คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2 ความจริงที่ได้รับรู้
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เพื่อนฉันทั้ง 5 คน ก็มัวแต่จับกลุ่มกันนั่งปรึกษาอะไรกันมาตลอดดูท่าทางมันคร่ำเคร่งกันจริง มันคุยกันเบามากๆ ขนาดฉันพยามจะฟังเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย เฮ้อ!!! อยากรู้อ่าบอกฉันบ้างจิ ToT จนกระทั่งวันนี้ฉันก็ได้ล่วงรู้ว่าไอ้พวกนั้นมันนั่งปรึกษาอะไรกันเมื่อ จู่ไอ้โมก็วิ่งกระหืดกระหอบมาหาฉัน
"แฮ่ก ๆๆ แก ไอ้ป่านได้เรื่องแล้วโว้ย >o< " เสียงตะโกนของไอ้โมดังเข้ามากระทบกับโสตประสาทของฉัน มันทำให้ฉันต้องเงยหน้าจากนิยายน้ำเน่าที่ฉันชื่นชอบ
" อะไรของแกฟะ เอะอะโวยวายอยู่ได้ คนกำลังยุ่งนะ O^O"
"ใช่ค่ะ เสียงดังมาเลยนะคะโม ทำให้ฟ้าเสียสมาธิหมดเลย"
"ขอโทษย่ะ -/- ฉันมีข่าวใหญ่มาบอกต่างหากล่ะ"
"อ๋า ข่าวไร ๆ ^.^ บอกดิอยากรู้ " เสียงใส ๆ จากไม้ดังขึ้นอย่างอยากรู้จนออกนอกหน้า ทั้ง ๆ ที่คนที่ไอ้โมจะเล่าให้ฉันฟังแท้ ๆ แต่มันมาจากไหนเนี่ย =.= กลับหลุมแกไปซะ
"คือว่า ฉันให้เพื่อนฉันไปสืบเรื่องเจ้าของผ้าเช็ดหน้าคนนั้นมาแล้ว" หวา มันเอาจริงหรอเนี่ยขนาดฉันยังแทบจะลืมไปแล้วเลยอ่า แต่ฉันก็อยากรู้นะ
"ว่าไง ๆ OoO" น้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นของไอ้ไม้พูดขึ้น นอกหน้าจริง ๆ เลยแก คนนั้นอ่ะของฉัน ไม่รู้หรือไงย่ะ
"กำลังพูดถึงใครกันอยู่หรอ ผ้าเช็ดหน้า ใครกัน ??" น้ำเสียงงงงวยของไอ้สอ ผู้เฉื่อยชาพูดขึ้น
O^O <<<< นี่คือสายตาที่เพื่อน ๆทุกคนในกลุ่มใช้มองมัน ส่วนฉันนั้นอยากจะเข้าไปเตะตูดมันให้ตกเก้าอี้ลงไปจริงจริ๊ง
"เอาเถอะน่า แกไม่ต้องรู้หรอกไอ้สอ เอ่อคือไอ้สุดหล่อคนนั้นของไอ้ป่านอ่ะ ชื่อ เพ้นท์ แต่รู้สึกว่าจะเป็นรุ่นพี่อ่านะ ไม่ใช่รุ่นเดียวกันกับเราหรอก"
OoO ไอ้โมนี่มันเก่งจริง ๆ ค่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเก่งได้ขนาดนี้นะเนี่ย คบกันมาตั้งนานเพิ่งจะได้เห็นความดีของมันก็วันนี้นี่เอง *O*
" แกไปทำไงอ่ะ ถึงได้รู้จักชื่อพี่เข้าได้ -_- " ใช่ ๆ ฉันเห็นด้วยกับแกไอ้ข้าวมันไปทำอีท่าไหนฟะ
"แหม ๆ ก็ฉันมีความสามารถอ่ะนะ อย่าดูถูกฉันสิ ^O^"
"เหอะ ๆ =.- จริง ๆ พวกเราก็ไม่ได้ดูถูแกหรอกนะ แต่แค่ไม่อยากจะเชื่อเท่านั้นเอง" เย้ ^o^// ไอ้ข้าวจงเจริญฉันเห็นด้วยกับแกมั่กๆ
