ได้ที่จะเลื่อนตัวขึ้นไปมอบจูบให้คนตัวเล็กอีกรอบและก็ถอนจูบออกมา เซฮุนผละออกจากร่างเล็กทันทีที่เขาถอนจูบสุดท้ายออก ร่างสูงไปยืนอยู่ตรงประตูเอามือเท้าขอบประตูเอาไว้เซฮุนกำลังหลงความบริสุทธิ์ของคยองซู เขาเกือบจะทำให้สิ่งที่มีค่าสกปกซะแล้ว
“ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยซะคยองซู”
“ทำไมถึงหยุดล่ะฮะ” คยองซูลุกออกจากเตียงถึงแม้จะอายที่ถามออกไปแบบนั้น แต่รู้มั้ยว่าคยองซูกลับรู้สึกแย่กว่าที่เซฮุนปฏิเสทเขา คยองซูเดินไปสวมกอดร่างสูงตรงประตูซบหน้าลงกับหลังกว้างคยองซูกำลังน้อยใจ “หรือเพราะคยองซูสกปกฮะพี่เซฮุนฮึก”
เซฮุนตัวชาเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่หลังของตัวเอง คยองซูไม่ได้สกปกแต่เป็นเพราะเขาเองที่ไม่แน่ใจพอว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร เขาไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับคนตัวเล็กนี่บางทีก็เหมือนว่าเขาจะชอบแต่บางทีเรื่องความเหมาะสมที่เขาตั้งมันเองในใจก็เข้ามาถามเขาว่าเขาจะเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่าที่จะรับความรู้สึกของคนตัวเล็กนี่ ทั้งที่บางทีคนตัวเล็กนี่อาจจะแค่ปลื้มเขาไม่ได้ถึงกับชอบหรือรัก
“เราไม่ได้สกปกนะคยองซู แต่พี่ไม่อยากทำร้ายเราพี่อยากให้เราโตกว่านี้อีกหน่อย โตกว่านี้บางทีเราอาจจะไม่ได้ชอบพี่ก็ได้เราอาจจะแค่ปลื้ม แล้วถ้าเป็นแบบนั้นขึ้นมาเราจะไม่เสียใจเหรอที่วันนี้พี่เกิดทำอะไรเราขึ้นมา พี่ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว”
ยิ่งเซฮุนพูดแบบนี้คยองซูยิ่งรักเซฮุน ร่างสูงนี่พยายามเพื่อจะปกป้องเขาโดยที่เขาไม่เคยนึกถึงข้อนี้ ก็จะนึกถึงได้ไงล่ะเพราะทั้งชีวิตของคยองซูก็มีเพียงพี่เซฮุน
“ไม่ฮะพี่เซฮุนพี่ไม่ได้เห็นแก่ตัวเพราะคยองรักพี่ รักแค่พี่คนเดียวได้โปรดอย่าผลักคยองออกไปจากชีวิตพี่เลยนะฮะ คยองไม่อยากให้พี่ทำแบบนั้นคยองคงจะเสียใจมากนะฮะ”
เซฮุนส่ายหัวกับความดื้อของคนตัวเล็กนี่ อายุสิบเก้าหรือเก้าขวบนะทำไมถึงได้อ่อนเป็นเด็กๆ เลยแบบนี้ แล้วมีเหรอคนแก่อย่างเซฮุนจะไม่ยอมใจดีด้วย
“ถ้าเราแน่ใจแบบนั้นก้ถอดเสื้อผ้าพี่ออกเลยครับ”
เซฮุนหันกลับมาหาคนตัวเล็ก จับมือของคยองซูมาไว้ตรงกระดุมเสื้อเม็ดบนสุดของเขาพร้อมกับจับมือนั้นปลดกระดุมออกช้าๆ คยองซูหน้าแดง ตัวสั่นเกร็งไปหมดจนเขาอดจะยิ้มออกมาไม่ได้
เสื้อเชิ้ตของเซฮุนหลุดออกไปหมดแล้ว ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าของเซฮุนทำเอาคยองซูถึงกับอายเขินจนตัวม้วน กล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวสวย กล้ามแขนที่ได้มาเพราะทำงานหนักนั่นอีก แค่หุ่นของเซฮุนก็ฆ่าคยองซูได้แล้ว
“รออะไรล่ะครับปลดกางเกงพี่สิ”
“เอ่อ…”
