ปฏิบัติการพิชิตใจ หนุ่มวัยใส หัวใจติดเกม

ลำดับตอนที่ #6 : เตรียมพร้อม

ซอยเล็กๆบรรยากาศครึกครื้น ร้านของชำเล็กๆหน้าปากซอย ซึ่งมักจะกลายสภาพเป็นสภากาแฟในยามเย็น อากงแก่ๆนั่งขายของอยู่ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ชวนให้ฉันหยุดซื้อขนมได้ทุกครั้งไป ต้นไม้ริมทางคอยแผ่ร่มเงาให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างอาทร ฉันรักซอยนี้จังเลย



“อากงคะ เอานมขวดนึงคะ”ฉันสั่งอย่างเคยชิน



“อาหนู ลื้อจาสอบเสร็จเมื่อไหร่”อากงยื่นถุงให้ฉัน แกชอบถามสาระทุกข์สุขดิบของลูกค้าเสมอ รอยยิ้มที่ทำให้เห็นตี-นกาเต็มใบหน้าดูจริงใจ ไม่เสแสร้ง



“ก็คงปลายๆเดือนหน้าแหละคะ หนูไปก่อนนะคะ นี่คะตังค์”ฉันยื่นเงินจำนวนพอดีกับค่านมให้แก แล้วเดินออกมา อย่างสบายๆ ชมนกชมไม้ไปเรื่อย เพราะบ้านฉันอยู่ท้ายซอยนี่เอง บรรยากาศร่มรื่นแบบนี้ฉันชอบที่สุดเลย ลมเย็นๆโชยมา พัดยอดหญ้าริมทาง



บ้านฉันแม้ว่าจะต้องนั่งรถเมล์มาหลายต่อ ทนอากาศร้อนๆบนรถเมล์สักหน่อย แต่ก็คุ้ม เพราะที่นี้เป็นหมู่บ้านชานเมือง ที่สงบร่มเย็น บ้านปลูกห่างๆกัน แต่ละหลังมีต้นไม้ขึ้นเต็มจนยื่นออกมาริมถนน ดูรกเล็กน้อย ชวนให้กลัวสัตว์ร้ายที่ซ้อนตัวอยู่ข้างใน แต่มันก็เป็นความเคยชินซะแล้ว  บ้านฉันงูยังขึ้นอยู่บ่อยๆเลย ยิ่งอากาศเย็นสบาย เหมือนกับบ้านนอกที่จากมา



ฉันเดินครุ่นคิดถึงแผนการของพลอยที่สั่งให้ฉันไปศึกษาเกมยูโร่อะไรเนี่ย มาให้รู้แจ้งเห็นจริง แถมยังซื้อหนังสือคู่มือเกมมาให้ฉันแบกกลับบ้านตั้งสิบเล่ม รู้ก็รู้ว่าฉันขึ้นรถเมล์กลับบ้านไกล แต่มันก็ไม่สนใจ คิดแล้วงอนมันอยู่ในใจ ไอ้เพื่อนบ้า พาลโมโห เตะก้อนหินหน้าบ้านไปมาอย่างเซ็งๆ ไม่น่าไปรับคำมันเลย



เอ๊ะ ประตูบ้านไม่ได้ล็อคหรือ นี่ ตายแล้ว โจรจะขึ้นบ้านฉันไหม ว่าแล้วไม่รอช้า วิ่งถลาไปที่ประตูทันทีแล้วเปิดบ้านเข้าไปสำรวจตัวบ้าน อย่างร้อนรน



“เฮ้ย”ฉันอุทานอย่างตกใจ



ทำไมบ้านเละอย่างนี้นะ สงสัยต้องมีคนมาค้นบ้านแน่ๆเลย ตายแล้วโจรใจโหดมันมาขโมยของในบ้านหลังน้อยของฉันหรือนี่ เอ๊ะ ถ้ามันยังไม่ออกไปละ ฉันมิกลายเป็นสาวน้อยแสนสวยตกอยู่ในมือของโจรใจทรามหรือ ไม่ได้ๆ ฉันไม่ยอมหรอก เพราะคนที่ฉลาดปราดเปรื่องบวกด้วยความแข็งแกร่ง ขนาดน้องวิว เยาวภายังอายอย่างฉันจะยอมได้ยังไง ว่าแล้วก็เดินไปหยิบไม้ตีพริก (หรือที่ใครๆก็เรียกว่าสากกะเบือ) ในครัวเป็นการป้องกันตัว







กุกกัก กุกกัก







เสียงมันรื้อของแน่เลยคะ มาจากในตู้กับข้าวหรือนี่ ไอ้โจรบ้าน แกคิดจะทำลายกองทัพ โดยการขโมยกับข้าวเนี่ยนะ อย่าว่าละสิ แกคงคิดว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง



“ฮะ..เฮ้ย อ...ออกมาน้า”ฉันเคาะตู้กับข้าว นี่พยายามมากแล้วนะ ไม่ให้เสียงมันสั่น แต่จะทำไงได้



“มะ ไม่ออกใช่ไหม ฉันจะเปิดแล้วนะ”ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูตู้กับข้าว







ผาง!!!









