sf ' HunBaekDo 'exo

ลำดับตอนที่ #4 : ✖ Brother Sins ✖ P.1 100% (NC-18+) 'hundo'

 

 

Brother Sins

( Part 1 )










 

สองร่างเบียดเสียดกันบนเตียงใหญ่ เสียงหอบหายยใจถี่กระชิด แรงขย่มของร่างสูงส่งผลให้เตียงดังเอียดลั่น เสียงหวานครางใสเรียกแรงฮึดจากคนข้างบนได้เป็นอย่างดี เกมรักครั้งนี้ล่วงเลยเวลามามากนานนับร่วมห้าชั่วโมงจนตอนนี้ฟ้าข้างนอกเกือบจะสว่าง




 

แรงกระแทกครั้งสุดท้ายจบลงพร้อมกับร่างสูงที่ล้มตัวไปทับร่างเล็กข้างใต้ ทั้งคู่หอบหายใจเอาอากาศเข้าร่างกายจนดังออกมาเสียงดัง เหงื่อไคลของทั้งคู่ไหลมารวมจนเป็นหยดน้ำเดียวกัน




 

“เซฮุนฉันอยากเลิก”





 

เสียงหวานใสเปล่งออกมาเรื่อยๆ เอื่อยๆ แต่เล่นเอาร่างสูงหยุดหอบ ใบหน้าของร่างสูงค่อยเลื่อนมาที่หน้าของคนตัวเล็กช้าๆ แววตาที่สงสัยปนไม่เข้าใจมองลึกไปในดวงตาโต ถึงไม่ต้องพูดแต่คนตัวเล็กก็รู้ว่าเขาไม่เข้าใจ





 

“ฉันขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม เราไม่ควรให้ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เราทำฉันนึกถึงหน้าพ่อแม่ทีไร ฉันก็รู้สึกผิดทุกที ถึงแม้พ่อกับแม่จะไม่ได้อยู่กับเราที่นี่แต่ฉันก็ละอายใจจริงๆ”





 

คนตัวเล็กร่ายยาวน้ำตาหยดเล็กๆ ไหลออกมาไม่ขาดสาย คยองซูอึดอัดใจมากเขารักเซฮุนมากทั้งทีเป็นพี่น้องคลานตามกันมาแต่พวกเขาไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาด้วยกัน พ่อกับแม่ของพวกเขาเลิกรากันตอนที่คยองซูอายุเพียงสามขวบและเซฮุนก็เพิ่งจะขวบเดียวทำให้พวกเขาต้องแยกกันอยู่ เซฮุนนั้นไปกับฝ่ายพ่อซึ่งย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ส่วนคยองซูไปกับแม่ตอนแรกครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ในโซลแต่ด้วยที่แม่ไม่มีกำลังพอที่จะอาศัยอยู่ในตัวเมืองได้ก็ต้องพากันย้ายกลับบ้านนอก พ่อและแม่ของเขาไม่ได้ติดต่อกันเลยนับตั้งแต่ตอนนั้น





 

พอหลังจากนั้นร่วมยี่สิบปี คยองซูสอบมหาวิทยาลัยในโซลได้แห่งหนึ่งทำให้เขาต้องจากกับแม่ของเขา เข้ามาซื้อห้องพักอยู่ในโซลเพียงลำพัง ห้องของเขาก็ไม่ได้หรูอะไรมากแต่ก็พอที่จะอยู่ได้ ห้องนี้มีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำส่วนห้องครัวกับห้องนั่งเล่นนั้นก็รวมเป็นห้องเดียวกัน มันดูใหญ่มากเลยสำหรับคยองซูตอนแรกเขาอยากจะได้ห้องที่เล็กกว่านี้แต่แม่ก็บอกว่าเอาห้องนี้แหละห้องเล็กไปมันอึดอัดคยองซูผู้เป็นคนหัวอ่อนเลยทักท่วงไม่ได้ต้องก็ยอม

แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้คยองซูได้เจอน้องชายของเขาอีกครั้ง เขาเกือบจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองมีน้องชายเพราะตอนที่แยกกันพวกเขานั้นเด็กมาก แต่ก็มีบ้างที่แม่เล่าให้ฟังว่าเขามีน้องชายแต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าน้องชายเขาจะเป็นไงบ้าง รูปร่างหน้าตาก็คงจะเปลี่ยนไปเพราะรูปถ่ายที่แม่เคยเอามาให้ดูมันเป็นตอนที่น้องของคยองซูยังตัวแดงๆ อยู่เลย





 

ตอนที่แม่โทรมาบอกว่าเซฮุนหรือน้องชายของเขาจะเข้ามาอยู่ด้วย ตอนนั้นคยองซูรู้สึกตื่นเต้นเอามากๆ น้องชายของเขาที่ตั้งแต่จำความได้ยังไม่เคยเจอ เคยพูด กันเลยสักครั้งจะเข้ามาอยู่ด้วย คยองซูนั้นดีใจเอามากๆ ที่จะมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนคลายเหงายามที่ไม่มีเรียน วันแรกที่เจอกันคยองซูไปรอรับเซฮุนที่สนามบินเพียงคนเดียว พอเครื่องลงจอดผู้โดยสารลงจากเครื่องทั้งสองคนหากันไม่เจอจนต้องวิ่งวุ่นหากันทั่วสนามบิน แวบแรกที่เจอกันนั้นคยองซูอึ้งกับความที่เขาทั้งสองนั้นเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่เขากับเซฮุนไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย เซฮุนตัวสูงโปร่งสมชายทั่วไป แต่คยองซูกลับตัวเล็กน่ารักแบบหญิงสาวมากกว่า เซฮุนตาเรียวเชียบคมส่วนคยองซูตาโตหวาน เซฮุนมีริมฝีปากบางคยองซูมีริมฝีปากอวบอิ่ม พวกเขาทั้งสองไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย แต่มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือพวกเขามีขี้แมลงวันที่ท้ายทอยเหมือนกัน น่าขำไหมล่ะ






 

หลังจากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี เซฮุนกับคยองซูตื่นเช้าไปเรียนพร้อมกัน กลับพร้อมกัน กินข้าว นอนพร้อมกันปกติทั่วไป แต่แล้ววันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปแบบไม่มีวันหวน วันนั้นเป็นวันเลี้ยงฉลองสอบปลายภาคเสร็จทั้งเพื่อนของเขาและเพื่อนของเซฮุนนัดกันมาเลี้ยงที่ห้องของคยองซู ตกดึกพวกเพื่อนๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเองจนหมดเหลือเพียงแค่ทั้งสองเท่านั้น คยองซูที่เอาแต่บ่นๆ ว่าเบื่อจนเซฮุนต้องชวนมาเล่นเกม





 

คอยงซูตอบตกลงแบบไม่ยั้งคิด กติกามันก็ไม่ยากเพียงแค่สลับกันถามคำถามหนึ่งคำถาม ถ้าใครไม่ยอมตอบต้องดื่มโซจูหนึ่งแก้วเพื่อข้ามคำถามนั้น ตอนเริ่มๆ ก็เล่นกันไปกันสนุกๆ ผลัดกันถามผลัดกันตอบผลัดกันดื่ม จนเล่นไปเรื่อยๆ คยองซูที่คออ่อนเอามากๆ ก็เริ่มเมา พอเซฮุนจะชวนเลิกก็ไม่เลิกรั้งจะเล่นต่อ





 

จนถึงคำถามเปลี่ยนชีวิต คยองซูถามเซฮุนไปว่า ‘เซฮุนนายกำลังคบใครอยู่หรือเปล่า’





 

