คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Way 1 งานแรกของคยองซู
WAY 1
(งานแรกของคยองซู)
“เพี้ยง! ช่วยลูกช้างด้วยเถอะขอให้คนเดินมาเห็นเกิดสะดุดสนใจมันด้วยเถอะ”
หนุ่มร่างเล็กในชุดนักศึกษามหาลัยดังยกมือทั้งสองข้างประกบเข้าหากัน ปากพึมพำคำอ้อนวอนต่อพระเจ้าอยู่ตรงหน้าป้ายประกาศแผ่นไม่ใหญ่ไม่เล็กแผ่นหนึ่งที่เขายอมเสียเงินไปกับมันหลายวอนทั้งที่ชีวิตของเขาแถมไม่มีเงิน สงสัยใช่มั้ยว่าทำไมถึงได้อยู่มหาลัยดังแต่ไม่มีเงิน โด คยองซู คนนี้เป็นเด็กบ้านนอกแต่ได้นักศึกษาทุน ตอนแรกเขาก็คิดว่าชีวิตคงจะผ่านไปได้ด้วยดีแล้วล่ะ ได้ทุนเรียนฟรีมหาลัยดังจนจบโดยมีข้อแม้ว่าต้องเกรดไม่ต่ำกว่า 3.5 ต่อเทอม แต่ใครจะไปรู้เมื่อเข้ามาเรียนแล้วมันกลับยากขนหัวลุกขนาดนี้ ตอนนี้คยองซูอยู่ปีสี่เทอมสุดท้ายแล้วอีกนิดเดียวก็จะจบถ้าไม่ติดว่าเกรดเทอมที่แล้วของคยองซูมันตกมาเหลือแค่สามทางมหาลัยเลยตัดเขาออกจากรายชื่อเด็กนักเรียนทุน โชคยังดีอยู่บ้างที่พอมีเงินเก็บเลยสามารถลงเรียนได้ แต่เงินในการใช้ชีวิตประจำวันของเขาก็หายไปเขาเรียนต้องดิ้นรนหาเงินขนาดนี้ไง
‘รับจ้างทุกอย่าง
รับจ้างทำงานทุกอย่าไม่ว่าจะเหนื่อยขนาดไหนก็ไม่บ่น ไม่มีอู้ให้ร้อยทำหมื่นไม่ต้องกลัวเรื่องขโมย หรือว่าคดีความ โดคยองซูคนนี้เป็นคนดีออกจะใสซื่อมาก ไม่เคยคิดร้ายกับใครแต่เพียงว่าตอนนี้ร่างกายกำลังจะตายเพราะว่าไม่มีเงิน ผู้ใหญ่ใจดีท่านไหนเห็นป้ายนี้กรุณาโทรหา โทร.XXX-XXX-XXXX’
หลังจากดูความเรียบร้อยทุกอย่างหมดแล้วร่างเล็กก็เดินออกมา ถึงตอนนี้ก็คงทำได้แค่รอให้พระเจ้าประทานเงินกับงานมาให้เด็กตัวน้อยๆ แบบเขา
~♬ ~♬
“อ๊ะ ขอบคุณพระเจ้าท่านช่างมีพระคุณต่อผมจริงๆ”
โทรศัพท์เครื่องเก่าไม่ทันสมัยเหมือนกับของคนอื่นถูกยกขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้า เบอร์นี้เป็นเบอร์แปลกหัวใจดวงน้อยๆ ของคยองซูกระโดดเป็นลิงโลด อะไรมันจะเร็วขนาดนี้กันนะ
“ฮัลโหลครับ”
กระแอ้มเสียงให้ดีสองสามครั้งก่อนจะกดรับโทรศัพท์ มือข้างที่ถือโทรศัพท์กำมันแน่นอย่างตื่นเต้น
‘เออแกจำฉันได้เปล่ามินซอกอ่ะมินซอก!!’
