คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Way 15 คำว่ารักของคยองซู (END)
Way 15
“อื้อพอแล้วน่าผมจะนอน”
มือเล็กคว้าหมับเข้ากับมือซุกซนของคนแก่กว่า คยองซูรู้แล้วว่าความคิดถึงของเขาน่ะสู้ของแบคฮยอนไม่ได้เลย เพราะตั้งแต่หัวค่ำของเมื่อวานน่ะแบคฮยอนเพิ่งจะเลิกไปเมื่อตอนรุ่งสางของอีกวัน แล้วแบบนี้จะให้คยองซูไปเอาแรงจากไหนมาทำอีกรอบล่ะ
“นายก็นอนอย่างเดียวอยู่แล้วนี่น่า มีแต่ฉันนี่ล่ะที่ขยับอยู่คนเดียว”
แบคฮยอนพูดเอาแต่ได้พร้อมกับดึงคนตัวเล็กเข้าไปกกในอ้อมกอด คยองซูเอาแขนเล็กของตัวเองพาดไปบนเอวของแบคฮยอนแล้วซุกหน้าเข้ากับอกของแบคฮยอนเพื่อให้นอนสบายกว่าเดิม คนเป็นพี่ระบายยิ้มออกมาเมื่อการกระทำของคนตัวเล็กน่ะมันเรียกว่ายั่วกันทางอ้อมชัดๆ ยิ่งคยองซูเบียดตัวเข้ามาเท่าไหร่เขาก็ยิ่งจะหยุดไม่ได้เท่านั้น คนตัวเล็กลืมแล้วหรือเปล่าว่าเขาทั้งคู่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแค่ขยับนิดเดียวก็รู้สึกแล้วนะ
“คยองซูอ่า”
เสียบแหบพร่าแสดงออกว่าต้องการอีกรอบทำเอาคนตัวเล็กลืมตาโพล่ง มือเล็กเลื่อนขึ้นมาจากเอวของแบคฮยอนเอามาดันอกไว้แทนเมื่อแบคฮยอนจะระดมจูบเขาอีกครั้ง
“พอแล้ว”
“ไม่พอหรอกเวลาเกือบตั้งสองปีแค่นี้ไม่พอหรอก”
แบคฮยอนคนเอาแต่ใจรู้หรอกว่าคิดถึง แต่แบบนี้มันเกินไปมั้ยคยองซูเบะปากกับคนแก่ขี้แงคนนี้ ก่อนที่จะคิดอะไรไกลกว่านี้คนตัวเล็กก็สะดุ้งขึ้นมาเพราะแก้มก้นของตัวเองถูกจู่โจมด้วยมือของคนแก่กว่า
“เอาสิถ้ายังไม่หยุดนะวันหลังไม่ให้แล้วด้วย แม้กระทั่งจูบก็ไม่”
คยองซูยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะเมื่อคนแก่กว่าหยุดทุกการกระทำ ใบหน้าหล่อตี๋นั่นมองหน้าคยองซูอย่างอ้อนวอนแต่มีเหรอคนตัวเล็กจะสน คนตัวเล็กเอาแขนเล็กไปพาดบนเอวและเอาหน้าซุกอกอุ่นนั่นเมื่อเดิม แบคฮยอนแทบจะเป็นบ้าในเมื่อไม่ให้แล้วมายั่วทำไมกันเด็กคนนี้
“คยองซูอ่าอย่ายั่วกันสิ”
คนตัวเล็กไม่สนใจมือเล็กแกล้งลูบวนไปมาบริเวณเอวของแบคฮยอน คนถูกแกล้งต้องรีบคว้ามือของเด็กขี้แกล้งเอาไว้ให้หยุดเล่นสักทีก่อนที่เขาจะทนไม่ได้ พลางเอาอีกมือหนึ่งดันหัวของคยองซูให้ซุกอกเขาไปไหนบอกจะนอนไงทำไมถึงได้แกล้งเขาอยู่นั่นแหละ เพียงไม่นานคยองซูก็หยุดเล่นลมหายใจที่เข้าออกอย่างเสมอกันทำให้แบคฮยอนเริ่มเบาใจว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้วเขาจึงหลับตาลงบ้างขืนยังไม่ยอมข่มตาให้หลับคงมีเหตุให้ต้องลักหลับบ้างแหละ
