รัก...นายนั่นแหละ

ลำดับตอนที่ #9 : รัก...นายนั่นแหละ 9

\"ยุ่ง\"ฉันตวาดกลับ



\"มีอะไรบอกกันได้นะ\"ไอ้บ้านั่น ถือวิสาสะ นั่งข้างๆฉัน



\"นายไม่ใช่เพื่อนฉันซะ หน่อย\"



\"ไม่ใช่ ก็ไม่ใช่ แต่คุยกันได้นะ\"ยีนต์ยังคงนั่งอยู่ไม่ไปไหน



\"คีย์ ไม่อยากให้พี่คบกับเจนหรอ\"จู่ๆ ยีนต์ก็ถามขึ้นมา



\"ทำไมละ มีอะไรในใจหรอ\"



\"ฮือ \"เสียงที่ตอบรับ ไม่ใช่คำพูด เสียงสะอื้นเบาๆ อยู่ใกล้เขาเหลือเกิน



\"มีอะไรอยากระบายหรือเปล่า\"ยีนต์ยังคงถามต่อ



\"ไม่มีก็ไม่เป็นไรนะ\"



เงียบ



\"เอาละ งั้นพี่ไปนะ\"แม้จะ ไม่มั่นใจนัก แต่เวลานี้ เขารู้สึกดี ว่าเธอต้องการใครสักคนอยู่ข้างๆ



แต่เธอเลือกที่จะปฎิเสธมัน เก็บมันไว้คนเดียว



นี่เป็นวิธีสุดท้าย ถ้าเธอไม่เล่า เขาก็จะไป



\"ไปละ\"ยีนต์หันหลังเหมือนจะเดินไป



\"ไปสิ ไปเลย\"คีย์เอ่ยปากไล่ ทั้งๆที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ



\"เฮ้อ\"ยีนต์ก็ได้แต่ถอนใจ แล้วเดินไป



ตอนนี้ฉันนั่งอยู่คนเดียวในความเงียบ



อารมณ์ทุกอย่างมันปะปนกันไปหมด



ความจริงฉัน...



ดีใจนะ ที่เธอคบกัน พี่เขาก็เป็นคนดี



กลัวนะ กลัวเรื่องราวจะซ้ำรอย



เกลียด นะ เกลียดที่เธอไม่เข้าใจฉันเลย



เศร้าใจ เมื่อนึกถึงเรื่องเก่าๆ



หลายๆอย่างประดังเข้ามา จนแทบจะรับไม่ไหว



\"ทำไมนะ ทำไม เราปฏิเสธทุกสิ่ง ทำไม \"ฉันพึมพำอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า



\"ยังอยากระบายไหม\"ยีนต์นั่นเอง เขาย้อนกลับมา แน่ใจว่าคราวนี้คีย์คงอยากระบายแน่นอน



\"นั่งสิ\"ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย รู้แต่ว่าเอ่ยปากชวนเขามานั่งข้างๆ



\"นายอยากรุ้ใช่ไหมว่าทำไม ฉันถึงไม่อยากให้นายคบกับเจน\"นี้ไม่ใช่คนที่ฉันคิดว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเลย



แต่ตอนนี้ ฉันเก็บมันไว้ไม่ไวแล้ว



\"อืม\"เสียงเขารับมานิ่งๆ ดูสงบดี



\"เมื่อตอนอยู่ม.ต้น พวกเรามีกันสี่คนนะ ไม่ใช่สาม ตอนนั้นมีฉัน เจน ชา แล้วก็น้ำ\"สิ่งที่ฉันอยากระบายพรั่งพรูดออกมีจากปากอย่างง่ายดาย



\"เราสนิทกันมาก โดยเฉพาะ ฉันกับน้ำ แต่ตอนเราอยู่ม.3 เรื่องมันก็เกิด \"ภาพความหลังค่อยๆโผล่ขึ้นมาในมโนภาพ



