วุ่นนัก รักอันธพาล

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2

“เอามันปล่อยไว้ตรงนี้แหละ” มีเสียงดังขึ้นแล้วฉันก็รู้สึกเหมือนโดนเหวี่ยง

แอ่ก! เจ็บนะ =_+

บรื้น บรื้น~ แล้วรถก็จากไป...

อ้าว.. ผ้ากับเชือกก็ไม่เอาออกให้ ไร้น้ำใจจริงๆ เลย -_-^ แกะเองก็ได้ แล้วฉันก็เอามือทั้งสองข้างดันผ้าปิดตาออก แล้วปรับจุดโฟกัส @_+ ดีนะที่ไอ้พวกนั้นมันโง่ดันมัดมือฉันไว้ข้างหน้า

โห... อะไรล่ะเนี่ย

ฉันมองไปรอบๆ ยังกับป่าเลย ตายแล้ว!!! นี่ไอ้พวกเลวพวกนั้นมันเอาฉันมาปล่อยไว้ไหนกันเนี่ย -_-;

ฟึบ!!!

จู่ๆ ก็มีเสียงอะไรก็ไม่รู้ดังมาจากข้างหลังของฉัน และนั่นก็ทำให้ฉันตกใจจน...

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!”

“เงียบนะยัยบ้า!!!” อ๋อ นายหล่อนั่นเอง

“นายนั่นแหละ เล่นบ้าอะไรเนี่ย” ฉันแว้ด ต่อยให้หายหล่อเลยหนิ

“ฉันก็แค่แกะเชือกออกให้ -*-” นายหล่อพูดแล้วขมวดคิ้ว

เออ! จริงด้วย รู้สึกสบายขึ้นเยอะ

“แล้วทำไมไม่เรียกก่อน อยู่ดีๆ ก็มาแกะ ทำอย่างนี้ก็ตกใจหมดเดะ” ฉันยังหาเรื่องทะเลาะ เรื่องอะไรฉันจะต้องยอมนายนี่ด้วย -_-^

“อ้าว..” นายหล่อทำเสียงเซ็กซี่ (อึ๋ย!) แล้วก็ก้มมากระซิบ “ถ้าบอกเธอ ฉันก็ไม่รู้น่ะสิว่ามือเธอนุ่มขนาดนี้ แถมขาวมากอีกด้วย..”

“กรี๊ดดด!!! ไอ้ผู้ชายทะลึ่งไปไกลๆ เลย” ว่าแล้วฉันก็ผลักเขาแล้วเดินออกไป

“เฮ้ จะไปไหนน่ะ” นายหื่นตะโกนถามมา (แค่จับมือเรียกเขาซะหื่นเชียว -_-:)

“ Up to me! ” ฉันก็ตอบกลับให้

ฉันเดินพลางระบายอารมณ์ไปเรื่อยๆ กรี๊ดดด มันน่าโมโห ผู้ชายบ้าอะไรวะ หล่อทั้งหน้าทั้งเสียงไม่พอ ยังกวนประสาทอีก (มันเข้ากันมั้ยเนี่ย?) ลามกด้วย เอ่อ.. แล้วนี่ฉันเดินมาถึงไหนแล้วเนี่ย ใครรู้ช่วยบอกที T_T รู้สึกเหมือนกำลังหลงทาง TOT นี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วย ไม่จริง นี่ฉันกำลังเดินหลงทางอยู่ในป่าเหรอเนี่ย ม่ายยยจริงงงงงง TTOTT

“นะ..นายหล่อ อยู่แถวนี้มั้ยอ่ะ” ฉันร้องหานายหล่อเสียงสั่น ขอให้นายอยู่แถวนี้ด้วยเถอะ >/\<

หวา.. มืดแล้ว มืดแล้ว มืดแล้ว มืดแล้วววว!!!! ทำไงดีอ่ะ ทำไงดี!!!

“นี่ นายอยู่แถวนี้หรือเปล่า ออกมานะ!” ฉันตะโกนดังขึ้น

ฟืด.. ฟืด..

ฉันได้ยินเหมือนมีอะไรเหยียบหญ้า

^O^ กรี๊ดดดดด นายหล่ออยู่แถวนี้จริงด้วย ฉันรีบวิ่งไปทางต้นเสียง และโดยไม่ระวังก็...