“คยองซูมาดูนี่สิ”
แบคฮยอนกวักมือเรียกคนตัวเล็กที่ทำหน้าที่ไกด์นำเที่ยวอเมริกาในวันนี้ ตอนนี้ทั้งสองอยู่บริเวณที่เป็นแหล่งรวมของหายาก ของเก่าจำพวกเครื่องตกแต่งชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ดูเหมือนแบคฮยอนจะถูกอกถูกใจมันเหลือเกิน
“อะไรของคุณ”
คนตัวเล็กทำหน้าไม่เข้าใจเมื่อเห็นสิ่งี่แบคฮยอนถืออยู่มันคือแหวนสีทองมีเพรชน้ำงามสีชมพูอ่อนประดับอยู่ตรงกลาง มันเป็นแหวนที่สวยมากเลยในสายตาของคยองซู แต่ราคาคงไม่เบาแน่สำหรับแหวนวงนั้น
“อยากได้มั้ย”
“ไม่เอาหรอกน่าจะแพงน่าดู”
แม่ค้าชราขายแหวนยืนทำหน้างงเป็นไก้ตาแตกเมื่อภาษาที่ลูกค้าทั้งสองใช้พูดเป็นภาษาเกาหลี ซึ่งเธอฟังมันไม่รู้เรื่อง แบคฮยอนส่ายหัวกับพฤติกรรมขี้งกของร่างเล็กตรงหน้า
“วงนี้เท่าไหร่ครับ”
“สองแสนจ้ะพ่อหนุ่ม”
แบคฮยอนหันไปถามแม่ค้าชราคนนั้นราคาที่ได้กลับมาทำเอาคยองซูตาโต มันแพงมากแบบที่เขาคิดไว้เลยคนตัวเล็กรีบหยิบแหวนวงนั้นส่งคืนให้คนขายไป มือเล็กดึงต้นแขนของแบคฮยอนให้รีบเดินออกมา
“ทำไมล่ะคยองซูมันสวยดีออกไม่อยากได้หรือไง”
“ไม่เอาหรอกราคามันแพงเกินไป ทั้งชีวิตนะไม่ต้องการแหวนที่ไหนแล้วนอกจากวงนี้น่ะ”
คนตัวเล็กชูมือของตัวเองขึ้นมาตรงหน้าแหวนสีทองประดับอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายเด่นออกมา แบคฮยอนยิ้มกว้างกับภาพตรงหน้า แหวนวงนี้เป็นแหวนที่เขาของคยองซูแต่งงานคนแก่กว่าจับมือข้างนั้นไว้ก่อนจะดึงมันเข้ามาประดับจูบไปบนเนื้อแหวน
“ขอบคุณนะครับ”
“มาขอบคุณทำไมเล่า ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ”
คยองซูแสร้งหลบหน้าไม่อยากสบตาของแบคฮยอนเลยกลัอีกคนจะเอาไปแหย่น่ะสิว่าอยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้วยังไม่เลิกเขินอีก แต่มีเหรอที่ผู้ชายตาดีแบบแบคฮยอนจะพลาดคนตัวสูงยิ้มมุมปากใช้มือข้างที่ว่างจับคางมนของคยองซูบังคับให้หันหน้ามาหาเขา มอบจูบอ่อนโยนไปบนหน้าผากเนียนของคนตัวเล็กอย่างรักใคร่
“ผมรักคุณนะครับโดคยองซู”
“ผมก็รักคุณนะครับบยอนแบคฮยอน”
คยองซูโน้มคอของแบคฮยอนลงมาประกบปากจูบ ริมฝีปากอิ่มละเลียดริมฝีปากบางอย่างรักใคร่คยองซูกัดเบาๆ บนริมฝีปากล่างของแบคฮยอนคนแก่กว่าหลับตาพริ้มเปิดปากให้คยองซูส่งลิ้นเล็กเข้ามาเกี่ยวพันกับเขา ไม่นานแบคฮยอนก็กลายมาเป็นผู้นำเกมส์จูบเอง ลิ้นร้อนของแบคฮยอนเกี่ยวรัดลิ้นเล็กอย่างผู้เหนือกว่าห่อปากดูน้ำหวานในโพลงปากของคนตัวเล็กอย่างไม่รู้จักพอ
“คยองซู!”