\'\"คีย์ เค้าชอบพี่นัทแหละ\'จำได้แม่นเลย ว่าน้ำเขาวิ่งมาที่โต๊ะของพวกเราแล้วพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเพ้อฟัน



น้ำเป็นคนที่ว่าง่ายที่สุด อ่อนโยน บอบบาง น่าปกป้อง ความจริงเธอค่อนข้างจะอ่อนแอด้วยซ้ำ



จำไดเข้นใจเลย ถ้าฉันไม่พูดคำว่า ได้สิ เราจะช่วย ทั้งๆที่รู้ว่าพี่นัทเขามีแฟน เป็นเจ้าแม่ของโรงเรียนแท้ๆ



รู้อยู่กะใจ ว่าไม่มีทางสู้เขาได้ ทำไมฉันถึงพูดไปแบบนั้นนะ\"มือของฉันตอนนี้ทั้งเย็น ทั้งซีด มือมันกำเข้าหากันโดยอัตโนมัติ



แต่ยังรู้สึกถึงมืออุ่นๆของพี่เขาที่กุมมือฉันไว้ ทำให้ผ่อนคลายได้มากที่เดียว





\"พวกเราพยายามให้พี่นัทเขามาสนใจน้ำ ถึงแม้ว่าฉัน จะโดนขู่มาตลอด  ว่าไม่ให้ยุ่งกะพี่เขาก็ตาม



จนวันนึง แฟนพี่เขาเดินมาที่โต๊ะของพวกเรา แล้วสั่ง ว่า อย่างมายุ่งกับพี่นัทอีกไม่งั้นเจ็บตัวแน่\"



\"พี่นัทก็มีท่าทีจะเล่นด้วยเหมือนกันแหละ จนวันสุดท้าย วันสอบวันสุดท้ายหน่ะ หลังจากพวกเราถ่ายรูปด้วยกันเก็บไว้



เพราะพวกเราไม่มีรูปหมู่กันเลย เชื่อไหม รูปหมู่ใบนั้นเป็นใบแรก และใบสุดท้ายที่ถ่านกันสี่คน



วันนั้น พี่นัท มาขอคบกับยัยน้ำ พี่เขาบอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว ทำไมฉันไม่ห้ามนะ จนสอบเสร็จ



พวกเรานัดกันไว้ว่าจะไปเลี้ยงกัน โดยมีพี่นัทไปด้วย พวกเรากำลังนั่งรอพี่เขาอยู่เพราะพี่เขาสอบเสร็จช้ากว่าพวกเรา



ก็มีคนๆหนึ่งวิ่งมาหน้าตาตื่นๆ ก่อนที่จะยื่นกระดาใบเล็กให้น้ำ แล้ววิ่งไป กระดาษใบนั้น สั่งห้ามไม่ให้น้ำยุ่งกะพี่นัทอีก



ฉันเลยบอกว่า ควรจะทำตามคำเตือนนะเพราะตั้งแต่พวกเราย่งกับพี่นัท ก็โดนแกล้งมาโดยตลอด



ลางสังหรณ์ฉันบอกว่าคราวนี้มีเรื่องมากกว่าโดนแกล้งแน่ ยัยน้ำไม่ฟัง พวกเราเลยทะเลาะกันใหญ่



คำสุดท้ายที่ยัยน้ำพูดก่อนวิ่งไปคือ เธอไม่ใช่แม่ฉัน เจ็บนะ คำนี้ เพื่อนที่คบกันมานาน พูดกันอย่างนี้หรอ



ชากับเจนก็วิ่งไปกับน้ำ ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยละ   เลยเดินไปเรื่อยๆ เจอกับพวกไอ้ดาว อ๋อลืมไปสิ ดาวเขาเป็นแฟนเก่าพี่นัทอะนะ



เฮ้อ....แล้วฉัก็เลยเดินตามไปเรื่อยๆ คงเพราะลางสังหรณ์มั้ง\"