“เร็วสิพี่อยากแล้วนะ”
เซฮุนจับมือเล็กมาวางไว้บนเข็มขัดของเขา คนตัวเล็กมือสั่นไปหมดเพราะความกลัวทำไมเซฮุนจะดูไม่ออกว่าคยองซูกลัวแค่ไหน ถึงปากจะบอกว่ารักว่าชอบเขาแต่คยองซูก็เด็กเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้
“พอเถอะถ้าเราไม่อยากทำก็ไม่เป็นไร”
มือกร้านลูบหัวทุยของคยองซู คนตัวเล็กเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ เซฮุนจูบไปบนหน้าผากของคนตัวเล็กอย่างอดไม่ได้
“พี่รู้ว่าเรายังไม่พร้อม ไม่เป็นไรหรอกครับความรักไม่ต้องแสดงแบบนี้ก็ได้พร้อมเมื่อไรค่อยทำก็ได้ ตอนนี้ก็ดูใจกันไปก่อนไม่ต้องขึ้นเตียงโอเคมั้ยครับเด็กดื้อ”
คยองซูกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เซฮุนเป็นสุภาพบุรุษมากจนเขาคาดไม่ถึง คอยงซูไม่คิดว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ถ้าพี่เซฮุนเป็นคนทำคยองซูจะยังไม่กลัวเท่านี้ แต่นี่พอเขาทำเองมันกลัวไปหมด มือกร้านของเซฮุนยกขึ้นปาดน้ำตาของคนตัวเล็กออกจนหมด จูบเบาๆ ไปบนปากอิ่มโดยไม่มีการรุกล้ำ
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวออกมาหาอะไรให้กินหิวหรือยัง”
“หิวฮะแต่ว่าพี่เซฮุนฮะคือเอ่อ…”
“มีอะไรครับ”
จังหวะที่เซฮุนกำลังจะเดินออกไปจากห้องนอนคนตัวเล็กก็รั้งเอาไว้
“คือต้องการคนถูหลังมั้ยฮะ”
เช้าวันรุ่งขึ้น
เซฮุนนอนกอดคยองซูทั้งคืนเลยแต่ไม่ต้องตกใจนะทั้งคู่ยังไม่ได้อะไรกัน คนตัวเล็กลืมตาขึ้นมามองหน้าของแฟนของตัวเอง ใช่เซฮุนของคยองซูคบเมื่อคืนตอนกินข้าว คยองซูน่ะไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างโอ เซฮุนผู้เย็นชาจะยอมรับเขา มือเล็กยกขึ้นลูบไล้ไปตามโครงหน้าเรียว หัวนิ้วโป้งเกลี่ยไปบนตาคมที่เวลาซบกันทีไรคยองซูไม่เคยที่จะละตาได้สักครั้ง จากนั้นก็มาที่จมูกโด่งที่เมื่อคืนก่อนจะได้นอนมันฝั่งอยู่บนจมูกเขาไปตั้งหลายที เลื่อนมาที่สุดท้ายปากบางที่เร่าร้อนสุดๆ มันทำให้คยองซูคิดถึงตอนที่เซฮุนแหย่หูเขาจั๊กจี้สุดๆ
“ตาแก่เอ้ยทำเอาเขินหมดเลยนะเมื่อคืนน่ะคิก”
ต่อว่าเบาๆ พลางเลื่อนหน้าไปมอนิ่งคิสร่างสูงแต่ก่อนที่จะได้ถอนจูบออกมือกร้านที่เคยอยู่ที่เอวกลับเลื่อนมากดท้ายทอยของเขาเอาไว้ เซฮุนตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่ตอนนี้กำลังมอบจูบที่อ่อนโยนที่สุดมาให้คยองซูซะแล้ว เมื่อผละจูบออกเซฮุนก็สบตาคนตัวเล็กหน้าแดงตรงหน้านิ่งจนคยองซูนึกกลัว
“พี่เซฮุนเป็นอะไรฮะ”
“เรากำลังทำให้เครื่องพี่ติดนะคยองซูรีบไปอาบน้ำเลยก่อนที่พี่จะเผลอทำอะไรไป ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วรู้มั้ยพี่อดทนแค่ไหนตอนที่เราถูหลังให้พี่เกือบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังไม่เข็ด นี่ยังมาปลุกพี่แบบนี้อีกเดี๋ยวเถอะ!”