" เชอะ ๆ บอกก็ได้ย่ะ คือฉันเอาผ้าเช็ดหน้าที่เปรอะน้ำลายเน่า ๆ ของไอ้ป่าน ไปเที่ยวถามชาวบ้านเค้ามาอ่ะดิ และรู้มะกว่าฉันจะกล้าหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นไปอ่ะ เกือบเป็นลมเลย " มันว่าน้ำลายฉันค่า อี๊ ของแกดีนักนิ แบร่ ๆ
"แล้วพอดีฉันรู้จักกับรุ่นพี่คนนึง ที่เป็นเพื่อนกับพี่เพ้นท์อ่ะ บอกว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นเป็นของพี่เพ้นท์แหละ ว่าแต่ฉันก็ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่เพ้นท์อะไรเนี่ยหรอกนะ แต่ฉันมั่นใจ 99.99% ว่าใช่อ่ะ ^.-" มันได้ทีคุยทับความเก่งของมันทันที เออเอ็งเก่ง
" ว้าว โมแกเก่งสุด ๆ ไปเลยอ่า งั้นเย็นนี้เราไปดูกันดีมะ " ไอ้ไม้ชวนทันทีที่ไอ้โมเล่าจบ แกเอ้ยพี่เค้าไม่ใช่สัตว์ในเขาดินนะเฟ้ย จะไปดู บ้าป่ะ =.= เอ๋ แต่วันนี้ต้องไปประชุมนี่นา ฉันกำลังจะไปถามความเห็นของพวกที่เหลือ แต่...
" (^_^)(_ _)(^_^)(_ _)" มันตกลงกันแล้ว -_- เออฉันมันไม่มีความหมายอะไรเลยใช่มะ แม้ฉันจะเป็นนางเอกก็ตาม เหอะๆ T[]T
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>
>>>>>>
~ ~ กิ๊งก๊อง กางก่า กางก่า กิ๊งกี่ ~ ~ เยส เลิกเรียนแล้ว
" เร็วไป พวกเราไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ได้เจอพี่เพ้นท์นะ ^.^" เสียงไอ้ข้าวชวนเพื่อน ๆทุกคนอย่างร่าเริง แต่ ฉันไม่อยากไปเลยอ่า มันเขิล -/////- ยังไงไม่รู้
"เออ ๆ ไอ้โมแกนำทางไปสิฟะ เร็ว ๆ เดี๋ยวไอ้พี่หินจะมารับฉันแล้ว" เหอะ ๆ ไอ้ไม้เอ้ย พี่ก้อนหินของนี่แสนดีจริง ๆ ไม่เหมือนพี่ของฉันเลย ไม่ได้เรื่องเลยสักนิสส์ T[]T สงสารตัวเองจริง ๆ โว้ย เข้าเรื่องเหอะ ต่อ ๆ แล้วพวกเราก็เดินตามไอ้โมไปยังตึก 5 ซึ่งเป็นที่อยู่ของพี่เพ้นท์ ว้าว ฉันล่ะตื่นเต้นชะมัดเลย จะได้เจอตัวเป็น ๆ ของพี่เค้าอีกครั้ง ^//////^ แล้วมันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง 526 อ๋อห้องนี้เองหรอเนี่ย โอ้โห OoOห้องคิงสายวิทย์นี่นา คงจะเรียนเก่งน่าดู
"เดี๋ยวฉันไปถามพี่ที่ฉันรู้จักแป๊ปนะ เดี๋ยวมา" แล้วมาก็วิ่งหายเข้าไปในห้องนั่น ปล่อยให้พวกฉันยืนเอ๋อกันอยู่หน้าห้อง O[]O แล้วก็แป๊ปเดียวจริง ๆมันก็วิ่งกลับมาพร้อมกับทำหน้าเศร้า ๆ
"เฮ้ย ไอ้โมแกเป็นไรไปเนี่ย O_o" ฉันถามมันขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"ฉันขอถามแกจริง ๆ นะป่าน ว่าแกจะชอบพี่เพ้นท์ ของแกจริงอ่ะนะ"
" ก็นิดหน่อยอ่านะ -/////- มีไรหรอโม"