หกล้ม

จุกอ่ะ +_=

ซื่อออ... (จินตนาการว่าเป็นเสียงงูนะ)

“ง่ะ ง่ะ ง่ะ งู!!!!!” สิ้นเสียงฉันก็รู้สึกเหมือนมีมือใครมาดึงฉันขึ้นแล้วก็อุ้มไว้ จ๊ากกก!!! ตอนถูกดึงเนี่ยงูมันจะฉกพอดีเลยอ่ะ (คิดภาพงูจะฉกหน้าแล้วเฉียดแบบสโลว์โมชั่นนะ เอาเว่อร์ๆ เลย -_-;) ดีนะที่หน้าถูกดึงขึ้นก่อนไม่งั้นตาคงบอดไปแล้ว

ฉันหลับตาปี๋ก่อนจะถูกวางลงกับพื้น แง ไม่กล้าลืมตาอ่ะ กลัวมองไม่เห็น >_<

“นี่ นี่” มีมือมาเขย่าฉัน เอ๊ะ! เสียงนายหล่อนี่นา ฉันค่อยๆ ลืมตามอง

“แบร่!”

“กรี๊ดดดดดด!!!!!!!!!” ฉันกรี๊ดด้วยความตกใจแล้วโผเข้ากอดนายหล่อ

“นาย!!” พอตั้งสติได้... ก็เตรียมตัวทะเลาะต่อ

“นายแกล้งฉัน!!!”

“แกล้งอะไร อุตส่าห์ช่วย รู้งี้ปล่อยให้เดินไปคนเดียวดีกว่า” นายหล่อทำแก้มป่อง

>O< กรี๊ดดดด น่ารักมากมาย ก็ใจมันหายละลาย ละลาย ละลาย ละไหลไปกับเธอ >.,<

“ง่า... ” พูดไม่ออกเลยเรา

“ยังไม่ขอบคุณอีก” นั่น มีทวง

“ขอบใจย่ะ” ชิ! ยอมครั้งเดียวนะ

“เออ แล้วเมื่อกี้ใครเรียกฉันว่านายหล่อนะ” นายหล่อทำหน้าคิดหนัก แล้วเหลือบมามองหน้าฉัน

///-.,-/// ว้ายตาย เสียฟอร์มเลยเรา เผลอหน่อยเดียวเองนะ ก็มันติดอ่ะ

“ก็ ก็.. นาย..” พูดไม่ออกค่าาา...

“ก็อะไร หืม..?” นายหล่อยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เล่นเอาฉันหน้าแดง เฮ้ย! ขี้โกง แกล้งกันนี่

“ก็นายมันหล่อจริงๆ นี่ แล้วฉันก็ไม่รู้จักชื่อนายด้วย ทำไม?! เรียกว่านายหล่อไม่ชอบรึไง ได้ งั้นต่อไปนี้ฉันจะเรียกนายว่านายขี้เหร่นะ” พูดจบฉันก็สะบัดหน้าหนี แล้วก็นั่งลงบนก้อนหินก้อนใหญ่ๆ ก้อนหนึ่งที่ดูสะอาด

“อ๋อ เธอเรียกฉันว่านายหล่อเพราะเธอไม่รู้ชื่อฉันงั้นสิ” นายหล่อเดินมานั่งยองๆ ลงตรงข้างๆ ฉัน

ฉันหันไปมองหน้า “ก็ใช่น่ะสิ นายก็บอกชื่อมาซะ ถ้ายังไม่อยากเปลี่ยนชื่อ”

“เรื่องอะไรจะต้องบอกเธอล่ะ เธอต่างหากต้องบอกชื่อฉันมาก่อน”

“ไม่ย่ะ! งั้นก็เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องบอกนายก่อน” ช่ายๆ เรื่องอะไรจะยอม เนอะ!