เบ้หน้าผิดหวังทันที มินซอกหรือเพื่อนสนิทของเขาเมื่อตอนสมัยม.ปลายที่เขาจำได้ขึ้นใจไม่มีลืม ก็มินซอกนี่แหละที่ทำให้เขาอายต่อหน้ารุ่นพี่คนหนึ่งที่เขาแอบชอบ ตอนนั้นนะคยองซูอายไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหนเลย เขาโกรธมินซอกโดยที่ไม่คุยกับมันเป็นอาทิตย์เลย แต่เพื่อนกันยังไงก็ตัดกันขาดคยองซูกับมินซอกก็กลับมาดีกันก่อนจะแยกย้ายเรียนจบออกไปต่อมหาลัยกันคนล่ะที่ มินซอกกับคยองซูไม่ค่อยได้ติดต่อกันนักหรอกนี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบปีหนึ่งเต็มๆ เลยก็ได้มั้ง
“เออจำได้แกมีไรว่ะ คนยิ่งเครียดๆ อยู่”
‘เครียกเรื่องอะไรว่ะ คนแบบแกนี่เครียดเป็นด้วยรึไง?’
“คนแบบฉันแล้วทำไม เห้ยพูดแบบนี้จะวางแล้วนะโทรมาตอนกำลังหากินอยู่เลย”
‘แกทำไมอารมณ์ร้อนจังนะคยองซู นี่จะโทรมาบอกว่าห้องเราปาร์ตี้รวมรุ่นนะแกจะมาหรือเปล่าวอ๊ะคิกพี่ลู่หานอย่าแกล้งสิ…’
คยองซูน่าขึ้นสีทันทีเมื่อเพื่องรักเผลอครางใส่โทรศัพท์ออกมา นี่มินซอกมันกำลังทำอะไรอยู่ของมันหรือว่ามันกับพี่ลู่หานกำลังเอ่อ…
“อะไรของแกน่ะมินซอกทำอะไรอยู่หา!”
‘เปล่านะแกไม่มีอะไรหรอก แกจะมาหรือเปล่าห้องเรามาคบเลยนะขาดแกคนเดียว’
“ฉันยุ่งอ่ะช่วงนี้กำลังหางานทำอยู่”
‘เห้ยไม่เสียเวลาหรอกน่า คืนนี้สองทุ่มที่ XX มาให้ได้นะแกไปและอ๊าาาาาา’
มินซอกวางสายทันทีพร้อมกับเสียงเอ่อ เอานะให้รู้กันแบบไม่ต้องอธิบายลึกซึ้งในมันไม่ทำให้เสร็จก่อนนะแล้วค่อยโทรหาเขา คยองซูก้มดูเวลาในโทรศัพท์เหลือเวลาอีกตั้งเยอะหาอะไรกินก่อนดีกว่า
ผับ XX
ยอมรับเลยว่าประหม่ามากคยองซูไม่เคยมาที่แบบนี้เลยสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกได้เลยมั้งขาเล็กค่อยๆ ก้าวไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ พอมาถึงการ์ดที่ยืนอยู่หน้าผับสองคนคยองซูแถมอยากจะร้องไห้ออกมา ก็สองคนนี้เกิดเป็นคนหรือหมีความเนี่ย ตัวดำล่ำบึกถ้าเกิดคยองซูทำอะไรไม่พอใจสองคนนี้เขาคงจะไม่โดนหักคอใช่มั้ย
“อายุเท่าไหร่ ถ้าไม่ถึงไม่ต้องเข้า”
เฮ้ยนี่เขาอายุยี่สิบสองแล้วนะไอ้การ์ดนี่อะไรของมัน คยองซูหูตั้งทันทีที่ดูการ์ดสองคนดูถูกอายุถึงเขาจะตัวเล็กแต่ก็ไม่ได้หน้าตาปัญญาอ่อนขนาดจะดูไม่รู้ว่าอายุเท่าไหร่นิ