ร่างเล็กรีบผละออกจากแบคฮยอนทันทีที่มีเสียงหนึ่งเรียกชื่อของเขา ร่างเล็กหันกลับไปมองทางต้นเสียงที่เรียกเขา ตาโตเบิกกว้างกับบุคคลทั้งสี่คนที่ยืนยิ้มกันหน้าบานพลันหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แบคฮยอนที่เดินมาสวมกอดด้านหลังทำให้คยองซูอายมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก
“ย่าส์ไม่ติดต่อฉันกลับไปเลยนะแกอ่ะ”
“ก็ฉันเรียนนี่นามินซอก แกต่างหากที่ไม่โทรมาหาฉันเลยให้ตายเถอะ”
แบคฮยอนคลายอ้อมกอดทันทีเมื่อเพื่อนรักตัวเล็กของแฟนเขาเดินเข้ามาหมายจะกอดกันให้หายคิดถึง ร่างเล็กของมินซอกกับคยองซูโผเข้ากอดกันกลม ลู่หานกับมินซอกน่ะบอกเขาตั้งแต่ก่อนมาแล้วว่าจะมาเที่ยวที่นี่ด้วยแต่ที่บินมาช้ากว่าก็เพราะรอให้ลู่หานเคลียร์งานให้เสร็จก่อน และอีกสองคนก็คริสกับอี้ชิงนั่นแหละ
“คิดถึงแกจังได้แฟนรวยแล้วลืมเพื่อนเลยนะ ฉันนี่นะเป็นห่วงแกแทบตายกลัวว่ามาอยู่นี่ตะปรับตัวไม่ได้เอ่ย กลัวจะเหงาเอ่ย แต่คงไม่ต้องห่วงแล้วล่ะ แกเล่นมายืนจูบกับผู้ชายกลางสถานที่สาธารณะแบบนี้ได้ไงกัน”
คยองซูหน้าแดงอีกครั้งที่เพื่อนรักเล่นกลับมาพูดเรื่องนี้อีกรอบทั้งที่เขานึกว่ามินซอกจะลืมไปแล้วซะอีก คยองซูไม่ต่อบทสนทนากับมินซอกเพื่อนรักอีก คนตัวเล็กหันไปมองคนสองคนที่เขาสงสัยมากเลยว่าเมื่อคืนทั้งสองคนไปไหนกันทำไมถึงไม่กลับบ้าน
“พี่คริสกับอี้ชิงทำไมเมื่อคืนไม่ยอมกลับบ้าน”
อยู่ดีๆ คยองซูก็ถามออกไปจนอี้ชิงที่ยืนอยู่ข้างคริสถึงกับหน้าออกสี คนหน้าหวานหันไปมองคริสที่ยืนทำเป็นทองไม่รู้ร้อน มือเรียวกระตกแขนเสื้อเชิ้ตของคนตัวสูงกว่าคริสเหล่ตามองร่างบางที่ตอบอะไรเพื่อนไม่ถูก ก่อนที่ลำแขนแกร่งจะยกขึ้นโอบไหล่บางเอาไว้
“ไปทำอะไรภาษาคนเป็นแฟนกันมาน่ะ”
เสียงทุ้มตอบเรียบๆ แต่เรียกเสียงโห่แซวจากกลุ่มเพื่อนได้เป็นอย่างดีอี้ชิงตัไปบนไหล่แกร่งอย่างเขินอาย คยองซูยักคิ้วให้อี้ชิงเป็นการแหย่เพื่อนรัก อี้ชิงได้แต่ส่งค้อนมาให้เป็นการตอบแทน
“แล้วคยองซูล่ะเมื่อคืนอยู่กับคุณแบคฮยอนสองคนน่ะทำอะไรไปบ้าง?”
