คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : EIDOLON 5
EIDOLON 5
“ฮื่ออ พี่ดีโอช่วยคยองด้วย”
เพ้อออกมาอย่างไม่รู้ตัว คยองซูแถบไม่เหลือสติแล้วต้องการเหลือเกิน คยองซูต้องการใครสักคนมาปลดปล่อยแต่คนๆ นั้นต้องไม่เป็นแบคฮยอน คยองซูไม่ยอมแพ้แน่
“เรียกหาพี่ชายเหรอ มันไม่มาหรอก มาหาฉันดีกว่าฉันนั่งอยู่นี่ไง นั่งรอให้นายมาอ้อนวอนอยู่นี่J” อวดเก่งชะมัดยาดคยองซูไม่ยอมแบคฮยอน เอาสิทนได้ก็ทนไปแบคฮยอนจะไม่บังคับแต่จะให้เดินมาหาเขาเอง โดนยาไปขนาดนั้นแล้วเป็นครั้งแรกด้วย อีกไม่นานหรอกเดี๋ยวก็วิ่งมาหาเขา “คยองซูฉันก็เริ่มมีอารมณ์แล้วนะ จะไม่มาเริ่มเกมส์เหรอ?”
แบคฮยอนเองก็เช่นกัน ฤทธิ์ยาที่เขาได้รับไปถึงแม้จะไม่ถึงคยองซูแต่ก็ทำให้เลือดในกายร้อนขึ้นมาบ้าง ร่างสูงยืนหันหลัง เสื้อสูทตัวนอกถูกสบัดออกไปแล้ว มือเรียวเริ่มปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกช้าๆ จนมันหลุดออกจะหมดแผงอกขาวซีดของเขา ลำตัวที่ถึงแม้จะไม่ได้มีกล้ามแน่นแต่ดูก็รู้ว่าแบคฮยอนก็ออกกำลังกายเหมือนกัน คยองซูมองพลางกลืนก้อนน้ำลายหนืดๆ ลงคออย่างอย่างลำบาก ถ้าเป็นเวลาปกติเขาจะไม่ตื่นเต้นเลย แต่นี่ไม่ใช่คยองซูอยากจะให้ผิวกายของแบคฮยอนสัมผัสกับร่างกายตัวเองเหลือเกิน
ขาเล็กก้าวลงจากเตียงอย่างไม่รู้ตัว คยองซูกำลังเดินไปหาแบคฮยอนเมื่อถึงตัวร่างสูงกว่าของแบคฮยอนวงแขนเล็กก็โอบกอดเขาทางด้านหลังโดยที่คนตัวโตยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ใบหน้าเล็กระดมจูบไปทั่วแผ่นหลัง
“หึ!”
แบคฮยอนแสยะยิ้มถือชัย ทนไม่ได้แล้วเด็กน้อยของเขา แถมยังเป็นคนเริ่มก่อนอีกตั้งหากแบคฮยอนหันหน้ามาประจันกับคนตัวเล็ก เขาดึงคยองซูให้เข้ามาชิดกับเขามากเดิม จมูกโด่งสูดดมไปบนเรื่อนผมหอมเลื่อนลงมาเรื่อยจนถึงแก้มใสที่เขาตบไปจนเกิดรอยแดง เห็นแล้วซะใจเป็นบ้า
“เจ็บแก้มหรือเปล่า”
น้ำเสียงเย้ยของแบคฮยอนพลางกดจมูกลงไปแรงๆ บนรอยแดงนั่ง
“อื้อออ”
ดูเหมือนคยองซูจะไม่ได้ฟังเขาเลยสักนิด คยองซูเขย่งเท้าขึ้นมาจูบแบคฮยอนโดยที่ไม่ตอบคำถามแบคฮยอนเองก็ไม่ได้ปฏิเสท เขาจูบตอบคยองซูไปอย่างร้อนแรงจนคนตัวเล็กต้องเอาแขนคล้องคอเขาเป็นที่ยึดเหนี่ยว แบคฮยอนดันคยองซูลงไปที่เตียงและก็ตามด้วยตัวเขาที่ทาบทับลงไป
