ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (EXO) Eidolon ξ BaekDo x LuDo [END]

    ลำดับตอนที่ #7 : EIDOLON 6

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 56






    EIDOLON 6















    ร่างเล็กนั่งกอดตัวเองอยู่ในร้านกาแฟ สายตาล่องลอยมองออกไปข้างนอกหลังจากที่เผลอหลับไปจนตื่นขึ้นมาลู่หานก็ยังไม่มาดีโอเลยโทรหาเพื่อนรักของเขาทันที จงอินดูจะตกใจไม่น้อยที่ตอนรับโทรศัพท์คนตัวเล็กเสียงสั่นเหมือนคนร้องไห้ จงอินถึงขั้นหยุดเรียนแล้วพาดีโอออกมานั่งสงบใจในร้านกาแฟใกล้กับมหาลัย



    “ดีโดชาร้อนๆ นี่คงช่วยนายผ่อนคลายได้นะ”



    เพื่อนผิวเข้มเลื่อนถ้วยชาไปตรงหน้าของคนตัวเล็ก เขาสังเกตเห็นรอยแดงช้ำตามคอขาวของดีโอ แถมท่าเดินของคนตัวเล็กนี่ก็ดูแปลกไปอยากจะถามเหลือเกินว่าเป็นอะไร แต่ก็ไม่กล้าพอยิ่งดูอารมณ์ของคนตัวเล็กตอนนี้สิ ไร้สติเหมือนวิญญาณกำลังจะหลุดออกจากร่าง



    “จงอินขอบใจนะที่ยอมหยุดเรียนมาเป็นเพื่อนฉัน”



    “ไม่เป็นไรน่า เพื่อนกันยังไงก็ไม่ทิ้งกันหรอก”



    “ฮึก” หยดน้ำตาของคนตัวเล็กทำเอาหนุ่มผิวสีถึงกับช็อก ดีโอเข้มแข็งจะตายไปขอนี้จงอินรู้ดี แต่อะไรที่ทำให้เพื่อนเขาถึงขนาดปล่อยโฮออกมาได้ “จงอินฉัน ฮึก ฉันสกปกไปหมดแล้ว ฉันมันใจง่ายแค่คำพูดนิ่มหู แค่สายตารอยยิ้มที่อ่อนโยนฉันก็ยอมแล้ว ทำไมฉันถึงเป็นคนแบบนี้ ฮือออ”



    คนตัวเล็กปล่อยยาวออกมามันแน่นไปหมด ดีโอไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมถึงต้องมานั่งร้องไห้ ก็ไหนปากบอกว่าไม่กลัว ปากบอกว่าถ้าเขาอยากได้ก็ให้มาเอาไป แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้เป็นแบบนี้



    “ดีโอมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมนายถึงเป็นแบบนี้”



    จงอินลุกไปนั่งข้างเพื่อนตัวเล็กพร้อมดึงคนตัวเล็กเข้ามาชิดอก ยิ่งจงอินทำแบบนี้ดีโอก็ยิ่งร้องไห้โฮใหญ่ ถึงมันจะไม่อบอุ่นเท่าตอนที่ลู่หานกอด แต่คนตัวเล็กก็อดรู้สึกไม่ได้ว่ามันปลอดภัยมากพอที่จะให้เขาปลดปล่อยความรู้สึกออกมา



    “ฉันไม่รู้ ฉันมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ฮึก ทำไมนะจงอิน”



    “นายต้องตั้งสตินะดีโอ แล้วค่อยๆ ระบายมันออกมาทีละอย่าง”



    “ฉันไม่รู้ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรจริงๆ นะจงอิน ฮือ ฉันแค่



    ดีโอกลืนคำพูดเข้าไป อยากจะบอกจงอินเหลือเกินว่าเข้าต้องการ ต้องการครอบครองคำพูดพวกนั้นของลู่หาน ต้องการครอบครองสัมผัสแบบนั้น สัมผัสที่จริงใจกว่านี้สัมผัสที่ไม่ได้เกิดขึ้นมาเพราะความอยากเอาชนะ



     

    “ขอบคุณนะจงอิน”



    ดีโอกลับถึงบ้านเป็นเวลาหกโมงเย็น วันนี้ทั้งวันดีโออยู่กับจงอิน นั่งอยู่ในร้านกาแฟนั่นแหละไม่ได้ออกไปไหนเลย หลังจากที่ดีโอหยุดพูดเรื่องพวกนั้น จงอินก็เลิกถามเพราะไม่อยากสะกิดแผลของดีโอ



