คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Way 4 ลากลงเตียง
WAY 4
(ลากลงเตียง)
‘อึดอัด’ คยองซูมีความรู้สึกนี้อยู่เต็มหัวใจจะไม่ให้เป็นแบบนี้ได้ยังไงก็ในเมื่อคนที่เขาด่าเอาปาวๆ เมื่อกี้ดันเป็นประธานบริษัท ตั้งแต่ที่คยองซูรู้ความจริงแบคฮยอนก็ยังไม่พูดอะไรกับเขาเลยนอกจากเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานเซ็นเอกสารที่เขาไม่ได้เข้ามาเซ็นนาน ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้สนใจแต่กองเอกสารคยองซูอยากจะให้แบคฮยอนบอกมาเลยว่าจะเอายังไงมากกว่าให้อยู่ต่อหรือว่าไล่ออก
“นี่คุณแบคฮยอนจะเอายังไง”
เมื่อเห็นประธานเซ็นเอกสารบนโต๊ะหมดแล้ว จึงเดินเข้าไปถามปัญหาคาใจ แบคฮยอนเงยหน้ามองเขาพร้อมกับเลิ่กคิ้วเป็นเชิงถามเขากลับมา นี่ไม่เข้าใจจริงๆ หรือแกล้งไม่เข้าใจกันนะ
“คุณจะให้ผมอยู่ต่อหรือว่าจะไล่ผมออก ผมไม่ชอบแบบนี้นะจะยังไงก็เอาผมอึดอัด”
แบคฮยอนพยักหน้าหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขายาวเดินไปหยุดที่ที่หน้าประตูก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมาทำให้คยองซูแทบล้มหัวขมำ
“แล้วแต่นายสิอยากอยู่ต่อก็อยู่ อยากไปก็ไปแต่วันนี้น่ะหมดเวลางานแล้วนะ”
เดินออกไปเลยนี่แบคฮยอนต้องการยั่วโมโหคยองซูใช่มั้ย รู้ก็รู้ว่าคยองซูไม่ชอบอะไรที่มันกวนใจแบบนี้จะให้เขาทำยังไงพิจราณาตัวเองเรอะ
“งั้นฉันจะอยู่ต่อ คยองซูจะอยู่ต่อเพราะคยองซูมีดี”
ยกกำปั้นขึ้นมาตรงหน้าในเมื่อแบคฮยอนไม่ทำให้มันกระจ่าง คยองซูเองนี่ล่ะที่จะทำให้มันกระจ่างเอาให้มันชัดเจนไปเลย ยิ้มกับความชัดเจนของตัวเองก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“นะคยองซูช่วยพี่หน่อยเถอะพี่พลัดลูกค้ามาหลายรอบแล้วนะ ถ้าคราวนี้พลัดไปอีกคงโดนฟ้องแน่เลยถ้าโดนพวกเราจะตกงานนะ พี่ยังไม่พร้อมหางานใหม่นะคยองซูเพราะงั้นเราจะต้องไปตามท่านประธานมาบายJ”
คยองซูยืนเอ๋อนิ่งงันกันเลยทีเดียวเมื่อพี่สาวคนสวยพนักงานต้อนรับที่เพิ่งทำความรู้จักกันเมื่อเช้าอย่างทิฟฟานี่ขึ้นมาหาเขาถึงห้องทำงานของเขา และขอให้เขาทำอะไรที่ไม่อยากทำเลยสักนิดแต่จะปฏิเสธก็ไม่ได้เมื่อคุณเธอเล่นพ่นคำพูดใส่แล้วก็วิ่งออกนอกห้องไปเลย คยองซูไม่อยากทำได้ยินมั้ยยย
