sf ' HunBaekDo 'exo

ลำดับตอนที่ #1 : sf ' hundo ll ◣LOVE YOU ◥ (END) 'humdo'

 

"คยองซู เร็วเข้าเดี๋ยวสายนะลูก"

เสียงแม่ของผมตะโกนมาจากชั้นล่างของบ้าน วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกครับ สำหรับผมมันมีหลายอารมณ์มากเลยล่ะ ทั้งดีใจที่จะได้เจอเพื่อ เจาครู เจอตำราเรียนใหม่ๆ ที่สำคัญผมก็ได้เจอ เซฮุน คนรักของผม และผมก็ยังเสียใจที่วันหยุดยาวของผมจบลงแล้ว ไม่ได้นอนตื่นสายๆ ตอนมืดก็ต้องนั่งทำการบ้านทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นเวลานอน เฮ้อ~ 

"จะเสร็จแล้วครับแม่ อีกแป๊ปนึง"
                               

ผมตะโกนตอบลงไป แล้วหันมาสนใจตัวเองในกระจกอีกรอบ หน้าพร้อม ผมพร้อม ชุดพร้อม เท้า เอ่อ.....ลืมแคะเล็บคบอ่าTT แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวใส่รองเท้าก็มองไม่เห็นแล้ว (เอ่อคยองซูถ้านายไม่แคะมันเวลาเท้าเปียกมันจะเหม็นนะ><)

หลังจากผมหมุนหน้า หมุนหลังอยู่หน้ากระจกจนมั่นใจแล้วว่าตัวเองปกติ ผมก็เดินลงมาที่ห้องครัวซึ่งแม่ของผมกำลังมีความสุขกับการทำอาหารเช้าอย่างมากล้น ทำไมแม่ไม่กลัวไปทำงานไม่ทันมั่งนะ งานแม่ก็เข้าเช้านะป่านนี้ยังไม่ได้แต่งตัวเลยสักวันเถอะไปทำงานไม่ทัน คยองซูจะหัวเราะให้ขี้เต่าระเบิดเลย>.,,<
 

"ไหนแม่เช้านี้แมทำอะไรกินอ่ะ"

ผมนั่งลงที่โต๊ะอาหารเอามือเท้าคางทำตาโตเท่าใข่ห่านใส่แม่ แม่หัวเราะนิดๆ ก่อนจะวางถ้วยที่ใส่ เอ่อ! ปลาร้าลงบนโต๊ะ

 "อะไรอ่ะแม่ วันนี้เปิดเรียนวันแรกนะทำไมไม่มีข้าวต้มกุ้งเหมือนบ้านอื่นบ้างอ่าTT"

"จะไปเหมือนบ้านอื่นทำไม เราต้องเป็นตัวของตัวเองสิ!! แล้วการกินปลาร้าเนี่ยก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ ตอนเด็กแม่กินบ่อย ฮ่าาา><"

เหมือนแม่จะดูภูมิใจกับมันมากนะ ไอ้ปลาร้าเนี่ย แล้วมันเป็นการเริ่มต้นที่ดีแน่เหรอ? ไม่ใช่ไปพูดกับใครแล้วเขาจะให้แปรงฟันนะ ><!!

"ไม่เอาอ่ะ มีอย่างอื่นมั้ยถ้าไม่มีก็ไม่กินนะ ผมจะไปกินที่โรงเรียนแทน"

 "โหยย! แกจะเลือกกินไปไหนนะถ้าไม่กินนี่ก็ไปหาในตู้เย็นนู่น ขุดๆ เอาเพื่อจะมีอะไรให้แกยัดไปได้บ้าง"

 ถ้าแม่จะใช้คำว่าขุดเลยอ่ะนะTT มันดูอนาถาจัง

 "เหอะ!! ก็ได้ไปหากินเองก็ได้ แค่ไม่กินปลาร้าแค่เนี่ยแม่ทำบ่นเป็นคนวัยทองไปได้ ไปเรียนแล้วหวัดดีฮะ^^"

