คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : EIDOLON 7
EIDOLON 7
ความหนาวเย็นของอากาศทำให้คนตัวเล็กซุกตัวหาความอุ่น พิษไข้ที่ซุมตัวเมื่อวานลดลงไปมากแล้วแต่ก็ยังไม่ทำให้หายขาด คนตัวเล็กซุกตัวกับอกอุ่นๆ ที่เขาคิดว่าน่าจะเป็นของพี่ชายฝาแฝด เมื่อคืนคยองซูอ้อนไปหน่อยพี่ดีโอเลยดูแลเขาทั้งคืนเลย ทั้งเช็ดตัว แล้วยังหาเจลลดไข้มาแปะไว้บนหัวให้อีก
“อื้ม…”
หอมไปที่ปลายคางพี่ชายทั้งที่ยังไม่ลืมตา แต่ทำไมนะคยองซูถึงได้รู้สึกว่าเสียงของดีโอเข้าทุ้มกว่าปกติ อีกทั้งคางยังสากเหมือนหนวดอ่อนๆ เริ่มขึ้น ปกติดีโอไม่เคยปล่อยตัวแบบนี้นิ ร่างเล็กค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เหมือนว่ากำลังฝันดีแล้วโลกถล่มทับหัวเลย ความจริงยังไงก็คือความจริงยิ่งพอเห็นหน้าคม จมูกรั้นๆ แบบคนเอาแต่ใจของแบคฮยอนแล้ว ดวงตาโตเริ่มมีหน่วยน้ำตาคลอ
แบคฮยอนไม่ได้ใส่เสื้อนอนทำให้คนตัวเล็กเห็นรอยแดงช้ำที่รอบคอของคนตัวสูง คยองซูจำทุกอย่างได้หมด ถึงแม้ว่าตอนทำจะไม่มีสติ แต่สิ่งที่เป็นความทรงจำกลับชัดเจน ไม่ลืมความโหดร้ายและรุนแรงของแบคฮยอน คยองซูค่อยๆ จับลำแขนที่พาดอยู่ช่วงเอวออก ร่างเล็กดันตัวเองเพื่อจะก้าวลงจากเตียง ทันทีที่เท้าแตะสัมผัสกับพื้นความเจ็บปวดช่วงท้ายวิ่งจี๊ดเข้าถึงหัวสมอง ร่างเล็กล้มลงปากอิ่มเม้นแน่นพยายามไม่ส่งเสียงโอดครวญออกมา
แบคฮยอนไม่รู้ตัวร่างสูงผลิกตัวไปอีกข้างซึ่งหันหลังให้คยองซู ร่างเล็กค่อยๆ ดันตัวเองลุกขึ้นพิษไข้ก็ยังไม่หาย ช่วงหลังก็เจ็บแปลบ คยองซูกัดฟันเปิดประตูห้องอย่างเบาที่สุดพาตัวเองกลับไปที่ห้อง
“พี่ดีโอ”
เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับเจอแต่ความเงียบ ห้องทั้งห้องยังคงมืดสลัวเพราะเป็นช่วงเช้ามืด พี่ดีโอไม่อยู่ห้องคยองซูสะบัดหัวไม่สนใจอาการปวดหัวที่รุมร่างเล็กอยู่ มือเล็กหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกลับเสื้อผ้าชุดนักศึกษาเดินเข้าห้องน้ำไปถึงจะให้ไม่สบายขนาดไหน แต่การหยุดเรียนสองวันนั้นเป็นเรื่องใหญ่กว่า
คยองซูอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ร่างเล็กนอนแผ่อยู่บนเตียงคนเดียวพี่ชายของเขาอยู่ไหนไม่รู้ ร่างเล็กหลับตาลงพลางนึกถึงเรื่องเมื่อวาน น้ำตาหยดเล็กเริ่มปริ่มที่หางตา แบคฮยอนตบหน้าเขาความเจ็บที่แบคฮยอนทำยังคงฝากร่องรอยไว้ในแผลช้ำที่มุมปาก นั่นยังไม่เจ็บเท่าการที่แบคฮยอนเหยียบย่ำร่างกายของเขา คยองซูรู้ว่าตัวเองไม่ได้เล่อค่ามากมายขนาดไหนแต่ร่างเล็กก็มีหัวใจ เป็นคนเหมือนกับแบคฮยอน