    “ไม่เป็นไรหรอกรีบไปหาข้าวกินซะนะ ฉันจะพาไปหาอะไรกินก็ไม่เอานายนี่มันดื้อจริงๆ”



    มือหนาขยี้หัวทุยของเพื่อนตัวเล็กจนยุ่ง ดีโอดูเหมือนจะเป็นคนเข้มแข็งมากนะแต่พอเวลาอ่อนแอเพื่อนคนนี้จะไม่เหลือลุคแรงๆ เลย เหมือนกับเด็กน้อยกว่าคยองซูด้วยซ้ำ



    “อย่านะจงอินหัวยุ่งหมดแล้ว กลับไปเลยไป”



    มือเล็กตีไปที่ไหลหนาเบาๆ ดีโอรู้สึกดีจริงๆ ที่มีเพื่อนดีแบบจงอิน คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้ปีสามแล้วพวกเขาแทบไม่ได้ทะเลาะกันเลย เพราะจงอินจะเป็นฝ่ายยอมตลอดถ้ามีเรื่องขัดใจกัน แต่ไม่ต้องเข้าใจผิดคิดว่าจงอินชอบดีโอนะ เพราะว่าจงอินน่ะมีแฟนแล้ว ชื่อพี่ซูโฮน่ะ พี่ซูโฮก็เรียนเอกเดียวกับพวกเราแต่อยู่ปีสี่



    “ไปแล้วก็ได้ ดูแลตัวเองดีๆ นะ มีอะไรโทรหาได้ตลอด”



    “อือ”



    จงอินออกไปแล้วดีโอยืนนิ่งอยู่สักพัก กลับมาเข้มแข็งได้แล้วดีโอบอกตัวเองก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้าน ดีโอเลี่ยงที่จะไปพบซีวอนแล้วก็ยูริในห้องทานอาหาร ขาเล็กเดินขึ้นชั้นสองของบ้านไปเลยเกือบจะถึงห้องอยู่แล้วถ้าไปโดนใครก็ไม่รู้ผลักเข้าไปอีกห้องก่อนจะถึงห้องเขา



    “อ๊ะ!!



    เสียงหวานกำลังจะตะโกนร้องให้คนช่วยแต่ก็โดนปิดปากไว้แน่น กลิ่นกายแบบนี้ดีโอไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ต้นเหตุที่ทำให้เขาร้องไห้จะเป็นจะตายไง



    ฟุบ!



    ร่างเล็กถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงนอน ตามมาด้วยร่างของเขาลู่หานกรามที่ขบแน่น บวกกับสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังอารมณ์เสียสุด ทำให้ดีโอไม่อยากจะพูดด้วยเลย



    “ทำไมแค่กลับไปรับช้าหน่อยถึงขนาดต้องเรียกชู้มารับเลยรึไง!!!



    เสียงเข้มตวาดถามจนดีโอสะดุ้งเล็กน้อย ลู่หานกำลังโมโหคนตัวเล็กนี่มากเขารีบกลับไปหลังจากประชุมเสร็จแต่กลับไม่พบร่างของดีโอ จนกลับมารอที่บ้านตั้งแต่ช่วงเที่ยงก็ไร้วี่แวว จนในที่สุดเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นที่หน้าบ้านลู่หานเปิดผ้าม่านดูจากบนห้องของเขา เจอเข้ากับร่างของดีโอกับเด็กหนุ่มร่างกายกำยำผิวสีแทน ทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่สักครู่ ดีโอยิ้มให้มันแล้วมันก็ขยี้หัวทุยของดีโอ เขาหวงมากจนเรียกว่ายังไงล่ะ เขาไม่อยากให้ดีโอเข้าใกล้มัน ตาโตหวานแข็งกร้าวจ้องไปในดวงตาของร่างสูงกว่า น้ำตาคลอทำให้ดวงตาโตนั้นแดงก่ำ อย่าร้องนะดีโอสั่งตัวเองไว้ในใจ



    “เขาไม่ใช่ชู้ ใครกันแน่ที่เป็นชู้รู้ตัวเองไว้ซะด้วย”



    “เหรอ งั้นก็คงหลังจากที่ได้กับฉันคงไปให้มันแซะต่อสินะ”



    “ไอ้ชั่ว ความคิดก็มีแค่นี้สินะ”



    “ใช่ไหนดูสิมันทำรอยทับของฉันไว้หรือเปล่า”




    ลู่หานกระชากเสื้อนักศึกษาของดีโอออก กระดุมเม็ดเล็กกระเด็นไปคนละทิศละทาง ปากร้อนไล่เลียดูเม้มจนรอบคอของดีโอที่มีรอยอยู่แล้วกลับมีเต็มมากขึ้นกว่าเดิม คนตัวเล็กพยายามจะดันหน้าของลู่หานออกแต่ก็สู้แรงของคนตัวสูงไม่ได้



