คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EIDOLON 0 -- INTRO
INTRO
เด็กหนุ่มหน้าเหมือนกัน แต่น่ารักไปคนละแบบสองคนเดินข้างกันเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ด้วยความรู้สึกแตกต่างกันคนหนึ่งรู้สึกตื่นเต้นกับความยิ่งใหญ่ของบ้าน แล้วก็คิดถึงคำว่าครอบครัวเต็มหัวใจ คำนี้เป็นคำที่เขาโหยหามาตลอดชีวิตในเวลายี่สิบปี จะมีอะไรมากกว่านี้ล่ะสำหรับเด็กกำพร้าอย่างเขา แต่สำหรับอีกคนหนึ่งเขาเกลียดที่แบบนี้ เกลียดคนรับใช้มากมายที่มายืนต้อนรับพวกเขาด้วยสายตาชิงชังไม่มีความเป็นมิตรสักนิด เกลียดความสำบูรณ์แบบของบ้านหลังนี้
“ไหว้คุณพ่อสิจ้ะลูก”
เด็กหนุ่มตัวเล็กตาโตนามคยองซูก้มหัวไหว้พร้อมสวัสดีอย่างน้อมนอบ คยองซูเป็นแฝดน้องหัวอ่อน เป็นเด็กที่ดูร่าเริงเสมอ ตาโตๆ ของคยองซูและปากรูปหัวใจที่ยิ้มกว้างอยู่ตลอดเวลาทำให้ใครก็ตามที่มองคยองซูก็อดยิ้มตามไม่ได้
“สวัสดีครับคุณพ่อ”
“สวัสดีจ้ะคยองซูหน้าตาน่ารักจริงอย่างที่แม่หนูบอกไว้เลย”
งงล่ะสิ ทำไมคุณคนนี้ที่คยองซูเรียกว่าพ่อถึงได้เอ่ยถึงแม่ ทั้งที่ดีโอและคยองซูเป็นเด็กกำพร้าไม่มีอะไรมากหรอก ทั้งคู่ถูกรับมาเลี้ยงโดยหญิงคนหนึ่งซึ่งก็คือแม่ที่คุณคนนี้พูดถึง หล่อนรับทั้งคู่มาตอนพวกเขาอายุสิบสองถึงเวลานี้ก็แปดปีแล้ว แต่เธอรับมาก็เหมือนรับมาแต่ในนามเพราะหล่อนไม่เคยจะเหลียวแลดีโอและคยองซูแม้แต่น้อย
“ดีโอทำไมไม่สวัสดีคุณพ่อล่ะจ้ะ”
ถึงคำพูดจะฟังดูนุ่มนวลอ่อนหวาน แต่นัยน์ตาที่ส่งมาไม่มีความหมายแบบนั้นเลย หล่อนแทบจะกินหัวของดีโอได้อยู่แล้ว ดีโอก็หน้าเหมือนคยองซูแหละ แต่ถ้าใครชอบมองคนลุคแรงๆ ล่ะ คุณจะชอบลุคของดีโอเลย ผมถูกย้อมให้เป็นสีแดงไวน์ เจาะหูข้างหนึ่ง การแต่งตัวก็จะเน้นไปทางสีดำมืดๆ ตัดกับผิวขาวจัดของเขาเป็นอย่างดี ดีโอไม่ได้เป็นคนยิ้มง่ายแบบคยองซูใบหน้าของเขาจะติดหงุดหงิดตลอดเวลา และที่สำคัญดีโอไม่เคยเรียกผู้หญิงคนนี้ว่าแม่เลยสักครั้ง ทำไมน่ะเหรอรอดูกันไปเถอะ
“ไม่จำเป็น”
คำตอบของดีโอทำเอาเจ้าหล่อนถึงกับจะองค์ลง ไอ้เด็กคนนี้ไม่เคยมีความนอบน้อมเหมือนคยองซูเลยสักนิด ไม่น่าเก็บเอามันขึ้นมาด้วยเลย เสียข้าวสุกจริงๆ
“แต่แม่ว่า…”