เอ่ยดุเล่นๆ พร้อมบีบจมูกรั้นของคยองซู คนตัวเล็กรีบก้มหน้าหนีเขาเพราะทนความอายกับคำพูดตรงๆ ของเซฮุนไม่ได้
“พี่เซฮุนบ้าปล่อยคยองเลยนะจะไปอาบน้ำแล้ว”
“ก่อนไปพี่ขออะไรอย่างสิ”
“อะไรฮะ”
“คืนนี้ยั่วแบบเมื่อคืนได้มั้ย สัญญาเลยว่าวันนี้จะไม่ปล่อยไปแบบเมื่อคืนแล้วอึดอัดเป็นบ้า”
“ไหนบอกจะรอคยองพร้อมไงฮะ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะตอนแรกพี่คิดว่าเราจะอยู่นี่นาน แต่ที่ไหนได้อยู่แค่เดือนเดียวเองกลับไปอังกฤษก็ไม่รู้จะไปยั่วหรือเปล่า”
“นี่พี่เห็นคยองยั่วทุกคนเลยรึไงคนบ้า!”
คยองซูทุบแรงๆ ไปบนแขนแกร่งของเซฮุนก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำตามที่เซฮุนบอก เซฮุนได้แต่นอนหัวเราะเป็นคนบ้ากับท่าทางน่ารักของแฟนตัวน้อยของตนเอง
“โหตัวนี้น่ารักจังฮะพี่เซฮุน”
คยองซูลูบหัวลูกโคนมตัวใหม่ที่เพิ่งเกิดเมื่อวาน ขณะที่เซฮุนกำลังป้อนนมให้แก่มันโชคร้ายที่ไอ้ตัวนี้เกิดมาเป็นตัวผู้ถ้าเป็นตัวเมียมันก็คงไม่ต้องถูกขุนให้อ้วนแล้วส่งไปโรงเชือดหรอก
“น่ารักใช่หรือเปล่า แต่หลังจากนี้อีกสักสามสี่เดือนมันก็โดนเชือดแล้วล่ะ”
เซฮุนพูดด้วยท่าทางสบายจนคนตัวเล็กหันมามองตาเขียว
“พี่พูดว่าจะฆ่ามันด้วยหน้าตาสบายๆ แบบนั้นนี่นะพี่ใจร้ายเกินไปแล้วนะ”
“ก็เป็นไปตามธรรมชาติไม่ใช่หรือไงถ้าเป็นตัวผู้ไม่เป็นพ่อพันธุ์ก็ต้องขายเนื้อ แล้วตอนนี้พ่อพันธุ์เราเยอะพอแล้วเก็บมันไม่ได้หรอก”
“พี่เซฮุนใจโหดคยองไม่คุยด้วยแล้ว!!”
ร่างเล็กตะเบ็งสุดเสียงก่อนจะกระแทกเท้าเดินออกไปจากคอก เซฮุนส่ายหัวให้กับนิสัยเด็กของคยองซูแล้วลุกตามออกไป เขาเดินตามทางที่คยองซูเดินไปทางนั้นมันเป็นทางไปลำธานเล็กๆ ที่ไหลผ่านฟาร์มของเขา ร่างเล็กนั่งกับพื้นถอนรองเท้าบูทออกแล้วปล่อยเท้าลงไปในลำธานให้กระแสน้ำเย็นๆ โอบล้อมเท้าเอาไว้
“รู้สึกดีขึ้นมั้ย”
เซฮุนนั่งลงข้างๆ คนตัวเล็กเขาทำทุกอย่างเหมือนคนตัวเล็กทั้งหมดแต่จะไม่เหมือนก็คือเขาเอาวงแขนแกร่งไปโอบไหล่เล็กของอีกคนไว้ คยองซูพิงหัวทุยของตัวเองลงมาที่ไหล่กว้างอย่างผ่อนคลาย
“ไม่ดีเลยคยองสงสารมัน” คนตัวเล็กเปลี่ยนเป็นนอนตักเซฮุนหันหน้าเข้าท้องแกร่งเอามือโอบเอวของเซฮุนเอาไว้แล้วออดอ้อน “คยองรักมัน คยองรักมูกู”