ผมยกมือไหว้แม่แล้วก็วิ่งหนีเอาชีวิตรอดออกมาจากบ้านอย่างไฟแรงสูง -0- หิวก็หิวไหนยังจะต้องรีบไปโรงเรียนอีกไม่ไหวนะ TT เอาเหอะรีบๆ ไปโรงเรียนแล้วไปหาขนมปังสักก้อนกินประทังชีวิตไปก่อน

เพียงเวลาไม่นานผมก็มาถึงโรงเรียนแบบเฉียดตาย ไอ้พี่วินมันจะรีบไปไหนก็ไม่รู้ (วินมอเตอร์ไซด์) มันขับเหมือนกับกำลังจะรีบไปหาอ้อมกอดแม่ที่ห่างมาสัก สามสี่สิบปี

ผมเดินเข้าโรงเรียนอย่างเซ็งๆ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน แล้วยังมาเจอพี่วินขับชวนอ้วกอีกรู้งี้กินปลาร้าแม่มาดีกว่า บางทีที่แม่บอกอาจจะจริง  เอ๊ะ!! เมื่อผมมองเข้าไปในโรงเรียนผมก็ยิ้มออกมากว้างอย่างไม่รู้ตัว ผู้ชายตัวสูงกว่าผมประมาณศอกเขาหันหลังให้ผมอยู่ แต่ถึงจะหันหลังให้ผมก็จำเขาได้ โอ เซฮุน แฟนของผม><

"เซฮุ.............."

ผมกำลังจะตะโกนเรียก เซฮุน แต่ผมก็ต้องหยุดแบบกระทันหัน เมื่อจู่ก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารัก คนหนึ่งวิ่งเข้ามาคล้องแขนเขา ยัยนี่เป็นใครทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่สำคัญหล่อนบังอาจมาคล้องแขนฮุนนี่ของผมได้ยังไง แล้วดูนั่น เซฮุน ก็ยิ้มให้ยัยนั่นอีกเบิกบานเหลือเกินนะ

ผมเจ็บที่ใจมากๆ อ่ะ น้ำตาบ้าบออยู่ๆ มันก็คลอขึ้นมาที่ตาของผมอย่างไม่ได้นัดหมายTT ผมกำลังจะร้องไห้เหรอ ไม่จริงผมจะร้องไห้ไม่ได้ ผมยังร้องไม่ได้ผมต้องเข็มแข็ง ผมปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเดินเข้าไปหาทั้งคู่

 "เฮ้ยยยย!! คยองซู"

ฮึ่ย แบคฮยอนแกจะมาเรียกอะไรตอนนี้ว่ะ กำลังจะได้กัดหัวคนอยูแล้ว แบคฮยอนคือเพื่อนรักเพียงคนเดียวของผมครับ ไม่ใช่ผมเป็นพวกสังคมรังเกียจนะ ผมเป็นคนสันโดดมากไม่ค่อยเริ่มคุยกับใครก่อน ที่แบคฮยอนมันมาเป็นเพื่อนผมเนี่ย ก็เพราะตอนประชุมนักเรียนใหม่มันนั่งข้างผม ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจมัน แต่เป็นเพราะมันเป็นคยชวนผมคุยก่อน ตอนแรกผมก็ตอบมันแบบถามคำตอบคำ จนหลังๆ ผมเริ่มสนิทกับมันก็เลยคุยกับมันแบบจะให้พายุเข้า ไฟฟ้าดับ น้ำท่วม ผมก็พูดเป็นต่อยหอย

 "อะไรของแกแบคฮยอนฉันกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่นะเว้ย"

"ทำไมว่ะ แกไปโดนพายุหมุนมาเรอะ หรือว่าเมื่อเช้าแกไม่ได้อึ -O- มิน่าล่ะเหม็นอะไรตุๆ"

 "ป่าวเว้ยฉันไม่ได้โดนพายุหมุน แล้วเมื่อเช้าฉันก็อึไปแล้ว ที่ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดีก็เพราะนู่น!!"