อี้ชิงได้ทีสวนหมัดขึ้นมาบ้างคยองซูที่เอาแต่หัวเราะตอนแรกหน้าเจือนลงไปเลย มีเพียงแบคฮยอนเท่านั้นล่ะที่ยิ้มหน้าบานปากบางของคนแก่กว่ากำลังจะเอ่ยตอบแต่โดนคยองซูค้อนใส่ไปทีหนึ่งจนต้องรีบหุบปาก คยองซูพยายามทำหน้าเชิดแล้วตอบคำถามของอี้ชิงออกไปแทน
“รำลึกความหลังน่ะ”
คำตอบของคยองซูทำเอาแบคฮยอนขำพรืดออกมา รำลึกความหลังเหรอเจ้าเด็กดื้อขี้อายนี่ไปเอามาจากไหน ในระหว่างที่แบคฮยอนกำลังขำอย่างเอาเป็นเอาตาคยองซูก็โดนสวนกลับมาอีกทีแล้ว
“รำลึกแบบไหนเหรอแก แบบธรรมดาพี่แบคอยู่ข้างบนหรือแกออนท็อป”
มินซอกยิ่งคำถามที่ทำเอาขนาดอี้ชิงที่ไม่เกี่ยวอะไรกับคำถามนี้เลยก็อดหน้าเห่อร้อนขึ้นมาไม่ได้ คยองซูถึงขนาดช็อคไปเลยก็ว่าได้ร่างเล็กจิกตาใส่เพื่อนรักปากดีอย่างมินซอกเข้าอย่างจัง
“อ่าวแกฉันก็แค่อยากรู้ ไม่ต้องมาจิกตาใส่เลยขนาดฉันนะเวลารำลึกกับพี่ลู่หานนะ ยังเคยออนท็อปเลยแกสบายตัวดีออกฮ่าๆ”
มินซอกพูดมันออกมาอย่างกับเรื่องขำๆ ทำให้ลู่หานที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้องส่ายหัวกับการกระทำซอกรู้โลกรู้แบบนี้ ให้ตายเหอะแฟนเขานี่จะมีเรื่องส่วนตัวบ้างมั้ย…
“คยองซูอ่าวันนี้ปาร์ตี้สนุกดีเนาะ”
แบคฮยอนที่ยืนเช็ดผมให้กับคนตัวเล็กอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเอ่ยพูดกับคนตัวเล็ก วันนี้ทั้งเขาและคยองซูกับเพื่อนๆ ทั้งหมดร่วมกันจัดปาร์ตี้ฉลองคยองซูกับอี้ชิงเรียนจบ ทุกอย่างผ่านไปด้วยความสนุกสนานวันนี้อี้ชิงลองดื่มเบียร์เป็นครั้งแรกด้วยแหละ ดื่มไปแค่สองแก้วก็เมาเละจนคริสต้องพาขึ้นไปนอน ปาร์ตี้ดำเนินไปจนถึงเที่ยงคืนทุกคนถึงได้แยกย้ายกันเข้านอน
“อือ สนุกมากๆ เลยล่ะอี้ชิงเมาแล้วน่ารักจัง”
“ฮ่าๆ พี่สงสารคริสจังอี้ชิงเมาแล้วเหมือนเด็กเลยงอแงชะมัด”
แบคฮยอนลดผ้าขนหนูลงแล้วก้มตัวเอาหน้าผากไปชิดกับหน้าผากของคยองซู คนตัวเล็กเงยหน้ามองการกระทำของคนเป็นพี่ตาแป๋ว
“คยองซูครับแบคฮยอนรักคยองซูนะครับ”
แบคฮยอนเอ่ยออกมาอย่างแน่วแน่พร้อมกับกดจูบไปบนหน้าผากเนียนของคยองซูอย่างรักใคร หลังจากนั้นจึงเงยหน้าออกมาเพื่อรอให้คยองซูได้พูดอะไรบ้าง แต่คนตัวเล็กก็ยังไม่พูดจนแบคฮยอนทนไม่ได้
“ทำไมไม่พูดอะไรมั่งล่ะคยองซู”
