คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Way 3 เดจาวู
WAY 3
(เดจาวู)
~♬ ~♬
“เออว่าไงมินซอกพักนี้แกโทรหาฉันบ่อยไปป่ะว่ะ”
คยองซูกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างเซ็งๆ มันจริงอย่างที่พูดนะพักนี้มินซอกโทรหาเขาบ่อยไปหรือเปล่าตั้งแต่วันนั้นละที่โทรมาถามเขาว่าไปทำอะไรแบคฮยอน จนป่านนี้ผ่านมาร่วมอาทิตย์แล้วมินซอกก็ยังคงโทรมาบ่นนู้นบ่นนี่ทุกวัน คยองซูไม่ได้ว่างทั้งวันเหมือนมินซอกนะ งานก็ยังไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอันเลย เงินที่มีก็หมดไปแล้วเรียบร้อยจนตอนนี้มีหนี้ที่ติดไว้กับจุนมยอนเท่าไหร่แล้วไม่รู้
‘นี่คือแกทักเพื่อรักแกแบบนี้เหรอว่ะ เสียใจว่ะ’
“อย่าเยอะนะมินซอก นี่ฉันกำลังปิดประกาศหางานอยู่แกอย่าเพิ่งมากวนประสาทนะเดี๋ยวจะส่งแกคืนสู่ป่าซะไอ้หมูอ้วน”
คยองซูอดแขวะเพื่อนรักถึงรูปร่างอวบบวมน้ำไม่ได้ แล้วก็เป็นไปตามคาดมินซอกแว้ดกลับมาแบบไม่หายใจเลยก็ได้มั้ง จนเมื่อเหนื่อยก็เลิกไปเองเพราะคยองซูไม่ได้โต้ตอบอะไร
“แกด่าเสร็จแล้วใช่มั้ยมินซอก ฉันวางแล้วนะ”
‘เห้ยแกอย่าเพิ่งวางดิ นี่ฉันโทรมาไม่ได้จะด่าแกอย่างเดียวนะคยองซู มินซอกเพื่อนรักแกคนนี้มีงานมาแนะนำแก ว่าแต่แกเรียนเอกอะไรนะ’
คยองซูขมวดคิ้วงุนงงกับมินซอก คนอย่างมินซอกนี่นะจะมีงานมาให้เขาคงไม่ใช่ให้ไปเป็นอะไรที่มันน่าเกลียดหรอกนะ
“งานอะไรของแก”
‘เลขาหน้าห้องว่ะแก เพื่อนพี่ลู่หานเขาเป็นเจ้าของบริษัท XX แต่เลขาที่ทำงานให้เขาเพิ่งจะลาออกไป ตอนนี้ไม่มีใครทำหน้าที่เลขาแล้วถ้าแกตกลงฉันจะให้พี่ลู่หานฝากให้’
“แต่ฉันยังเรียนไม่จบเลยนะมินซอก”
ใช่พวกหน้าที่เลขาพวกนี้ต้องเอาคนที่เรียนจบแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าคยองไปเป็นแบบนี้ก็ทำงานให้ไม่เต็มที่เพราะเขาต้องหยุดงานมาเรียนถึงสองวันแบบนี้นายจ้างคงไม่เลือกเขาหรอก
‘แกดูด้วยคยองซูว่าฉันเป็นใคร ยังไงถ้าแกเอาฉันก็ทำให้แกเข้าไปทำงานได้อยู่แล้วละ’
มินซอกมั่นใจยิ่งกว่ามั่นใจอีก ยังไงถ้าคยองซูอยากจะไปทำงานที่นั่นมินซอกก็จัดให้อยู่แล้ว แล้วก็มั่นใจด้วยว่าคยองซูต้องตกลง
“เออเอาก็เอาแกจะให้ฉันไปสัมภาษณ์งานเมื่อไหร่ดีล่ะ”
‘ไม่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยากเลย พรุ่งนี้แกแต่งตัวดีๆ เลยนะแล้วก็ไปเข้าทำงานเลย แกได้รับเลือกแล้วเพื่อนรัก’
มินซอกพูดจบก็วางสายใส่คยองซูไปเลยไม่เคยเลยที่จะไปลามาไหว้ คยองซูมองป้ายประกาศในมือตัวเองที่เหลืออีกประมาณสามสี่ใบ ถ้าได้งานจริงๆ ของพวกนี้ก็คงไม่ต้องใช้แล้วล่ะ มือเล็กของคยองซูปล่อยพวกมันลงในถังขยะที่อยู่ไม่ไกล คนตัวเล็กรีบกลับไปบ้านเตรียมหาชุดที่จะใส่ไปทำงานพรุ่งนี้อย่างตื่นเต้น
“พู่วววว! โอเคเรียบร้อยแล้วโดคยองซูอย่ากลัวอย่ากลัวเด็ดขาดนะ”