ผมชี้ไปโดยไม่ได้หันหน้าไปมอง ถ้าเกิดมองแล้วทำใจไม่ได้เกิดวิ่งไปงับกระเดือก เซฮุน เข้าจะทำยังไง

 "อะไรว่ะฉันไม่เห็นมีอะไรเลย หรือว่าแกอารมณ์ไม่ดีเพราะว่าหุ่นไล่กาของแม่สมศรีเหรอ? แกนี่แปลกคนแฮะ" (อาจารย์ค่าหนูขอโทษที่เอาชื่ออาจารย์มาล้อ<<ไรท์เตอร์)

"ไม่ใช่เว้ย เซฮุน ตั้งหาก อ่าวเห้ยหายไปไหนแล้วอ่ะ?"

ผมหันหน้ามากลับไม่เจอแม้แต่เงาของ เซฮุน สักนิดสงสัยจะไป สวีทปี้ดปี้กับยัยผีมะนาวเหลืองแล้วล่ะสิ ฮึ่ยคิดแล้วแค้นฮุนนี่นะ คบกันมาตั้งนานทำไมนายถึงนอกใจฉันนะ


                 

พักกลางวัน.......

วันนี้แย่มากสำหรับผมมันไม่มีอะไรดีๆ เลย ผมนึกว่าวันแรกจะเป็นไปด้วยดีซะหน่อยแต่นี่อะไร เซฮุน ก็หายไปเลยทั้งวัน ผมกับเขาไม่ได้เรียนห้องเดียวกันหรอกนะ แต่ปกติถ้าพักเขาก็จะมาหาผมแต่วันนี้ไม่ ไม่มีแม้แต่เงาของเขาด้วยซ้ำ

คงไม่ต้องเดาหรอกนะว่าเขาไปอยู่ที่ไหน เขาก็คงอยู่กับยัยหวานใจคนใหม่ของเขานั่นแหละo^o คิดแล้วก็อยากร้องไห้ วันนี้วันแรกแท้ๆ แต่เขากับไม่คิดจะมาทักผมเลยด้วยซ้ำ นี่เขายังเห็นว่าผมเป็นแฟนของเขาอยู่หรือป่าวนะ

ผมกำลังเดินไปกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารกับแบคฮยอน มันชวนผมคุยไม่หยุดตั้งแต่เมื่อเช้า แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าเป็นเชิงว่ารู้แล้ว  

 อ่า~~ ทำไมคนเยอะขนาดนี้เนี่ย ตอนนี้ในโรงอาหารเต็มไปด้วยนักเรียนมากมาย 

  "แบคฮยอนไปนั่งข้างนอกกันก่อนมั้ย คนเยอะมากเลยนะแก ฉันไม่อยากเบียดอ่ะ"

                   

 "เข้าไปเหอะน่า ถ้าออกไปนั่งเมื่อไหร่จะได้กินล่ะ เดี๋ยวก็มีคนมาเพิ่มอีกฉันหิวนะไปเถอะ ไปๆๆๆ^^!!"

 แบคฮยอนดันหลังผมให้เดินไปข้างหน้า ผมก็ไม่ได้ฝืนตัวแต่อย่างไรก็เดินไปตามแรงผลักมันอ่ะแหละ

"โอ๊ะ!!"

ผมร้องออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเห็น เซฮุน กับยัยมะนาวเหลืองนั่นกำลังต่อแถวซื้อข้าวอยู่ ท่าทางเขาจะมีความสุขมากเลยนะ แบคฮยอนหยุดดันหลังผมแล้วโผล่หน้ามาตรงไหล่ของผม  มันมองตามสายตาของผมไปจนเจอจุดหมาย

"นั่น เซฮุน นี่นาตอนแรกก็นึกว่าเขาไม่มาซะอีก ปกติเขาต้องมาหาแกไม่ใช่เหรอ? แล้วนั่นผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะ ดูสนิทกันจัง"

"ฉันจะไปรู้มั้ยล่ะ ไปเถอะฉันจะไปต่อแถวนั้น"
 
                         

ผมจูงมือแบคฮยอนวิ่งไปต่อแถวที่ เซฮุน ต่ออยู่ โชคดีที่ตอนพวกผมมาต่อน้องๆ ที่อยู่ข้างหน้าเรา ประมาณสี่ห้าคนออกจากแถวไปซื้ออย่างอื่น ตอนนี้ผมเลยประชิดหลังของ เซฮุน อยู่เจ๋งดีล่ะTT

 "เซฮุนอ่าาา คริสตัลเมื่อยมากเลยอ่า><"

