คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Way 12 Wrong
WAY 12
(Wrong)
“พี่คริส!”
คยองซูครางชื่อร่างสูงใหญ่ตรงหน้าออกมาอย่างคาดไม่ถึง คริสควรจะอยู่ที่อเมริกาไม่ใช่เหรอทำไมถึงได้กลับมาเกาหลีได้
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคยองซู ทำเหมือนกับลุ้นให้เงยหน้าคือมาแล้วจะเป็นคนอื่นอย่างนั้นแหละ”
คริสจับพิรุธของน้องชายตรงหน้าได้อย่างแม่นยำ คยองซูเป็นเด็กที่ดูออกง่ายจะตายตอนที่คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองเขาน่ะ ดวงตากลมโตน่ารักนั่นมีความหวังอะไรสะกอย่างอยู่เต็มเปี่นมแต่พอปรากฎว่าเป็นเขาตากลมโตก็หม่นลงทันที
“เปล่าฮะ”
คยองซูตอบแบบขอไปทีเขาไม่ได้หวังอะไรจริงๆ นะ แต่ตอนนั้นที่เห็นเท้าคู่นี้มาหยุดอยู่ตรงหน้ามันอดคิดไม่ได้นี่ว่าจะเป็นคนเห็นแก่ตัวคนนั้น คยองซูคิดว่าคนคนนั้นจะกลับมาขอโทษเขาซะอีกแต่นี่ไม่มาก็ดีแล้วนิ เขาจะได้ลืมเรื่องพวกนี้สักที
เอาล่ะมาถึงเรื่องนี้ดีกว่าคนที่คยองซูกำลังยืนคุยด้วยนี่คือ คริสอู๋ รุ่นพี่ที่จบไปเมื่อปีที่แล้ว คริสเป็นรุ่นพี่ที่คยองซูสนิทด้วยสุดล่ะด้วยความที่คยองซูเป็นน้องรหัสของคริสด้วยตอนปีหนึ่งจึงทำให้ทั้งคู่สนิทกันเร็วขึ้น เรื่องอะไรที่คยองซูยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับมหาลัยก็มีคริสเป็นคนช่วยตลอด
“พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
หลังจากที่ชวนคริสให้มานั่งโต๊ะที่คยองซูนั่งไว้ก่อนแล้ว คนตัวเล็กก็เริ่มเปิดปากถามคำถามออกมา คนถูกถามไม่ตอบอะไรแต่กลับเปิดกระเป๋าเอกสารที่พกติดมาด้วยพร้อมกับหยิบซองใส่เอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาวางไว้ตรงหน้าคนตัวเล็ก คยองซูมองหน้าคริสซึ่งก็ได้กลับมาเป็นการพยักหน้าให้เปิดซองเอกสารนั่นซะ มือเล็กเล็กหยิบมันขึ้นมาไว้ในมือและลงมือแกะมันออกช้าๆ
“ความฝันเราเป็นจริงแล้วนะคยองซู”
มือเล็กที่กำลังจะหยิบเอกสารออกมาชะงักค้างไปเลย ความฝันที่เป็นจริงคริสพูดถึงอะไรถ้าคยองซูคิดไม่ผิดคงจะเป็นนั่น สิ่งที่คยองซูขอให้คริสช่วยตอนที่เขากำลังจะถูกตัดสิทธิ์การเป็นนักเรียนทุน
“เราได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาแล้วนะ เก่งมากไอ้เด็กน้อยพี่ดีใจด้วยนะ”
ดีใจควรดีใจใช่มั้ยคยองซูควรจะดีใจสิ คนตัวเล็กควรจะรู้สึกแบบนั้นแต่ทำไมนะภาพใบหน้าเศร้าๆ ของผู้ชายคนนั้นมันถึงลอยเข้ามาในหัวอย่างจัง แบคฮยอนจะเป็นยังไงถ้าคยองซูไม่อยู่แล้วแบคฮยอนจะกลับไปฟุ้งซ่านเหมือนเดิมหรือเปล่า ถึงแม้ในตอนนี้คยองซูจะไม่ได้เจอแบคฮยอนมาหลายวันแล้วแต่เขาก็ไม่ได้เลิกติดตามนะถึงแม้การติดตามของคยองซูจะมีเพียงมินซอกโทรมาเล่าให้ฟังอย่างเดียวก็เถอะว่าแบคฮยอนเป็นอย่างไรบ้าง