คยองซูถอนหายใจออกมาหน้ากระจกหลังจากตรวจเช็คความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จ คยองซูใส่เสื้อเชิตสีชมพูอ่อนผูกเนคไทสีแดงเข้มกับกางเกงสแลคสีดำพอดีตัว หาได้เท่านี้ละในเวลาแค่นี้คยองซูมีเสื้อผ้าที่ดูเป็นผู้ใหญ่เพียงเท่านี้ ขาเล็กก้าวออกจากห้องพักของตนเองตรงไปยังป้ายรถเมล์
ไม่นานร่างของคยองซูก็มาอยู่หน้าบริษัทที่ตนเองจะเข้ามาเป็นพนักงานนับตั้งแต่วันนี้ คยองซูเดินไปหาพนักงานต้อนรับเพื่อจะถามว่าโต๊ะทำงานของตนอยู่ที่ไหน พนักงานต้องรับดูจะตกใจนิดหน่อยที่เห็นว่าเขาจะเข้ามาเป็นเลขาคนใหม่ แต่เธอก็ไม่ได้ตกใจจนไม่เป็นอันทำอะไรเธอบอกว่าที่ทำงานของเขาอยู่ฉันบนสุดของสำนักงาน บนชั้นนั้นทั้งฉันจะเป็นห้องทำงานของประธานใหญ่ทั้งหมดส่วนที่ของเขาก็จะอยู่รวมไปในนั้นด้วย
“โห้ใหญ่ไปมั้ย นี่ห้องทำงานใหญ่กว่าที่พักของเรามากกว่าสามเท่าตัวเลยนะ”
คยองซูพูดกับตัวเองสายตาโตมองไปรอบๆ ห้องอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ทุกอย่างดูโอเคหมดถ้าไม่ติดว่าห้องนี้เหมือนไม่มีใครใช้มานานมากพอสมควรก็ดูกลิ่นอับพวกนนี้สิ คยองซูเดินไปเปิดพัดลมระบายอากาศเพื่อจะได้ไล่กลิ่นอับพวกนนี้ออกไป
“มินซอกแกให้ฉันมาทำงานกับใครอ่ะ ไม่เห็นมีเจ้านายฉันเลยนี่จะสี่โมงเช้าแล้วนะ”
คยองซูกดสายโทรหาเพื่อนตัวเองเมื่อนั่งรอเจ้านายมานานแล้วแต่ก็ไม่เห็นเขาจะมาทำงานเลย ชักเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วด้วยก็ห้องใหญ่ออกขนาดนี้แล้วนั่งคนเดียวมันไม่ชินนะ
‘แกรอไปอีกหน่อยเถอะน่า แกนี่ยังไงส่วนมากมีแต่คนชอบเวลาเจ้านายไม่มาทำงาน แต่แกอยากให้เจ้านายมาทำงานเห้ยฉันไม่ว่างแค่นี้นะ’
วางสายไปเลยพึ่งได้มากจริงๆ และจะให้คยองซูทำอะไรได้นอกจากนั่งรอแบบที่มินซอกบอก คนตัวเล็กเอาหน้าฟุบลงกับโต๊ะทำงานของตัวเอง เพราะเมื่อคืนมันแต่ตื่นเต้นเลยนอนไม่ค่อยหลับตอนนี้ไหนๆ เจ้านายก็ไม่มาขอหลับหน่อยและกัน
“กูไม่ต้องการไอ้ลู่หาน กูต้องการแค่ซูจองแล้วนี่มึงหาใครมาให้กู”
แบคฮยอนตะคอกใส่โทรศัพท์ตัวเองอย่างหัวเสีย ลู่หานโทรมาบอกเขาว่าวันนี้ให้เข้าบริษัทที่เขาเพราะลู่หานหาเลขามาแทนซูจองอดีตเลขาคนเก่งที่พ่วงคำว่าแฟนเก่าของเขาด้วย แบคฮยอนหลงรักซูจองตั้งแต่เห็นครั้งแรกเพราะซูจองเป็นคนสวย แถมยังเป็นคนอ่อนโยนแต่ใครจะรู้ว่าซูจองคบกับคนอื่นพร้อมๆ กับเขา
“เออมึงคุยสรรพคุณไว้เยอะเหลือเกินนะ เดี๋ยวกูจะทำให้อยู่ไม่ได้เลย”
แบคฮยอนไม่ต้องการเลขาคนใหม่ ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่ซูจองเขายังรอ รอให้ซูจองกลับมาเผื่อเธออยากจะเปลี่ยนใจกลับมาหาเขา ที่ตรงนั้นยังเป็นของเธอเสมอรวมทั้งหัวใจของเขาด้วย