“ใครคือมูกูกันครับ”
“ก็ลูกวัวนมตัวนั้นไง มูกูคยองตั้งชื่อให้มันเองเพราะใช่มั้ยฮะ”
“ฮะๆ ใช่เพราะมากเลย”
“ถ้าเพราะพี่จะไม่ขายมันไปโรงฆ่าสัวต์ใช่มั้ยฮะ”
“คยองจะทำยังไงให้พี่ไม่ขายมันล่ะ ของแบบนี้ต้องมีข้องแลกเปลี่ยน”
เมื่อร่างสูงมีคำถามมาให้คยองซูหน้างหงิกเลยทันที ทำไมเซฮุนชอบอะไรที่มันมีข้อแลกเปลี่ยนจังนะ โรคจิตอ่ะเปล่าเบเบ้
“เอ่ออ…ยอมเป็นแฟนพี่เซฮุน”
“อันนั้นเป็นอยู่แล้วครับเอาอย่างอื่น”
“เอ่อออ…ยอมอยู่ด้วยเดือนหนึ่งอันนี้เจ๋งดีนะ”
คยองซูยิ้มตาปิดกับความคิดสุดเจ๋งของตัวเอง ก็เพราะเขาจะมาอยู่ที่นี่เดือนหนึ่งไงถ้าเขาไม่มาเซฮุนก็ไม่ได้เขาเป็นแฟนหรอก
“พี่ไม่ปล่อยเราไปไหนแน่ตลอดเดือนนี้ ข้อนี้ไม่ผ่าน”
“โหยยย พี่เซฮุนคยองไม่รู้จะเอาอะไรมาอ้างแล้วนะฮะ” คยองซูยู่หน้า “อ๊ะ!! คิดออกแล้ว”
“อะไรครับ”
คยองซูยิ้มเจ้าเลห์เด้งตัวขึ้นมากระซิบข้างหูของเซฮุน พอกระซิบเสร็จเซฮุนก็ดึงคยองซูไปประกบจูบทันที คยองซูน้อมรับจูบนั้นอย่างเต็มใจ จะมีอะไรอีกล่ะที่เขาต้องการมากกกว่านี้ ต้องการมากกว่าเซฮุน ต้องการมากกว่าความสุขที่ได้อยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ โอ เซฮุน
“ยั่วแบบนี้จะไม่ให้พี่รักได้ไงพี่รักคยองซูนะครับ โอเซฮุนรักโดคยองซูJ”
พวกคุณอยากรู้มั้ยว่าคยองซูกระซิบว่าอะไร
คยองซูกระซิบว่า
“เดี๋ยวคืนนี้น้องคยองจะมีโปรโมชั่นพิเศษ อาบน้ำด้วยกันพร้อมถูหลังให้ ดินเนอร์มื้อแซ่บ พร้อมกับยั่วก่อนนอนเป็นการปิดท้ายแค่นี้พอมั้ยฮะ” เลียใบหูของเซฮุนเป็นการปิดท้ายคิกๆ
คุณรู้มั้ยว่าผมคยองซูคนนี้ต้องอดทนแค่ไหนกับผู้ชายเย็นชาแบบพี่เซฮุน
คุณรู้มั้ยว่าครั้งแรกที่ผมบอกรักพี่เขา แล้วพี่เขาปฏิเสธผมอายแค่ไหน
คุณรู้มั้ยว่าผู้ชายปากหนักแบบพี่เซฮุนแทบไม่เคยบอกรักผมเลยตลอดเวลาที่คบกัน
แต่รู้มั้ยว่าการกระทำของพี่เซฮุนบอกทุกอย่างหมดแล้วล่ะว่าพี่เซฮุนน่ะ
❤ รักผมแค่ไหน ❤
อัลไลคือสาระของวันช็อตเรื่องนี้ #ไม่มีอะ 555555555555
แต่งย้อมใจตัวเองก่อนเปิดเทอมพฮรื่ออออออออออ
อ่านกันให้มีความสุขเน้ออออ เม้นด้วยนะของยาวๆ เลย
สี่ห้าบรรทัด หรือหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่เลยก็ได้้้
แท็ก #คยองไล่ทุ่ง ทวิต @JP_Fairy
ความคิดเห็น