เมี้ยว??







ลูกแมวสีขาวกระโดดออกมาจากตู้กับข้าว พร้อมๆกับปลาทูตัวเท้าผ่ามือ ที่แม่ทอดเตรียมไว้ให้ฉันมากินเย็นนี้ แกไอ้ลูกแมวบ้า แกมาแอบกินปลาทูของโปรดของฉันได้ยังไง ย้าก อย่างอยู่เลย ไปตายซะ



โครม คราม เมี้ยว ย้ากกกกกก



“เฮ้ย ใครอยู่ในครัวน่ะ”เสียงดังมาจากหน้าบ้าน สงสัยพี่ชายตัวดีของฉันจะกลับมาแล้วแน่ๆเลย ดีใจจัง พี่มาช่วยปราบไอ้แมวขโมยกันหน่อยนะ ชิ ไอ้แมวบ้า ฉันมีกองหนุนแล้วยะ





“เค้าเอง”ฉันขาน



“ทำอะไรของเธอน่ะ ยัยหนูกริ่ง”ชายหนุ่มร่างท้วมหน่อยๆ ในชุดนักศึกษา มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร(มหา’ลัยไหนไม่มีชื่อละยะ) ตัวการที่ทำให้ทั้งครอบครัวต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงแห่งประเทศไทย แทนการใช้ชีวิตบ้านนอกที่ฉันใฝ่ฝัน



“ไอ้นี่มันแอบเข้ามาในบ้าน ขโมยปลาทูเค้าไปด้วย”ฉันดึงคอเจ้าแมวสีขาวชูขึ้นให้พี่ชายดู



“อ้าว นี่มันได้สีนิล ของคุณแพร บ้านตรงข้ามนี่หว่า เอามาฉันไปคืนให้เอง แกจัดการเก็บบ้านด้วย เดี๋ยวพ่อกะแม่กลับมาตายกันหมดแน่ๆเลย บ้ายรกชะมัด”พี่กลม ที่แทบจะกลิ้งได้ หิ้วเจ้าสีนิล (ตัวขาว) เดินออกไปหน้าบ้าน สีนิลหรือ เข้าใจตั้งชื่อนะคะพี่แพร ขาวจั๊วะ แต่ชื่อสีนิลดำปี๋เนี่ยนะ ฉันส่ายหน้า แล้วก้มลงมองห้องครัวซึ่งก่อนหน้านี้สิบนาที ยังคงสะอาดเรียบร้อย



ฉันจำใจต้องจัดการเก็บของทุกอย่างให้เข้าที่ แล้วเอาไม่กวาดมากวาดเศษอาหาร ที่หกอยู่เต็มพื้น เพราะเจ้าสีนิลกระโดดหนีฉันเข้าไปในตู้กับข้าว แล้วกระโดดหนีไปอีก ทำเอาฉันคว้าจานข้าวมาปาด้วยเลย ฮึย นึกแล้วยังเจ็บใจ กวาดๆถูๆเสร็จ ก็ต้องจัดตู้กับข้าวใหม่ให้เรียบร้อย





“เสร็จหรือยัง ยัยหนูกริ่ง”พี่กลมตะโกนถามฉันหลังจากที่หายไปนาน นี่คงเอาแมวไปคืนแล้วหม้อสาวต่อละสิ คุณแพรก็น่ารักไม่หยอก แต่ไอ้พี่กลมเนี่ยสิ หุ่นกลมสมชื่อเลยทีเดียว



“เสร็จแล้ว พี่กลม ทำไม เค้ากลับมาแล้วประตูบ้านไม่ได้ล็อค ตัวไม่ได้ปิดบ้านหรอ”ฉันยืนท้าวสะเอวมองหน้าพี่กลมที่นั่งดูทาทาเต้นดูมๆในทีวีอย่างหื่นกระหาย



“เธอนั่นแหละปิดบ้าน ยัยหนูกริ่ง ลืมล็อคอีกละสิ เมื่อเช้าติดรถพ่อไปทั้งสองคน เธอนั่นแหละคนปิดประตูบ้าน”พี่กลมอุตส่าห์ละสายตาจากทาทามาพูดกับฉัน



