คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EIDOLON 3
EIDOLON 3
ตั้งแต่ออกจากบ้านมาแบคฮยอนคนที่ดูร่าเริงก็หายไปทันที คิ้วเข้มขมวดแน่น แบคฮยอนไม่พูดเล่นหรือพูดคุยกับคยองซูเลยสักนิด คนตัวเล็กได้แต่นั่งนิ่งเป็นหินสายตายมองลอดออกไปข้างทาง คยองซูอยากให้ถึงมหาลัยเร็วๆ จัง ถ้าเป็นพี่ลู่หานมาส่งคยองซูคงไม่อึดอัดแบบนี้
“เอ่อ…พี่แบคฮยอนฮะ”
ไม่น่าเกร็งมากเลยโด คยองซู ปวดฉี่ขึ้นมากลางทางจนได้ พยาพยามอั้นแล้วนะแต่มันเอาไม่อยู่แล้วจริงๆ แล้วดูหน้าแบคฮยอนสิ แค่คยองซูเรียกแค่นี้ก็หันหน้ามาทำหน้าตาบูดบึ้งใส่เขา
“มีอะไรก็พูดมาสิ มันเสียเวลารู้มั้ย ถ้าฉันไปเข้างานไม่ทันจะทำยังไง”
อะไรคือเข้างานไม่ทันของแบคฮยอน ปกติเขาตื่นสายไปทำงานก็เกือบเที่ยงไม่ใช่รึไง นี่ถ้าพ่อหรือพี่ลู่หานมาได้ยินคงหัวเราะฟันร่วงแน่
“คือคยองปวดฉี่ฮะ แวะห้องน้ำให้หน่อยได้มั้ยครับ”
“อืม ได้สิ”
งงเป็นไก่ตาแตก ตอนแรกคยองซูคิดว่ามันจะยากกว่านี้ซะอีก นี่แค่พูดนิดเดียวนะแบคฮยอนก็ตกลงแล้ว สงสัยจะต้องมองแบคฮยอนใหม่ซะแล้ว
พอถึงห้องน้ำแบคฮยอนก็บอกว่าจะมาเข้าด้วยเพราะเขาก็เริ่มปวดเหมือนกัน ดังนั้นคยองซูเลยเปลี่ยนมาเข้าห้องน้ำแทนโถที่อยู่ด้านนอก
“อ่า ค่อยสบายตัวหน่อย อึดอัดแทบตาย”
คยองซูกดน้ำเตรียมออกจากห้องน้ำ มือเล็กเปิดประตูห้องน้ำแต่เมื่อเปิดออกไปก็มีร่างของใครบางคนแทรกตัวเข้ามา เมื่อคยองซูเห็นหน้าชัดๆ ก็เบิกตากว้าง มือเรียวของเขาล็อกประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“ทำไมไม่ฉี่ข้างนอกล่ะ”
เมื่อคยองซูกำลังจะเบี่ยงตัวออกข้างนอก ร่างเล็กก็ถูกอีกคนจับตรึงไว้กับฝาผนังของห้องน้ำ ข้อมือทั้งสองข้างถูกรวบไว้บนหัวของคนตัวเล็กโดยมือข้างเดียวของเขา
“เอ่อพี่แบคฮยอนครับไปคุยข้างนอกกันมั้ยครับ”
“ทำไมต้องไปคุยข้างนอกล่ะหืม”
แบคฮยอนบื่นหน้าไปใกล้ๆ ใบหูของคยองซู จมูกเรียวกดหอมไปที่แก้มนุ่มนิ่มนั่น อ่า มันนิ่มเหลือเกินถึงแบคฮยอนจะผ่านเรื่องแบบนี้มานับไม่ถ้วน แต่เขายอมรับเลยว่าไม่มีใครที่หอมแบบคยองซู หอมแบบเป็นธรรมชาติกลิ่นแป้งเด็กที่ติดตัวคยองซูนั้นทำเอาแบคฮยอนถึงกับควบคุมตัวเองไม่ได้
“พี่แบคฮยอนปล่อยนะครับ”
คนตัวเล็กเริ่มดิ้นไม่หยุด นึกถึงคำที่ดีโอบอกก่อนออกจากบ้าน ก็อยากจะทำตามนะแต่มันทำไม่ได้ ก็จำทำยังไงล่ะ พี่แบคฮยอนเล่นรวบมือเขาไปหมดแล้วนี่
“ทำไมล่ะ เพราะว่าฉันไม่ใช่พี่ลู่หานรึไง หรือว่าเพราะว่าฉันไม่ใช่ลูกคนโต ไม่ใช่ประธานบริษัท นายเลยไม่อยากให้ฉันทำแบบนี้ห๊ะคยองซู ฉันรู้ทันใช่มั้ยล่ะ!!”