“งั้นเธอก็เปลี่ยนชื่อฉันไปเถอะ ชื่อหล่อก็ดีเหมือนกัน ฮะฮะ” นายหล่อ เอ๊ย! นายขี้เหร่หัวเราะชอบใจ

“ฮะฮะ ชื่อนายเปลี่ยนเป็นขี้เหร่แล้วต่างหาก ชิ!” ฉันสะบัดหน้าหนี เมื่อไหร่จะเลิกเถียงฉันเนี่ย เออ.. แล้วเมื่อไหร่ฉันกับเขาจะเลิกเถียงกันล่ะ อืมๆ คิดไม่ออกแฮะ คุณคนอ่านใครคิดออกช่วยบอกที ^W^+

“ฮะฮะ โอเคๆ ยอมแล้ว ฉันชื่ออิจิ รู้เปล่าว่าแปลว่าอะไร” นายนั่นสบประมาทฉัน

ชิ! แล้วก็แน่นอนว่าฉัน...

“ไม่รู้” ใสซื่อเหลือเกินนะเรา ^_^

“กะแล้วว่าเธอต้องโง่” ฉึก! บังอาจ -_-^ “อิจิแปลว่าหนึ่ง Number One น่ะ ใจป่ะ” เขาทำหน้ากวนประสาท

“ก็ฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ ฉันไม่ได้เรียนภาษาญี่ปุ่นมาซักหน่อย” ฉันขมวดคิ้ว ทำคนสวยเดือด เดี๋ยวโดนต่อยหรอก -*-

“อืมๆ เอาเถอะ แล้วเธอชื่ออะไรยัยน่ารัก” กรี๊ดดดด คนญี่ปุ่นหล่อๆ เขาด่าผู้หญิงกันอย่างนี้เหรอ ว้ายๆ น่ารัก >W<

“ฉันเหรอ ฉันไม่มีชื่อ” ฉันยิ้มกวนประสาทไป เรื่องอะไรจะต้องบอกนายด้วยล่ะ

“งั้นฉันจะเรียกเธอว่ายัยน่ารักแล้วกัน” อ้าว.. ซะงั้น (-_-)> “เธออยู่โรงเรียนไฮสคูลดอกหญ้าใช่มะ?”

“นายรู้ได้ไง นายเป็นพวกโรคจิตเหรอ ว้าย! ไปไกลๆ นะ” ฉันกรี๊ดแล้วลุกขึ้นถอยกรูดจนหลังไปชนต้นไม้ ว้าย อย่าทำอะไรหนูเลย >_<

อิจิเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนชิดฉัน ว้าย โรแมนติก เอ๊ย! ไม่ใช่ -_-;

“นะ นายจะทำอะไรน่ะ” ฉันเหงื่อแตก

“ฉันเหรอ ฉันก็จะทำตัวโรคจิตให้เธอดูไง” เขากระซิบข้างหูฉัน ยึ้ย! จั๊กจี้

“...” เงียบสิ ตกใจอ่ะ

“ฮะๆ กลัวขนาดนั้นเชียว เหงื่อแตกพลั่กเลย ฮะๆ ตลกชะมัด” เขาหัวเราะชอบใจแล้วก็เดินไป อ้าว! จะไปไหนน่ะ แล้วฉันล่ะ

เหมือนเขาจะอ่านใจฉันออก “เธอรออยู่นี่แหละ ฉันจะไปหาไม้มาก่อไฟ” อิจิเก็กหล่อ กรี๊ดดดด ดูยังไงก็หล่อ แต่ฉันจะให้นายขี้เหร่แล้วกันนะ -_-

เฮ้ย! อ้าว! เดี๋ยวสิ! ไปด้วย

“อิจิ! เดี๋ยว! ไปด้วย!” ฉันรีบวิ่งตามเขาไป

“มาทำไม อยากโดนเสือกินรึไง” เขาขมวดคิ้ว

“อือ อยาก เรื่องอะไรจะปล่อยให้นายโดนเสือกินคนเดียวล่ะ ถ้าเหลือฉันอยู่คนเดียวแล้วฉันจะกลับบ้านยังไง เออ.. แล้วนายรู้มั้ยว่าตอนนี้เราอยู่ส่วนไหนของประเทศ”

“ลอยอยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิกมั้ง”

“ขอบใจย่ะ!” ชิ! ไม่บอกก็ไม่ต้อง -_-^

“นี่ ถ้ามาแล้วไม่ช่วยก็กลับไปซะ ใจมะ เกะกะ” เขาหันมายั่วโมโหฉันนิดหน่อยก่อนจะเดินยิ้มแล้วหักกิ่งไม้ไปเรื่อยๆ ตามทาง ประมาณว่าถ้าเดินๆ ไปเจอกิ่งไม้โผล่มาตรงหน้าก็หักซะเลย -_-