"คือว่า T[]T พี่คนนั้นชื่อพี่เพ้นท์" แล้วมันก็ชี้ไปยังชายหนุ่มมาดแมน แต่ไร้ความแฮนด์ซั่มผู้หนึ่ง ที่หน้าต่างคล้ายกับได้เอาหน้าไว้ล้างส้วมแทนหรือไม่หน้ามันก็เป็นส้วมไปเลยก็ว่าได้ ฉันพูดได้คำเดียวว่าไม่เคยเจอใครทุเรศเท่านี้มาก่อนเลย ง่า ~ ~
O[]O เพื่อนทุกคนของฉันอยู่ในอาการตกตะลึง ก่อนที่ยัยฟ้าจะเปิดปากออกมาเป็นคนแรกว่า
"O[]O ฟ้าไม่คิดเลยว่าป่านจะมีรสนิยมแบบนี้ แต่ก็เหมาะกับป่านดีนะคะ" ฉันอยากฆ่ามันเป็นครั้งแรกในรอบปีที่คบมันมาค่ะ O^O มันเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่เชื่อ T_T
"ว๊ากกกก O[]O แกจะบ้าหรอไง ไอ้บ้าหน้าส้วมเต็มเนี่ยนะ ไม่จริ๊ง ไม่จริง >O< ไอ้โมไหนแกว่าของจริง 99.99% ไงว่ะ แกเอาไอ้หน้าส้วมเต็มไปไกล ๆ ฉันเลยเห็นแล้วฉันจะอ้วก แหวะ -[]-" แง ๆ T_T แล้วฉันก็รีบวิ่งลงบันไดจากไปอย่างรวดเร็ว แฮ่ก ๆๆ เหนื่อยชะมัด ยัยพวกนั้นชักช้าจริง เฮ้อ มาสักที ฉันต้องไปว่าไอ้ผู้นำทัพอย่างไอ้โมหน่อยแล้ว รับไม่ได้ค่ากะไอ้พี่เพ้นท์ของมัน > <
"ไอ้โม ไหนแกว่า 99.99% ไงล่ะฟะ แล้วไมหน้ามันเป็นส้วมขนาดนี้เนี่ย หา!!! >o<" ฉันตะโกนว่ามันดังลั่นเลย โมโหอ่า
"แง ๆ ๆ T_T ไอ้ป่านฉันขอโทษจริงๆ มันเกิดข้อผิดพลาดเล็กน้อย"
"เนี่ยนะเล็กน้อยของแกไอ้โม !!! >o< เฮ้อ ขายหน้าชะมัด ช่างมันเหอะ ไปหาไรกินกันดีกว่า"
ตลอดทางที่พวกเราเดินไปซื้อของกินนั้น แทบจะไม่มีใครพูดอะไรกันเลยด้วยซ้ำ มีแต่ความเงียบ จนซื้อของเสร็จ กลับมานั่งที่ประจำ ฉันได้แต่นั่งเหม่อมองไปรอบ ๆ อย่างใจลอย ลมเย็น ๆ แบบนี้ค่อยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นหน่อยหลังจากประสบกับเหตุการณ์ระทึกขวัญเผชิญหน้ากับผีตอนกลางวัน แล้วพลันสายตาของฉัน O-O ของไปเห็น สุดหล่อของฉันนั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ O_o
"ไอ้โม โม-_-" ฉันกระซิบเรียกไอ้โมเบา ๆ
"เออ ฉันขอโทษจริง ๆ T[]Tป่านฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น ^0^ แต่ฉันว่าฉันเห็นสุดหล่อคนนั้นของฉันแล้วว่ะ"
"เอ๋ !!?ไหน ๆ คนไหนว่ะป่าน"
"นั่นอ่ะ OoO คนที่ขาว ๆ ตี๋ๆ คนนั่นอ่ะ"
"เฮ้ย แกชอบพี่คนนั้นจริง ๆ อ่ะนะไอ้ป่าน"
"ก็คนนั้นแหละ หล่อมะ สเปคฉันเลย" อ้าวฉันยังพูดไม่ทันจบไอ้โมก็ชี้สุดหล่อให้เพื่อนๆ ทั้งหมดได้ดู แต่ทำไมสายตาของทุกคนที่มองสุดหล่อของฉันถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะ OoO
