ก็...ฉันจะรัก

ลำดับตอนที่ #4 : ตองต่องต้องต๊องต๋อง

“รถมาแล้วเค้าไปแล้วนะพี่นก บาย”ฉันโบกมือให้พี่นกที่ยืนขำจนตัวงอ อยู่ตรงนั่น



“นี่ๆ เธอ ชื่อไรหรอ”ฉันถามคนที่นั่งข้างๆฉันบนรถเมล



“ยุ่ง”เธอหันมามองหน้าฉันแปลกๆ ฉันมีอะไรติดอยู่หรือเปล่านะ



“รู้จักกันไว้ก็ดีนะ มีเพื่อนเยอะๆดีออก”ฉันแอบสังเกต เธอใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนสตรีด้วย



“…..”



“ฉันชื่อฟลุทนะ”เมื่อเห็นเธอเงียบฉันเลยแนะนำตัวก่อน



“เธอนี่บ้าดีเนอะ เราชื่อออกัส”เธอแนะนำตัว



“อยู่แล้ว ที่โรงเรียนเขาหาว่าเราเป็นตัวซวย เราแค่ซุ่มซ่ามเอง”ฉันพูด



“แปลว่าเธอไม่มีเพื่อหนะสิ มิน่าหละ”ออกัส หัวเราะคิกคัก



“ก็มีนะ แค่คนเดียวอะ แล้วออกัสละ เพื่อนเยอะไหม”ฉันถามเธอกลับบ้าง



“เยอะสิ เพื่อนเราเยอะจะตาย แต่ว่า ไม่ค่อยสนิทหรอกนะ แล้วทำไมเธอถึงชอบคุยกับคนบนรถเมลที่ไม่รู้จักหละ”



“เพราะที่โรงเรียนเราไม่มีเพื่อนมั้ง เราเลยหาเพื่อนที่ไม่ค่อยรู้จักเรามากนัดแล้วก็ มีเพื่อนเยอะๆไม่ดีหรอ”



“จะว่าดีก็ดีนะ แต่หลายคนก็มากเรื่อง”



“แล้วออกัส ไม่กลับกะเพื่อนหรอ”



“เพื่อนเราเค้ามีนัดกับแฟนหมดแล้วละ”ออกัสตอบ



“แล้วทำไมออกัสไม่มีแฟนหรอ”ฉันถามอย่างสงสัย เพราะท่าทางออกัสก็ดูเรียบร้อย เรียบร้อยของฉันไม่ใช่ นั่งเงียบๆ แต่งตัวตามระเบียบเป๊ะๆ อย่างกับผ้าพับไว้นะ ฉันหมายถึงว่า ไม่ตะแลดแต๊นแต๋

แค่นั้นเอง หน้าตาเธอก็ไม่ได้ขี้เหร่ ออกจะสวยนี่นา



“ไม่มีหรอก เราอยู่โรงเรียนสตรีมาตังแต่เด็กเลย ไม่ค่อยคุ้นกับผู้ชายเท่าไหร่หรอก”



“หว่า สวยๆเงี่ย เก็บตัวอยู่ได้ วันปีใหม่มาเที่ยวโรงเรียนเราสิ สนุกนะ”ฉันชวนเธอ เพราะใกล้งานปีใหม่แล้วนี่นา



“จะดีหรอ เขาไม่ว่าหรอ”



“มั่นใจเหอะ แต่ว่าเอาเพื่อนมาด้วยละ จะได้สนุกๆ”



“อืม”ออกัสพยักหน้า



“ตาย เราต้องลงแล้ว ออกัสมีเมลไหม เราต้องลงป้ายหน้าแล้ว”ฉันถามเธออย่างรีบๆ



“อะ เมลล์นี่นะ”เธอจนลงบนมือฉัน



“555++ จักจี้จัง ไปแล้ว บาย”ฉันโบกมือให้เธอ แล้ววิ่งลงรถไป



เย้ เย้ มีเพื่อนใหม่แล้ว เย้ๆ ฉันกระโดดตัวลอยขึ้น คนแถวนั่นมองใหญ่ คงไม่เคยเห็นคนบ้าละสิ เห็นซะนะ จะได้รู้ไว้  แล้วฉันก็วิ่งเข้าซอย เลี้ยวซ้ายไปยังบ้านฉันเอง เลย