“ไม่บอกหรอกได้ยินง่ายไปบางทีพี่อาจจะเบื่อก็ได้” คยองซูอมยิ้มอย่างเหนือกว่า
“งั้นพี่ต้องทำให้คยองซูพูดออกมาซะแล้ว”
แบคฮยอนช้อนร่างของคยองซูไปวางบนเตียงนอน คยองซูดิ้นขลุกขลักไม่ยอมท่าเดียวแต่พอแบคฮยอนประกบปากจูบลงไปเท่านั้นแหละคนตัวเล็กจึงได้สงบลงและเริ่มจูบตอบคนเป็นพี่ แบคฮยอนบดขยี้ริมฝีปากอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยวมือกร้านบีบเคล้นไปตามเรือนร่างยั่วยวน ปากบางซุกไซ้ไปตามกกหูซอกคอเนียนนุ่มดูดเม้มพอให้แดงเป็นรอยสวย
“อ๊ะพี่แบคหยุดนะ”
เสียงหวานแหบพร่าร้องเอ่ยห้ามแต่มีหรือว่าคนเหนือกว่าจะหยุดแบคฮยอนยังคงเล่นสนุกกับเรือนร่างหวานตรงหน้า มือกร้านถลกเสื้อนอนตัวบางของคยองซูขึ้นมาจนเห็นยอดอกสีสวยปากบางฉกชิมมันไวอย่างคิด เสียงครางกระเส่าของคยองซูยิ่งทำให้แบคฮยอนเพิ่มแรงดูดเม้มมากขึ้นอีก
“พอก่อน…อ๊า”
คยองซูยังคงเอ่ยห้ามแต่ร่างกายนั้นตอบสนองเป็นอย่างดี แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหวานที่แดงซ่านมุมปากเรียวยกยิ้มอย่างมีชัย
“ต้องทำยังไงถึงจะหยุดพี่ได้”
คยองซูขมวดคิ้วแน่นอย่างเสียอารมณ์ปลุกขนาดนี้แล้วทำไมถึงยังเล่นพิเรนทร์อีกเนี่ย คยองซูจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะเอ่ยคำพูดที่แบคฮยอนยิ้มกว้าง
“พี่แบคครับผมรักพี่”
แบคฮยอนทำท่าจะเคลื่อตัวออกแต่คนตัวเล็กจับลำแขนแกร่งเอาไว้ คนเป็นพี่มองหน้าอย่างสงสัยแต่เพียงไม่นานคยองซูก็คลายข้อสงสัยให้แบคฮยอนได้
“อย่าหยุดนะครับผมตื่นแล้วนะ ถ้าหยุดมีงอนจริงๆ”
THE END
จบแล้ววว! จบวันนี้เลขสวยด้วยวันสิ้นปีนะเธอ 555
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ขอบคุณมาก
แบคโด้เรื่องนี้ถึงกระแสจะไม่แรงมากแต่ก็รักคนอ่านทุกคน
ปีนี้ฉันแต่งฟิคจอบมาสองเรื่องแล้วนะเธอ 5555
ตกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงจบได้แบบนี้
เอาล่ะรอดู รออ่านสเปเชียลกันด้วยน้าาาาา
คืนวันเข้าหอ 555555555555555
นี่เริ่มสงสัยแล้วเหมือนกันว่าทำไมตอนแรกฟิคมันน่ารักมากเลย
แต่ตอนจบพี่แบคมันหื่นขนาดนี้ 5555555555555
ฉันชอบพี่แบคหื่นๆๆๆ อยากได้แบคโด้ลูกดกกกก
แท็ก #คยองรับจ้าง
farry 1000%
ความคิดเห็น