"เฮ้ย เป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย ไม่ต้องตะลึงความหล่อของสุดหล่อของฉันขนาดนั้นหรอ โฮะๆ บอกแล้วว่าฉันตาถึง เป็นไง ๆ"
ไม่มีใครตอบคำถามนี้กับฉันเลยแม้แต่คนเดียว แต่พวกมันกลับลากฉันออกมาจากตรงนั่นอย่างรวดเร็ว มีอะไรกันเนี่ย ทำไมง่า ฉันอยากนั่งดูหน้าสุดหล่อคนนั้นน้า
"ป่าน แกฉันว่าแกควรตัดใจจากพี่คนนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ -_-" ไม้ทำไมฉันต้องตัดใจด้วยล่ะ
"ทำไม มีอะไรกัน เป็นไรกันเนี่ย หึ" ไม่มีใครตอบคำถามฉันทุกคนก้มหน้านิ่ง แม้แต่ไอ้สอก็ด้วยหรอเนี่ย ฉันได้แต่มองไปที่ทุก ๆ คนอย่างต้องการคำตอบ แล้วไอ้ข้าวก็เปิดปากพูดขึ้น
"ป่าน พี่คนนั้นน่ะเค้าชื่อพี อยู่ม.6 แล้วรู้สึกว่าจะทับ15 เนี่ยแหละ จะเรียกได้ว่าเป็นหนุ่มป๊อปอันดับต้น ๆ ของเราเลยทีเดียวนะ -.="
"แกรู้จัก พี่สุดหล่อทุกคนเลยหรอเนี่ย"
"(_ _)(-_-)(_ _)(-_-)" ทุกคนพยักหน้ารับแม้กระทั่งไอ้สอ แต่ฉันไม่รู้จักเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อ แล้วไอ้สอก็พูดขึ้นต่อว่า
"แต่รู้สึกว่าจะมีข่าว ไม่ค่อยดีของพี่เค้าบ่อยๆ นะว่าพี่เค้าเป็น... เกย์ง่าToT"
หา ว่าไงนะเกย์หรอ ไม่จริงหรอม้างง ไม่จริ๊งงงงงงงง ฉันไม่อยากจะเชื่อ
"มะ ไม่ใช่หรอมั้ง สอแกเค้าใจผิดหรือเปล่า"
"ไม่นะ ข่าวนี้มีมาตั้งนานแล้ว แกไปมุดหัวอยู่ไหนมา ถึงไม่รู้ข่าวนี้เนี่ย แล้วพี่พีเนี่ยมีแฟนคลับเพียบ ทั้งชายทั้งหญิง แล้วก็ดูเหมือนจะเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่"
"หรอ ฉันล่ะตะลึงจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อเลย งั้นฉันคงจะต้องยอมแล้วแหละ"
"ไม่ได้!! เด็ดขาดไอ้ป่าน แกห้ามยอมแพ้นะเฟ้ย ข่าวนี้ไม่แน่นอนเราต้องพิสูจน์ เข้าใจป่ะ" ไอ้โมพูดอย่าฮึกเหิมขึ้นมาทันที
"พิสูจน์อะไรล่ะ แล้วเราจะพิสูจน์ยังไงหรอ" ฉันพูดขึ้นอย่างเลื่อนลอย
"ไว้ให้ฉันกลับไปคิดก่อนนะ แหะๆ ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยง่า"
แล้ววันนั้นฉันก็กลับบ้านทันทีที่ไอ้โมบอกว่าจะไปคิดแผนการบ้าบอของมัน พอรู้ว่าพี่เค้าเป็นเกย์ ฉันรู้สึกใจไม่ค่อยดีพิกล ๆ แหะ แล้วแผนการของไอ้โมจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย แล้วทำไมฉันต้องมานั่งกลุ้มใจกับเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ด้วยนะ เฮ้อ อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิดล่ะนะ
ความคิดเห็น