    “ปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อยจะร้องจริงๆ ด้วย”



    “ก็เอาสิถ้าคิดว่าร้องแล้วเรื่องมันจะจบ ลองคิดนะถ้าพ่อฉันมาเห็นเข้าอะไรมันจะเกิด”



    ลู่หานซุกไซ้พลางเริ่มดูดเม้มยอดอกของดีโออีกรอบ คนตัวเล็กได้แต่บิดไปบิดมาจากตอนแรกที่ไม่ยอม ตอนนี้ร่างเล็กกับเริ่มตอบสนองลู่หานบ้างแล้ว บอกแล้วไงไม่ว่าจะเป็นสัมผัสแบบไหนของลู่หานดีโอไม่เคยต่อต้านได้สักครั้ง ดีโอปล่อยให้ลู่หานหาความสุขบนตัวเขาไปอีกตามเคย





     

    เช้ารุ่งขึ้น



    ร่างเล็กของดีโอซุกเข้าหาความอบอุ่น หนีลมแอร์เย็นๆ ที่ล้อมรอบเขาไว้ วงแขนอบอุ่นกอดรัดร่างเล็กไว้จนแทบจะจมหายไปกับอกแกร่ง เมื่อคืนกว่าจะได้หยุดพักก็ร่วมตีสามดีโอไม่ได้ปฏิเสทลู่หาน ต่างคนต่างมอบความสุขให้แก่กันและกัน



    “อื้อออ”



    เสียงหวานหูครางเมื่อคนตัวสูงเริ่มไล่งับใบหูเล็กของเจ้าตัวอีกครั้ง นี่ลู่หานไม่คิดจะพักเลยรึไง ดีโอพยายามจะซุกหน้าหนีเข้ากับอกแกร่งแต่ก็เหมือนคิดผิด ลู่หานกอดรัดตัวเล็กแน่นจนขยับไม่ได้ คนตัวสูงพรมจูบไปทั้วหน้าของดีโอ




    “นี่คุณลู่หาน พอเถอะฉันไม่มีแรงแล้วนะ”



    “ก็นอนเฉยๆ สิ อย่าดิ้นดิ้นมากก็เหนื่อยมากนะ”



    คนเห็นแก่ตัวพูดกล่อมอย่างเอาแต่ใจ ดีโอลืมตาขี้นมามองร่างสูงตาเขียวมือเล็กหยิกไปบนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของลู่หาน คนตัวสูงเบ้หน้าน้อยๆ แต่ก็ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กเป็นอิสระ



    “วันนี้มีเรียนเช้าคุณต้องปล่อยผมไป ก่อนที่ผมจะไปเรียนไม่ทัน”



    ดีโอยอมพูดดีกับลู่หานเพราะถ้าไม่ เขาคงไม่ได้ไปเรียนแน่หยุดสองวันมันไม่ดีหรอกนะ



    “จะรีบไปเรียนหรือจะไปหาชู้”




    จากที่กำลังซุกไซ้ตามซอกคอของคนตัวเล็กต้องเงยหน้าขึ้นมาพลางทำหน้าไม่สบอารมณ์ ดีโอไม่เคยทำให้เขาอารมณ์ดีเลยจริงๆ สิ ลู่หานซึ่งตอนนี้แต่งตั้งตัวเองเป็นสามีของดีโอเรียบร้อย เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรถึงได้หวงดีโอนักหนา เขาไม่อยากไปหาคนอื่นมานอนด้วยก็เพราะดีโอ เขาไม่อยากออกไปทำงานก็เพราะอยากนอนกอดดีโอ เขาไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ดีโอโดยเฉพาะไอ้เด็กดำนั่น แต่ดีโอคงไม่เหมือนเขาคนตัวเล็กต้องการจะหนีเขาไปไกลๆ อยากจะไปหาไอ้เด็กนั่น



    “จงอินไม่ใช่ชู้”



    “มันเป็นชู้ ฉันนี่สิผัวนาย ผัวคนแรกและต้องเป็นคนสุดท้ายด้วย”















    คือเค้าอยากถามว่าความรู้สึกพี่หาญมันมาเร็วไปหรือเปล่า
    คือไม่มั่นใจตรงนี้อ่ะ ปกติไม่เคยแต่งถึงตอนพระนางรักกันสักที
    ก่อนจะถึงดองหมด 555555555555555


    แท็กด้วยฉันรีทุกอันนะ #สองแฝดดโย







    CRY .q
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×