คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Way 10 ความกลัวที่เป็นจริง
WAY 10
กำลังทำอะไรคยองซูถามตัวเองมาสักพักแล้ว คำถามนั้นที่แบคฮยอนขอมาคยองซูยังไม่ได้ตอบไป คยองซูกลัวกลัวที่จะต้องมานั่งเจ็บ กลัวที่จะพยายามอยู่คนเดียว คยองซูกลายเป็นคนขี้กลัวไปตั้งแต่เมื่อไหร่
หลังจากที่แบคฮยอนถามออกมาคยองซูก็นิ่งอึ้งไป นิ่งเสียจนแบคฮยอนถอดใจร่างสูงปล่อยคยองซูออกจากอ้อมกอด แววตาของแบคฮยอนตอนนั้นมันทำให้คยองซูสับสนแววตาของแบคฮยอนดูเจ็บปวดเหลือเกิน มันดูอ้างว้างห่อเหี่ยวไปเสียหมด ที่คยองซูกำลัวสับสนเพราะว่าแบคฮยอนนั้นเสียใจเพราะคยองซูหรือซูจองกันแน่
“เฮ้อ…”
คยองซูฟุบหน้าลงกับเตียงนอนตั้งแต่กลับมาจากสวนสัตว์คยองซูยังไม่เป็นอันทำอะไรเลย เพราะว่าแบคฮยอนนั่นแหละหลังจากพูดคำนั้นออกมาแล้วแบคฮยอนก็เอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาจนคยองซูหมดสนุกต้องบอกให้พามาส่งที่ห้องแทน
“เฮ้ออออ!”
ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด คยองซูยังคงเหมือนมีอะไรมาทับอยู่ในใจมันหนักใจจริงๆ เลย
~♬ ~♬~♬ ~♬
เสียงโทรศัพท์มือถือกรีดร้องขึ้นท่ามกลางความเงียบ คยองซูเอามือคว้ามันออกมาจากกระเป๋าเป้ที่นอนสิ้นชีวิตอยู่ข้างเตียงนอน เบอร์โทรที่โชว์อยู่เป็นชื่อของมินซอกคยองซูเบ้หน้าก่อนจะกดรับสายไป
“ว่าไงแก”
น้ำเสียงไม่รับแขกของคยองซูทำเอาปลายสายแว้ดขึ้นมาตามประสา คยองซูยกโทรศัพท์ออกจากหูรอให้มินซอกบ่นจบก่อนถึงจะเอาเข้าไปไว้ที่เดิม
“แกบ่นเสร็จแล้วใช่มั้ย”
‘เออฉันรู้นะว่าแกแอบเอาโทรศัพท์ออกจากหู”
มินซอกช่างเป็นคนที่หยั่งรู้เสียจริงให้ตายเถอะ แบบนี้ทำไมไม่ไปเป็นหมอดูเลยนะ
“แล้วแกจะบ่นเพื่อ”
‘ก็แค่อยากบ่นฉันมีตังค่าโทรมากพอมีไรป่ะ’
“งั้นฉันว่าคนยิ่งเครียดๆ อยู่อย่ากวนดิ”
คยองซูไม่ได้ขู่แต่เขาจะทำจริง ตอนนี้อะไรที่ผ่านเข้ามาในหัวสมองมันก็ดูน่ารำคาญไปเสียหมด เวลานี้อยากจะอยู่เงียบๆ กับตัวเอง หรือไม่ก็ระบายให้ใครสักคนได้ฟังจะได้ไม่ต้องมาอึดอัดแบบนี้
‘ไม่ได้กวนนะเว้ย แต่แค่จะโทรมาบอกว่าเจ้านายแกอ่ะชวนแฟนฉันออกไปกินเหล้าแต่หัววันเลยนะ หน้าพี่แบคงี้เครียดเชียวไม่เครียดอย่างเดียวนะเว้ยเหมือนพี่แกจะเสียใจอะไรสักอย่างนี่แหละหรือว่ายังตัดใจจากยัยซูจองจองรองเท้ามือสองนั่นไม่ได้’
คยองซูดีดตัวขึ้นจากที่นอนทันที ร่างเล็กคิ้วขมวดแน่นถึงแม้คยองซูยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะช่วยหรือไม่ช่วยแบคฮยอนก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปเสียใจกับยัยซูจองนั่นแล้ว ในเมื่อขอสิทธิ์ที่จะให้เขาช่วยแล้วก็ไม่ควรที่จะเสียใจกับยัยนั่นอีก แบคฮยอนคนหลายใจ
“เขาไปกินกันที่ไหนมินซอก!!”