 หาาา!! ยัยปลวกนี่ คริสตัลเหรอ? มีออดอ้อนฮุนนี่ของฉันด้วยนะ ไม่อยากตายดีซะแล้ว

 

"ต้องอดทนนะครับ เรามาอยู่ในหมู่มากแบบนี้ เราต้องอดทน"

"แต่พี่อ่าา ฉันไม่อยากต่อแถวนี่แล้ว ฉันไปนั่งนะฝากพี่ซื้อให้ฉันด้วยน้า นะพี่เซฮุน นะๆๆๆ O^O"

ห๊ะ!! ยัยนี่เด็กกว่าเรางั้นเหรอ หน้าแก่ไปนะ>< แต่อันนั้นไม่สำคัญ ยัยนี่กำลังอ้อนฮุนนี่อยู่ คิดว่าน่ารักเหรอว่ะ

"ไม่ต้องมาทำหน้าตาอ้อนขนาดนั้นเลยนะ ก็ได้พี่จะซื้อให้ แต่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ไปนั่งรอได้เลยครับ"

"เย้ๆๆๆๆ พี่น่ารักที่สุดอ่าาา จุ๊บ><!"

 โอ้ววว กล้ามากครับยัยนี่จุ๊บแก้มฮุนนี่ตรงนี้เลยนะ กลางโรงอาหารวอนซะแล้ววว

"เซฮุน นายกำลังทำอะไรน่ะ ที่วันนี้ไม่มาหาฉันเพราะนายติดยัยนี่อยู่ใช่มั้ยห๊ะ!! ยัยเด็กนี่ก็เหมือนกัน เธอคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กลางโรงอาหาร เธอหอมแก้มเขากลางโรงอาหารไม่ได้ ถ้าอยากจะทำก็ไปห้องน้ำนู้น จุ๊บแก้มนะไม่ใช่เล่นตบแปะ!!"

ผมพูดออกไปเสียงดังจนคนที่อยู่รอบๆ หันมามองกันหมด อย่าถามผมว่าอายมั้ย ผมอายมากเลยล่ะ แต่อายไม่เท่าไหร่แต่ถ้าเสียฮุนนี่ไป ผมไม่ยอมมมม!!

"คยองซูนายเป็นอะไรไปคือคนนี้เป็...." 

                           

เซฮุน ยังพูดไม่ทันจบยัยปลวกนี่ก็พูดแทรกขึ้นมา ไร้มารยาทจริงๆ

"ฉันเป็นแฟนพี่ เซฮุน แล้วนายเป็นใครถึงได้มายืนด่าฉันเนี่ย หึ! หรือจะเป็นพวกที่แอบชอบพี่ฮุนนี่ พี่ฮุนนี่เคยเล่าให้ฉันฟังนะ ว่าพี่เขาเบื่อพวกนี้มากมายเลยล่ะ"

 อยู่ดีๆ น้ำตาผมก็ไหลออกมา ทำไมนะ เซฮุน ถึงให้ยัยเด็กนี่เรียกว่า 'ฮุนนี่' แบบที่ผมเรียก ไหนเขาสัญญาว่าจะให้แค่ผมเรียกแค่นั้นไง

ผมไม่ได้เถียงกับยัยเด็กนี่ต่อ ผมวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันทีที่น้ำตาไหลออกมา เสียงของเซฮุนยังคงดังตามหลังผมมาไม่หยุด เขาวิ่งตามผมมาสินะ ทำไมเขาเป็นแบบนี้ถ้าเขามียัยนั่นแล้วทำไมเขาต้องมาวิ่งตามผม

ผมไม่สามารถวิ่งต่อไปได้แล้ว ผมหยุดพักอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง แล้วสักพักเขาก็วิ่งมาถึงตัวผมจนได้

"คยองซู นายร้องไห้เหรอ?"

เซฮุนถามผมอย่างแผ่วเบาแล้วดึงผมเขาไปชิดตัวเขา มือหนาของเขายกขึ้นมาเช็ดน้ำตาลผมช้าๆ 

 "นายอย่ามาทำดีกับฉันได้มั้ย นายมียัยเด็กคริสตัลนั่นแล้วไม่ใช่รึไง จะมาสนใจฉันทำไม ไปหายัยนั่นไป!!"