นิ้วเรียวของแบคฮยอนเริ่มปลดเสื้อนักศึกษาของคยองซูออกอย่างไม่รีบร้อนจนเป็นคยองซูซะเองที่ปดเสื้อตัวเองออกเพราะแบคฮยอนไม่ทันใจ มือเล็ดเลือนลงไปปลดกางเกงตัวเองด้วยแต่มันไม่สามารถรูดออกไปให้สุดขาได้ แบคฮยอนเห็นแบบนั้นเลยช่วยคนตัวเล็กถอนกางเกงออกจะหลุด คยองซูตัวน้อยนอนหอบหายใจถี่ ใบหน้าแดงก่ำเนื้อตัวแดงระเรื่อ คงใกล้จะไม่ไหวเต็มทนแล้วสินะ
“ฉันจะไม่ทำอะไรให้นายแบบที่ตั้งใจหรอกนะ ถ้าอยากมีความสุขนายต้องทำให้ฉันก่อน”
แบคฮยอนพลิกคนตัวเล็กให้มานั่งบนตัวเขา คยองซูไม่รู้จะเริ่มยังไงก่อนดีร่างเล็กเงอะงะจนแบคฮยอนโน้มหน้าเล็กให้ลงมาจูบเขา คยองซูสอดลิ้นเล็กเข้าไปในโพล่งปากร้อนของแบคฮยอนแบคฮยอนดูดลิ้นเล็กเอาไว้พลางกัดเบาๆ จนคนตัวเล็กรู้สึกเจ็บ แต่มันก็เสียวดีนะ
“อื้ออ”
เมื่อลมหายใจใกล้หมดแบคฮยอนจึงปล่อยใบหน้าคนตัวเล็กออก คยองซูไล่เลียตามหลังหูของแบคฮยอนลามมาถึงคอของแบคฮยอน ดูดเม้มแรงๆ จนเกิดสีอ่อนๆ
“อ่าคยองซูไม่เบานะเราน่ะ”
ร่างของแบคฮยอนเดินออกมาจากห้องน้ำสายตามองไปยังคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่เลือดไหลออกมาจากช่องทางด้านหลัง แบคฮยอนรู้สึกดีเป็นบ้าเขาป้องกันตัวเลือบที่มันจ้องจะจับพี่ชายของเขาได้ แต่ก็ถือว่าเป็นกำไรของเขานะ ได้ครั้งแรกของร่างเล็กมา แถมเจ้าตัวเล็กนี่ยังหอมนิ่มชวนสัมผัสเป็นบ้า
“นี่ตื่นได้แล้ว”
หลังจากแต่งตัวเสร็จแบคฮยอนก็เดินมาปลุกตัวเล็กที่หลับอยู่ เขาใช้มือเขย่าต้นแขนของคนตัวเล็กแต่ก็ต้องชะงัก
“ตัวร้อน ไม่สบายเหรอ”
เอามือไปอังหน้าผากของคนตัวเล็กมันร้อนเหมือนไฟ นี่เขาเล่นแรงไปหรือเปล่า
“ไม่หรอก…”
ตอบเสียงแผ่วไม่เหมือนตัวเขาสักนิด แบคฮยอนรู้ดีเขากำลังแคร์คนตัวเล็กอยู่หรือเปล่า เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ตอนนั้นก็แค่โมโหแต่ตอนนี้พอเห็นร่องรอยตามตัวที่เขาทำแล้วมันอดไม่ได้จริงๆ ที่จะรู้สึกผิด แต่มันไม่ใช่ความผิดเขาคยองซูเองก็ผิดที่ยั่วเขาก่อน
