คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Way 14 แบคฮยอนคนแข็ง(แรง)
“อ่าอี้ชิงขอนอนอีกแป็ปนึงสิ”
คนตัวเล็กที่ม้วนตัวเป็นก้อนกลมๆ กับผ้าห่มส่งเสียงอู้อี้ออกมา เพื่อนหน้าหวานเจ้าของลักยิ้มละลายหัวใจชายหนุ่มทั้งมหาลัย เพื่อนเพียงคนเดียวของคยองซูที่เป็นคนเอเชียเหมือนกันถึงแม้จะคนละประเทศก็เหอะ อี้ชิงเป็นเด็กทุนเหมือนคยองซูเลยตอนแรกทั้งสองคนก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอก อี้ชิงน่ะเป็นคนจำพวกตายเอาดาบหน้าพอรู้ว่าได้ทุนก็บินมาเลยไม่คิดเรื่องที่อยู่หรืออะไรทั้งสิ้น แล้วพอมาถึงที่นี่ก็เกิดปัญหาน่ะสิอี้ชิงน่ะเกือบโดนฉุดไปข่มขืนตอนที่เจ้าตัวขดตัวนอนอยู่ตรงป้ายรถหน้ามหาลัยถ้าคริสไม่เจอซะก่อน และตกลงจะให้อี้ชิงเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วยรับรองได้เลยอี้ชิงไม่มายืนทำหน้าโหดอยู่นี่หรอก
“เมื่อคืนฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้รอสายโทรศัพท์แฟนนาย กว่าเขาจะโทรมาก็เล่นจนเกือบสว่างที่แบบนั้นล่ะไม่อยากนอนพอแบบนี้จะมาขอนอนตื่นเดี๋ยวนี้นะไอ้หมูอ้วน!”
มือเรียวพยายามฉุดกระชากผ้าห่มของคยองซูออกมา แต่เหมือนว่าแรงของอี้ชิงจะน้อยเกินไปทำให้คนหน้าหวานต้องออกแรงฮึดสุดท้ายกระชากอย่างแรงจนในที่สุดผ้าห่มก็หลุดออกมาจากตัวคยองซูได้ แต่เพราะแรงที่มากเกินไปทำให้อี้ชิงงายหลังไป คนหน้าหวานหลับตาปี๋รับความเจ็บแต่ผิดคาดกลับรู้สึกได้ถึงความนุ่มแทน
“พะ พี่คริส…”
เสียงหวานตะกุกตะกักใบหน้าหวานเห่อร้อนแดงซ่านขึ้นมาอย่างเก็บไว้ไม่มิด คยองซูลืมตามองเพื่อนรักที่อยู่ด้วยกันมาร่วมสองปีแล้วก็อมยิ้มน้อยๆ ใครๆก็รู้ว่าอี้ชิงน่ะแอบชอบพี่คริสขนาดไหนมีแต่พ่อคนหล่อซื่อบื่อเท่านั้นล่ะที่ไม่รู้ว่าอี้ชิงมีใจคริสนี่โง่เหมือนแบคฮยอนเลยนะ อ่าพูดถึงแบคฮยอนแล้วคิดถึงจัง
“เล่นอะไรน่ะอี้ชิงเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก”
“ผมเปล่าสักหน่อยแค่จะปลุกไอ้หมูอ้วนขี้เซานู้นตั้งหาก”
ทำหน้าเบะๆ เหมือนเด็กถูกผู้ใหญ่ตำนิ น้ำเสียงติดงอนนั่นใครก็ดูออกว่าคนหน้าหวานนี่ไม่ชอบใจอยู่เป็นแน่แท้ คริสส่ายหัวกับพฤติกรรมของคนที่อายุไม่เด็กทั้งสองแล้วปล่อยให้อี้ชิงเป็นอิสระ
“เราสองคนน่ะอีกไม่กี่วันก็เรียนจบแล้วนะ ยังทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้”
“ผมไม่ได้ทำตัวเด็กนะ คยองซูนั่นต่างหาก”
อี้ชิงบุ้ยปากมาทางคนตัวเล็กที่นั่งมองมาทางพวกเขาตาปริบๆ ไอ้อาการงอนเหมือนเด็ก ชอบบุ้ยปากเอาแต่ใจนี่ไม่เด็กเลยจริงๆ สิ
“เอาน่ะๆ เดี๋ยวทะเลาะกันอีก วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วใช่มั้ย”
“ครับอีกไม่กี่วันก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว พี่คริสมีอะไรจะพูดกับผมมั้ยฮะ”
คยองซูถึงกับหลุดขำกับพฤติกรรมของเพื่อนตัวเอง นี่อี้ชิงลงทุนอ่อยขนาดนี้แล้วนะพี่คริสจะยังไม่รู้ตัวอีกเหรอก โง่เหมือนแบคฮยอนจริงๆ นะ แต่ไอ้การที่คยองซูหลุดขำไปน่ะทำให้เพื่อนหน้าหวานหันมาค้อนขวับจนคยองซูต้องไหวไหล่แล้วลุกเดินออกจากห้องไปทิ้งให้อี้ชิงกับคริสคุยกันสองคน
คนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเอง คนตัวเล็กมาหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่มองสำรวจใบหน้าของตัวเองที่บวมยุ้ยออกมาอย่างเห็นได้ชัด ขนาดเมื่อก่อนว่าตัวเองอ้วนแล้วนะสงสัยอาหารการกินที่นี่จะมีแป้งกับน้ำตาเยอะเกินไปคยองซูเลยบวมขนาดนี้
“อ้วนบวมขนาดนี้แบคฮยอนจะรับได้มั้ยนะ” คนตัวเล็กพูดคนเดียวอย่างใช้ความคิด “รับได้ไม่ได้ก็ต้องรับล่ะจะกลับไปหาแล้วนะบยอนอ่า”
คยองซูแทบไม่ได้ทานอาหารเช้าเพราะอี้ชิงน่ะสิรีบอะไรมากมายก็ไม่รู้ เหลือเวลาอีกร่วมครึ่งชั่วโมงเวลาจากบ้านพี่คริสมามหาลัยน่ะแทบไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำอี้ชิงนะอี้ชิง
“แฮ่กๆ เหนื่อยนะอี้ชิงจะรีบอะไรนักหนา”
คยองซูเงยหน้าขึ้นท้องฟ้าจมูกรั้นพยายามสูดเอาอากาศเข้าไปอย่างเอาเป็นเอาตาย ผ้าเช็ดหน้าผืนหลังที่ไหนไม่รู้ถูกส่งมาให้คนตัวเล็กที่ข้างแก้ม คยองซูไม่แม้จะดูมันเลยสักนิดเพราะคิดว่าคงเป็นของอี้ชิง คนตัวเล็กหยิบมันเข้ามาซับเหงื่อก่อนที่จะรับรู้ได้ว่าอี้ชิงไม่ได้ใช้โคโลญแบบนี้แต่มันเป็นของ…
พรึบ!
“อ๊ะ!”
“คิดถึงจังเลยครับ”
จังหวะที่คยองซูกำลังจะหันหน้ามาดูว่าเป็นใคร ร่างของคนตัวเล็กก็ถูกรวบไปกอดพร้อมกับเสียงคุ้นหูที่กระซิบบอกคิดถึงแถวๆ กกหู
ฟอดดด!!
ตามมาด้วยการที่จมูกโด่งๆ นั่นฝั่งลงมาบนแก้มย้วยของคยองซู ใบหน้าหวานเห่อร้อนคิดมาอย่างช่วยไม่ได้ก็คนที่หอมาเขาน่ะ มันคือคนที่เขาเพิ่งคิดถึงไปน่ะสิ
“พี่แบคฮยอนมาได้ไงเนี่ย”
“ก็งานมันเคลียหมดแล้ว กะว่าจะมาพาว่าที่เมียกลับบ้านไปแต่งงาน”
ว่าที่เมีย งั้นเหรอรู้สึกดีจังคยองซูยิ้มกว้างจนแก้มบวมนั่นมันเชิญชวนให้แบคฮยอนต้องกดจมูกลงไปฟัดพวงแก้มอีกจนได้ นี่คยองซูอ้วนขึ้นหรือเปล่าเนี่ยเมื่อก่อนกอดยังตัวนิดเดียวอยู่เลยตอนนี้มันดูแน่นๆ ยังไงไม่รู้
“ยังเหอะเหลือสอบอีกตั้งครั้งหนึ่ง” คนตัวเล็กแสร้งทำหน้าโหด “แถมยังไม่รู้เลยว่าเกรดจะออกเมื่อไหร่ติดอะไรบ้างก็ไม่รู้”
“สอบก็วันนี้วันสุดท้ายแล้วนิ อี้ชิงเพิ่งบอกฉันเมื่อกี้นี้เองส่วนเรื่องเกรดเปิดดูในเน็ตก็ได้นี่ คยองซูอ่าพี่รอมาตั้งสองปีแล้วนะ ทุกวันนี้ครั้นเนื้อครั้นตัวไปหมดแล้วอยากมีคนถูหลังให้บ้าง”
แบคฮยอนพูดพร้อมเอาจมูกโด่งๆ นั่นไซ้ไปตามท้ายทอยแล้วก็เรือนผมของคนตัวเล็ก คยองซูเบี่ยงหน้าหลบพร้อมกับจ้องตาเขียวใส่แบคฮยอนนี่อยู่ในที่โล่งแจ้งนะ คนก็ตั้งเยอะแยะถึงจะเป็นอเมริกาที่สังคมเปิดกว้างก็เถอะแต่คยองซูอายนี่นา แล้วคำพูดติดเรทพวกนั้นอีกแบคฮยอนอ่าจะทำให้คยองซูเขินไปถึงไหน
“จะถูหลังก็ซื้อบวบมาถูสิ เอาแบบที่มีด้ามจับด้วยนะจะได้ใช้ง่ายๆ” คยองซูขืนตัวออกจากอ้อมกอดของแบคฮยอน หันกลับมามองหน้าคนแก่กว่าที่ทำหน้าบูดเป็นเด็กอายุสามขวบ “ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย ไม่ใจอ่อนหรอก”
“ใจร้ายที่สุดเลย!”