‘เห้ยทำไมต้องโมโหขนาดนั้นคยองซู’
มินซอกถามอย่างงุนงงคยองซูโมโหอะไรนักหนา ตอนแรกยังนอยด์ๆ อยู่เลยแล้วนี่พยายุอะไรถล่มใส่คยองซูเนี่ย
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นเขาไปกินกันที่ไหน มินซอกถ้าแกไม่บอกฉันจะเลิกคบแก”
คยองซูควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว อาการแบบนี้มันคืออะไรก็ไม่รู้ทั้งชีวิตคือเพิ่งเปก็นก็วันนี้ เหมือนเด็กที่หวงของเล่นหรือเปล่านะ
“ผับ XX อ่าแก เห้ยแกจะไปเหรองั้นฉันไปด้วยเจอกันหน้าผับนะเว้ยไปหาหนุ่มๆ มากกที่บ้านดีกว่า”
คยองซูยิ่งกำมือถือแน่นเข้าไปอีกเมื่อมินซอกพูดว่าจะไปหาหนุ่มๆ แค่พี่ลู่หานมินซอกมันไม่พอหรือไงนะพี่เขาออกจะรักมันมากมายขนาดนี้
“นี่มินซอกแกควรจะรักเดียวใจเดียวบ้างนะ พี่ลู่หานเขารักแกมากนะทำตัวให้เหมาะสมกับความรักของพี่เขาหน่อยไม่ได้เลยรึไง!!!”
คยองซูด่าเสร็จก็ตัดสายทิ้งอย่างที่มินซอกไม่ต้องคิดจะสวนกลับเลย คนตัวเล็กรีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเป้ก่อนจะวิ่งออกนอกห้องไป แบคฮยอนไม่ตายดีแน่!
ผับ XX
“ไอ้ลู่กูเชื่อมึงแล้วว่าคยองซูไม่ธรรมดา”
แบคฮยอนกระดกน้ำเมาบาดคอแก้วที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ลู่หานมองเพื่อนตัวเองอย่างปลงๆ มันก็อายุไม่ใช่น้อยแล้วทำไมยังมัวเมากับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แบบนี้ไม่เลิก
“มึงก็ดูออกไม่ใช่เหรือว่าน้องมันชอบมึง ทำไมมึงไม่จีบล่ะ”
“กูไม่กล้าว่ะ กูกลัวกูเห็นแก่ตัวกูไม่อยากทำให้น้องมันเสียใจ อีกอย่างวันนี้กูถามน้องมันแล้วน้องมันอึ้งไปเลยแค่นี้กูก็ดูออกแล้วว่าคยองซูไม่อยากเป็นตัวแทนใคร”
แบคฮยอนพูดออกมาตามที่ตัวเองคิดคยองซูน่ะดูง่ายจะตาย แค่ยิ่งคำถามเห็นแก่ตัวแบบนั้นออกไปคยองซูก็แสดงท่าทางและความคิดออกมาหมดแล้ว
“มึงก็อย่าทำให้คยองซูเป็นตัวแทนใครดิ มึงต้องจริงใจกับน้องมันเอาคยองซูเป็นที่หนึ่งของมึง คนอื่นไม่ต้องมองไม่ต้องมองใครทั้งนั้น แบคมึงน่ะแก่ลงไปทุกวันแล้วนะแต่ไม่ใช่กับคยองซูน้องยังเด็กอยู่ยังมีโอกาสเจอคนอีกเยอะถ้าวันหนึ่งน้องเจอคนที่รักน้องจริงๆ ไม่โลเลแบบมึงเป็นกูกูก็ไปหาคนนั้น ไม่ใช่มาติดอยู่กับคนแก่ที่ยังตัดใจจากรักเก่าไม่ได้”