“คยองซู” คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาขึ้นมองเสียงที่เรียกเขา พลางรีบเช็ดน้ำตา “ร้องไห้เหรอ เป็นอะไร”
ดีโอรีบเดินเข้ามาหาน้องชายฝาแฝด จับคนน้องให้นั่งหันหน้ามาหาเขา คยองซูเอาแต่เช็ดน้ำตาพลางนั่งก้มหน้า
“ใครทำอะไรเรา บอกพี่มานะ”
“ไม่มีหรอกพี่ดีโอ คยองแค่เอ่อ…”คยองซูหยุดพูดกลางคัน ดวงตาโตเลิ่กลั่กพลางคิดหาข้อแก้ตัว “คยองแค่…”
“แค่อะไรเงยหน้ามาคุยกับพี่นะ”
ดีโอจับหน้าคนเล็กให้เงยขึ้นมามองตน ดวงตาเล็กของคยองซูหวั่นไหวสั่นระริก คนเป็นพี่ยังคงทำตาดุใส่ คยองซูมีเรื่องอะไรถึงได้มานอนร้องไห้แบบนี้ได้
“เอ๊ะ พี่ดีโอนั่นรอยอะไร แล้วทำไมพี่ถึงใส่เสื้อของใครมา”
คราวนี้เป็นตาคยองซู คยองซูมองเห็นได้เพราะดีโอใส่เสื้อเชิตตัวใหญ่ซึ่งเป็นของใครก็ไม่รู้ แถมกระดุมยังติดไม่หมดอีกตั้งหากทำให้หัวไหล่มนข้างขวาล่นลงมา ซึ่งพอมันเปิดคยองซูก็เห็นรอยแดงช้ำๆ เหมือนที่บนตัวเขามีแต่เพียงแค่ใส่ชุดนี้แล้วต้องผูกไทด์มันเลยปิดถึงต้นคอ
“เปล่านิ ไม่มีรอยอะไรทั้งนั้นแหละ”
ดีโอยกเสื้อขึ้นมาปิด ร่างเล็กของดีโอวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไปเลย คยองซูนั่งมองพี่ชายฝาแฝดอย่างสงสัย รอยคล้ายๆ กันพี่ดีโอคงไม่ได้มีแฟนหรอกนะ
คยองซูเดินลงมาข้างล่างเมื่อเห็นว่าถ้าคยองซูยังนั่งอยู่ตรงนั้น พี่ดีโอคงไม่ออกมาจากห้องน้ำแน่ก็แน่ล่ะพี่ดีโอไม่ได้หยิบเสื้อผ้าเข้าไปด้วยถ้าออกมา คงจะอายสินะที่คยองซูจับได้ คยองซูไม่ได้จ้องจะจับผิดพี่ชายขนาดนั้นพี่ดีโอโตแล้วจะมีเรื่องพวกนี้ก็ไม่ผิด
คยองซูเดินมาหยุดที่ห้องครัวแม่บ้านกำลังเตรียมอาหารกันยกใหญ่ ร่างเล็กเดินเข้าไปหวังจะช่วยพวกแม่บ้าน พวกคุณยังไม่รู้สินะว่าคยองซูน่ะชอบทำอาหารมากเลย ถึงจะปวดหัวเพราะพิษไข้ไปนิดแต่ก็ไม่เป็นปัญหา
“มีอะไรให้ช่วยมั้ยฮะ”
เสียงใสถามออกไป เหล่าแม่บ้านที่กำลังยุ่งหันมามองคนตัวเล็กเป็นตาเดียว พวกเธออึ้งจนพูดไม่ออกเพราะทุกคนที่ทำงานที่นี่ทำงานกันมานานทุกคน ไม่มีครั้งไหนเลยที่คนระดับเจ้านายจะลงมาออกปากช่วยแบบนี้
“จะทำได้เรอะ!”
แม่บ้านสูงอายุท่านหนึ่งสะบัดเสียงใส่คยองซู จนคนตัวเล็กจ๋อยไปสนิท แค่จะลงมาช่วยทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วยนะคยองซูไม่เข้าใจเลย
“อย่าน่าอียอน คุณหนูเขาจะลงมาช่วยก็ดีเท่าไหนแล้ว”
แม่บ้านที่อายุน่าจะเท่าๆ กันเอ่ยปราม เธอรู้ว่าอียอนไม่ชอบสามแม่ลูกนี่ แต่มันก็ไม่สมควรที่จะไปสะบัดเสียงใส่ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นนาย
“บ้านนี้มีคุณหนูแค่สองคน คือคุณลู่หานกับคุณแบคฮยอนนอกนั้นก็เหมือนพวกเราทั้งนั้นแหละ ขี้ข้า!!”