“ผมยี่สิบสองแล้ว เปิดประตูให้ผมด้วย”
“ไม่ต้องมาโกหกเลย ดูก็รู้ว่านักเรียนม.ปลายไปที่อื่นไป”
“ยี่สิบสองแล้วจริงนะ รอก่อนเดี๋ยวหยิบบัตรประชาชนก่อน”
คนตัวเล็กเปิดกระเป๋าเป้ที่สะพายมาพร้อมกับล้วงเข้าไปหยิบบัตรประชาชนในกระเป๋าออกมาให้การ์ดสองคนดู การ์ดสองคนนั้นดูจะอึ้งจริงๆ ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าผู้ชายตัวเล็ก หน้าหวานๆ แบบนี้จะอายุยี่สิบสองจริงๆ แม่งโตช้าไปป่ะว่ะ
“ขอโทษครับ”
“เหอะจำไว้ด้วย เล่นซะเหนื่อยเลยนะ”
พอการ์ดทำหงอใส่หน่อยคนตัวเล็กยิ่งได้ใจ สั่งสอนสองสามคำก่อนจะเชิดหน้าเข้าไปในร้าน ตากลมมองหากลุ่มเพื่อนของตัวเองแล้วก็พบกับมินซอกที่นั่งหน้างอข้างๆ มินซฮกมีพี่ลู่หานที่คยองซูรู้จักดีเพราะมินซอกชอบเอาเรื่องของพี่ลู่หานมาเม้าแตกประจำเวลาที่นัดเจอกัน พี่ลู่หานแก่กว่าพวกเขาสามปีมินซอกกับพี่ลู่หานคบกันก็เพราะมินซอกไปมีเรื่องกับรุ่นน้องพี่ลู่หานในมหาลัย แล้วรุ่นน้องคนนั้นก็เล่นมินซอกวะเละเลยถ้าไม่ได้พี่ลู่หานมาห้ามมินซอกก็คงลอยไปกับฝ่าเท้าพวกนั้นแล้ว ตั้งแต่ตอนนั้นมินซอกก็หลงรักพี่ลู่หานจนถอนตัวไม่ขึ้นโชคดรนะที่เพื่อนลู่หานเองก็ชอบมินซอกเหมือนกัน
“มินซอกเป็นอะไรว่ะ หน้างอเป็นตูดเลย”
“ก็พี่ลู่หานอ่ะดิไม่ยอมให้ฉันดื่ม ไม่ให้ออกไปเต้น แถมไม่ให้ว่านเสน่ห์ด้วยเชอะ!”
คยองซูมองหน้าพี่ลู่หานก่อนจะก้มหัวเป็นการทักทายพร้อมทำหน้าระอาเพื่อนของตัวเอง คยองซูไม่ชอบที่นี่เลยจริงๆ นะมีแต่กลิ่นเหล้า บุหรี่ เต็มไปหมด อึดอัดชะมัดนี่ถ้าไม่เกรงใจเพื่อนๆ จะกลับแล้วจริงๆ นะเสียเวลาหางานหมด ป่านนี้ยังไม่มีใครติดต่อคยองซูมาสักคน
“ก็มินซอกเมาแล้วดูแลตัวเองไม่ได้นี่ครับพี่เลยไม่ให้กิน อีกเดี๋ยวพี่ต้องออกไปดูแลเพื่อนพี่แล้วช่วงนี้มันกำลังคลั่งน่ะครับน้องคยองซู แฟนมันบอกเลิกน่ะครับเอาแต่กินเหล้า สูบบุหรี่จัด งานก็ไม่ไปทำนี่แม่มันที่อยู่ญี่ปุ่นจะบินกลับมาฆ่ามันอยู่แล้ว”
พี่ลู่หานหันมาพูดกับคยองซูด้วยสีหน้าปลงๆ อะไรกันโตป่านนี้แล้วยังต้องให้เพื่อนไปดูแลอีกเหรอแค่เลิกกับแฟนแค่นี้