แบคฮยอนเข้าบริษัทเป็นครั้งแรกในรอบสามอาทิตย์เหล่าพนักงานทุกคนยืนขึ้นโค้งให้เขาอย่างตกใจ บางคนถึงขนาดหันไปคุยกับเพื่อนอย่างสนุกปากเมื่อนึกถึงหน้าของเลขาคนใหม่ที่มาเมื่อเช้า ใครๆ ก็รู้ว่าแบคฮยอนไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่ของเลขาคนเก่า แล้วดูว่าวันนี้เลขาคนใหม่จะโดนอะไรไม่ใช่น้อยด้วยเพราะหน้าตาของเจ้านายอย่างแบคฮยอนฉายแววหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อแบคฮยอนมาถึงยังห้องนอนอารมณ์ที่เสียอยู่แล้วยิ่งบูดเข้าไปใหญ่เมื่อว่าที่เลขาคนใหม่ของเขาคือคนเดียวกับที่ไอ้ลู่หานส่งมาคราวที่แล้วนี่ยังไม่เข็ดอีกหรือไง แบคฮยอนรีบเดินไปยังร่างเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องมือกร้านคว้าที่ไหล่ของคนตัวเล็กขึ้นมาทั้งที่อีกคนยังไม่ตื่น
“นายอีกแล้วรึไง!!!”
เหมือนเดจาวูคยองซูเบิกตากว้างเมื่อเห็นเจ้าของมือที่กระชากร่างของตัวเองขึ้นมา คนๆ นั้นคือแบคฮยอนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเอาเสียเลย แล้วนี่แบคฮยอนทำงานที่นี่ด้วยเหรอซวยจริงๆ คยองซู
“ใช่แล้วจะทำไม”
คยองซูกรอกตาอย่างอารมณ์เสียสุดๆ นี่แบคฮยอนจะไม่ปลุกเขาดีกว่าวิธีนี้หน่อยรึไงกัน เอะอะก็กระชากให้ตื่นขึ้นมาแบบนี้ แล้วนี่คยองซูมาเป็นเลขาให้ท่านประธานไม่ได้มาทำงานให้แบคฮยอนอีกแล้วนะ เขาจะมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของคยองซูทำไม
“แล้วจะทำไมก็นายมานั่งอยู่ในห้องของฉัน!!”
“ผมนั่งอยู่ในห้องของประธานบริษัท ไม่ได้นั่งอยู่ในห้องของคุณ!!”
คยองซูตะโกนสู้เสียงตะคอกของแบคฮยอน เอาสิเขาก็ไม่ใช่คนยอมคนเหมือนกันวันนี้ตั้งใจมาทำงานไม่ใช่มาให้แบคฮยอนด่า แล้วนี่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับแบคฮยอนเลยสักนิดจะมายุ่งวุ่นวายทำไมนะ
“อ้อเหรอจะบอกอะไรให้นะ ฉันนี่แหละเป็นประธา…”
“หยุดพูดแล้วออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นผมจะเรียกรปภ.”
แบคฮยอนนึกขำขึ้นมาในใจ นอกจากคนตัวเล็กนี่จะไม่สนใจฟังอะไรแล้วยังทำตัววางอำนาจอีกตั้งหาก นิสัยแบบนี้มันน่าจับดัดนิสัยนัก
“ก็เอาสิเรียกเลย”
แบคฮยอนปล่อยมืออกจากไหล่ทั้งสองข้างของคยองซู คนตัวเล็กรีบยกหูโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะทำงานต่อสายหา รปภ. ทันทีส่วนแบคฮยอนก็เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้โต๊ะทำงานของประธานทำให้คยองซูขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ พลางสาวเท้าเดินตรงไปหาแบคฮยอน
“กรุณาลุกออกมาด้วยครับคุณแบคฮยอน เดี๋ยวท่านประธานมาเห็นแล้วผมจะเดือดร้อนที่ให้ใครก็ไม่รู้มานั่งที่ของท่าน เชิญครับ”
“ทำไมฉันต้องลุก”
คยองซูกรอกตาพยายามเก็บอารมณ์เต็มที่วันนี้คือวันแรก เขาจะต้องเก็บอารมณ์ให้เก่งบางทีท่านประธานอาจจะส่งแบคฮยอนมาทดสอบเขาก็ได้
“ผมบอกไปแล้วว่านี่คือที่ของท่านประธานไม่ใช่พนักงานหางแถวแบบคุณ”
แบคฮยอนชักเริ่มมีน้ำโหเมื่ออีกคนหาว่าเขาเป็นพนักงานระดับหางแถว นี่ไม่มีตาเลยรึไงถึงได้ดูไม่ออกว่าเขานี่แหละเป็นประธาน
“แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันเป็นพนักงานหางแถว"