“เฮ้ย จริงๆหรอ เค้าขี้ลืมขนาดนั้นเชียว”ฉันเคาะหัวตัวเองอย่างเคยชิน



“เออพี่กลม พี่เล่นเกมยูโร่ไหม”ฉันทิ้วตัวลงข้างๆพี่กลมบนโซฟา แล้วเอ่ยถาม



“ไม่มีเกมชื่อยูโร่นะ”พี่กลมยังดูไม่ค่อยสนใจฉันเท่าไหร่ แต่ก็ดีละวะที่ยังตอบ เอ แต่เกมมันชื่อยูโร่แน่หรือวะ ว่าแล้วฉันวิ่งไปเปิดกระเป๋านักเรียนหยิบหนังสือเกมขึ้นมาทั้งสิบเล่ม มายื่นใส่ใต้จมูกพี่กลม



“เฮ้ แกหลบดิวะ ฉันจะดูทีวี”พี่ชายฉันสั่ง



“พี่เล่นเกมนี้มั้ย”ฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิม แม้ว่าจะรู้ว่ามันบังก็เหอะ ฉันขอขายถั่วซักวันแล้วกัน



“อะไรวะ แร๊กน่ะหรอ เล่น ทำไม แกจะเล่นหรอ”พี่ชายฉันคงหมดปัญญาที่จะชะโงกหน้าดูทีวี จึงหันมาสนใจฉันแทน มุขเป็นคนขายถั่ว (อาบัง)ได้ผลทุกครั้งเสมอ



“ใช่ พี่ช่วยสอนหน่อยสิ”ฉันอ้อน



“ห๊า ยัยหนูกริ่งจะเล่นแร๊กหรือ ไม่น่าเชื่อเลย ไปเปิดคอมสิ พี่เคยลงไว้ เดี่ยวสอน”พี่ชายฉันไล่ฉันให้ไปเปิดคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่กลางบ้าน เรียกว่าเป็นจุดศูนย์กลางของบ้านเลยทีเดียวเชียว



รู้หรอกนะ ว่าจะให้เค้าไปพ้นๆหน้าจอทีวี ที่เปลี่ยนเพลงเป็นเอ็มวีชุดใหม่ของใครซักคนนี่แหละ ฉันไม่ค่อยรู้จักเท่าไหร่นักหรอก



ฉันเดินไปกดปุ่มสตาร์ทบนเครื่องคอมพิวเตอร์กลางบ้าน แล้วนั่งคอยให้มันเปิด



“เสร็จแล้ว พี่กลม”ฉันร้องเรียกพี่ชาย



“เออๆ ต่อเน็ตดิวะ”พี่กลมเดินเข้ามาเขกหัวฉันทีนึง แล้วจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์



“นี่เข้าตรงนี้ เอ๊ะ เดี๋ยวยัยหนูกริ่งยังไม่มี ไอดีนี่นา เข้าเว็บroก่อน”พี่ชายฉันพูดรัวและเร็ว จนฉันตามไม่ทันได้แต่พยักหน้าแล้วมองตามเมาท์ ที่พี่ชายตัวดีแย่งไปเรียบร้อยแล้ว



“บัตรประชาชนเธออยู่ไหน”พี่ชายฉันถามหลังจากกรอกรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว



“เอาไปทำไม”



“สมัครให้ไง เอามาดิ”พี่ชายฉันสั่ง



“ยัยหนูกริ่งจะเอาไอดีอะไรดี”ไอดีหรือ ไอโอดีนปะ งืมๆ ฉันมองหน้าพี่ชายอย่างงงๆ



“ลืมไปว่าเธอโง่ คืองี้ เวลาเราจะเข้าเล่นเกมragnarokเนี่ยนะ มันเป็นเกมออนไลน์ เพราะฉะนั้นเธอต้องมีไอดี และพาสเวิร์ดเข้าไปเหมือนๆกับเข้าอีเมล์อะ”



“อ๋อ”ฉันพยักหน้าว่าเข้าใจ ก่อนจะพิมพ์ไอดีและพาสเวิร์ดลงไป



“เสร็จแล้วเธอก็กดเข้าเกม คู่มือมีแล้วนี่ มีปัญหาอะไรเรียกแล้วกันนะ”ว่าแล้วพี่แกก็เดินไปดูทีวีต่อปล่อยให้ฉันรอโหลดเกมคนเดียว



เฮ้อ ศึกษาด้วยตนเอง ถ้าทำได้อย่างที่พลอยบอกก็ดีสิ แต่ฉันน่ะ เขาเรียกว่าหนูโบ(ราณ)เลยนะ คิดดูสิ เน็ตฉันยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย เอาเป็นว่าพอแค่หาข้อมูลทำรายงานได้ เกมฉันก็ไม่เคยเล่น