แต่ก็ต้องยอมก้มหน้าทำไปตอนนี้คยองซูอยู่หน้าห้องของประธานแบคฮยอนแล้ว มือเล็กกดกริ่งหน้าห้องไปสองสามครั้งแล้วแต่ก็เหมือนว่าเจ้าของห้องจะไม่ยินดียินร้ายกับมันเลยสักนิด จนคยองซูเกือบจะถอดใจกลับไปบอกทิฟฟานี่อยู่แล้วว่าประธานตกโถส้วมตายไปแล้ว แต่สมองก็คิดออกว่ากุญแจที่ลู่หานเคยให้เขาไว้ยังอยู่ที่เขานี่
“อยู่ไหนนะ อ๊ะเจอแล้วโชคดีนะที่ยังเก็บไว้”
คยองซูเปิดหากุญแจห้องในเป้ใบเก่งของเขา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคยองซูถึงยังเก็บกุญแจห้องของแบคฮยอนไว้ แต่ตอนนี้เริ่มคิดได้แล้วล่ะคงเป็นพระเจ้าที่ประทานมันมาให้เขา
“แค่กๆๆ”
นี่ยังไม่เลิกสูบบุหรี่จัดแบบนี้อีกไงนะ หน้าต่างห้องก็ไม่เปิดควันบุหรี่เลยไม่ถูกถ่ายเทออกไปนี่ถ้าคยองซูมาบ่อยๆ จะเสียงเป็นมะเร็งปอดมั้ยนะ ตากลมโตมองไปยังเศษขยะที่กองรวมกับเสื้อผ้าของแบคฮยอนอย่างหน่ายใจ เมื่อครั้งที่แล้วก็เก็บไปให้นี่ยังมีหน้ามาทำสกปกอีกเหรอเนี่ย
“เอ้าออกไปได้แล้วเด็กๆ”
คยองซูเปิดหน้าต่างแล้วเอ่ยบอกเด็กๆ ของเขาให้ออกไปจากห้อง กลุ่มควันพุ่งออกไปตามคำสั่งของคยองซูอย่างว่าง่าย คนตัวเล็กอมยิ้มกับพวกมันถ้าเขาเป็นแบบพวกมันบ้างก็ดีซินะไม่ต้องคิดอะไรเลยเพียงแค่ปล่อยให้สายลมพาไปแค่นี้พวกมันก็สุขใจแล้ว
คยองซูละตัวจากหน้าต่างเดินไปยังห้องนอนของแบคฮยอนเมื่อเห็นร่างของแบคฮยอนร่างเล็กก็เห่อร้อนออกมาทันที แบคฮยอนไม่ใส่เสื้อนอนใส่เพียงแค่บ็อกเซอร์ตัวบางตัวเดียวถึงแม้จะผู้ชายเหมือนกันแต่คยองซูก็รู้สึกจั๊กจี้ยังไงไม่รู้
“นะ นี่คุณแบคฮยอนตื่นเดี๋ยวนี้นะวันนี้คุณต้องไปพบกับลูกค้า”
พยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นแต่ก็ทำไม่ได้ เสียงของคยองซูสั่นเหมือนคนเป็นไข้ซึ่งแน่นอนคนที่หลับเป็นตายอยู่บนเตียงไม่รู้เรื่องแน่ แบคฮยอนยังคงนอนนิ่งมีเพียงลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอแค่นั้นที่ทำให้รู้ว่าอีกคนยังไม่ตาย
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะคุณแบคฮยอน”
เริ่มเดินเข้าไปใกล้ๆ มือเล็กแตะไปบนหัวไหล่แกร่งของแบคฮยอนอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็เหมือนเดิมแบคฮยอนยังแน่นิ่ง
“ท่านประธานครับตื่น”
“คุณแบคฮยอนประธานไม่เอาไหนตื่นเดี๋ยวนี้นะ”
“ย่าส์นี่เดือดแล้วนะตื่นนน!!”
“ไอ้แบคฮยอนตื่น!!!”
พลั่ก!!!!
ตะโกนใส่หูพร้อมออกแรงกระชากแขนของแบคฮยอนจนร่างของแบคฮยอนล่นลงไปยังพื้นห้องเย็นเฉียบ แบคฮยอนลืมตาขึ้นทันทีตาคมมองมายังร่างเล็กอึ้งๆ
“คยองซู!!!”