มินซอกเล่าว่าตั้งแต่คยองซูเลิกไปทำงานกับแบคฮยอนเจ้าตัวก็เอาแต่ทำงาน อยู่ที่บริษัทตั้งแต่เช้าจนเย็นบางวันถ้างานเยอะแบคฮยอนก็ไม่กลับบ้านเลย แล้วเรื่องเหล้าเบียร์อะไรต่างๆ มินซอกก็บอกว่าแบคฮยอนไม่โทรมาชวนลู่หานออกไปกินแล้ว เรื่องเลิกดื่มนั่นมันก็ดีอยู่หรอกแต่ที่เอาแต่บ้างงานแบบนั้นมันจะดีเหรอแต่คนตัวเล็กก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อตั้งกฎให้ตัวเองแล้วว่าจะเลิกยุ่งกับคนคนนั้น แต่ทำไมพอโอกาสมาเพื่อให้จะหนีไปไกลๆ บางทีครั้งนี้อาจจะลืมแบคฮยอนไปก็ได้คยองซูถึงไม่รู้สึกว่านี่คือทางที่ดีที่สุดแล้ว คยองซูคนตัดบัวแล้วเหลือใยไว้มากมาย
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วคยองซู เหม่ออยู่นั้นแหละไม่ดีใจหรือไง”
“อ่อ ดีใจซิฮะ”
“ดีใจก็แสดงออกมาเยอะๆ สิทำเป็นเข้มไปได้มีอะไรหรือเปล่า”
คริสขยี้หัวทุยของรุ่นน้องอย่างเอ็นดู คยองซูที่บอกว่าดีใจทำหน้าแบบนี้หรือไงตาเศร้าๆ นั่นเหมาะกับคนดีใจแล้วเหรอ
“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่คริส”
คยองซูหลบสายตาที่คริสจ้องเข้ามาในดวงตากลมโตของเขา คริสเป็นคนฉลาดเรื่องแค่นี้ถ้าไม่ปิดให้เนียนมากพอก็โดนจับได้อย่างง่ายได้แน่ล่ะ
“แน่ใจเหรอคยองซู ถึงปากจะบอกว่าไม่มีอะไรแต่ตานายมันฟ้องหมดเลยนะ”
นั่นไงว่าแล้วคยองซูโกหกไม่เนียนเอาซะเลย แค่นี้ก็โดนคริสจับได้ซะแล้วต่อจากนนี้ก็คงโดนซักฟอกจนขาวสะอาดหมดจดแน่ตามนิสัยของคริส ถ้าจะเปรียบให้เข้าใจง่ายคริสก็คงเหมือนกับโคนันในตอนที่หล่อแล้วล่ะมั้ง จับผิดคนอื่นเก่งแถมยังพูดจาให้เผลอเล่าความจริงออกไปอย่างง่ายดายด้วย
“มะ ไม่หรอกครับพี่เชื่อผมหน่อยสิ”
“เอางั้นเหรอ”
“ครับเอาแบบนี้ล่ะ เชื่อผมเถอะผมขอร้องอย่าซักฟอกผมนะ”
“เอางั้นก็ได้แต่พี่จะบอกอะไรให้อย่างหนึ่งนะคยองซู คนเราน่ะไม่ชอบอะไรที่ค้างคาใจหรอก อยากจะให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปด้วยดีกันทั้งนั้น แต่บางเรื่องมันไม่ได้ดีสมใจหวังหรอกนะชีวิตของเราต้องเจอทั้งเรื่องดีแล้วก็เรื่องไม่ดี เลือกไม่ได้หรอกว่าจะเอาแต่สิ่งดีๆ อย่างเดียว แต่ทำไมเวลาเราเจอเรื่องไม่ดีไม่ชอบใจไม่ลองเปลี่ยนเรื่องพวกนั้นให้เป็นเรื่องดีๆ ล่ะ เปิดใจกว้างๆ แล้วรับมันเข้ามา ไม่มีสิ่งไหนหรือใครหรอกนะที่ไม่อยากดีแต่เลือกไม่ได้มากกว่าและต้องยอมทำแบบนั้นไปโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ถ้าเรามีเรื่องอะไรไม่ดีตอนนี้เชื่อพี่เปลี่ยนมันให้เป็นเรื่องดีซะอย่างปล่อยให้มันค้างคาแล้วคนที่จะเสียใจที่สุดก็คือเรา”
คยองซูเก็บทุกคำพูดของพี่ชายข้างกายมาคิดทุกอย่าง คยองซูพยายามแล้วที่จะเปลี่ยนแบคฮยอนพยายามที่จะใช้ใจแลกใจแล้ว แต่แบคฮยอนเองไม่ใช่หรือไงที่ทำลายใจของคยองซูจนหมดสิ้น