ลู่หานพูดออกมาหวังที่จะเตือนสติเพื่อนตัวเอง ตอนนี้แหละเหมาะแล้วที่จะพูดแบคฮยอนเองมันก็ชอบคยองซูอยู่ไม่น้อยแต่ปัญหาของมันคือมันไม่กล้าเริ่มกับใครใหม่ กลัวที่จะต้องเสียใจเหมือนครั้งก่อน แบคฮยอนกำลังเป็นคนขี้คลาด
“กูกลัว กลัวแบบที่มึงพูดออกมาว่ะ กูกลัวว่าวันหนึ่งคยองซูเจอคนใหม่ที่ดีกว่ากูหล่อกว่ากูรวยกว่ากูแล้วก็รักน้องมากกว่ากู กูกลัวคยองซูจะทิ้งกูไป ทิ้งกูเหมือนกับที่ซูจองทำ”
แบคฮยอนสารภาพออกมาอย่างหมดเปลือก ลู่หานได้ฟังก็พยักหน้าเข้าใจเอามือตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ
“พี่คิดว่าผมเป็นเหมือนเขาจริงๆ เหรอ”
แบคฮยอนเบิกตากว้างหันหลังไปมองยังต้นเสียง เสียงนั่นมันคล้ายกับคนตัวเล็กที่กำลังทำให้เขาหวั่นไหว และเมื่อพบกับต้นเสียงแบคฮยอนก็แน่ชัดว่าเป็นจริงๆ คนตรงหน้านี่คือคยองซู
“คยองซู…”
“ถ้าพี่คิดแบบนั้นแล้วมาขอโอกาสผมทำไม พี่มาทำแบบนี้ทำไมพี่แบค ฮึก ฮยอนพี่มาทำแบบนี้กับผมทำไม”
คยองซูพูดออกมาทั้งน้ำตา เสียงพูดปนเสียงสะอื้นไปด้วยทำให้ผู้คนในร้นเริ่มหันมามองต้นเหตุกันทั้งหมด คยองซูที่ทนความอายไมได้ต้องวิ่งออกไปจากร้านนี้ มินซอกที่เห็นเพื่อนของตัวเองวิ่งออกไปถึงแม้จะงงๆ อยู่บ้างแต่ก็พยายามจะเข้าใจกำลังจะวิ่งตามเพื่อนรักออกไปเหมือนกันแต่ติดตรงที่ลู่หานจับแขนเขาไว้พร้อมกับส่งสายตาดุๆ มาให้
“ตามไปดิถ้ามึงจะนั่งโง่อยู่ตรงนี้วันหลังกูจะไม่ช่วยอะไรมึงแล้วไอ้แบค” เมื่อแบคฮยอนวิ่งออกไปตามคำบอกของลู่หาน ลู่หานก็กลับมาเล่นงานเจ้าเด็กดื้อข้างกาย “มินซอกรู้มั้ยว่าตัวเองผิด”
“ไม่รู้” ลอยหน้าลอยตาตอบอย่างมั่นใจ
“อยากรู้มั้ย”
ลู่หานส่งเสียงเย็นๆ ไปให้แฟนตัวอวบของตนเอง จนอีกคนหน้าแดงขึ้นมาอย่างเขินอาย คบกันมาก็นานแล้วนะคำพูดพวกนี้ของลู่หานอ่ะ มินซอกโดนมาหมดแล้วแล้วก็รู้ด้วยว่าต่อจากนี้มินซอกจะรู้อะไร
“คยองซูรอพี่ก่อน”