คยองซูตาโตมองอึ้งๆ แม่บ้านที่ชื่ออียอนคนนั้นด่าเสร็จหล่อนก็เดินตัวกลมออกไปจากห้องครัว แม่บ้านคนที่ปรามอียอนเดินเข้ามาโค้งเป็นการขอโทษคยองซู ร่างเล็กเลยรีบโค้งกลับคืนคยองซูไม่ได้วิเศษมาจากไหนอย่างที่อียอนบอก เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาที่ผู้ใหญ่กว่าก้มหัวให้ร่างเล็กก็ต้องก้มคืน
“ขอโทษแทนอียอนด้วยนะคะ เธอแค่ยังคงรับไม่ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ไม่ต้องขอโทษก็ได้ฮะ ผมไม่ได้คิดอะไรหรอก” คยองซูยิ้มน้อยๆ ให้เธอสบายใจ “เอาล่ะครับ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย” ร่างเล็กย้ำอีกรอบ
“เอ่อคุณคยองซูทำอะไรเป็นก็ทำเลยคะ”
“เรียกคยองซูก็พอฮะ”
“อ่าก็ได้คะ”
คยองซูยิ้มน้อยๆ ให้เธอก่อนจะรู้ชื่อของเธอ ‘ซุนจา’ คนแรกรองจากพี่ลู่หานที่เป็นมิตร คยองซูเป็นลูกมือให้เธออย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ร่างเล็กช่วยนู่นช่วยนี่จนบรรดาแม่บ้านทั้งเล็กและใหญ่ต่างก็ชอบในตัวคยองซู ไม่เหลือเค้าครงสายตาจิกกัดแม้แต่น้อย มันถูกแทนด้วยความเอ็นดูมากกว่า
“มีอะไรกินมั่งเนี่ยเช้านี้”
ซีวอนเดินลงมาพร้อมกับยูริ ลู่หานแล้วก็พี่ดีโอที่เดินมาข้างๆ ลู่หานด้วยใบหน้างอคิ้วขมวด ทั้งสี่คนนั่งประจำที่ของตนเอง คยองซูช่วยบรรดาแม่บ้านทั้งหลายนำอาหารเช้าออกมาเสริฟ์ ทำเอาบรรดาผู้ใหญ่มองอย่างงงๆ
“คอยงซูลงมาทำอะไรแต่เช้าลูก” ซีวอนเอ่ยถาม
“อ่อ ลงมาเป็นลูกมือป้าซุนจาฮะ”
คยองซูตอบพลางยิ้มเขิน ร่างเล็กเดินไปนั่งลงที่ประจำดีโอยิ้มเจือนๆ ให้คยองซู คนตัวเล็กอดขำไม่ได้เมื่อพี่ลู่หานพยายามจะชวนคุย แต่ดีโอกลับเมินใส่พี่ชายฝาแฝดของเขานี่ไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลยจริงๆ
“คุณคยองซูเก่งมากเลยนะคะ ทำอาหารเป็นหลายอย่างเลย” ซุนจาเสริมหลังจากวางกับข้าวชนิดสุดท้าย
“ป้าซุนจาก็พูดเกินไปฮะ”
คยองซูแทรกขึ้นมาอย่างอายๆ ป้าซุนจาก็ชมเกินไป คยองซูแค่ช่วยนิดหน่อยแต่ป้าแกก็พุดเหมือนว่าคยองซูทำทั้งโต๊ะ
“ใครทำอะไรนะครับ”
เสียงอารมณ์ดีส่งมาแต่ไกล คยองซูจากยิ้มๆกลับทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้เอาให้ได้ คนตัวเล็กลืมไปเลยว่ายังมีคุณหนูอีกคนของอียอนที่ยังไม่ลงมา ถ้าลงมาก็ต้องนั่งข้างเขา ใช่คยองซูต้องเปลี่ยนที่นั่ง
“จะไปไหนล่ะครับน้องคยอง นั่งข้างพี่นี่แหละ”
