คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์
ตอน 4
“ทำไมเธอกล้าทำแบบนี้เต่าปิ้ง!!” ผู้อำนวยการปูชนียบุคคล โบรานจริง ที่เขาลือกันให้แซดทั้งโรงเรียนว่าเป็นเกย์ (อะไร ๆ ก็จับเป็นเกย์หมดเลยเนอะ...) ท่านกำลังตวาดใส่หน้าฉันโดยไม่ให้โอกาสฉันพูดเลย
“รู้มั้ยโรงเรียนจะเสียหายเป็นเท่าไร! ยิ่งปีนี้เงินบริจาคของโรงเรียนเรายิ่งไม่พออยู่ด้วย! แล้วใครจะมาช่วยบูรณะล่ะเนี่ย!”
เรียกถึงขั้น ‘บูรณะ’ เลยเหรอนั่น แล้วฉันเพิ่งรู้นะว่าโรงเรียนนี้อยู่ได้ด้วยเงินบริจาค... แต่บ๊ะ! สนใจเรื่องตัวเองก่อนดีกว่าว่าจะหาเงินจากไหนมาชดใช้ค่าเสียหาย T^T
“เอ่อ... ผอ.คะ” ได้ช่องว่างพูดสักที... “คือว่าเรื่องเงินค่าเสียหาย ปิ้งคงต้องใช้เวลาหน่อยน่ะค่ะ คือปิ้งก็คงไม่มีเงินมากขนาดนั้น...”
“อะไรกัน! แล้วพ่อแม่เธอล่ะ? จะยากจนข้นแค้นไม่มีเงินล้านจ่ายค่าเสียหายเชียวเรอะ?”
เอ๊ะ ตกลงโรงเรียนนี้มันรวยหรือจนวะ ค่ากระจกแม่งปาเป็นล้าน-*-
“เธอก็เห็นนะว่าโรงเรียนเราแทบจะเป็นคริสตัลส่องแสงอยู่แล้วเพราะทำด้วยกระจกเกือบทั้งอาคาร” ผอ. พูดมาราวรู้ความสงสัยในใจ แต่ฉันก็ยังงงอีกเรื่อง... ถ้ารู้ว่ามันแพงแต่ไม่มีตังค์ก็ใช้สังกะสีทำสิฟะ
“เอ่อ... ผอ.ครับ” จู่ ๆ เสียงคุ้นก็ดังขึ้นมาในห้องที่มีแค่ฉันกับ ผอ. พอหันไปมองก็พบว่าเป็น...ไอ้จักทมึนข้าวแช่!
มันมีอะไรต้องทำในห้องนี้ฟะ! หรือแอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผอ.!
“มีอะไรข้าวแช่” ผอ.ถามด้วยท่าทางดูเป็นกันเองและผ่อนคลายจากเมื่อครู่มาก... ดูท่าเรื่องเป็นเกย์นี่มีแนวโน้มจะเป็นจริงแล้วสิ...
“คือผมจะยื่นข้อเสนอออกเงินค่าชดใช้เพื่อช่วยเต่าปิ้งเขาน่ะครับ”
“หา!!? ว่ายังไงนะ!” ทั้งฉันและผอ.ตะโกนขึ้นพร้อมกัน...
หมายความว่าไงเนี่ยคุณข้าวแช่! (ทีเมื่อก่อนเรียกเขาไอ้อี...) กรี๊ดดดดดดด คุณข้าวแช่จะช่วยฉันใช่มั้ย ฮักเจ้าที่ซู้ดเล้ย!!!!!!!