แบคฮยอนลุกขึ้นยืนพลางสาวเท้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก คยองซูเองก็ไม่ได้ถอยหลังแต่อย่างใดด้วยความที่เป็นคนไม่ยอมใครง่ายๆ ตอนนี้แบคฮยอนมาหยุดอยู่ข้างหน้าเขาด้วยความที่แบคฮยอนสูงกว่าไม่มากตอนนี้หน้าของทั้งสองคนใกล้จะติดกันอยู่แล้ว หัวใจของคยองซูเต้นแรงโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาใช่มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งเมื่อแบคฮยอนเข้ามาใกล้ คยองซูเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร
“กะ ก็คุณเหมือนนี่ตอนก่อนก๊อกหักไม่ยอมมาทำงาน ถ้าคนเป็นประธานเขาไม่ทำตัวแบบนี้กันหรอก คนเป็นประธานนะจะต้องมีความรับผิดชอบ ไม่เอาเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานมารวมกันจนทุกอย่างพังไปหมดแบบที่คุณทำ นี่บริษัทนี้ยังดีที่ให้พนักงานที่หยุดงานไปนานๆ แบบคุณกลับมาทำงานอีกรอบ”
เหมือนเป็นคำพูดที่แทงใจของแบคฮยอน คยองซูพูดถูกเขาเอาทุกอย่างมารวมกันจนมันเกือบพังไปหมดไม่เหลืออะไรเลย คนตัวเล็กเมื่อเห็นแบคฮยอนนิ่งไปก็เริ่มที่จะถอยออกมาห่างมาอย่างเนียนๆ แต่แบคฮยอนรู้ตัวก่อน มือกร้านของเขากระชากข้อมือของคยองซูให้เข้ามาซบกับอกของตัวเอง ถึงจะดูเหมือนตัวเท่ากันแต่แบคฮยอนรู้เมื่อได้กอดคนตัวเล็กนี่ คยองซูตัวเล็กแล้วก็ผอมกว่าเขามากตอนนี้เลยดูเหมือนคยองซูจะจมอกเขาไปแล้ว
“ทำอะไรของคุณ ปล่อยผมนะ!!”
คยองซูดิ้นเป็นหนูติดจั่น แบคฮยอนเองก็รวบแน่นเข้าไปอีกเขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้กอดคนตัวเล็กนี่ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากดึงเข้ามากอดทั้งที่ไม่อยากให้ใครมารับกอดจากเขานอกจากซูจอง ใช่ที่ตรงนี้เป็นของซูจอง
พลั่ก!
แบคฮยอนผลักคยองซูออกจากอ้อมกอดของตัวเอง คนตัวเล็กล้มไปนั่งกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัวแววตาของคยองซูจ้องกลับมาที่แบคฮยอนอย่างเอาเรื่อง แต่ไม่ทันที่คยองซูจะลุกขึ้นมาจัดการกับแบคฮยอนรปภ. ก็เข้ามาซะก่อน
“มีอะไรหรือครับคุณคยองซู”
ผู้มาใหม่เอ่ยถามเลขาตัวเล็กที่นั่งจมอยู่กับพื้นห้อง พร้อมมองไปทางประธานบริษัทที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากร่างเล็ก รปภ.หนุ่มรีบก้มหัวเป็นการทำความเคารพทันที
“สวัสดีครับท่านประธาน!!”
เอ่ยออกมาเสียงดังจนคยองซูถึงกับเอ๋อกลางอากาศ แบคฮยอนนี่นะเป็นประธานแล้วแบบนี้ที่เขาด่าไปจะเป็นยังไงกัน คยองซูเอ้ยเตรียมหางานใหม่เลย
โรงเรียนเปิดแล้นนน มาอัพบ่อยไม่ได้เลย
โชคดีนะที่เรื่องนี้มันเบาสมองเลยอัพได้ทีเดียวเลย
อีกเรื่องนี่ยังเข็นไม่ไปไหน แต่เรื่องนั้นคนอ่านนิสัยดีนะ
เม้นกันยาวเชียวเดี๋ยวว่าจะไปอัพเรื่องนู้นล่ะ เรื่องนี้เม้นน้อยละเกินน
เม้นก็สั้นนิดเดียวเค้างอนนะ 55555555555555555
แท็ก #คยองรับจ้าง ทวีต @JP_Fairy
ความคิดเห็น