ผมผลักเขาออกแล้วเตรียมจะวิ่งหนีอีกรอบ เขากำลังทำให้ผมใจอ่อนด้วยการกระทำของเขา ผมจะใจอ่อนไม่ได้ผมกำลังโกธรเขาอยู่

 แต่เขากลับไว้กว่าผมเขาดึงผมเข้ามากอดแน่น มันแน่นจนผมจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ณ จุดนี้ต่อมน้ำตาของผมก็ทำงานหนักอีกครั้ง กอดของเซฮุนมันอบอุ่นจัง มันกำลังทำให้ผมใจอ่อนยวบลง ผมแพ้เขาแล้ว

 "ไม่ร้องนะคยองซู ฟังฉันอธิบายฉันกับ คริสตัล เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างงั้น เราสองคนเป็น........"

"เป็นอย่างงั้นเป็นอะไรล่ะ นายจะโกหกอีกเหรอ เจ้าตัวเขาก็พูดซะขนาดนั้นนิ"
 

ผมสบัดตัวออกจาก เซฮุน แล้ววิ่งหนีออกมาหลังจากพูดจบ รอบนี้เขาไม่ได้วิ่งตามมา ทำไมเขาเป็นคนโกหกเก่งจังนะ ยัยเด็กนั่นมันก็พูดชัดอยู่แล้วนิ

 ผมหยุดนั่งลงที่ม้านั่ง โอ๊ยย! หิวข้าวจังเมื่อเช้าก็ไม่ไดกิน ตอนกลางวันก็ไม่ได้กินอีก โรคกระเพาะจ๋าาา อย่าเพิ่งกำเริบน้าาา><

หลังเลิกเรียน............

 ผมเดินออกมาจากห้องเรียนด้วยสภาพเหมือนคนขาดอาหารมาสักสิบวัน ผมค่อยๆ พาร่างอันน่ากลัวของผมมาถึงร้านค้าหน้าโรงเรียนซะที

         

 "ป้าครับของน้ำเปล่ากับขนมปังหน่อยครับ ขนมปังใส้หมูหยองนะ"

หลังจากรอไม่นานผมก็ได้ขนมปังมาไว้ในมือ ผมรีบยัดมันลงคออย่างไม่คิดชีวิตหลังจากนั้นก็ตามด้วยน้ำจนหมดขวด ป้าคนขายยืนมองผมแบบอึ้งๆ ผมยิ้มให้ป้าก่อนจะเดินออกมา

  "เฮ้อออ~" 

ผมถอนหายใจออกเฮือกใหญ่ ช่วงเวลาแบบนี้คิดถึงเซฮุนจัง ปกติเขาจะต้องมาเดินกลับบ้านพร้อมผม แต่วันนี้เขาคงไปกับยัยเด็กนั่น

 "คยองซู!! รอฉันด้วยยย"

ผมรีบหันหลังไปมองใช่แล้ว เซฮุน วิ่งมาหาผมหลังจากแยกกับยัยเด็กนั่นหน้าโรงเรียน

"อ่าวนายไมไปส่งที่รักนายรึไง!"

"ที่รักฉัน? คริสตัลไม่ใช่นะ นายตั้งหากคือที่รักฉัน ที่รักฉันคือ โด คยองซู"

"เหอะ!! โกหก"

เดินหน้าต่อไป ทำไมเขาต้องโกหกด้วย อยู่กับยัยนั่นก็ทำตัวลั้นลา อยู่กับผมก็บอกว่ารักผม ไอ้บ้าเอ้ยยย!!

 "ฉันไม่ได้โกหกนะ ฉันกับคริสตัลเราไม่ได้เป็อย่างที่นายคิดเลยสักนิดคยองซู ยัยนั่นแค่แกล้งนายเฉยๆ"

 เซฮุนเอามือเขามาดึงผมให้หันกลับไปหาเขา
                            

"แล้วที่ยัยเด็กนั่นบอกหมายความว่ายังไง นายจะเลิกโกหกได้หรือยังเซฮุน!!"

