คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Arc1.3 ท่านนายพล
หมิหมิเอเป้าหมายแล้ว เาเอนที่ะับู่ให้ท่านนายพลาร์เนทแล้ว เป็นหิสาวในหน่วยสนับสนุนท่าทาอ่อนหวาน แ่ไม่อ่อนแอมีพลัที่ทำให้ศัรูะัไปั่วะ และมอมเมาไ้้วยเสน่ห์ หิสาวนนี้รามที่ระบบน้อยเียนไว้เือบทุ้อ มีานะใล้เียัน หน้าาสวยาม มีบรรยาาศบวรอบัวเปี่ยมเสน่ห์ เมื่อั้เป้าไ้ หมิหมิ็เ้าหาหิสาวเพื่อุประส์อื่นทันที
"แหม วันนี้ท่านอามิล็ยันเ่นเิมเลยนะะ"
เสียหวานเอ่ยึ้น้านหลัายหนุ่มที่ำลัฝึ้อม เป็นเเรียที่เ้ามา้านหลัอามิลเอ่ยทัทายเสียใส
"ท่านเเรีย็ยัามเ่นเิมเลยนะรับ"
"แหม ท่านอามิลล่ะ็ เรียันมามีอะไรหรือะ"
"ผมะพาไปที่ที่หนึ่น่ะรับ"
ทั้สอุยันออรส ระบบน้อยื่นเ้นีใ พาร่าหิสาวที่นเอเลือเินไปนั่แถวที่ๆ ท่านนายพลมัแอบมาอยู่ประำอย่ามาหมาย ท่านนายพลาร์เนทมัมาพัผ่อนในสวนหลัอทัพประำ มันเป็นที่ลับที่ไม่มีใรรู้ แ่ระบบอย่าเารู้ีเลยล่ะ
"เป็นสุภาพบุรุษริๆ นะะท่านอามิลเนี่ย"
เเรียเอ่ยเสียใส อะมท่านอามิลนัไม่ไ้ ท่าทาอีน่าาใน่าวลือมาว่าเป็นพวเ้าู้ มาูอนนี้ แ่ับมือนในยามมีโอาสยัไม่ิะทำ ท่าทาล้ายนไม่ประสานี้ทำัวเธออยารัแเสียริ ริมฝีปาแเรื่อยสู มอายรูปามในฝันใรหลายนอย่ามาหมาย โยที่นโนเล็หัวไม่รู้เรื่ออะไร
"อบุรับ นี่ารับ"
หมิหมิมอไปรอบๆ สวนมอหาร่าอนที่วรมานานแล้วไม่พบ็ห่อเหี่ยว เห้อ นี่เาพลาั้นหรือ สสัย้อมาใหม่วันหน้าแล้วน่าเสียายริๆ
"อ่ะ อโทษ่ะ าหะแล้วสิ"
เเรียยมือทาบอใ มอาที่นทำหนเปื้อนาเอีนอย่าใ หมิหมิมวิ้วมุ่น มอาเที่เปื้อนาอนเออย่าแปลใ แ่็ไม่ิอะไร ิเพียแ่หิสาวเพียแุ่่ม่ามไปหน่อย
"ไม่เป็นไรรับ ั้นผมว่าเราลับีว่ารับ"
"อโทษนะะท่านอามิล ั้นไปเปลี่ยนุ่อนีว่า่ะ ที่ห้ออันมีาเที่ื้อให้พี่ายอยู่ ยให้ไถ่โทษที่ทำาหใส่นะะ"
หิสาวทำหน้ารู้สึผินอามิลทำอะไรไม่ถู แ่ะให้เาไปห้อเธอทำไมในเมื่อไปห้อัวเอสะวว่า
"ไม่เป็นอะไรรับ ผมว่าผมไปห้อผมีว่า"
เเรียัมุมปา มอนที่ไม่เ้าใที่นสื่อ ่อนะัสินใทำสิ่ที่ะทำให้เรื่อ่ายึ้น มือเรียวเเะลบนแนที่มีล้ามเนื้อเล็น้อยาารฝึแผ่วเบา วาสีำสนิท้อนมออย่าเปี่ยมเสน่ห์
"ไปห้ออันันนะะ"
"รับ"
หมิหมิใ เมื่อี้เาอบอะไรไป นี่ไม่ใ่เธอใ้พลัใส่เาหรอใ่ไหม แล้วทำไมล่ะ ร่าออามิลนิ่เหมือน้อมนร์ เเรียยยิ้มพอใ่อนะูมือายหนุ่มหวัพาไปที่ห้ออเธอ้วยวามร้อนใ เพราะมนร์อยู่ไ้ไม่นาน แ่พอหันหลัลับไป็้อในปล่อยมือทันที เมื่อ้านหลัอเธอมีร่าสูให่ยืนอยู่อนไหน็ไม่ทราบ!