“คือผมอยากจะยื่นข้อเสนอนี้เพราะผมมีเรื่องที่ทำผิดกับเต่าปิ้งไว้ด้วยนะครับ ให้ผมจ่ายแทนเขานะครับ ผอ. นะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “ ดูลูกอ้อนคุณข้าวแช่เขาสิ เล่นเอา ผอ.ใจอ่อน (เกย์ชัวร์!) ท่านยกมือบอกให้หยุดอ้อนก่อนจะยอมข้อเสนอ
“อา ๆ ๆ ได้ ๆ ๆ ๆ เธอมีน้ำใจอย่างนี้เดี๋ยวฉันช่วยลดเงินให้ละกัน เหลือแสนนึง”
-0-“ ...ไอ้ ผอ.บ้า! เกย์แก่ไม่พอยังลำเอียงเลี้ยงเด็กหนุ่มกะไว้กดตอนโตอีก! จะไม่ให้ด่าได้ไง ก็มันจะให้ฉันจ่ายล้านนึง แต่เมื่อข้าวแช่ออกข้อเสนอก็ลดกระหน่ำเหลือแสนเดียว! ไอ้สะเลเต๊!! (ไม่รู้ความหมายเหมือนกันอ่ะ)
“ขอบคุณมากเลยนะครับ ผอ. งั้นเดี๋ยวผมกับเต่าปิ้งขอออกไปข้างนอกก่อนนะครับ” ข้าวแช่ไหว้ขอบคุณปลก ๆ ก่อนจะใช้มือนั้นลากฉันออกมาจากห้อง
“ทำไมนายถึงจะช่วยฉันล่ะ” ฉันถามข้าวแช่ทันทีหลังที่ออกมา
“ก็เมื่อกี้ฉันพูดว่าอยากจะไถ่โทษที่ฉันทิ้งเธอเอาไว้ไง”
โอ.............. ที่แท้แล้วนายก็มีน้ำใจประเสิรฐเลิศสะริงยิ่งนักอะไรเยี่ยงนี้
น้ำตาใส ๆ ไหลออกมาจากเม็ดก๊วยจี๊บนดวงหน้าของฉันด้วยความซึ้ง
“เฮ้ ร้องไห้ทำไม”
“ฉันซึ้งนาย โฮ...TT0TT” อยากซบอกพระเอกเหมือนในละคร...
“ปัญญาอ่อน”
“ฮะ? ว่าไงนะ”
“เปล่า ๆ ๆ ว่าแต่ได้ข่าวว่าที่เธอว้ากจนกระจกแตกน่ะ เป็นเพราะพวกแฟนคลับฉันใช่มั้ย”
“Yeah...”
“อืม...งั้นเดี๋ยวฉันไปเคลียร์แฟนคลับพวกนี้ให้”
โอ...ไม่ยักกะรู้ว่าข้าวแช่จะจิตใจดีขนาดนี้ เรื่องที่ปล่อยให้ฉันรอก็คงไม่ตั้งใจจริง ๆ สินะ โฮ...ไม่น่าเข้าใจนาย
“ไปก่อนนะ” อ้าว...เสร็จคำ ข้าวแช่ก็วิ่งจากฉันไปเลย ไม่คิดจะไปส่งฉันกลับบ้านหน่อยเหรอยะ ไอ้จักทมึนยันยนเฮาะ!!
“เต่าปิ้ง” เอ๊ะ เสียง ผอ.เรียกฉันนี่
“มีอะไรคะ”
“เข้ามาคุยธุระอีกทีซิ” อ้าว...แล้วเมื่อกี้ไม่คุยให้จบไปเลยฟะ
แต่เอาก็เอา ไหน ๆ ฉันก็ไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายเองแล้วนี่นา ^^
ที่ว่าไม่ต้องจ่ายค่าเสียหาย... มันก็จริงหรอกนะ
ผอ.ใจดีเนอะ... ซะเมื่อไรล่ะ! ท่านบอกว่าถ้าไม่จ่ายก็ต้องไปช่วยคนงานทำกระจกให้โรงเรียน โฮ๊วววววววววววววววววววววววววว......................................................
อยากจะร้องไห้ให้ลั่นโลก ชีวิตอิฉันมันยิ่งกว่าพจมาน สว่านวงศ์อีก! (นามสกุลไม่ได้เขียนผิดแน่นอน - -“)
กระจกทั้งโรงเรียน...นี่ฉันไม่ต้องสละเวลาเรียนมาทำจนเวลาเรียนไม่พอเลยหรือไง ไม่อยากให้อดีตซ้ำรอยนะ! (ฉันเคยซ้ำชั้นตอน ป.2อ่ะ -.,-)
ว่าแต่...ฉันจะเริ่มช่วงเวลาแห่งความทรมานเมื่อไรกันเนี่ย TT^TT
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!
ฉันได้แต่กรีดร้องในใจ ก็นะ เดี๋ยวคราวนี้ไม่กระจกแตก แต่โลกแตกเลยกระมัง (กรี๊ด อย่างนั้นก็ดีสิ เขมรจะได้ครองโลกกกก ฮู้วววววววว~ >O<)
ช่างมันเหอะ ให้ตายสิ ฉันจะกลับไปบอกมะนายยังไงดีน้ออ...
อืมมม...
ช่างมันเหอะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน กลับบ้านไปนอนกินส้มลิ้ม ดูสวรรค์เบี่ยงนรกเมินต่อดีกว่า โอ๊โฮะ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ตอนนี้นารายณ์กับไข่ปลาคาเวียร์กำลังกิ๊บกิ้วกันเลยยยย ! *0*
ความคิดเห็น