ผมก็สบัดมันออกแล้วหันหลังเดินอีกรอบ แต่เซฮุนก็จับไหล่ผมแล้วหันมันกลับมาอีกรอบ

"ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้างเลยนะคยองซู ฉันบอกว่าไม่ได้โกหกไง!!"

ดูเหมือนเซฮุนเริ่มจะหัวเสียบ้างแล้วล่ะ 

"ที่ฉันไม่ฟังก็พอนายไม่พูดความจริ  อุ๊บ!!"

ผมยังพูดไม่ทันจบด้วยซ้ำ เซฮุนก็ทาบริมฝีปากของเขาลงมาอย่างหนักหน่วง ขาของผมอ่อนแรงลงมาก ลิ้นร้อนของเขาสอดเข้ามาชิมความหวานในปากของผมอย่างเอาแต่ใจ เวลาผ่านไปพอสมควรดูเหมือนเขาจะพอใจกับมันแล้ว เซฮุนค่อยๆ ถอนจูบออก

 

"ทีนี้นายจะฟังที่ฉันพูดได้หรือยัง?"

"นะ นายจะพูดอะไรล่ะ....... รีบพูดมาเลยฉันจะไปแล้ว"

ผมติดๆ ขัดๆ หน้าของผมร้อนมากเลยล่ะ ตอนนี้มันต้องแดงมากแน่ๆ ใช่ๆ ผมต้องรีบก้มหน้า

 

"หึนายเหมือนเด็กเลยนะ เวลาอายชอบก้มหน้าตลอด"

 "นายจะพูดอะไรก็พูดมาเหอะ!  ไม่ต้องมาสำรวจว่าฉันเป็นอะไร"

เซฮุนจับหน้าผมให้เงยขึ้นมองเขา เขาจ้องตาผมอย่างจริงจังจนผมต้องเป็นฝ่ายหลบตาเขาเอง

"ตอนนี้นายจะฟังได้หรือยังว่าฉันกับคริสตัลเป็นอะไรกัน หืม?"

               

 "อะ อื้ม"

ผมตอบเขาแบบขอไปที มันเขินนะเว้ยมาจ้องกันแบบนี้ทำไม

"ฉันกับคริสตัลไม่ได้เป็นแฟนกัน ฉันกับคริสตัลเป็นพี่น้องกันต่างหาก คริสตัลเพิ่งกลับมาจากอเมริกา เลยไม่ได้บอกนายให้รู้ก่อน ยัยนั่นเป็นคนชอบแกล้ง ก็เลยแกล้งนายแรงไปหน่อย แล้วก็ขอโทษด้วยที่ฉันไม่ได้บอกนายว่าฉันมีน้องสาว หายงอนนะครับคนดี"

เวร ตูคิดไปเองไงว่ะ T*T

อึ้ง!!  ผมอึ้งมากเขาสองคนเป็นพี่น้องกัน แล้วนี่ผมเผลอด่าน้องเขาไปตั้งเยอะ แล้วผมก็แย่มากๆ ที่ไม่ยอมฟังที่ฮุนนี่พูดแม้แต่น้อย เอาแต่งอนๆ 

"อือๆ ฉันไม่ได้งอนนายแล้ว"

ผมพูดโดยไม่ได้มองหน้าเขาแม้ด้วยซ้ำ อายอ่ะอายมากด้วย

"เงยหน้าขึ้นมาสิ จะก้มหน้าทำไม"

 "อะ อื้อ"

 

ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาตามที่เขาบอก พอเงยขึ้นมาเต็มที่เท่านั้นแหละ เซฮุนก็ฉวยโอกาศ จุ๊บแก้มผมทีหนึ่งก่อนจะวิ่งหนีออกไป

ผมเอามือลูบแก้มตัวเองแล้วยิ้มออกมาเบาๆ เขาน่ารักแบบนี้ทำไมผมไม่ยอมเชื่อใจเขานะ ถ้าเชื่อใจตั้งแต่ทีแรกผมก็ไม่ต้องมานั่งงอนเขาแบบนี้หรอก ต่อไปนี้ผมจะสัญญาว่าจะเชื่อมั่นในตัวเซฮุนตลอดไป