แบคฮยอนพยายามวิ่งตามคนตัวเล็กที่หายไปกับฝูงชนจำนวนมากตรงประตูทางเข้า แบคฮยอนพยายามองหาคยองซูจนในที่สุดก็เห็นคนตัวเล็กที่วิ่งออกไปทางประตู ไม่รอช้าแบคฮยอนรีบพาตัวเองไปให้ถึงคยองซูอย่างเร็วที่สุด เมื่อออกมาจนถึงหน้าผับแบคฮยอนเห็นคยองซูกำลังโบกแท็กซี่คนตัวสูงไม่รอช้ารีบสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วโอบกอดทางด้านหลังโดยที่อีกคนไม่ทันระวัง
“พี่ขอโทษ”
คำเดียวสั้นๆ ไหยุดทุกการเคลื่อนไหวของคยองซู คิดว่าจะหนีพ้นแล้วเชียวทำไมแบคฮยอนถึงได้ตามมาทันอีกนะ น้ำตาที่ยังไม่หยุดไหลตั้งแต่ต้นดูเหมือนจะไหลออกมามากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“คยองซูพี่ขอโทษ พี่ขอโทษจริงๆ”
“คุณมีอะไรต้องขอโทษเหรอครับ ฮึก คุณไม่ผิดเลยผมเองต่างหากที่คิดเองเออเองอยู่คนเดียว”
คยองซูกำลังน้อยใจแบคฮยอนรู้ดี ความกลัวอย่างที่หนึ่งที่แบคฮยอนกลัวมันเป็นจริงแล้ว เขาทำให้คยองซูเสียใจ แบคฮยอนคนเลว
“คยองซูไม่ผิดพี่ผิดเองทั้งหมด พี่ไม่ชัดเจนพี่ขอโทษ”
“เลิกขอโทษสักทีได้มั้ยครับ เลิกสักที!!”
คยองซูตวาดออกมาอย่างเหลืออดร่างเล็กทรุดหนั่งลงกับฟุตบาทอย่างคนหมดแรง คยองซูปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใครแล้ว
“พี่รู้มั้ยว่าผมเกลียดการเป็นตัวแทนของใคร ฮือถ้าพี่จะเริ่มใหม่ก็เริ่มที่ผมสิ ไม่ต้องเอาใครมายุ่งฮึกพี่ทำแบบนี้ทำไม พี่ทำแบบนี้ทำไม!”
คยองซูทุบไปบนไหล่กว้างของแบคฮยอนที่ย่อตัวลงมาในระดับเดียวกัน แบคฮยอนไม่ได้ตอบโต้หรือหลบหลีกเขาปล่อยให้คนตัวเล็กระบายความเจ็บปวดออกมาให้หมด จนกระทั่งคยองซูนิ่งไปนั่นแหละแบคฮยอนถึงได้รวบคนตัวเล็กเข้ามากอด คยองซูทำไม่ลงหรอกจะให้ตบตีแบคฮยอนให้เจ็บกว่านี้คยองซูทำไม่ได้หรอก
“ถึงจะไม่อยากฟังแต่พี่ก็อยากพูด ขอโทษนะคยองซู”
คยองซูไม่ได้ตวาดให้หยุดพูดหรืออะไรเหมือนครั้งก่อนๆ แบคฮยอนระบายยิ้มออกมาเขากำลังเข้าข้างตัวเองว่าคยองซูหายโกรธแล้ว แต่ประโยคต่อมาของคยองซูทำเอาแบคฮยอนใจเสีย
“พี่จะทำยังไงต่อไปจะเอาผมไว้ หรือจะให้ผมเดินออกไปจากชีวิตพี่ตลอดไป”
อัลไรรร ตอนที่แล้วยังฟินกันอยู่เลยทำไมตอนนี้มันหักมุม
ช่วงแรกๆ เหมือนจะฮาที่ที่คยองซูหึงแบค
แต่ไงตอนท้ายมันดราม่าขนาดนี้ 555555555555
แท็ก #คยองรับจ้าง
farry 1000%
ความคิดเห็น