“กลับมาแล้วค่า”ฉันแหกปากลั่นบ้าง



“เบาๆสิฟลุท เดี๋ยวน้องก็ตื่นหรอก”แม่ออกมาดุฉัน ฉันมีน้องสาวอีกคนอายุปาไปสิขวบแล้วแต่กลับมาจากโรงเรียนทีไร ต้องนอนทุกที แม่บอกว่าร่างกายน้องไม่แข็งแรงเป็นอะก็มู้จักไม่สนใจจะจำ แต่ที่จำได้ทุกทีก็คือ ไม่ว่าน้องฉันคนนี้อยากได้อะไรที่เป็นของฉัน ถ้าไม่ให้ ฉันก็โดนแอนตี้จากทั้งบ้าน ตั้งแต่ พ่อ แม่ พี่สาว ยันคุณปู่เลยละ



“แล้วพี่แซก ยังไม่กลับหรอคะ”ฉันถามแม่ แซก ย่อมาจากแซกโซโฟน นั่นแหละชื่อพี่สาวฉัน ส่วนไอ้น้องสาวสุดเลิฟของฉัน ชื่อต้าร์ กีต้าร์นั่นแหละ



“ยัง เห็นว่าวันนี้ไปเที่ยวกับเพื่อน”แม่ตอบยังไม่ทันจบฉันก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง



ห้องฉันนอนกับพี่แซก เพราะว่าห้องไม่พอไง ทั้งบ้านมีห้องนอนอยู่สามห้อง พ่อกับแม่ห้องนึง ฉันกับพี่แซก นอนห้องที่มีเตียงสองชั้น แล้วยัยต้าร์ได้ห้องเดี่ยว เพื่อว่าไม่สบายแม่จะได้เข้าไปนอนด้วยได้  ฉันสนิทกับพี่แวกมากกว่าใครในบ้าน เดี๋ยวสงสัยฉันต้องโทรหาพี่แซกซะแล้ว ทำไมยังไม่กลับ



“หนึ่งโหล สิบ สองโหล ยี่สิบ  แซกพูดคะ”เห็นไหมเราเป็นพี่กับน้องที่เข้ากันได้แน่ๆ



“สามโหลเท่าไหร่คะ”



“สามโหลยยีบห้าคะ”พี่แซกตอบ



“เมื่อไหร่ตัวจะกลับ”



“เค้าหรอ กำลังจะกลับ”



“ตัวไปเที่ยวไหน มีของฝากไหม”



“มี”



“อะไรอะ”



“รองเท้าเบอร์สี่สิบของฉันจะเอาไหม”



“แหะๆ ไม่เอา รีบๆกลับละตัว”ฉันพูดแล้ววางสายไป แล้วเปลี่ยนชุดจากชุดนักเรียนเป็นชุด กางเกงขาสั้น ที่จริง ฉันไม่ได้เปลี่ยนะไรมากหรอก แค่ถอดกระโปรงออก ถอดเสื้อนักเรียน แล้วเอาเสื้อแขนกุดสวมทับ เพราะฉันใส่กางเกงขาสั้นไว้ข้างในอยู่แล้ว



“แม่ไปบ้านนั่นนะ”ฉันตะโกนบอกแม่แล้ววิ่งไป ก่อนที่จะฟังคำบ่น



“ตองยัยตอง”ฉันไปตะโกนเรียกตองที่หน้าบ้าน



“อ้าว พี่ฟลุท”ต๋องน้องชายคนเล็กของบ้านวิ่งมาเปิดประตูให้



“วันนี้มีอะไรหรอ ทำไมคนเยอะจัง”ฉันถามต๋อง



“มีคนเขามาคุยเรื่องหมั้นหนะพี่”ต๋องตอบ



“.ใครจะหมั้น ”ฉันถาม



“พี่ต่อง”อย่าคิดว่าฉันสะกดผิดนะ ชื่อต่องจริงๆ เป็นน้องตองปีนึง ไม่ถึงปีหรอก 10เดือนได้ แต่ว่าเรียนเร็ว เลยเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน บ้านนี้มีลูกหัวปีท้ายปี ยัยตองโตสุด แล้วก็ต่อง ต้อง แล้วก็ต๋อง เล็กสุด อยู่ป.5  คงไม่มีใครคิดจะตั้งชื่อลูกว่าต๊องหรอกเนอะ น่าเสียดาย ไม่งั้นผันวรรณยุกต์กันสนุกไปเลย