"ย่าส์!! นายโดนแน่ฮุนนี่ นายขโมยจุ๊บฉับไป นายโดนแน่ ฮ่าาาา"

               ผมวิ่งตามฮุนนี่ออกไปมันสนุกมากจริงๆ  เปิดเทอมวันนี้มันมีทั้งสุข ทั้งทุกข์ เลยนะ แต่วันนี้ก็ทำให้ผมเชื่อใจฮุนนี่มากขึ้น และจะเชื่อใจตลอดไป

เพื่อนๆ ล่ะครับเปิดเทอมวันแรกเป็นยังไงมาเล่าให้ฟังมั่งน้าาา
 แล้วผมก็ขอให้ทุกคนเจอแต่เรื่องดีๆ ในวันแรกนี้ครับ



     ~  THE END ~
 

แต่งจบ   31 ต.ค 55 / 16.48
รีไรท์   1 เม.ย 56 / 15.57

-----------------------------------------------------------------------------------------

ฟิกเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งไว้ตอนเปิดเทอมสองนะคะ พอดีว่าวันนั้นเฟลมาก
ปิดไม่ทันไรก็เปิดและ อยู่บ้านเซ็งๆ เลยเปิดมันซะเลย 555
เคยเอาลงเด็กดีแล้วนะคะ ตอนนี้เปรมได้ย้ายมาอยู่ในนี้แล้ว
เพราะว่าเป็นบ้านฮุนโด้ ก็เลยเอามาลง มันจะได้ไม่เลอะเทอะอ่ะ
เก็บให้เป็นที่เป็นทาง 5555 ส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องมากเลยคะ โด้>.<
โด้ดูเหมือนเด็กน้อยขี้วีน ฮุนดูเป็นผู้ใหญ่ บ่งบอกเลยว่าเปรมชอบคนแก่ 555

อันข้างล่างนี้คือคอมเม้นเก่าที่เคยไปอ่านนะคะ ขอบคุณทุกคนข้างล่างมากจริงๆ
เปรมย้ายมาเพราะเราคือครอบครัวคะ ทุกคนที่อ่าน โหวต แอดแฟน
ทุคนคือครอบครัวคะ *ซึ้งงงง T*T

ความคิดเห็นที่ 8

น่ารักจัง ฮุนนี่ หนูโด้

โถฮุนทำไมไม่บอกหนูโด้ตั้งแต่แรกละจ่ะ 
ปล่อยให้โด้คิดเองเออเองอยู่นานสองนาน

Name : MANGZOG< My.iD > [ IP : 27.130.254.39 ]
Email / Msn: somchaeng(แอท)gmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 18 มกราคม 2556 / 10:13

ความคิดเห็นที่ 7

สนุกมากๆเลย :)

Name : Princess yumi< My.iD > [ IP : 171.7.94.53 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 31 ธันวาคม 2555 / 09:12

ความคิดเห็นที่ 6

HUNDO ก็น่ารักนะคะเนี่ย ฮิฮิ
น้องโด้ไม่ฟังฮุนนี่เลยอ่า แต่สุดท้ายก็เเฮบปี้นะ

Name : TaynMalik< My.iD > [ IP : 119.42.99.209 ]
Email / Msn: tayyunho(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 21 พฤศจิกายน 2555 / 18:49

ความคิดเห็นที่ 5

กรี๊ดดดดดดดดดดดอีกรอบ 5555555555
สนุกมากอ่านเเล้วเข้าใจง่ายมากเลย เเอบสงสารโด้
พักกลางวันเเทนที่จะได้กินข้าวกับฮุนต้องมากินข้าวกับเเพค -.-
เอิ่มมโด้เเรงไปไหมที่ด่าหนูคริสตัลว่ามะนาวเหลืองอ่าลูก 
คริสตัลเป็นเเฟนกับเซฮุนหรอ? TT ไม่จริงใช่ไหม
สงสารโด้อ่าเเต่เหมือนฮุนจะพยายามอะไรซักอย่าง
เหมือนดูละครเลยอ่านางเอกวิ่งหนีพระเอก -.-
เย้ๆในที่สุดทั้ง2ก็เข้าใจกันหนูคริสตัลเป็นน้องสาวชอบเเกล้ง
เเต่เเกล้งเเรงไปนะลูก เอิ่มเเอบมีฉาก...... ชอบๆ
>< ขอบคุณพี่เปรมน้าที่ให้หนูได้อ่านเรื่องสนุกๆอย่างนี้
ยินดีต้อนรับการเปิดเทอมค่ะ ^____________^