‘ก็มีคุยๆ บ้าง เห็นฉันเป็นแบบนี้ฉันก็มีสาวจีบเยอะนะ’ เซฮุนเตรียมจะถามคยองซูคืนบ้าง แต่เขาก็ต้องหยุดชะงักเอาดื้อๆ เมื่อน้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมาจากตาสวยของพี่ชายเขา ‘เป็นอะไรไปคยองซู ร้องไห้ทำไม’





 

‘นายอย่าคบกับผู้หญิงพวกนั้นเลยนะ อึก อย่าทิ้งฉันไป’ คยองซูโผกอดเซฮุนจนขวดโซจูที่ตั้งไว้ล้มระเนระนาดหมด





 

‘นายเป็นอะไรคยองซู เรื่องแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้’





 

‘ฉันรักนายเซฮุน ฮึก รักที่ไม่ใช่แบบพี่น้อง ฉันรักนายแบบคนรักนายรู้ไหม นายล่ะรักฉันบ้างหรือเปล่า’ คยองซูผละออก ตาหวานจ้องลึกไปในดวงตาของเซฮุน คยองซูเลื่อนหน้าของเขาเข้าไปใกล้ๆ จนในที่สุดริมฝีปากของทั้งคู่ก็ประกบกัน





 

เซฮุนที่ตอนแรกดูงงๆ แต่ด้วยที่ปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างกายของเขาที่มีมากพอสมควร ทำให้เขาสนองคยองซูไปโดยไม่รู้ตัว




 

เซฮุนพาร่างของคยองซูมายังเตียงนอนปากของทั้งคู่ยังคงประกบกันอยู่ความหอมหวานของกลีปปากของคยองซูกับความขมน้อยๆ ของโซจูทำให้เซฮุนไม่อยากที่จะถอนปากของตัวเองเลย คยองซูจูบตอบเซฮุนอย่างไม่ประสีประสาแต่เซฮุนก็รู้ดีว่าคยองซูต้องการที่จะทำเพื่อเขา จูบครั้งนี้เซฮุนยอมรับว่าไม่ได้เป็นจูบที่ดีที่สุดในชีวิตเขาที่ผ่านมา แต่มันกลับร้อนแรงจนเขาแทบจะทนไม่ได้ อยากจะสัมผัสคยองซูไปซะทุกส่วน

เซฮุนถอนจูบออก เขาจ้องลึกเข้าไปในตาโตหวานของคยองซู คยองซูดูหวานหยาดเยิ้มกว่าทุกวันไม่รู้ว่าคยองซูจะเมามากขนาดไหนจนลืมเรื่องสถานะของเราทั้งคู่ ยิ่งคยองซูทำแบบนี้มันยิ่งทำให้เซฮุนได้ใจตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงวันนี้เซฮุนไม่เคยมองว่าคยองซูนั้นเป็นพี่ชายเลยแม้แต่วินาทีเดียว คุณเชื่อคำว่ารักแรกพบไหมล่ะครั้งแรกที่เจอกันเซฮุนก็ตกหลุมรักเจ้าตัวเล็กคนนี้ไปเสียแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพวกเรานั้นไม่มีความทรงจำตอนเด็กหรือเปล่าเซฮุนถึงได้กล้ารักพี่ชายตัวเอง แต่ถึงจะรักคยองซูขนาดไหนเซฮุนก็ไม่กล้าบอกกับคยองซูอยู่ดี เพราะกลัวว่าคยองซูจะมองว่าเขาเป็นพวกวิปริตแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว คยองซูก็คิดเหมือนเขาใช่ไหมนะหรือเพียงเพราะว่าคยองซูเมาเท่านั้นหรือเปล่า


 

‘นายจะหยุดทำไมเซฮุน ทำไมนายถึงไม่ทำต่อ’ คยองซู







 

‘ฉันแค่อยากแน่ใจว่านายจะไม่เสียใจ ถ้ามันเกิดขึ้นไปแล้วนายต้องการแบบนั้นจริงๆ เหรอคยองซู”