น้ำเสียงประชดประชันแบบไม่จริงจังนั่นทำให้คยองซูหมั่นไส้จนต้องเอามือไปบีบจมูกโด่งของแบคฮยอน จนคนโดนบีบเบ้หน้าแล้วปัดมือคยองซูออกทันที
“ย่าส์ คยองซูมันเจ็บนะ”
“อย่าเว่อร์น่า ไม่เจ็บอะไรมากมายหรอกคึ!”
คยองซูหลุดขำเมื่อเห็นปลายจมูกของแบคฮยอนเป็นสีแดง สงสัยจะบีบแรงไปจริงๆ แต่มันก็น่ารักดีนะแบบนี้น่ะ
“ขำอะไรของนาย ทำพี่เจ็บขนาดนี้แล้วยังมาหัวเราะอีก”
“เอาน่าเดี๋ยววันนี้สอบเสร็จถูหลังเป็นการไถ่โทษให้เอามั้ย”
แบคฮยอนตาโตกับข้อเสนอของคนตัวเล็ก นานๆ ทีคยองซูจะมายั่วเขาแบบเปิดเผยขนาดนี้นะเนี่ย ถือว่าการเจ็บตัวครั้งนี้ไม่เจ็บเปล่าก็แล้วกัน
“ถูหลังเสร็จแล้วไปถูอย่างอื่นด้วยได้มั้ยคยองซูอ่า”
“ไม่ต้องมาทะลึ่งเลย ไปสอยแล้วถ้าสอบตกนะจะโทษพี่แน่”
คนตัวเล็กชี้หน้าคาดโทษก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปยังอาคารเรียน แบคฮยอนยืนมองร่างเล็กอย่างอาลัยอาวอน เขาคิดถึงคนตัวเล็กนี่แทบขาดใจตายรีบเคลียร์งานทุกอย่างให้เสร็จก่อนที่จะมา อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วสินะที่เขากับคยองซูจะกลับมาอยู่ด้วยกันสักที
“อ่า สบายจัง”
ริมฝีปากบางพึมพำออกมา แบคฮยอนนั่งหันหลังให้คยองซูอยู่ในอ่างอาบน้ำเดียวกันเพื่อให้คนตัวเล็กได้ถูหลังฝลให้ตามสัญญา อย่าคิดไปไกลเชียวนะก็แค่ถูหลังแบคฮยอนและคยองซูน่ะยังใส่บ็อกเซอร์อยู่ตอนแรกแบคฮยอนก็จะไม่ใส่อะไรเลยน่ะแต่คนตัวเล็กบังคับให้ใส่
“สบายน่ะสิไม่ต้องทำเองนี่”
คยองซูกดน้ำหนักของผ้าถูหลังให้แรงขึ้น แบคฮยอนเอาแต่พูดว่าดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลยให้ตายสิ คยองซูเหมื่อยแขนจะตายอยู่แล้ว
“อยากให้พี่ทำมั้ยล่ะ”
คำพูดแสนเจ้าเล่ห์ของแบคฮยอนทำเอาคนตัวเล็กเขินอายจนต้องเอาผ้าขนหนูผืนเล็กตีเข้าไปที่หลังกว้างของแบคฮยอนขัดอาการเขิน
“ทะลึ่งอีกแล้วคนบ้า”
“ก็ไม่อยากทะลึ่งหรอกแต่คยองซูเวลาไม่ใส่เสื้อเนี่ยมันทำให้พี่คิดทะลึ่งจริงๆ นะ ไม่เชื่อก็ดูนี่”
แบคฮยอนเอียงตัวเพื่อให้คนตัวเล็กมองตรงนั้นที่ขยายตัวได้ถนัดตา ผิวสีขาวน้ำนมเนียนนุ่มเวลาที่ได้สัมผัสนั่นมันทำให้แบคฮยอนน้อยของเขาอดไม่ได้จริงๆ ที่จะขอตื่นมามองโลก คยองซูหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันทีพร้อมกับเอามือพลักให้แบคฮยอนกลับไปนั่งในท่าเดิม คนเป็นพี่ได้แต่หัวเราะออกมากับความเป็นเด็กของคยองซู
“จะออกไปข้างนอกแล้วนะถ้ายังไม่ทำให้ไอ้นั่นมันลงไปที่เดิมน่ะ”
“ถ้าอยากให้มันลงคยองซูก็ช่วยพี่สิ”
“อื้อ!!”
