คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 จุดเริ่มต้น
Chapter 1 จุดเริ่มต้น
“ ~ ~ นี่คือสถานแห่งบ้านทรายทองงง ที่ช้านนปองมาสู่ ~ ~ ” โอ้เย เย้เย่ \\^o^// ในที่สุดโรงเรียนของฉันก็เปิดสักที หลังจากฉันนอนหง่าวอยู่บ้านเป็นเวลาถึง 3 เดือนเต็ม ๆ มันเลยทำให้ฉันดีใจมาก จนร้องเพลงนั้นออกมาและกำลังเต้นประกอบเพลง เพื่อเข้าไปในโรงเรียนอ่ะนะ -_- “ ง่า T[]T คุณคงคิดว่าฉันบ้าใช่มะล่ะ แต่มันเป็นการแสดงออกถึงความดีใจของฉันค่ะ ( ช่างเป็นการแสดงออกที่อุบาทว์มาก -*- )
“ ปริษรา เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย รีบ ๆ เดินเข้าไปซักทีสิสายแล้วนะ”
“ ค่า TT[]TT”
WoW ไม่น่าเชื่อเลยว่าอาจารย์จะจำชื่อของฉันได้ด้วย ฉันก็ดังเหมือนกันนะเนี่ย ^^ แต่รีบ ๆ ไปดีก่า สายแล้วจริง ๆ ด้วย เอ๋...??? แล้วห้องฉันอยู่ไหนล่ะ แง่ม ๆๆ ลืมง่า TOT ทำไงดีหว่า ?? อ๋า!! ใช่แล้วโทรไปถามยัยพวกนั้นสิ โง่จริง ๆ เลยฉัน แต่...
“ ว๊ากกกก O[]O มือถือหายไปไหนเนี่ย อยู่ไหนล่ะ โธ่เอ้ย T_T หายจริง ๆ หรอเนี่ย แงๆๆ ”
จึก ๆ ๆ !!!!!!
“เฮ้ย !! อย่ามายุ่งกับช้านนนนนนนนน >O<” ฉันตะโกนไปด้วยเสียงอันดัง คนกำลังหงุดหงิดนะเฟ้ย ด้วยกัดเลย แง็งงง
จึก ๆ ๆ !!!!!!
มันมาอีกแล้วค่ะ “ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง หา !!! .....เอ่อมีอะไรหรอคะ” OH !! My God #o# ใครฟะเนี่ย ช่างหล่อเหลา น่าจับมากินเป็นอาหารว่างจริง ๆ สเปคฉันเลยนะเนี่ย สูง ขาว ตี๋ไม่มาก คิวเข้ม มีเขี้ยว กี๊ซซ จำได้แล้วคน ๆ คนนี้ OoO เป็นเนื้อคู่ฉันชัวร์ ^o^ แง่ม ๆ อยากกิน ๆ ตายละหว่า OoO น้ำลายหกเลยอ่ะ อาย -/////- ขายขี้หน้าจริง ๆ
“ อ่ะ เอาผ้าของเราไปเช็ดก่อนสิ ^^” สุดหล่อพูดขึ้นเสียงช่างนุ่มอะไรเช่นนี้นี่
“ ขอบคุณค่ะ ^/////^ เอ่อ แล้วมีอะไรกับเราหรอ”
“ อ๋อ ^.^ คืออาจารย์เค้าให้เราเอามือถือของเธอมาคืนน่ะ ของเธอหรือเปล่า”
“อ๋า ใช่ค่ะ (^^)(- -)(^^)” ฉันพูดพร้อมกับพยักหน้ารับอย่างแรง ( ผมจะเสียทรงไหมอ่า -*- )
แล้วสุดหล่อก็ยื่นมือถือของฉันคืนมา แหะ ๆ^o^ ตอนนี้ฉันกำลังแอบจับมือเค้าอยู่ค่ะ มือนิ่มชะมัดผู้หญิงอย่างฉันอายไปเลยอ่ะ ว้า !! ต้องปล่อยสะแล้ว เด๋วสุดหล่อจะสงสัยเอา ไม่ได้ ๆ
( - -)(- - )( - -)(- - ) ฉันต้องสะบัดหัวอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดบ้า ๆ นั่นออกไป
“ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ^^”
“ ไม่เป็นไรหรอค่า ขอบคุณมากจริง ๆ นะคะ^o^”
แล้วสุดหล่อก็เดินจากฉันไป บ๋ายบายค่ะ ^o^// แล้วเค้าชื่ออะไรอ่า กำ -_-+ ลืมถามชื่อจนได้เฮ้อ!! ยัยบ้าเอ้ย ~ ~ กิ๊งก๊อง กางก่า กางก่า กิ๊งกี่ ~ ~ ว๊ากกกกO[]O เสียงระฆังอันแสนอุบาทว์ดังแล้ว ฉันต้องรีบโทรหายัยใบไม้ก่อนแล้วว่าห้องอยู่ไหน
“ ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ... ฮัลโหล บองชู บอใบไม้พูดค่ะ^o^”