“ต่องเนี่ยนะจะหมั้น กับใครหรอ”ฉันถาม พลางเดินเข้ามาในบ้าน เจอยัยตองนั่งหน้านิ่วอยู่กับต่องและต้อง



“กับลูกสาว เพื่อนพ่อ”ต้องตอบ



“ฟลุท มาพอดี ช่วยอะไรหน่อย”ตองลุกขึ้นฉุดแขนฉัน ลากขึ้นไปบนห้องโดยมน้องทั้งสามของเธอตามมา



“พ่อแม่เธอละ”ฉันถาม



“อยูในห้องรับแขก แกมานี่ เปลี่ยนชุดซะ มาแสดงเป็นแฟนไอ้ต่องมัน”ตองพูด



“เฮ้ย”



“ช่วยทีนะนะนะนะ พี่ฟลุทใจดีนะฮะ”ต่องอ้อน



“แล้วคุณน้าจะเชื่อหรอ พี่เป็นเพื่อนกะตองมาตั้งแต่เด็กแล้วนะ”ฉันถาม



“ก็บอกว่า เพื่อนพี่ตอง แฟนผมก็ได้ฮะ ผมพูดอะไรพี่เออ ออไปแล้วกันนะฮะ”ต่องบอก



“แกใส่ชุดนี้แล้วกัน ฉันซื้อมาใหม่ยังไม่ได้ใส่ พ่อกะแม่ไม่รู้หรอก ถ้าแกออกไปอย่างนี้ไม่จืดเลย”ตองชี้ไปที่ชุดฉันมันผิดหรอ เสื้อแขนกุดอยู่บ้านกับกางเกงขาสั้นเนี่ยนะ



“ไม่เห็นแปลก ชุดแกก็ไม่ต่างไปหรอก”ฉันชี้ไปที่เสื้อ ไม่มีแขน สีดำของตอง กับกระโปรงยีนส์ สั้นกว่าเข่าสักนิ้วสองนิ้วได้



“ช่วยได้ไหม”ตองถามสีหน้าจริงจัง



“ช่วยสิ น่าสนุกออก”ฉันพูด แล้วมองไปที่ต่องมียิ้มกว้างจนปากจะฉีก ต่องที่หัวเราะเบาแล้ว แล้วยิ้ม ส่วนต้อง หน้าบูดเป็นตูดลิง



“คือว่า....”ฉันยกมือเกาหัว



“ฮะ ไรฮะ”ต๋อง ถามฉัน



“คือ...”ต้องเริ่มหันมามองฉัน



“ออกไปได้ไหมจะเปลี่ยนชุด”ฉันพูด ทำเอาทั้งสามหน้าดแง แล้ววิ่งออกไป



“แกด้วยตอง”ฉันหันไปที่ตองที่ยิ้มๆ



“เออ”ตองเดินออกไปปล่อยให้ฉัน ยืนอยู่กับชุด



“เอาก็เอาวะ”



---------------



ฝนตกเย็นดีเนอะ



แต่ฟ้าร้องไม่ชอบเลย



ฟ้าผ่าด้วย มันเล่นเน็ตไม่ได้



เพราะถ้าผ่า แม่ไม่ให้เล่นคอมเจ๊ง



วันนี้อัพให้สองตอนเราเขียนสองเรื่องพร้อมกัน แล้วมันใกล้เปิดแล้ว



ลองเขียนแบบยาวๆดูด้วย



ช้าหน่อยนะ



ชดเชยให้ไม่ได้อัพนาน



รักคนอ่านคะ