แบคฮยอนกดไหล่เล็กให้นั่งลงตามเดิม คยองซูตัวแข็งทื่อมองไปที่คนตัวสูงแบคฮยอนใส่แค่เสื้อเชิตยังไม่มีสูททับเหมือนพี่ลู่หาน แต่สิ่งที่คยองซูกำลังกังวลคือแบคฮยอนปลดกระดุมโชว์หน้าอกที่มีร่องรอยที่คนตัวเล็กฝากไว้ แบคฮยอนจงใจ
“เฮ้ยแบคทำไมตัวแกรอยเยอะขนาดนั้นว่ะ ปกติไม่เคยให้ใครฝากไว้นี่ว่ะ”
ลู่หานถามออกไปอย่างสนุกปาก แบคฮยอนนั่งลงข้างคยองซูคนตัวสูงกำลังจะตอบออกไป แต่มือเล็กของคยองซูจับไปบนมือเขาพลางบีบแน่น แบคฮยอนมองหน้าคนตัวเล็ก คยองซูส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ แบคฮยอนยกยิ้มมุมปาก
“ก็คนที่ทำมันน่ะพี่ ร้อนแรงจะตายผมอยากจะถ่ายคลิปให้พี่ดูว่ะ แม่งสุดยอด”
แบคฮยอนตอบไปแบบนั้นทำเอาคนตัวเล็กเกือบสบายใจแล้ว ถ้าไม่ติดว่ามีคลิปอยู่ใช่แล้วคยองซูลืมไปได้ยังไงว่าแบคฮยอนถ่าบคลิปเอาไว้ ร่างเล็กกำลังจะดึงมือออกแต่แบคฮยอนกับยื้อเอาไว้
“พอเลยทั้งสองคน แกไม่อายยูริกับน้องบ้างรึไง พูดบ้าอะไรไม่รู้” ซีวอนปราม
“ก็โถ่พ่อ เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติใช่มั้ยคยองซู”
แบคฮยอนตอบแล้วยิงคำถามใส่คนตัวเล็กข้างๆ ยิ่งเห็นแววตาเลิ่กลั่ก แล้วก็เหงื่อที่ออกมาเยอะเหมือนคนอาบน้ำใหม่ของคยองซูแบคฮยอนก็อยากแกล้ง
“เอ่อ…คยอง…”
“ไม่ๆ แกเล่นอะไรของแกแบคฮยอนน้องอายหมดแล้วดูสิหูแดงเชียว”
ซีวอนเอ่ยแซวคยองซู แบคฮยอนมันเล่นบ้าๆ เดี๋ยวน้องก็กินข้าวกันไม่ได้พอดี ดูหูแดงของคยอซูสิเห็นแล้วมันน่าเอ็นดูจริงๆ
“ไปก่อนนะครับ”
ทั้งสี่คนเอ่ยพร้อมกัน ลู่หานกับดีโอยังคงไปด้วยกันเหมือนเดิม ตอนแรกคุณซีวอนก็ท้วงว่าจะลู่หานมีประชุมอีกแล้วรึไง แต่เปล่าลู่หานแค่อยากไปส่งดีโอ ส่วนคยองซู
“แล้ววันนี้แกจะไปส่งน้องหรือเปล่าแบคฮยอน”
ไม่ต้องหรอกครับ!!”
คยองซูรีบแทรกตอนที่แบคฮยอนจะตอบตกลง เดี๋ยวคยองซูขึ้นรถไปเองก็ได้ ให้ไปกับแบคฮยอนคยองซูไม่เอาด้วยแล้ว คนที่เหยียบย่ำคยองซู คยองซูไม่ยอมร่วมรถคันเดียวด้วยกันอีกแล้ว
“ผมจะไปส่งครับ”
แบคฮยอนยังคงไม่สนใจคยองซู ร่างสูงเขยิบเข้าใกล่คนตัวเล็กก่อนจะก้มหน้ากระซิบกันสองคน จนตัวเล็กต้องกลับมาตอบตกลง อยากรู้มั้ยล่ะว่าแบคฮยอนกระซิบว่าอะไร
‘ถ้าไม่ไปกับฉันคลิปหลุดแน่’
เอาล่ะมาลงให้แล้ว 5555 เมื่อวานเปิดไปดูแท็กในทวิตมา
มีคนบอกว่าเต้าทำให้ดีใจเก้อ ขอโตดดดดดด
แล้ววันนี้ก็มาตอบคำถามด้วยนะที่บอกว่า
ให้คยองซูแทนตัวเองว่าผม หรือว่าคยองซูดีกว่า
แทนว่าคยองมันดูแปลกๆ ไม่ใช่ชื่อเต็ม
เปรมว่าน่ารักออกน้า คยองๆๆ
เปรมชอบ ถ้าใครว่ามันแปลกๆ ก็เติมซูลงไปเองเลยนะค่ะ
มโนเอาๆๆ 5555555555555
#สองแฝดดโย
CRY .q
ความคิดเห็น