“ไม่เป็นไรหรอกคุณ ตอนนี้ดีโออาจจะยังไม่ชินผมไม่ถือหรอกน่า คุณก็รู้ว่าผมก็มีลูกชายเหมือนกัน น่าจะแก่กว่าทั้งคู่ด้วยนะ คนโตน่ะ 25 แล้ว ส่วนอีกคนก็ 24 เดี๋ยวถ้าพี่ทั้งคู่พอมีเวลาค่อยแนะนำให้พวกเรารู้จักนะ”
คุณพ่อคนใหม่พยายามเอาความใจดีเข้าสู้ เขามีลูกชายเหมือนกันนิสัยของทั้งคู่เรียกว่าดีโอเทียบไม่ติดสักนิด ไม่ใช่ว่าเป็นในทางที่ดีนะ คนแรกชื่อ ลู่หาน อายุยี่สิบห้าแล้ว ลู่หานเป็นคนโมโหร้ายมากๆ แต่ก็เป็นคนมีเหตุผล มีความเป็นผู้ใหญ่สูงเขาเลยตัดสินใจยกบริษัทให้ลู่หานเป็นประธานดูแลทุกอย่างต่อจากเขา ส่วนคนที่สองชื่อ แบคฮยอน เจ้าคนนี้ทำเขาปวดหัวมาตลอด นอกจากจะขี้โมโหแล้วยังปากไม่ดี ไม่มีเหตุผลทำอะไรไม่ค่อยคิด ยังมีอคติมากอีกด้วย เขาเลยไม่ให้แบคฮยอนเป็นประธานไงล่ะ เพราะนิสัยแบบนี้เลยให้ทำงานเป็นผู้บริหารฝ่ายการตลาดไป อ่อบริษัทที่ว่าก็เป็นบริษัทสิ่งพิมพ์ ที่เป็นแนวหน้าของเกาหลีใต้เลยนะ ปีๆ หนึ่งทำรายได้ไม่ต่ำกว่าพันล้าน
“ครับป้า”
เสียงเข้มกรอกลงไปในเครื่องมือสื่อสารเครื่องเล็ก คิ้วขมวดกันแน่นจนคนเป็นพี่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามต้องเลิกคิ้วถามว่ามีอะไร ตอนนี้เป็นเวลาพักพวกเขาลงมากินข้าวกันในศูนย์อาหารเหมือนพนักงานทั่วไป แต่ตอนกำลังจะเริ่มกินโทรศัพท์ของน้องชายก็ดังขึ้นซะก่อน พอรับเท่านั้นแหละคิ้วก็ผูกกันเป็นโบว์เลย
“สาวขนาดนั้นเลยเหรอครับ แล้วทำไม่ถึงมีลูกติดโตขนาดนี้”
คนพี่ยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ ใครกันสาวและยังมีลูกติดอีก
“ครับๆ ขอบคุณครับป้า”
วางสายเสร็จคนพี่ก็ยิ่งคำถามใส่ทันที
“อะไรกันว่ะแบค”
“พ่อน่ะพี่ เอาผู้หญิงเข้าบ้านโดยไม่บอกพวกเราสักคำ แถมผู้หญิงที่เอาเข้ามายังสาวอยู่เลยนะพี่เห็นป้าอียอนบอกว่าน่าจะสามสิบปลายๆ ทำไมถึงได้มาติดอยู่กับพ่อได้สงสัยหวังหุบสมบัติชัวร์ แถมมีลูกติดมาอายุตั้งยี่สิบ แบบนี้คงเป็นพวกปลิงดูดผู้ชายแน่ๆ เอาลูกมาด้วยคงหวังจะโกยไปเยอะสิ”
“พี่ว่าถ้าเรายังไม่เห็น ก็รอให้เจอก่อนมั้ยแล้วค่อยมาคิดอคติ”
ลู่หานพยายามพูดให้น้องใจเย็น นี่แหละ บยอน แบคฮยอน อารมณ์ร้อนหูเบา แล้วก็เกลียดแรง
“ไม่ต้องหรอกพี่ ผู้หญิงแบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับโสเภนีเลยสักนิด”
ไม่พูดมากแค่อยากบอกเม้นทุกตอนเพื่อฉากคัต
ติดแท็ก #สองแฝดดโย
CRY
ความคิดเห็น