คยองซูนิ่งไปสักครู่เพียงไม่นานน้ำตาอีกหยดก็ไหลออกมา แต่คราวนี้คยองซูไม่ได้แค่ร้องไห้อย่างเดียว รอยยิ้มเล็กๆ ก็เกิดขึ้นด้วย

‘นายเป็นคนดีจริงๆ เลยเซฮุน นายแคร์ความรู้สึกของฉันมาก ฉันจะไม่เสียใจอะไรทั้งนั้นฉันพร้อมแล้วล่ะ’

คยองซูเลื่อนหน้าองตัวเองไปจูบเซฮุนเบาๆ ซึ่งเซฮุนก็ไม่ปฏิเสธเขาจูบตัวคยองซูอย่างร้อนแรง มือหนาค่อยๆ เลื่อนเข้าไปในสาบเสื้อของคนตัวเล็กเซฮุนลูบไล้บริเวณท้องน้อยของคยองซูจนคนตัวเล็กที่ไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาถึงกับถดตัวหนีสัมผัสนั้น คยองซูรู้สึกเสียววาบชาไปทั้งตัวเซฮุนร้อนแรงเหลือเกิน

‘ไม่ต้องกลัวคยองซู ถ้าเสียวหรือรู้สึกดีก็ครางออกมาอย่าเก็บเอาไว้รู้ไหม”

เซฮุนถอนจูบออกมาพูดทำความเข้าใจกับคยองซู คยองซูพยักหน้าเบาๆ เป็นอันเข้าใจ เซฮุนจูบหน้าผากของคนตัวเล็กเพื่อเป็นการปลอบโยนจากนั้นเขาก็เปลี่ยนมาเป็นที่ซอกคอของคยองซู เซฮุนทั้งจูบเบาๆ ไปถึงหนักบ้างกูดูดเม้มจนเกินเป็นสีของกลีบกุหลาบบนซอกคอขาวของคยองซู คยองซูครางออกมาไม่เป็นภาษาเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้ มันทั้งเจ็บเมื่อเซฮุนกัดเบาๆบนเนื้อของเขา แต่มันก็เสียวแบบที่คยองซูไม่เคยเป็นมาก่อน

คยองซูคิดถึงเมื่อสีห้าเดือนที่แล้วคิดถึงวันแรกที่เจอกัน คิดถึงครั้งแรกที่เขาทั้งคู่ทำผิด พวกเขาไม่น่าปล่อยให้ความกรู้สึกและความต้องการของตัวเองอยู่เหนือความถูกต้อง คยองซุไม่ได้อยากจะหยุดรักเซฮุนเขายังคงชอบความรู้สึกยามที่เซฮุนสัมผัสและโลมเลียเขา แต่เขาต้องหยุด หยุดเพื่อความถูกต้อง


 

เซฮุนเช็ดหยาดน้ำตาของคยองซูออก เขาดึงคยองซูเข้ามาซบกับแผ่นอกแกร่งของเขา เขาเข้าใจความรู้สึกของคยองซูแล้ว ทุกวันนี้เขาก็เป็นเซฮุนอึดอัดเสมอที่คิดถึงพ่อแม่ เขารู้สึกละอายใจแต่ก็พยายามมองไม่เห็นมัน ทุกวันนี้เขายังอยากที่จะมีคยองซูให้กอด ให้จูบอย่างนี้ตลอดไป


 

“คยองซูนายอย่าเพิ่งพูดคำนี้ออกมาได้ไหม ขอเวลาฉันหน่อยนะ ฉันยังไม่อยากเสียนายไป ฉันยังอยากนอนกอดนายแบบนี้ และจูบนายอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ได้รึเปล่า”



 

เซฮุนจูบริมฝีปากอวบเจาไม่ต้องการได้คำตอบของคยองซู เขารู้ว่ายังไงคยองซูก็ไม่ยอมแน่ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันไม่มีครั้งไหนเลยที่คยองซูเอ่ยปากขอเลิกแบบครั้งนี้ ปกติเซฮุนพูดอะไรคยองซูก็จะยอมทำตามตลอด เซฮุนรู้ว่าเขานั้นเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เขาขออีกนิดไม่ได้เลยเหรอ