ถลาตัวขึ้นมาจับไหล่ของคนตัวเล็กอย่างโมโห แบคฮยอนฉุนมากชีวิตของเขาไม่เคยมีใครมาปลุกเขาด้วยวิธีนี้ แถมคนที่ปลุกเขายังเป็นคนที่ทำให้เขาโมโหทุกครั้งที่เจอเลยให้ตายสิ
“ครับท่านประธานJ”
เสียงหวานจ๋อยถูกส่งไปให้แบคฮยอน คยองซูชอบกวนโมโหแบคฮยอนข้อนี้ก็เพิ่งรู้เหมือนกัน ชอบให้แบคฮยอนโมโหมากๆ แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ชอบให้ตาเล็กๆ ของแบคฮยอนนั่นถลึงมองหน้าเขา คยองซูโรคจิตไปมั้ยนะ
“อย่ามากวนประสาทแต่เช้านะคยองซู”
“ไม่ได้กวนประสาทครับก็ท่านประธานเรียกผมผมก็แค่ขานรับผมผิดตรงไหน”
“คยองซู!!”
“ครับท่านประธานJ”
แบคฮยอนปล่อยมือออกจากคนตัวเล็กอย่างจำใจ ยิ่งเขาใช้อารมณ์มากเท่าไหล่คนตัวเล็กก็จะอยากเอาชนะเขาจนเป็นเขาเองที่จะประสาทแตก
“มาทำไม”
“มาตามคุณแบคฮยอนไปพบลูกค้าครับ ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ใกล้ถึงเวลานัดแล้วครับ”
คยองซูเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้แบคฮยอนก่อนจะเอือเล็กดันหลังแบคฮยอนให้ไปทางห้องน้ำ แต่เมื่อหยุดตรงหน้าห้องน้ำแบคฮยอนกลับขืนตัวเอาไว้ก่อนจะหันหน้ากลับมามองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่หลังเขา
“โกนหนวดให้หน่อยไม่อยากโกนเองเหนื่อย”
“บ้าหรือไงโกนหนวดเหนื่อยงั้นถ้าอาบน้ำไม่เหนื่อยกว่ารึไง ไม่เอาหรอกโกนเองเลยไปๆ”
“ไม่เอาไม่อยากโกนเอง นายต้องโกนให้ฉันไม่งั้นฉันไม่ไปตามนัดแน่แล้วก็ดูกันว่าถ้านายทำงานพลาดไปสามครั้งนายจะโดนยังไงอ่านกฎบริษัทแล้วหรือยัง”
แบคฮยอนเอาข้อนี้มาอ้างทำให้คนตัวเล็กเบะปากพยักหน้าอย่างจำใจ แบคฮยอนอ้อนเหมือนเด็กๆ เลยคยองซูชอบแบบนี้นะ ไม่ชอบแบบที่ทำตาข้างใส่เลยให้ตายสิ
“ดีมากครับตัวเล็ก”
ยกมือลูบหัวทุยของคยองซูอย่างลืมตัว คนตัวเล็กได้แต่ถลึงตามองเขาพร้อมกับไล่จับมือของเขาลง แบคฮยอนเองก็ไม่ยอมแพ้พยายามจะลูบหัวทุยนั่นจนตอนนี้ร่างของคยองซูถูกแบคฮยอนรวบไปกอดส่วนมือที่ว่างก็ลูบหัวทุยอย่างอ่อนโยน คยองซูเลิกขัดขืนแต่กลายเป็นช็อคแทนแบคฮยอนแกล้งเขาไปๆ มาๆ ทำไมถึงเป็นคยองซูนะที่เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของแบคฮยอนได้ หัวใจบ้าของเขาก็เต้นรัวเหลือเกินหน้าแดงไปหมดแล้วมั้งเนี่ย
“ไม่ไปโกนหนวดเหรอครับ”
“อะอื้ม!”