\"อืม\"ยีนต์เขาพยักหน้ารับรู้ รับฟังเก่งดี



\"แล้วทีนี้ เราตามไปเรื่อยๆ ก้เห็นพวกนั้นไปดักรออยุ่หน้าปากซอยบ้านน้ำ กะชา



พอค่ำๆ สองคนนั้นก็เดินมา อันที่จริงถึงสองคนนี้จะเป็นฝาแฝด แต่แยกได้ง่ายมากเลย เพราะชาจะมัดสองจุก



ผมไม่ยาวมาก แล้วน้ำเขาจะไว้ผมยาวๆถักเปีย ท่าทางเรียบร้อยๆ ยัยดาวเห็นก็ตรงเข้าไปตบน้ำทันที แล้วก็ควักมีด ชาตอนนั้นก็โดนรุม



ไปกองกะพื้น ฉันไม่รู้จะทำไง รู้แต่ว่าต้องช่วยเพื่อน แม้ว่ามันยังโกรธฉันอยุ่ก็เถอะ เลยวิ่งเข้าไปกลางวง



แล้วเอากระเป๋าฟาดๆๆยัยดาว แต่ว่าฝีมือยัยนั่นระดับเจ้าแม่เลย ลูกน้องเป็นสิบ ฉันถูกมันจับเหยียบลงพื้น แล้ว..แล้ว ....\"



คราวนี้ฉันรู้สึกทันทีว่าการระบายไม่ง่ายอย่างที่คิด พูดไม่ออกเลย ภาพนั่นน่ากลัว มันเป็นแผลกรีดลึกอยู่ที่ตัวฉัน ลึกในหัวใจ



\"ใจเย็นๆ อย่างร้องสิ\"เขาคงเห็นสีหน้าฉันตอนนั้น เลยทำอะไรไม่ถูกเลยเอามือลูบหลังฉันเบาๆ



\"แล้วมันก็เอามีด กรีดแขนฉัน แล้วพูดกับฉันว่า ในเมื่อแกไม่ห้ามเพื่อนแก แกก็ดูเพื่อนแกตายไปแล้วกัน  



แล้วมัน มัน มันก็แทงน้ำไปหลายแผล ต่อหน้าฉัน ต้องหน้า ตัวน้ำห่างจากฉันแค่ครึ่งเมตร แต่ฉันช่วยเพื่อนไม่ได้ ทำไม ทำไมละ



ฉัน ช่วยเขาไม่ได้ ขอโทษเขาไม่ได้แล้ว บอกว่ารักเขา ไม่ได้ ปลอบใจเขาไม่ได้ ฉันปกป้องเพื่อนคนนึงไว้ไม่ได้\"



มันเป็นอะไรที่เก็บอยุ่ในตัวฉันมานาน 2ปีแล้ว 2ปีที่ทรมาน ตอนนี้ฉันได้ระบายออกมาให้อีกคนรับรู้



\"อยากร้องไหม\" ตอนนี้เขากอดฉันไว้ คงจะทำอะไรไม่ถูก ฉันก็ไม่ได้รังเกียจ ตอนนี้ฉันอยากยึดใครไว้สักคน



ให้เขาปลอบฉันบ้าง



\"ฮือ\"ไม่มีคำตอบจากฉัน มีแต่เสียงร้องไห้ ที่เก็บมานาน





\"กลัวหรอ พี่จะไม่ให้เหตุการณืซ้ำรอยหรอกนะ พี่จะพยายาม\"เขาให้คำสัญญา



\" ฉันกลัว\"



\"แต่เจนเขาโตแล้ว เขาเลือกแล้ว ต่อให้เขาเจ็บ เขาก็เลือกแล้วละ อย่าห้ามเขาเลย\"ยีนต์ให้ความคิดใหม่ๆกับคีย์



\"อย่าเอาอดีต มาตัดสินปัจจุบัน และอนาคต\" ประโยคนี้ของเขา ทำให้ฉันได้คิดอะไรใหม่ๆได้หลายเรื่อง



แต่สงสัยฉันต้องลองมองแฟนเพื่อนฉันคนนี้ใหม่แล้ว เขาไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่นา