“ยัยน่ารัก ช่วยถือหน่อยสิ”

“ทำไมฉันต้องช่วยนายด้วย”

“เพราะเธอคือยัยน่ารักน่ะสิ เร็วมาช่วยกันหน่อย ไม่งั้นทิ้งไว้นี่แหละ” แน่ะ มีขู่

“เออๆ ก็ได้” ต้องจำใจจำเจและซ้ำซากอยู่กับการทะเลาะกับคนหล่อ T_T

แล้วเราก็เดินกัดกันไปเรื่อยๆ บางทีฟังแล้วก็เหมือนนายนี่จะจีบฉันนะ แต่พอฟังดีๆ กลายเป็นว่าเขาลอบกัดฉันทางอ้อม ฆ่าหมกป่าดีมั้ยเนี่ย เฮ้ย! ไม่ได้! เดี๋ยวไม่มีใครพากลับบ้าน เดี๋ยวกลับไปค่อยฆ่าหมกส้วมฝังเพชรทีหลังก็ได้ (ดูสิ! ส้วมอะไรฝังเพชร -_-^)

“ฉันนั่งเฝ้าไม่ให้ไฟดับแล้วกัน เธอก็ไปนอนซะ” อิจิพูดแล้วไปนั่งเป่าพรวดๆ ใส่กองไฟที่เขาเพิ่งจุดได้เมื่อกี้ เอ้าๆ ระวังหน่อย เดี๋ยวน้ำลายกระเด็นลงไปแล้วไฟจะดับ เห็นเมื่อกี้ถูอยู่นานเลยไม่ใช่รึไงกว่าไฟจะติด

เออ! O_O ฉันก็มีไฟแช็กนี่ ลืมไปซะสนิท เหอะๆ แต่ช่างเถอะ ก็ไฟติดแล้วนี่ -_-; (แกพกไฟแช็กติดตัวไว้ทำซาดิสม์อะไรยะ)

“แล้วฉันจะนอนยังไงอ่ะ พื้นมันสกปรกจะตาย” ฉันทำหน้ายู่แล้วมองพื้น

“ก็นอนๆ ไปเถอะ เรื่องมากจังนะเธอนี่ ถ้านอนไม่ได้ก็นอนตักฉันแล้วกัน” เขาพูดแล้วหันไปเป่าไฟต่อ

“จริงดิ งั้นนอนนะ” พูดจบฉันก็ล้มตัวลงนอนที่ตรงตักเขาทันที แล้วก็คง..หลับไปเลยมั้ง...

 

ฝ่ายที่ยังตื่นอยู่...

“เฮ้ย!” เขาร้องแค่นั้นแล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนไปเลย

-_-; ซะงั้น

แล้วเขาก็นั่งเฝ้าต่อไป จนกระทั่งเช้าแล้วเขาก็ค่อยๆ หลับ...

 

“นี่ ยัยขี้เซา ตื่นสิ” มีเสียงหล่อๆ มาเรียกตอนเช้า

+_+ อ๋า.. ฉันงัวเงียลุกขึ้นมา

“O_O เฮ้ย!”

“อะไรของเธอ”

“ฉัน..มานอนกับ..นาย เอ่อ ยังไง”

“อ้าว! -*- จู่ๆ ก็ความจำเสื่อมรึไง” อิจิพูดแล้วจิ้มหน้าผากฉัน เดี๋ยวเถอะ

“เออๆ เอาเถอะ นึกออกแล้ว ตกใจนิดหน่อย” ฉันบอกปัดๆ ง่ะ ก็มันช่วยไม่ได้นี่ ตื่นมาก็เจอผู้ชาย ตกใจอ่ะดิเจออย่างนี้

“วันนี้หาทางกลับบ้านกันนะ เธอก็เดินตามฉันมาแล้วกัน” อิจิสั่ง

ย่ะ! ชิ! -*- ฉันเดินตามเขาไปต้อยๆ เราเดินมากันประมาณชั่วโมงครึ่งก็เจอกับ... หน้าผา -_-; กรรม

“ไปทางอื่นเถอะ” ฉันดึงแขนเสื้อเขาเบาๆ

“อืม งั้นไปทางนั้นกัน” เขาพูดแล้วก็เดินไปเฉยเลย เดินเร็วชะมัดเลย

อ้าว! O_O รอด้วยสิ...ฉันรีบวิ่งตามเขาไป

“กึก!!!”