เอาวะ เพื่อเพื่อน



ฉันก้มหน้าลงอ่านหนังสือคู่มือเกม เขาบอกว่าต้องเลือกเอคเคาท์  แล้วก็เลือกเซิร์ฟเวอร์ หลังจากนั้นก็สน้างตัวละครขึ้นมา  เอาเซิร์ฟเวอร์ไหนดีนะ นายแคมป์เคยพูดว่าเขาเล่นอะไรหว่า อืม น่าจะเป็นไอโอดีน แล้วมันเอคเคาท์ไหนเนี่ย ไม่ได้การละ ฉันหันไปเรียกพี่กลมทันที



“พี่กลม เซิร์ฟเวอร์ไอโอดีนอยู่เอคเคาท์ไหนอะ”



“เซิร์ฟเวอร์อะไรนะ”พี่ชายฉันย้ำ มันหูตึงหรือไงวะ



“ไอ โอ ดีน”ฉันเน้นเสียง



“ไม่มีนี่”



“มีสิ เพื่อนเค้าเล่นเซิร์ฟเวอร์นี้นี่นา”



“โอดินปะ”



“หืมO-o”



“มันไม่มีไอโอดีนหรอก มีแต่โอดิน”พี่ชายฉันพูดพลางส่ายหน้า โอดินหรือ แล้วมีโอน้ำ โอลมไหมเนี่ย



“แล้วมันแอคเคาท์ไหนอะ”ฉันลืมไปเลย



“เอคเคาท์2”พี่ชายฉันตอบห้วนๆ



ฉันกดเข้าเอคเคาท์สองแล้วเลือกเซิร์ฟเวอร์โอดิน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่ที่หนึ่งวิชาภาษาอังกฤษแต่ก็อ่านพอได้ละ อุ้ย จะว่าไปแล้วตัวละครก็น่ารักดีนะเนี่ย ดูหนังสือสิว่าเขาให้ทำยังไง



ให้เลือกหัวตัวละคร





เปลี่ยนหัว



หัวไหน มันก็มีหัวคนหัวเดียวกดมั่วๆละวะหมุนมันไปเรื่อยๆ มันเรียกว่าเปลี่ยนทรงผมไม่ใช่หรือ ทำไมเรียกว่าเปลี่ยนหัว คิดแล้วนึกถึงผ่าตัดเอาหัวแมวมาใส่หัวคน ไม่มีทาง ยังไงฉันก็ไม่มีวันเอาหัวแมวมาใส่ โดยเฉพาะแมวที่ชื่อสีนิล



เปลี่ยนไปเรื่อยๆ  อุ้ย กรี๊ด มัดแกละหรือ น่ารักดี



เปลี่ยนสีผม



สีอะไรดีหว่า ดูๆไปแล้ว สีฟ้าก็สวยสีเหลืองดีไหม หรือสีน้ำตาลอ่อนเหมือนขี้ยังไงไม่รู้  สีเขียวดีกว่า เป็นแมลงวันหัวเขียวเลย เอ๊ะหรือสีม่วง สีชาวเกย์ ไม่ดีๆ เดี๋ยวมีคนคิดว่าฉันเป็นพวกผิดเพศ  กดมั่วเอาแล้วกัน



หลับหูหลับตา กดอัพสเตตัส มั่วๆไป





จึกๆ





“อะไรหรอ”ฉันหันไปถามพี่กลมที่มาสะกิดหลัง



“ยัยหนูกริ่ง เธออัพสเตตัสอะไรของเธอ จะเล่นตัวอะไรเนี่ย”พี่ชายฉันแย่งเมาท์ไปอีกแล้ว



ตัวอะไรหรือ ฉันยังไม่รู้เลยว่ามันมีอะไรบ้าง เอ....นึกถึงตอนที่คุยกับนายแคมป์





\"เซิร์ฟเดียวกันนี่นา แล้วเธอเล่นตัวอะไร\"เขาถามอย่างกระตือรือร้นกว่าเก่ามาก เอาไงดีวะ ตัวไรดี นึกสิวะ ว่าแกเห็นอะไรในหนังสือบ้าง มั่วๆไปแล้วกัน



\"กะละมัง\"ฉันตอบเขา



\"กะละมัง??\"เขาทวนคำ







“กะละมัง”



“O*O อะไรนะ”พี่ชายฉันทวนคำอย่าง งงๆ



“เค้าจะเล่นกะละมัง”









----



ปิดเทอมแล้วสบายใจจังเลย เย้ๆ เดี๋ยวเค้าค่อยมาอัพนะจ๊ะ พยายามให้ตอนนึงมันยาวขึ้นหน่อย จะได้มีเนื้อๆบ้าง



รักคนอ่านนะคะ โพสๆๆๆๆ พลีสสสสสสสส