“ขอบคุณนะฮะพี่คริส แต่ผมไม่เป็นอะไร” คยอบซูพยายามฝืนยิ้มออกไป “แล้วเรื่องเรียนต่อนี่เมื่อไหร่เหรอครับ พอดีอีกไม่กี่อาทิตย์ผมก็สอบครั้งสุดท้ายแล้ว”
“พอเราสอบเสร็จก็ไปได้เลยล่ะคยองซู เรื่องค่าเคื่องบินไม่ต้องห่วงนะทางมหาลัยที่นู่นเขาออกให้ส่วนเรื่องที่พักมาอยู่กับพี่ก่อนก็ได้”
“ขอบคุณฮะพี่คริส”
ตัดสินใจแล้วคยองซูตัดสินใจแล้วว่าจะไปเริ่มชีวิตใหม่ ในเมื่อแบคฮยอนไม่สนใจเขาแล้วทำทุกอย่างไปเพราะว่าเห็นเขาเป็นตัวแทนของคนอื่น คยองซูไม่เคยมีค่าเลยกับแบคฮยอนไม่เคยเลย แบคฮยอนไม่เคยเห็นค่าของเขาแล้วทำไมคยองซูต้องมัวแต่จมอยู่กับแบคฮยอน เริ่มใหม่คยองซูเริ่มชีวิตใหม่โดยที่ไม่มีแบคฮยอน
“มึงพูดจริงเหรอไอ้ลู่หาน”
แบคฮยอนแทบสร่างจากอาการงัวเงียหลังจากที่เขาโหมงานอย่างหนักตั้งแต่เมื่อวานเพิ่งจะได้นอนก็ตอนไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ พอหลับไปได้ไม่ถึงสองชั่วโมงเพื่อนรักของเขาก็โทรเข้ามาในเวลาตีสี่กว่าๆ พร้อมกับบอกข่าวที่แบคฮยอนฟังแล้วถึงกลับช็อคไปหลายนาทีก่อนจะตอบกลับมา
“คยองซูคงเกลียดกูมากสินะ ถึงได้คิดจะไปจากกูขนาดนี้”
แบคฮยอนกดวางสายทันทีไม่ฟังเสียงของลู่หานที่ตะโกนดังมาจากปลายสาย มือกร้านยกลูบหน้าตัวเองใบหน้าที่ไม่ได้ดูแลมาเป็นเวลาอาทิตย์มีตอหนวดแข็งขึ้นทั่วบริเวณของมันไปหมดถึงแม้จะเพิ่งโกนไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแต่มันก็ยังทำงานได้ดี แบคฮยอนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบกล่องสี่เหลี่ยมสีแดงสดใบเล็กออกมา เปิดออกพร้อมมองวัตถุที่อยู่ข้างใน
แหวนแต่งงาน…
ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์บ้าๆ ในบริษัทตอนนี้แบคฮยอนก็คงไปมอบให้กับคยองซูได้ แต่เพราะยัยผู้หญิงคนนั้นทำให้แบคฮยอนไปไม่ได้ ซูจองยักยอกเงินในบริษัทไปเกือบสิบล้านแถมยังไม่ส่งหนังสือต่อสัญญาให้กับพวกหุ้นส่วนจนพวกเขาเริ่มระอากับบริษัทจนจะยกเลิกกันหมดแล้ว โชคดีที่แบคฮยอนมาเจอไว้ทันก่อนอะไรจะมากมายกว่านี้
“พี่จะทำยังไงดีให้เรากลับมาอยู่กับพี่ครับคยองซู”
ลูบไปบนเนื้อสีทองของแหวนวงนี้พลางนึกไปถึงเจ้าของของมัน เจ้าของแหวนวงนี้จะรู้ตัวหรือเปล่านะวาตัวเองเป็นเจ้าของ อีกไม่ถึงครึ่งวันคยองซูก็จะไปแล้วแบคฮยอนตัดสินใจทิ้งงานทุกอย่างพร้อมกับหยิบกุญแจรถที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะทำงาน มือกร้านผลักประตูห้องทำงานออกไปทั้งบริษัทตอนนี้เงียบมากมีเพียงไฟตามทางเท่านั้นที่ความสว่าง
“พี่คงปล่อยอะไรให้เลยมานานเกินไปแล้ว”
แบคฮยอนพูดกับตัวเองพร้อมกับลูบกล่องแหวนสสวยมือกร้านเสียบกุญแจรถเข้าไปในช่องของมันเพียงเวลาแป็ปเดียวรถก็เคลื่อนตัวออกจากที่จอด
“ฮึก!”