แบคฮยอนที่เพิ่งรู้ตัวผละออกห่างจากร่างเล็กพร้อมกับเดินนำหน้าเข้าไปในห้องน้ำก่อน แบคฮยอนนั่งอยู่บนขอบอ่างอาบน้ำกางขาออกเพื่อจะให้คนตัวเล็กเข้ามายืนตรงกลางจะได้โกนหนวดได้ง่ายๆ คยองซูบีบครีมโกนหนวดใส่มือมือเล็กค่อยๆ บรรจงทาครีมลงไปบนหน้าเรียวของแบคฮยอนเมื่อทาเสร็จก็เริ่มลงมือโกนหนวดไปช้าๆ
“ทำไมคุณถึงได้สูบบุหรี่จัดจังครับ มันเสียสุขภาพนะ”
คยองซูพูดขึ้นระหว่างลงมือโกนหนวดไปเรื่อยๆ แบคฮยอนลืมตาขึ้นมองหน้าหวานใกล้ๆ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงขอให้อีกคนโกนหนวดให้เขาหรือเป็นเพราะว่าเขากำลังคิดถึงอีกคนที่เคยโกนให้เขาเหมือนกัน แต่คนนั้นคงไม่กลับมาทำให้เขาแล้วล่ะ
“มีคนอยากให้สูบน่ะเขาบอกว่าเวลาฉันสูบแล้วมันดูแบดดีฉันก็เลยสูบ ตอนแรกๆ ก็สูบเพื่อคนนั้นแต่ตอนนี้สูบเพื่อให้ลืมก็เท่านั้นแหละ”
คยองซูชะงักมือทันทีแววตาของแบคฮยอนที่คยองซูสังเกตเห็นมันดูปวดร้าวไปหมด ดูหมดหวังและเสียใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็เพียงแวบเดียวแบคฮยอนหลับตาซ่อนมันไปแล้ว คนตัวเล็กอยากจะตบปากตัวเองที่ไปรื้อฟื้นเรื่องพวกนั้นขึ้นมา
“แต่มันไม่ดีกับตัวคุณนะครับ เลิกเถอะผมของร้องผมไม่ชอบกลิ่นมันนะครับเวลามันติดตัวคุณไปผมได้กลิ่นแล้วมันเวียนหัว อย่างน้อยก็ขอให้เลิกไปก่อนช่วงที่ผมทำงานให้คุณแต่ถ้าผมไปแล้วคุณจะสูบผมก็ไม่ว่าอะไร”
คยองซูเอาผ้าขนหนูผืนเล็กลูบหน้าแบคฮยอนเมื่อโกนหนวดเสร็จแล้ว คนตัวเล็กถอยห่างออกมาจากตัวแบคฮยอนให้อีกคนยืนได้บ้าง
“ทำไมฉันต้องทำเพื่อนายล่ะ”
แบคฮยอนถามขณะที่คนตัวเล็กกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำไป คยองซูหันมามองเขาก่อนจะยิ้มบางๆ แต่จริงใจที่สุดแล้วตั้งแต่เจอกันมา
“ผมแค่เป็นห่วงคุณก็เท่านั้นเอง เลิกเถอะครับพี่แบคฮยอนJ”
หัวใจกระตุกวูบแบคฮยอนมีความรู้สึกแบบนั้น แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเขารักซูจองทั้งหัวใจมีแต่ซูจอง แบคฮยอนยังคงมั่นคงต่อซูจองใช่มั้ย
ชื่อตอนคืออัลไรรร 55555 ดูเรทและจิตไปตามกัน
ไม่มีอะไรจะเวิ่นอ่ะ แค่อยากให้เม้นกันเยอะๆๆ
ยาวๆ ถ้าไม่เม้นเค้างอนน้าาาาา
แท็ก #คยองรับจ้าง ทวีต @JP_Fairy
ความคิดเห็น