“อ่อครับ นี่มินซอกพี่ลู่หานเขามีเหตุผลที่ดีนะแก” คยองซูหันมาพูดกับเพื่อนรักตัวเอง “เออนี่ถ้าแกยังเอาแต่นั่งหน้างอนี่ฉันจะกลับไปหางานทำแล้วนะ”
“งานอะไรของแกว่ะ”
ได้ผลมินซอกผู้อยากรู้เรื่องชาวบ้านตลอดกาลเลิกทำหน้างอ หันมาสนใจเขา
“รับจ้างทั่วไปว่ะฉันมันพวกเรียนเยอะทำเป็นเวลาไม่ได้หรอก จะได้ก็แค่รับจ้างดูดส้วม ทำอาหาร ถูบ้านกวาดบ้าน เลี้ยงเด็ก ดูแลคนป่วยพวกนั้นแหละ”
“เหนื่อยตาเลยแก เสียใจเรื่องทุนด้วยนะเว้ยอย่าท้อ”
“ไม่ท้อหรอกน่า แกไม่รู้จักคยองซูผู้มีพระเจ้าเป็นกองหลังหรือไง ฉันเชื่อนะเดี๋ยวพระเจ้าต้องหางานดีๆ มาให้ฉันเร็วๆ นี้แหละแกคอยดูได้เลยมินซอกจ๋า”
คยองซูกับมินซอกนั่งหยอกล้อกันจนคนที่เป็นแฟนมินซอกคิดอะไรดีๆ ได้ คยองซูได้งาน เพื่อนเขาได้คนดูแลอาจจะได้แค่ดูแลร่างกาย แต่ด้วยท่าทางและนิสัยน่ารักแบบคยองซูอาจจะทำให้เพื่อเขาลืมแฟนเก่าไปก็ได้
“น้องคยองซูครับรับจ้างทำทุกอย่างเลยใช่มั้ยครับ”
“อ่อครับทำไมเหรอครับพี่ลู่หาน”
คยองซูทำท่าทางสนใจทันที นี่พระเจ้ากำลังจะประทานงานมาให้เขาแล้วใช่มั้ยนะ
“ถ้าดูแลคนป่วยได้ก็ดูแลคนอกหักได้เหมือนกัน ทำได้มั้ยครับน้องคยองซูเรื่องเงินนี่เดี๋ยวพี่จะคุยกับแม่เพื่อนพี่ให้รับรองจัดหนักจัดเต็มเลยครับ”
“พี่ลุ่หานจะให้พี่มินซอกไปทำแบบนั้นได้ไง เพื่อนพี่มันไม่ธรรมดาเลยนะ”
คยองซูตาตั้งทันทีนี่มินซอกกำลังจะทำลายโอกาสเขาเหรอ ย่าห์!ดูหน้าพี่ลู่หานสิจ๋อยไปเลยมินซอกฉันจะฆ่าแกไอ้เพื่อนบ้า
“ไม่เป็นไรน่ามินซอก พี่ลู่หานครับผมทำได้แน่นอนครับเริ่มงานเมื่อไหร่ดีครับ”
นี่แหละคยองซูหมัดมือชกแบบนี้แหละ ลู่หานไม่ต้องตกลงเดี๋ยวคยองจัดการเองเรื่องเงินนี่มันมาไวไปไวนะไม่รีบคว้าไม่ทันกินหรอก
“งั้นคืนนี้เลยมั้ยครับเดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่คอนโดมัน แล้วจะได้กลับมานั่งเฝ้ามินซอกดูท่าแล้วถ้าพี่ไปมินซอกเมาเละแน่”
“โอเคครับไปเลยมั้ยผมไม่ชอบที่นี่เลยกลิ่นบุหรี่มันคลุ้งไปหมดจะอ้วกแล้วเนี่ยฮ่าๆ”
ตอนนี้คยองซูกับลู่หานอยู่หน้าห้องของเพื่อนพี่ลู่หานที่บอกว่าชื่อ แบคฮยอน แล้ว คยองซูยืนรอให้ลู่หานเปิดประตู แบคฮยอนนี่คงรวยไม่ใช่เล่นถึงได้อยู่คอนโดหรูกลางเมื่อขนาดนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับที่คยองซูอยู่ ที่นั่นห้องก็แคบนิดเดียวนอนกลิ้งทีเดียวแทบออกมานอกห้อง