เสียงสะอื้นดังออกมาจากปากอิ่มตอนนี้ควรจะนอนไม่ใช่เหรอ คยองซูควรจะนอนพักเอแรงเพราะไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ต้องเดินทางไกลแล้ว แต่ทำไมนะเวลาหลับตาคยองซูถึงได้เห็นแต่หน้าตาของแบคฮยอน ทั้งที่มีเวลาเตรียมใจมาแล้วตั้งหลายอาทิตย์ ทั้งที่คยองซูคิดว่าเวลาหลายอาทิตย์นั้นมันทำให้เขาทำใจได้แล้ว แต่ทำไมนะอีกไม่กีชั่วโมงคยองซูถึงทำใจไม่ได้ไม่อยากไปเลยคยองซูคิดได้แค่นี้ อยากจะอยู่กับแบคฮยอนอยากจะใช้ชีวิตกับแบคฮยอนต่อให้เขาไปเป็นตัวแทนใครก็ได้คยองซูยอมทุกอย่างขอแค่มีแบคฮยอน
“ยอมแล้วฮือ ยอมแล้วพี่แบคฮยอน”
ครางชื่อของคนที่คิดถึงสุดหัวใจออกมา ยอมแล้วยอมแพ้ต่อหัวใจแล้วหัวใจของคยองซูต้องการแบคฮยอนต้องการผู้ชายคนนั้น
ก๊อกๆ!
เสียงเคาะประตูห้องทำให้คยองซูเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ คนตัวเล็กเดินไปเปิดประตูทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ส่องดูที่ตาแมวเลยแม้แต่น้อย บานประตูที่ค่อยๆ เปิดออกปรากฏร่างของผู้ชายคนหนึ่ง
“พี่คริส”
“ขอโทษนะคยองซูที่มาซะเวลาแบบนี้แต่พี่กลัวเราเก็บของไม่หมดน่ะ เลยจะมาช่วยเตรียมตัวหรือ…อ่าวทำไมตาบวมแบบนั้นล่ะ”
คริสเอื้อมมือมาเช็คคราบน้ำตาที่ดวงตากลมโตของคยองซู คนตัวเล็กทำได้เพียงยืนนิ่งๆ ให้คริสเช็ดน้ำตาให้ แต่การกระทำหนึ่งของคริสที่ทำให้คยองซูตกใจก็คือร่างสูงตรงหน้าดึงเขาเข้าไปกอด
“กอดพี่นะคยองซู พี่คือพี่ชายของนายมีอะไรไม่สบายใจหรืออยากร้องไห้ก็ร้องออกมา พี่จะไม่ถามอะไรทั้งนั้นอย่าทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้สิคยองซู”
คริสลูบหัวของคยองซูอย่างอ่อนโยนเขาไม่ชอบเลยจริงๆ ที่จะเห็นน้องชายของเขาเป็นแบบนี้ อ้อมกอดที่อบคอุ่นของคริสทำให้คยองซูปล่อยโฮออกมา ถึงแม้มันจะไม่เหมือนกับกอดของแบคฮยอนแต่คยองซูขอเห็นแก่ตัวใช้มันแทนไปก่อนได้มั้ย
“พี่คริสฮึก ขอบคุณนะครับ”
พูดพร้อมสะอื้นออกมาก้อนโตซุกหน้าลงกับอกกว้างระบายน้ำตาของความเจ็บช้ำออกมาไม่รู้จักพอ คริสได้แต่ยิ้มเบาๆ แล้วส่ายหัวกับความเป็นเด็กของคยองซู
“พี่คริสผมรักพี่นะครับ”
ตุบ!!
เสียงวัตถุร่วงลงพื้นทำให้คยองซูและคริสผละออกจากกัน สายตากลมโตของคยองซูมทองไปยังต้นเหตุของเสียง ดวงตากลมโตสั่นระริกเมื่อสบเข้ากับร่างของผู้ชายที่คยองซูคิดถึงสุดหัวใจ แต่แววตาของอีกคนที่ส่งมาทางเขามันดูผิดหวังอย่างปิดไม่มิดหรือเพราะคำพูดนั้น
“พะ พี่แบคฮยอนฟังก่อนนะครับ”
คยองซูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นคยองซูบอกรักคริสเหมือนพี่ชายไม่ใช่แบบที่แบคฮยอนคิดแน่ แต่จะทำอย่างไรให้แบคฮยอนได้เข้าใจเมื่ออีกคนหันหลังเดินกลับออกไปแล้ว
“แบคฮยอนรอก่อน!!”
อึน มึน เชี่ยมากสำหรับตอนนี้ คือไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง
หายไปสองอาทิตย์แต่ผลที่ได้ออกมาคือแบบ เอิ่มมมม
ตอนนี้แต่งแล้วก็ลบแต่งแล้วก็ลบ จนในที่สุดมันก็ออกมาแบบนี้
เตรียมนับถอยหลังกันเลยนะทุกคนนนน ใกล้จบแล้วววว
#คยองรับจ้าง
farry 1000%
ความคิดเห็น