คยองซูตาโต นี่แบคฮยอนได้ยินที่แม่ของเขาสั่งวันนั้นใช่มั้ย แล้วที่คนตัวใหญ่กำลังทำอยู่แบบนี้ก็เพราะเข้าใจผิดใช่มั้ย ไม่ได้นะคยองซูต้องรีบบอกความจริง
“พี่กำลังเข้าใจผิดนะครับ”
“เข้าใจผิดอะไร นายไม่ต้องมาแก้ตัวให้ตัวเองดูดีขึ้นหลอก แล้วก็นะเลิกทำตัวใสซื่อได้แล้ว ลูกโสเภณีน่ะยังไงมันก็หนีแม่มันไม่พ้นหรอก คงผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนแล้วสิ ถึงได้รู้ว่าขัดขืนวิธีไหน ที่ทำให้ผู้ชายมันอยากได้อยากลอง แต่นายรู้มั้ยฉันไม่เคยอยากได้นายเลยสักนิด แค่คิดว่านายผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยคนมันก็ขยะแขยงเต็มทนแล้ว”
ไม่นะคยองซูคำพูดพวกนี้ไม่ได้ทำร้ายนายเท่าไหร่หรอก อย่าร้องไห้นะดีโอบอกแล้วไงว่าอย่าร้องไห้ แต่การที่แบคฮยอนดูถูกเขาน่ะมันไม่เท่าไหร่หรอก แต่ที่ดูถูกแม่ของเขาคยองซูยอมไม่ได้ ถึงจะไม่ใช่แม่จริงๆ แต่ยังไงก็เรียกว่าแม่ ยังไงคยองซูก็ต้องปกป้องศักดิ์ศรีของแม่
“แล้วพี่แบคคิดว่าตัวเองดีนักเหรอครับ พี่คิดว่าผมอยากมากับพี่หรือไง ก็อย่างที่พี่ได้ยินน่ะแหละเพราะพี่ไม่ใช่ลูกคนโต เพราะพี่ไม่ใช่ประธานบริษัทแถมยังเป็นพวกไม่เอาไหน ก็ใช่ไม่ใช่เหรอครับที่ผมต้องไปจับพี่ลู่หานแทน เพราะพี่ลู่หานเป็นถึงประทานบริษัทถ้าผมได้กับพี่เขาผมก็คงสบาย แล้วที่บอกว่าผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยคนน่ะ พี่รู้ได้ไงพี่เป็นผมหรือไง ผมมีค่ามากกว่านั้น และที่สำคัญผมรู้ว่าตัวเองมีค่ามากกว่าพี่”
สิ่งเดียวที่สองแฝดมีเหมือนกันก็คงเป็นวาจาล่ะมั้ง คยองซูดูใสซื่อนะแต่พอเข้ามหาลัยเท่านั้นแหละคยองซูก็เริ่มเรียนรู้การป้องกันตัวเอง ตั้งแต่เกิดดีโอกับคยองซูไม่เคยแยกกันเลยเรียนที่เดียวกันตลอดดังนั้นก็เป็นดีโอที่ปกป้องเขามาตลอด แต่พอเข้ามหาลัยคยองซูเริ่มปกป้องตัวเองจากรุ่นพี่หื่นกามที่พยายามเข้ามาหาเศษหาเลยจากเขา จนคยองซูต้องเก็บคำพวกนี้มาใช้ แต่ว่าใช้กันง่ายๆ นะเพราะต้องโมโหจริงๆ ถึงจะงัดออกมาได้
“ปากดีใช้ได้นิ อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอ้พวกคนมีค่าทั้งหลายเนี่ย เวลามันครางมันจะถึงใจขนาดไหน อยากลองมัยคยองซู”
“ในหัวก็คงมีแต่เรื่องแบบนี้สินะ ต่ำ!”