ร่างของแบคฮยอนย้อนกลับไปที่บ้าน เขาอุ้มคยองซูเขามาในบ้านโดยที่คนตัวเล็กยังไม่รู้สึกตัว เขาคิดที่จะพาคนตัวเล็กกลับบ้านเพราะพ่อของเขากับยัยยูรินั่นไม่อยู่ อันนี้เขารู้ดีอยู่แล้วเพราะพ่อคงพายัยนั้นไปถลุงเงิน และก็เป็นไปตามคาดไม่อยู่จริงๆ
“เตรียมยาลดไข้ แล้วก็น้ำอุ่นใส่กะละมังขึ้นไปให้ฉันบนห้องด้วย”
“คะ เอ่อแล้วคุณคยองซูเป็นอะไรเหรอคะ”
“ไม่ใช่หน้าที่ของเธอทำตามที่ฉันสั่งเดี๋ยวนี้”
ร่างของแบคฮยอนก้าวผ่านหน้าของสาวใช้ไป เขามุ่งตรงไปที่ห้องของตัวเองจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออก แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ด้วยเสื้อผ้าก็ไม่ใช่ของใครของเขานั่นแหละ เขาขี้เกียจเดินไปห้องของคยองซู
“เข้ามา”
แบคฮยอนบอกสาวใช้ที่มาเคาะประตูห้องของเขา สาวใช้เดินเข้ามาพร้อมกับของทุกอย่างที่เขาสั่ง แบคฮยอนรับมาก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดตัวคนไม่สบาย ที่พอผ้าแตะไปบนตัวก็ครางออกมา
“พี่ดีโอคยองเจ็บ…พี่แบคใจร้ายฮึกๆ คยองกลัว ฮือๆๆ”
ถึงกับจุกคยองซูกลัวเขามากขนาดนี้เลยเหรอ สาวใช้ที่ยังไม่ออกไปจากห้องถึงกับขมวดคิ้วสงสัย
“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!”
แบคฮยอนตวาดลั่น ยัยพวกนี้จะเสร่อกันมากเกินไปแล้วอยากโดนไล่ออกกันนักหรือไง สาวใช้รีบก้มหน้าแล้วเดินออกไปอย่างเร็ว
“พี่ดีโอคยองเจ็บ ฮือๆ คยองเจ็บฮะ”
มันเกิดอะไรขึ้นกับแบคฮยอนทำไมเสียงสะอื้นของคยองซูมันทำให้เขารู้สึกผิดมากมายขนาดนี้ ทำไมกันนะ คยองซูมีอิทธิพลกับเขามากขนาดนี้เลยรึไง
“ไม่เอานะครับคยอง ไม่ร้องนะครับ”
ดึงคนตัวเล็กเข้ามาแนบอก ไอร้อนจากตัวคยองซูบ่งบอกว่าเจ้าตัวยังไม่ลดไข้เลย คยองซูโอบลำแขนเล็กไปที่แบคฮยอนอย่างหลวม ซุกหน้าเข้ากับอกอุ่นร้องไห้ออกมาจนเสื้อของแบคฮยอนชื้น
“คยองเกลียดพี่แบค…”
คยองซูเพ้ออกมาเสียงเบาแต่มันบาดลึกลงไปในใจของคนตัวสูงจนเหวอะ
“เกลียดกันมากนักรึไง!!”
เกือบจะหลงกลความไร้เดียงสาของเด็กคนนี้แล้ว แบคฮยอนผลักคยองซูออกจนอีกคนกระเด็นไปนอนแปะบนเตียง เกือบจะใจอ่อนแล้วแต่คยองซูนั่นแหละที่ทำตัวเอง เกลียดนักใช่มั้ย
“ถ้าเกลียดนักฉันก็จะทำให้นายเกลียดฉันกว่าเดิม”
ปลดแบน เกลียดและขยะแขยงคนกดแบนมาก
#สองแฝดดโย
CRY
ความคิดเห็น