 

เซฮุนถอนจูบออกแล้วกดหัวทุ่ยของคยองซูไปซบไว้ที่อกเหมือนเดิม ‘อย่าเพิ่งเลยนะคยองซู อย่าเพิ่งปล่อยมือฉัน ถึงแม้ว่าการกระทำของเราจะทำให้เราทั้งคู่ตกนรกขุมที่เท่าไหร่ก็ตาม แต่ของให้นายเชื่อใจฉันนะฉันจะไม่ยอมให้นายเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อยฉันคนนี้แหละที่จะรับความเจ็บปวดคนนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว’ เซฮุนคิดในใจ แล้วค่อยๆ พาทั้งเขาและคยองซูเข้าสู่วังวนของนิทราไป



 

รุ่งเช้า



 

ความหนาวของเครื่องปรับอากาศทำให้คนตัวเล็กที่ไม่ได้สวมเครื่องแต่งกายไว้ต้องซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นและความอุ่นนี้ก็คงไม่ใช่อะไร ความอุ่นนั้นก็คืออกแกร่งของเซฮุนนั้นเอง ความเคลื่อนไหวของคนตัวเล็กทำให้เซฮุนที่หลับอยู่รู้สึกตัวขึ้นมาทันที


 

“หึ…”


 

รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม คยองซูก็เป็นซะแบบนี้จะทำให้เขาเลิกรักคยองซูได้ยังไงล่ะ ทั้งตัวเล็กน่ารัก แถมยังขี้อ้อนเขาอีกด้วย แบบนี้ต้องให้รางวัล


 

เซฮุนจูบไปบนหน้าผากมนของคยองซูเบาๆ เมื่อคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกตัวเขาก็เปลี่ยนมามอนิ่งคิสแทน คยองซูดูจะตกใจหน่อยๆ แต่ก็จูบตอบเซฮุนกลับไป เซฮุนเพิ่มแรงกระชากทำให้มอนิ่งคิสนี้ไม่ธรรมดาซะแล้ว


 

“อยากได้อะไรหึมคยองซู ยั่วกันแต่เช้าแบบนี้ ไหนเมื่อคืนบอกอยากเลิกไง”


 

“ก็นายบอกว่าให้รออีกหน่อยไง ฉันก็เลยไม่สนใจมันเพราะใจของฉันมันก็เรียกร้องให้ทำแบบนี้เหมือนกันฉันรักนายนะ เซฮุน”


 

คยองซูเลื่อนหน้าไปจูบเซฮุนบ้างมันไม่ใช่จูบที่ร้อนแรงเหมือนครั้งที่แล้ว แต่มันเป็นเพียงปากแตะปากเท่านั้นเป็นเพียงความในใจที่คยองซูมีให้เซฮุน


 

“ผมก็รักคยองซูครับ”

 

ปัง…!!!


 

“รักกันมากเลยรึไง!!!!!” เสียงเข้มของชายวัยกลางคนที่พวกเขาทั้งคู่รู้จักดีดังมาจากประตูห้อง เซฮุนและคยองซูหันไปมองแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง


 

“พ่อ/พ่อ!!”

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบร้อยแว้วววว!! มีคนเข้ามาอ่านแล้วด้วย ดีใจจังงงง 55555555
เอาแล้วไงล่ะพ่อของทั้งคู่มาเจอแล้ว ตอนหน้าบีบหัวใจแน่
เตรียมหาทิชชู่ไว้ซับน้ำลาย เอ้ย!! น้ำตากันให้ดีๆ นะค่ะ 
ความลับของเรื่องนี้มีแน่ แต่จะคืออะไรต้องคอยติดตาม
แอบใบ้ให้นิดนึงก็ได้ว่า
'ความลับนี้จะต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด
และมันก็จะเปลี่ยนทุกอย่างไปตลอดกาล'