“เออ ก็กูต่ำไงมึงอยากลองมั้ยล่ะ ของคนต่ำๆ น่ะ กูจะทำให้มึงครางไม่เป็นภาษาเลย”
ปากเรียวกดจูบลงมาอย่างรุนแรง บดเบียดจนคยองซูเจ็บช้ำไปหมด ฟันคมกัดไปบนริมฝีปากรูปหัวใจเมื่อคนตัวเล็กเม้นปากไม่ให้เขาล่วงล้ำเข้าไป คยองซูเจ็บมากแบคฮยอนกัดจริงๆ กัดแรงมากจนคยองซูรู้สึกได้ว่ามีเลือดไหลออกมา แต่ก็ไม่ยอมแพ้คยองซูไม่ยอมแบคฮยอนกว่านี้แน่
เพี๊ยะ
“โอ้ย!!”
หน้าเล็กหันไปตามแรงตบ แบคฮยอนตบหน้าคอยงซูน้ำตาหยดเล็กไหลออกมาจนได้ มันเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ แบคฮยอนเกินไปแล้วนะ คยองซูก็คนไหนบอกว่าไม่อยากได้ไง แต่ที่ทำนี่ล่ะ
“ทำไมแค่นี้ถึงกับต้องร้องไห้เลยรึไง เด็กน้อยไปหรือเปล่า”
คยองซูไม่ตอบ ไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าไอ้ชั่วที่มันทำร้ายเขาไปเมื่อกี้ด้วย แบคฮยอนเปิดประตูห้องน้ำแล้วกระชากคนตัวเล็กไปที่รถของเขา ถ้าจะทำอะไรทำในห้องน้ำมันคงจะดูสกปกไปสักหน่อย เขาเหยียบคนเร่งจนมิดเพียงเวลาไม่นานก็มาถึงโรงแรมม่านรูดราคาถูก
ส่วนคยองซูที่เขาไม่ดิ้น ไม่สู้เพราะรู้รู้ว่ายังไงก็สู้แบคฮยอนไม่ได้หรอก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักเอาตัวรอดนะคยองซูอาศัยช่วงที่แบคฮยอนลงไปตกลงกับพนักงานกดโทรศัพท์ของตัวเองแล้วต่อสายหาดีโอทันที แต่ไม่รู้ว่าดีโอเป็นอะไรถึงไม่รับโทรศัพท์ คยองซูเลยเปลี่ยนจากดีโอไปเป็นเพื่อนสนิทของเขาเพียงคนเดียว เซฮุน
“ซะ…เซฮุน”
ไม่นานปลายสายก็รับโทรศัพท์ คยองซูดีใจจนบอกไม่ถูกปลายทางที่ดูดำมืดตอนนี้มันเริ่มมีแสงริบรี่แล้ว
“ช่วยด้วย ฮึก ช่วยคยองด้วย ฮือ”
คยองซูพูดไม่รู้เรื่อง ด้วยความดีใจน้ำตาที่ไหนไม่รู้ก็ไหลออกมาเสียงสะอื้นทำเอาคนปลายสายตกใจ พยายามบอกให้คนตัวเล็กพูดให้รู้เรื่อง แต่ก็ช้าไปแล้วแบคฮยอนขึ้นมาบนรถ แบคฮยอนแย่งโทรศัพท์ของคยองซูไป มือเรียวกดวางสายแล้วก็ปิดเครื่องไปตามลำดับ
แบคฮยอนไม่ได้พูดอะไรเขากลับไปขับรถแล้วเข้าไปกอดในที่จอดรถแทน ร่างสูงเพียวเดินลงจากรถแล้วกระชากให้คนเล็กลงตามมาด้วย
“ปล่อยนะคุณแบคฮยอน!!!”