“ ใบไม้จ๋า ช่วยฉันด้วยสิ ฉันหาห้องไม่เจออ่า T_T”
“แก เป็นใครอ่ะ ฉันไม่รู้จักแกน้า อย่ามายุ่งกะฉันเลย ToT”
“ไอ้บ้าไม้ แกจำฉันไม่ได้หรอ สายป่านไงฟะ คนที่สวยๆอ่ะ -*-”
“ อ๋อ จำไม่ได้อ่ะนะ ว่าไอ้สายป่านมันสวยด้วย ^o^”
อยากทะลุเข้าไปตบมานจริง ๆ เลย ใจเย็นไว้ เย็นไว้ ๆ
“เฮ้ย แกรีบ บอก ๆ มาเหอะน่าว่าห้องเราอยู่ไหน เด๋วสายเฟ้ย”
“เออ ๆ ห้อง 246 รีบ ๆ มาหน่อยนะไอ้ป่าน อาจารย์กำลังจะเช็คชื่อแล้ว”
“ ได้ๆ เคๆ ไปแล้ว”
แล้วฉันก็สวมบทบาทนักวิ่งลมกรดเพื่อรีบไปห้อ 246 อย่ารวดเร็ว แฮ่ก ๆๆ -[]- ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้
“ปริษรา พัฒนาวงศ์สุข มาหรือเปล่า”
“มะ มา ค่า”
ทันโว้ย แทบตายกว่าจะปีนขึ้นตึกมาถึงชั้น 4 ได้ ลมแทบจับตาย เฮ้อ!! ได้นั่งสักที
“ เฮ้ย ๆ ไอ้ป่านแกไปไหนมาวะ ถึงมาเอาป่านนี้ ” ไอ้บอใบไม้มันถามฉันทันทีที่ตูดฉันแตะกับพื้นเก้าอี้
“ ช่าย ๆ แกไปไหนมาห่ะ ไอ้ป่าน” เสียงอีก 3เสียงของเพื่อนรักฉันดังขึ้นอย่าพร้อมเพรียง
เหนื่อยชะมัด -_- พวกมันจะไม่ให้ฉันพักผ่อนกันเลยหรือไงเนี่ย >O< พวกนั้นล่ะค่ะคือเพื่อนสนิทขิงฉันเอง เราเพิ่งมาสนิทกันเมื่อ ม.3 ที่ผ่านมานี้เองค่ะ เพื่อนในกลุ่มฉันมีด้วยกัน5 คน คนที่ฉันสนิทมากที่สุดคือ ยัยบอใบไม้ ฉันรู้จักกับมันมาตั้งแต่ ม.1 แล้ว แต่เพิ่งจะมาสนิทกันมันเป็นคนรูปร่างสูง ดำนิดหน่อย หน้าคมเข้ม เหมือนคนใต้ ก็แม่มันเป็นคนใต้อ่ะนะ ^^ เป็นผู้ที่มีเสียงน่ารักอันไม่เหมาะกับหน้าตามานเลยซักนิด วันแรกที่เจอมันฉันยังตกใจเลยกับเสียงมันเลย -_- คนต่อมาชื่อ ดินสอ ไอ้นี่รุจักกับมันมาเป็น 10ปีแล้ว บ้านก็อยู่ใกล้ ๆ กันด้วย มันเป็นคนตัวสูงใหญ่ เป็นคนที่มีความรู้สึกเฉื่อยชา มากที่สุดในกลุ่ม ส่วนไอ้แตงโม ก็เป็นคนที่บ้าผู้ชายที่สุดในกลุ่ม (อาจจะรองจากฉัน) แต่มันก็มีชายเดียวในดวงใจของมันนะ หน้าตาก็พอพาไปวัดไปวาได้ไม่อายใคร ตัวเล็ก ๆ ดูกะทัดรัดดี ต่อมาก็เป็น น้ำฟ้า ช่างเป็นคนที่เรียบร้อยมาก จนฉันยังสงสัยเลยว่ามาคบกับฉันได้ยังไง เป็นคนที่เรียนเก่งมาก แถมยังสวยอีก อิจฉาอ่า และคนสุดท้ายสาวงามประจำกลุ่มฉัน ต้นข้าว เป็นผู้หญิงที่สวยมาก ๆ เรียนก็เก่งมาก ๆ แต่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่อ่ะนะ มีหนุ่มมาติดตรึม แต่มันไม่ชอบผู้ชายค่ะ มันแอบปลื้มรุ่นน้องสุดเท่ห์คนนึงค่ะ ส่วนฉันชื่อ สายป่าน ซึ่งเป็นนางเอกของเรื่องนี้ ^o^// ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ ที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเท่าที่ควร สายตาสั้น ใส่แว่นเหมือนจะเป็นเด็กเรียน O-O แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่หรอกค่ะ แต่ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างจะบ๊อง เอ๋อ ซุ่มซ่าม ที่สุดในกลุ่มก็ว่าได้ (แกจะประจานตัวเองไปทำไมฟะเนี่ย ไม่เข้าใจเลย = .= )