แบคฮยอนกลับร่างกายของตัวเองให้หันมาหาคนตัวเล็กอย่างเร็ว ริมฝีปากบางฉกชิมริมฝีปากอิ่มอย่างไม่ทันตั้งตัว บดขยี้ปากลงไปอย่างโหยหาคนตัวเล็กที่ตอนแรกยังคงดื้อรั้นอยู่เพียงไม่นานก็โอนอ่อนตามคนเป็นพี่ด้วยความคิดถึง จูบอ่อนหวานที่แบคฮยอนเป็นนำเกมส์เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงหยาบโลนของริมฝีปากเริ่มดังจนทั่วไปทุกบริเวณห้องน้ำ โชคดีที่วันนี้คริสกับอี้ชิงไม่อยู่ทำให้ไม่ต้องค่อยเก็บเสียง
แบคฮยอนช้อนตัวของคยองซูขึ้นมาทั้งที่ปากยังไม่คลายออก คนตัวเล็กเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองโดนอุ้มมาก็ตอนที่หลังสัมผัสกับพื้นเตียงนุ่มนิ่มนี่นั่นแหละ แบคฮยอนถอนปากออกมาน้ำลายที่เป็นตัวเชื่อมความหวานขาดออกจากกันจนเลอะไปที่แก้มของคนตัวเล็ก มือกร้านยกขึ้นเช็ดมันอย่างเบือด้วยนิ้วโป้งของตนเอง
“หนักขึ้นหรือเปล่าเรานะ อุ้มมาเมื่อกี้หลังแทบหัก”
“บ้าลุกไปได้แล้ว ที่นอนเปียกกหมดแล้วเนี่ย”
“ไม่ลุกหรอกแต่จะรุกต่างหาก”
พูดจบแบคฮยอนก็ครอบครองริมฝีปากอวบอิ่มนั่นอีกรอบ คยองซูเด็กดื้อพยายามจะทำให่แบคฮยอนหยุดแต่มีเหรอคนแบบแบคฮยอนจะยอมร่างสูงปิดช่องทางที่คนตัวเล็กจะหนีรอดไว้หมดแล้ว ไม่นานคยองซูก็โอนอ่อนเหมือนเดิมแบคฮยอนไล้มือไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่มของคยองซูมือกร้านสะกิดบ็อกเซอร์ของคนตัวเล็กจนมันล่นไปอยู่ที่หัวเข่า มือกร้านเลื่อนเข้าไปใกล้ๆ
‘จุ๊ๆ ตรงนี้เป็นเรื่องของผัวเมียนะครับ’
ฮร้ายยยย เขินที่สุดหยุดไม่ได้ทำไมมันน่ารักปนหื่นขนาดดดด!
ตอนหน้าจบแล้วนะเออ เริ่มคิดมุกไม่ออกแล้วว่าจะต่อยังไง
ส่วนใครที่รอฉากเอ็นซีแบบจัดหนักนี่จะบอกให้ฟังว่าสเปเชียลนะตัว
มันมีแน่จ้าเอ็นซีคืนเข้าหอออ 5555 รักจัดหนักมากก
เอ็นซียาวๆ เกือบทั้งตอนขนมาหมดทั้งหน้าประตู ราวบันได
พื้นห้อง อ้างล้างหน้า เอ้ยยย มันเยอะไปมั้ยตัววว
เม้นกันเยอะๆ น้าาาาาาาา
#คยองรับจ้าง
farry 1000%
ความคิดเห็น