คำนำหน้าเปลี่ยนไปแล้วจากพี่กลายเป็นคุณ คยองซูดิ้นเหมือนเจ้าเข้า คนตัวเล็กทั้งกลัวทั้งตกใจร้องไห้จนตาบวม ปากที่เป็นแผลก็เจ่อจนแบคฮยอนอยากจะจูบให้แผลเปิดซะให้ได้
“ทำไมล่ะ กลัวแล้วหรือไงเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย อย่าน่าคยองซูมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันเสียค่าห้องไปแล้วด้วยนะ วันนี้เรามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันหลายเรื่องเลยล่ะ”
แบคฮยอนจับคนตัวเล็กพาดบ่าแล้วพาขึ้นไปที่ห้อง คยองซูทั้งทุบทั้งตีแบคฮยอนแต่ดูสิ เขาไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บเลย เป็นคยองซูเองซะเปล่าที่เจ็บมือไปเอง
แบคฮยอนทิ้งคยองซูลงบนเตียง คนตัวเล็ดถดหนีจนหลังติดหัวเตียง ร่างสูงเพียวหันหลังให้คยองซูก่อนจะหยิบอะไรขึ้นมาจากกางเกงแล้วอมมันไว้ จากนั้นก็คลานตามคยองซูขึ้นมาบนเตียงเอามือเท้าที่พิงหัวของเตียงไว้ส่วนคยองซูนั้นอยู่ในวงแขนของเขา
ใบหน้าของแบคฮยอนโน้มลงมาเรื่อยๆ จนในที่สุดริมฝีปากของทั้งคู่ก็สัมผัสกันแต่คราวนี้มันไม่รุนแรงแบบที่คยองซูคิด แบคฮยอนดูอ่อนโยนเหลือเกิน รสจูบที่เชียวชาญของแบคฮยอนทำให้คยองซูเคลิ้มจนในที่สุดเพียงแค่แบคฮยอนแตะลิ้นลงมาบนริมฝีปากของคยองซูเป็นการขอให้เปิดรับสัมผัสคยองซูก็ยอมอย่างว่าง่าย
แบคฮยอนส่งลิ้นเข้ามาหลังจากนั้นคยองซูรับรู้ได้ถึงความขมและก้อนเล็กๆ ที่เหมือนกับยาอะไรสักอย่างถูกส่งเข้ามาในปากของตัวเอง จะคายออกแต่แบคฮยอนก็จับหน้าคยองซูให้อยู่นิ่งรับสัมผัสของเขาไปเรื่อยๆ จนคยองซูไม่มีทางเลือกจำต้องกลืนยานั่นเข้าไป เมื่อคยองซูกลืนยาลงไปแล้วแบคฮยอนก็ถอนริมฝีปากออกมา
“หึ ใจง่ายเหมือนกันนี่”
แบคฮยอนแสยะยิ้ม เขาไม่ได้พกยานี่มาหรอก แต่ลงไปขอพนักงานมาเพราะเขารู้ยังไงสถานที่แบบนี้ก็ต้องมียาแบบนี้ไว้ขายอยู่แล้ว
“คุณทำอะไรกับผม”
“เปล่านี่นายทำตัวเองทั้งนั้น รอไปสักห้านาทีคยองซู รอดูห้านาทีคนอย่างนายที่บอกว่ามีค่านักหนาจะมาขอให้ฉันทำอะไร ที่นายบอกว่าต่ำน่ะ”