“ เฮ้ย ไอ้ป่านตอบดิวะ ว่าแกไปไหนมา ” เสียงไอ้สอ แว่วมาเข้าโสตประสาทฉันอีกครั้ง หลังจากหายเหนื่อย
“ อ๋อ ก็ .... ” แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับฉัน ให้ทั้ง 4 ตัวฟัง ฟังกันตั้งใจจริงจริ๊ง พอฉันเล่าจบ ไอ้โมมันก็ถามขึ้นมาว่า
“ จริงดิ หล่อไหมอ่า *O* ฉันอยากเห็นจังว่ะแก”
“อือ ๆ อยากเห็น ว่าจะหล่อสักแค่ไหน” ไม้พูดขึ้นทันทีที่โมพูดจบ
“ อยากเห็นอะไรกันหรอ ฉันก็อยากเห็นน้าOoO” ให้ทายค่ะ ว่ามันเป็นใคร ทำไมมันรู้สึกช้ายังงี้ว่ะเนี่ย ไอ้สอ =.= อยากตบกะโหลกมานจริง ๆ ทุกคนในกลุ่มได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอากับความเฉื่อยชา และไม่ทันคนของมัน
“ เฮ้อ เอาเถอะ แต่ฉันก็อยากเห็นอ่ะ ว่าจะหล่อแค่ไหน สู้น้องอิงของฉันได้ป่าวเหอะ +.+ ” ไอ้ข้าวพูดข่มสุดหล่อของฉันทันทีด้วยน้องอิงของมัน จะเทียบกันได้ไงอ่า คนละเพศกันเลย บ้าป่าวหว่า
“ ก็มันเป็นสเปคของฉันเลยอ่ะ >////< ชอบมาก ๆ เลยนะ พวกแกเคยเห็นฉันเป็นแบบนี้หรอ” ฉันพูดขึ้นด้วยความเขิล
“ (-_-)(_ _)(-_-)(_ _)” ทุกคนพยักหน้าอย่าพร้อมเพรียงกัน
“ อ๊ากกก *[]*แต่ คนนี้ฉันชอบจริง ๆ นะ มันเป็นรักแรกพบ ไรแบบเนี่ย >/////< มันพูดไม่ถูกอ่า”
OoO <<<< นี่คือสายตาของทุกคนที่มองฉันมันคงคิดว่าฉันล้อเล่นล่ะมั้ง
“ งั้น พวกเราจะช่วยแกให้สมหวังเองไอ้ป่าน ^.^” ไอ้สอกับไอ้โมพูดขึ้นพร้อมกัน
“ ค่ะ ใช่ค่ะเพื่อความรักของป่าน ฟ้าก็จะช่วยด้วยค่ะ ^o^”
“ใช่ พวกเราก็ด้วย \\^o^// ” คราวนี้ไม้กะข้าวก็พูดพร้อมกัน
O.O ฉันได้แต่นั่งมองพวกมันอย่างอึ้ง ๆ งง ๆ มันจะเอากันจริงหรอว่ะเนี่ย กำ ฉันไม่น่าพลั้งปากไปเลยอ่ะ T[]T ฉันเลยได้แต่พูดขอบใจออกไป
“เอ่อ แล้วสุดหล่อของแกเค้าชื่ออะไรอ่ะ”
“กะ..ก็ ลืมถามอ่ะ =_= แหะ ๆ ”
“ เฮ้ย จะบ้าหรอ แล้วจะให้พวกฉันหาเค้าเจอได้ไงล่ะเนี่ย ไอ้เอ๋อ” ใบไม้แกว่าฉันเอ๋อหรอ มันจี๊ดนะเนี่ย
“where where is a where where . เราจะช่วยแกเอง ว่าแต่แกมีผ้าเช็ดหน้าของสุดหล่อใช่ป่ะ”
“ อือ มีดิ เนี่ยง่ะ”
“ โอเค งั้น พวกเรา เตรียมตัวเริ่มปฏิบัติการได้” เสียงไอ้โมผู้เหมือนเป็นแม่ทัพดังขึ้น
“เย้ ๆๆ สู้ โว้ย” แล้วลูกทัพก็ตามมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
ฉันได้แต่นั่งมองพวกนั้นอย่าง ปลง ๆแล้วมานจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย เฮ้อฉันล่ะไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องมันจะยุ่งวุ่นวายขนาดไหนกัน แต่ตอนนี้มันยังไม่เกิด ฉันก็คงยังไม่ต้องคิดหรอกมั้ง ???
“นี่ พวกเธอทั้ง 5คนส่งเสียงเอ๊ะอะโวยวายอยู่ได้ คนอื่นเค้าจะเรียนกัน ออกไปยืนหน้าห้องเลย เดี๋ยวนี้”
แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้วอ่ะ T_T แง่ม ๆ
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
สวัสดีค่า ~PinKy~ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ความคิดเห็น