“อ่ะเปิดให้แล้ว คยองซูเอากุญแจไว้เลยนะพี่ไปแล้วรีบมากเดี๋ยวมินซอกเมาไปซะก่อน”
ลู่หานดูรีบมากจริงๆ ขายาวของเขาวิ่งออกไปโดยที่คยองซูยังไม่ทันขอบคุณด้วยซ้ำ มือเล็กเปิดประตูเบาๆ กลัวคนที่อยู่ในนั้นจะเอาปืนมาเป่าหัวของเขาซะก่อนเพราะตกใจ ทันทีที่ได้เข้ามาอยู่ในห้องหรูนี้ความรู้สึกเหมือน ‘ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง’ จริงๆ ให้ตายเถอะ นี่มันผับ XX เมื่อกี้รึไงทำไมถึงได้มีแต่กลิ่นเหล้าแล้วก็กลิ่นบุหรี่แรงแบบนี้
“แค่กๆ โหยตายห่าเถอะคยองซู”
คยองซูบ่นก่อนจะเดินสำรวจห้องพร้อมเปิดไฟทุกดวงในห้องให้หมด จากห้องมืดๆ เมื่อกี้ที่มีเพียงแสงไฟดวงเดียวตรงตู้เย็นตอนนี้กลับสว่างให้เห็นสภาพของห้องอย่างชัดเจน มิน่าล่ะพี่ลู่หานถึงได้บอกว่าค่าจ้างจัดเต็มถ้าไม่จัดเต็มจริงๆ คยองซูคนนี้จะฆ่าพี่ลู่หานเลยจริงๆ นี่มันคอนโดหรูหรือคอกหมาว่ะเห้ยมีอ้วกด้วย แหวะ!!
“ทำไมถึงได้เละแบบนี้นะอ๊ะ!!”
คยองซูร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อคนตัวเล็กถูกกอดจากทางด้านหลังพร้อมกับไออุ่นจากลมหายใจของคนที่ขโมยกอดเขารดลงที่ข้างแก้ม กลิ่นบุหรี่และกลิ่นเหล้าตามมากระแทกจมูกอย่างหนกจนทำให้คยองซูเบลอบวกกับการที่มีคนถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ครั้งแรกทำให้คยองซูไม่มีแรงจะขัดขืนเลยสักนิด
“กลับมาแล้วเหรอครับซูจอง ผมคิดไว้แล้วว่าคุณต้องกลับมาหาผม”
คยองซูตัวแข็งทื่อเมื่อคนที่กอดเขากดจมูกโด่งลงที่แก้มใสจนมันขึ้นสีแดงจัด คยองซูมีโอกาสได้เห็นหน้าของแบคฮยอนบ้างยอมรับเลยว่าหล่อไม่ใช่เล่น ไหนจะน้ำเสียงนุ่มหูนั่นอีกทำไมแฟนของเขาถึงทิ้งไปนะ
“ปะ ปล่อยผมเถอะครับ ผมไม่ใช่ซูจองหรอก”
เมื่อตั้งสติได้คนตัวเล็กเริ่มเอามือของตัวเองมาแกะมือของแบคฮยอนออก แต่ยิ่งคยองซูขัดขืนแบคฮยอนก็รัดแน่นขึ้นจนตอนนี้จากกอดที่อบอุ่นกลายเป็นร้อนจัดแล้ว
“ขอกอดแบบนี้สักพักนะ ขอสักพักหนึ่ง”
ลงแล้วพรุ่งนี้โรงเรียนเปิดกรี๊ดดดดดดดดดด!!
อ่านแล้วเม้นด้วยน้ายาวๆ เลยแม่ยกแบคโด้น่ารักทุกคนเนอะ
แท็ก #คยองรับจ้าง ทวีต @JP_Fairy
ความคิดเห็น