---

PS.  จ่าเงิง(เจสสิก้า)ปู่เเดกู(จุนซู)หนูเบ(ซูจี)เปา(โซฮี)จีจี้(จียอน)ออมม่าวิค(วิคตอเรีย)โบโบ้(โบรา)เฮียคริส (คริส) หมาเเบค(เเพคฮยอน) รักมากถึงมากที่สุด [-emo24-

Name : Buzzy Pim'me< My.iD > [ IP : 115.87.7.78 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 24 ตุลาคม 2555 / 11:49

ความคิดเห็นที่ 4

เขาเป็นพี่น้องกัน หนูโด้ถ้าไม่โดนจูบจะไม่ฟังใช่ไหม

อย่างงี้ต้องให้เข้าใจผิดบ่อยๆฮุนนี่ได้กำไร 55

น่ารักมากเลย โด้น้อยเขินมุดเชียว ฮิฮิ

ชอบๆ น่ารักมากเลย >3<

---

PS.  คิดถึงสาวๆG7 ซันมินฮยองอาฮาร่ากระดาษขาวไอดอลผู้ใหญ่@ยอลลี่ซิ่วหมิน ><

Name : นินจา♥SunSeobYeolMin♥< My.iD > [ IP : 183.88.249.58 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 24 ตุลาคม 2555 / 11:32

ความคิดเห็นที่ 3

ยัยผีมะนาวเหลืองหนูโด้แอบแรง

Name : T0jiyeon_fern< My.iD > [ IP : 1.179.128.186 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 23 ตุลาคม 2555 / 22:07

ความคิดเห็นที่ 2

ป๊าดดดดด!!
เปิดเทอมวันแรกตาฮุนนี่นอกใจโดโด้น้อยแล้วหรอ - -*
แม่แกอินมากโด้ ปลาร้าแต่เช้า 55+
รอต่อจ้า สู้ๆ

---

PS.  คิดถึงสาวๆG7 ซันมินฮยองอาฮาร่ากระดาษขาวไอดอลผู้ใหญ่@ยอลลี่ซิ่วหมิน ><

Name : นินจา♥SunSeobYeolMin♥< My.iD > [ IP : 183.88.249.58 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 23 ตุลาคม 2555 / 19:45

ความคิดเห็นที่ 1

กรี๊ดดด ฮุนโด้ >< คู่นี้หายาก? รึเปล่า 555 ช่างเหอะ
อยากจะบอกว่าถ้าเเกจะเช็คอะไรเยอะเเยะขนาดนั้นอ่านะ
เเม่คะหนูเข้าใจนะคะว่าเเม่จะอนุรักษ์ปลาร้าเเต่มัน...
ทำร้ายจิตใจอิโด้หนูไปหน่อยไหม? ปากมันเหม็นนะเเม่
สงสารโด้อ่าผู้หญิงที่ไหนกันนะที่มาคล้องเเขนเซฮุนของช้านน
เเกเจอฉันเเน่ ฮึๆ อิเเพคเรื่องนี้เเกมีบทบาทเเล้ว ฮุฮุๆ
ยังไงก็คอยให้คำปรึกษาเเกอิโด้ที่รักเค้าด้วยนะ จิบิๆ
รอค่าพี่สาวเเค่เริ่มเรื่องก็น่ารักซะเเย้ว มันสนุกเข้าใจง่ายมากเลย

---

PS.  จ่าเงิง(เจสสิก้า)ปู่เเดกู(จุนซู)หนูเบ(ซูจี)เปา(โซฮี)จีจี้(จียอน)ออมม่าวิค(วิคตอเรีย)โบโบ้(โบรา)เฮียคริส (คริส) หมาเเบค(เเพคฮยอน) รักมากถึงมากที่สุด [-emo24-

Name : Buzzy Pim'me< My.iD > [ IP : 124.121.61.141 ]
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 23 ตุลาคม 2555 / 19:41