“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!” แว้ก!!! อะไรวะ! อยู่ดีๆ ก็ไหลลงมาตรง...หน้าผา +_=;

“เฮ้ย! เธอทำอะไรของเธอน่ะ” อิจิรีบวิ่งมาดูฉันที่ตอนนี้ห้อยต่องแต่ง มีมือข้างนึงดึงรากไม้หนาๆ ไว้ได้ แต่มืออีกข้างคว้าอะไรไม่ได้เลย ก็เลยเอาเกาะแนบกำหินไป T_T

เหมือนตุ๊กแกเลยอ่ะ TTOTT

“นายอย่าพูดมากสิ รีบช่วยฉันก่อน TT_TT” แง้.. หนูอยากตายยยยย TOT (อยากตายก็ปล่อยมือสิ -*-)

“ยัยน่ารัก เธอส่งมือข้างที่เกาะหินขึ้นมานะ” อิจิพูด ฉันเห็นเขาเหงื่อแตกพลั่กเลย

“อือ” อึ้บ อึ้บๆๆๆ แง้ TOT เอื้อมไม่ได้อ่ะ กลัวตก

“อิจิ... มันไม่ได้อ่ะ เดี๋ยวตก TTOTT” ฉันร้องบอกเขา

“จะตกได้ไง ก็มือเธออีกข้างยังยึดรากไม้ไว้อยู่เลย -_-^”

“กะ ก็ได้ ฉันจะลองอีกที T_T” ฉันลองเอื้อมมือขึ้นไปอีกครั้ง คราวนี้ฉันจับมือเขาได้แล้ว เย้! ดีใจสุดซึ้ง TOT/

“ฉันจะดึงเธอขึ้นมานะ หนึ่ง.. สอง... สาม... อึ๊บ! เหวอ!!!” ขณะที่เขากำลังดึงฉันขึ้นมานั้นเขาก็หลุดมือเลยหัวทิ่มลงมา แว้ก! เกือบจูบกันแน่ะ (ยังอุตส่าห์คิด -_-^)

“นะ นายเป็นไรมั้ย” ฉันถามเสียงสั่น ตอนนี้มือเขาจับมือฉันอยู่ข้างนึง อีกมือพยายามค้ำตรงหิน..เอ่อ..ขอบหน้าผาไว้ แล้วตอนนี้หน้าเราก็ใกล้กันมาก ฉันต้องหลบหน้าลง เพื่อป้องกันมายเฟิร์สคิสเอาไว้ก่อน +_=

“ยัยน่ารัก แล้วทีนี้ทำไงดีอ่ะ” เขาถามมา

“จะรู้มั้ยล่ะ สภาพฉันแย่กว่านายอีก” ฉันลืมตาดูข้างล่าง

อึ๋ย! ขนลุกซู่ซ่าเลย ก็แบบว่าลึกมากกกกกก TOT แล้วฉันก็เหลือบเห็นชุดตัวเอง

อ๋อ.. เพราะฉันยังใส่ชุดนักเรียนอยู่นี่นา ถึงว่าทำไมเขารู้ว่าฉันอยู่ไฮสคูลดอกหญ้า เออ... แล้วเขาอยู่โรงเรียนไหนล่ะเนี่ย คงไม่ใช่โรงเรียนเดียวกับฉันอีกนะ

“อึ๊บ!” แล้วก็มีเสียงดังมาจากช้างหลังของอิจิ ฉันเลยชะเง้อหน้ามอง

เย้ \^O^/ ในที่สุดก็มีคนมาช่วย เป็นผู้หญิงแหละ โรงเรียนเดียวกับฉันด้วยล่ะ ทำไมมันบังเอิญขนาดนี้ล่ะเนี่ย (-_-;)>

เอ่อ...ขอเลิกคิดก่อนก็แล้วกันนะ ตอนนี้ขอเอาตัวรอดก่อน อึ๊บ! T^T