คยองซูอึ้ง แบคฮยอนวางยาเขา คยองซูวิ่งเข้าห้องน้ำพยายามจะอ้วกเอายาบ้าๆ นี่ออกมา แต่ก็ไม่ทันเหลี่ยมของแบคฮยอนจริงๆ เพราะแบคฮยอนดึงผมของคยองซูอย่างแรงจนหน้าของคยองซูเงยขึ้นฟ้า แบคฮยอนลากคยองซูออกมาจากห้องน้ำ แล้วเหวี่ยงไปที่เตียงแทน
จากนั้นร่างของแบคฮยอนก็ทาบลงไปบนตัวของคยองซู แล้วเริ่มระดมจูบไปตามซอกคอหลังใบหูและหน้าอกเนียนสวยที่แบคฮยอนปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาลงมาจนถึงหน้าท้อง คอยงซูเริ่มรู้สึกถึงฤทธิ์ของยาแล้วเนื้อตัวของคยองซูร้อนไปหมด แถมยังจูบตอบแบคฮยอนไปอีกด้วย ถึงจะเป็นงูๆ ปลาๆ แต่แบคฮยอนกลับชอบใจ ไฟติดแล้วสินะ
คยองซูเอาแขนคล้องคอของแบคฮยอนเอาไว้ แบคฮยอนเองก็จูบหนักๆ เน้นๆ จนปากที่บวมเจ่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้วของคยองซู มันยิ่งบวมเหมือนจะแตกออกเลย แบคฮยอนเองก็รู้ว่าตัวเองกำลังเกิดอะไรแปลกๆขึ้นกับร่างกายของเขา ร่างกายเริ่มรู้สึกร้อนราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ คงเดาไม่ยากเพราะยานั่นล่ะมั้งที่เขาอมมันอยู่นานก่อนจะส่งไปให้คยองซู เขาคงเผลอกลืนน้ำลายลงไปเยอะพอสมควร
แบคฮยอนหยุดทุกการกระทำของเขา ถึงใจจะไม่อยากหยุดแต่ก็ต้องหยุดเพราะถ้าไม่หยุดเกมส์มันจะไม่สนุกสิ แบคฮยอนยันตัวออกจากร่างของคยองซู เขาเดินไปตั้งโทรศัพท์ไว้ทางปลายเตียงกดบันทึกวิดิโอเอาไว้ คราวนี้ล่ะคยองซูจะไม่กล้วต่อปากต่อคำกับเขาอีกเลย
แบคฮยอนเดินมานั่งลงที่โซฟาที่มีเพียงตัวเดียในห้องเขานั่งมอง คอยงซูนอนหอบหายใจบิดไปบิดมาร่างกายของคยองซูร้อนเหลือเกิน แบคฮยอนกำลังแกล้งเขา แต่คยองซูก็ไม่ยอมแพ้เขาจะไม่ทำอะไรตามแบบที่แบคฮยอนหวังไว้เด็ดขาด
“คยองซูถ้าไม่ไว้ก็เดินมาหาฉันได้นะ”
อัลไรคือพี่แบคเลวขนาดนี้ มันกะจะให้คยองน้อยดิ้นไม่หลุดเลยใช่ม้ายย
คำศัพท์อาจจะดูบ้านๆ นะคะ เปรมรีบเอามาลงให้เผลอๆ พรุ่งนี้ตอนที่ 4 อาจมา
พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้ว แต่ก็งานใหญ่อ่า พรุ่งนี้สอบ ชีวะ แล้ว ก็เคมีด้วย
อยากได้กำลังใจจุงเบยย 55555 ขอหน่อยจิ เม้นด้วยน้าาา
ติดแท็กทวิต #สองแฝดดโย
CRY .q
ความคิดเห็น