"ทำอะไรัน"
วาสีน้ำเินลุ่มลึมอหิสาวอย่าัน นเเรียัวสั่นระริ ่อนมอไปที่ร่านายทหารที่ยืนนิ่ นัยน์าสีน้ำาลไร้แวว็เ้าใ
"เธอใ้พลัในอทัพ"
"ท่านนายพล ันเปล่านะะ"
เเรียรีบร้อนปิเสธ แ่หลัานยัมีให้เห็นเป็นร่าออามิลที่โนพลัอเธอ หิสาวทำหน้าะร้อไห้ ทำไมเธอ่าววยอย่านี้
"ไปรับโทษอเธอะ"
"อึ ่ะท่านนายพล"
ร่าอหิสาวหายไปาสายาอท่านนายพลาร์เนท เหลือไว้แ่ร่าที่ยัโนมนร์ออามิลอยู่ อีไม่นานมนร์็ะลายเอปล่อยเอาไว้ไม่นานหรอ แ่เหมือนร่าายับสมอะสวนทาัน ท่านนายพลาร์เนท้อนัวนายทหารหนุ่มึ้นอุ้มอย่าสบายๆ เินไปทาที่ลับสายานลับห้ออนอย่าไม่เ้าใในารระทำ
"อึ อ่ะ อบุรับท่านนายพล"
อามิลที่ไ้สิแล้วสัทีอบุนที่่วยเาไว้เสียใส ถึแม้ะโนอุ้มอยู่็าม วาสีน้ำเินมืมอนในอ้อมแนนิ่ ่อนะวาร่าเรียวนั้นลบนเียสีำสนิทอนเบามือ
"ไม่เป็นไร"
"ยัไ็อบุนะรับั้นผมอัว"
"อย่าพึ่ไป"
ระบบัวน้อยมวิ้วไม่เ้าใแ่็ยอมนั่นิ่ๆ บนเียเป้าหมายอย่าว่า่าย ร่าอามิลเป็นแ่ลูน้อ ้อเื่อฟัท่านนายพลเป็นเรื่อปินี่
วาสีน้ำเินมอร่าบนเียเา้วยสายาพอใ ร่าาวๆ ัสีเียำสนิทูน่าพอใพิลึ เส้นผมสีทอลอใบหน้าหล่อเหลา วาสีน้ำาลวาววับเหมือนน้ำเื่อม ไหนะปาระับสีแุ่มนั่นอี ท่านนายพลาร์เนทมอภาพร่านายทหารหนุ่มที่อยู่บนเียเาอย่าพึพอใ แววาสีน้ำเินเร่รึมอ่อนลอย่าไม่รู้ัว
"นอนไปเถอะ ันยฝึวันนี้"
ร่าอามิลเอียอน้อยๆ แ่ไม่ัำสั่ทิ้ร่าัวเอนอนอย่าว่า่าย แ่็อสสัยไม่ไ้ วาสีน้ำาลมอร่าสูให่อท่านนายพล้วยวามสสัย
"ท่านนายพลรับ ือ ผมว่าผมไปนอนห้อผม"
"นอนไปะ"
เสียเ้มึ้นทำให้ร่าบนเียหุบปาับ ่อนะหลับาลนอนไป พึ่ฝึมาเหนื่อยๆ พอไ้เียนุ่มๆ และอาาศเย็นๆ ในห้อทำให้ระบบัวน้อยหลับสนิทในเวลา่อมา ทิ้ไว้เพียสายาสับสนุนอท่านนายพลที่มอนบนเียนิ่
'เหมือนันะป่วยเลย'
มือหนาุมออนเอที่สั่นไหวอย่าน่าลัว้วยวามไม่เ้าใ พอมอนบนเีย็มีวามรู้สึอยาเ้าไปอ และทำอะไรแปลๆ เ็มไปหม นิ้วหนามวมุ่น หันัวออาห้อไปไลๆ นที่ทำให้เาป่วย
++++++
ะทำอะไรลูันนน หมิหมิลู อย่าใ่ายามเาไปทั่วสิ่ะ โถ่
ท่านนายพลไอ้อยาทำอะไรแปลๆนี่ทำอะไร่ะ อะแหม่ เอาลูันมาถึในห้อ็เอาสินสอมา่ะ ยันหมามาสู่อ แม่ๆพร้อมยลูให้มา ิ้า
ความคิดเห็น