รัก...นายนั่นแหละ

ลำดับตอนที่ #16 : รัก...นายนั่นแหละ 16

\"ตกลงแกคบกับน้องเจนทำไมวะ แกเคยบอกนี่หว่า ว่าไม่ใช่สเปก\"พี่ก้องเพื่อนพี่ยีนต์พูด



เจนวิ่งมาเป็นสองคนนั้นคุยกันอยุ่เลยแอบฟัง



\"ก็จริงวะ ตอนนี้ก็เบื่อๆแล้ว ที่จริง ข้าชอบน้องคีย์หรอกวะ ดีกว่าอีกเยอะเลย\"ยีนต์ตอบ



\"แล้วทำไมจีบน้องเจนวะ\"ก้องถามอย่างสงสัย



\"ก็น้องคีย์ท่าทางจีบยาก เข้าไป แบบแฟนเพื่อนให้เขาตาใจ แล้วค่อยๆจีบไปไง\"ยีนต์ตอบ



\"งั้นน้องเจนก็เป็น แค่เส้นทางสินะ\"ก้องถาม



\"ช่าย\"ยีนต์บอก แล้วหัวเราะ ช่างเป็นเสียงหัวเราะของปีศาจ



\"คีย์ แก ทำให้ พี่ยีนต์เห็นฉัน เป็นทงผ่านหรอ แกนะแก\"เจนพูดอย่างเคียดแค้น แล้วนั่งลงร้องไห้อย่างเสียใจ



ความรักช่างทำให้คนตาบอดเสียจริงๆ



\"ขอโทษนะ คีย์ขอโทษ\"อารมณ์ของเจนเปลี่ยนเป็นสำนึกผิด



\"ฉันคงมองหน้าแกไม่ติดแล้วสินะ ขอโทษจริงๆ\"เจนฟุบลงกับพื้น



\"นี่ๆ พี่ฮะ มาร้องอะไรอยุ่ตรงนี้เนี่ย\"



\"เอ๊ะ ใคร\"เจนลุกขึ้นมองไปข้างหน้าเธอ



\"ผมเอง ครับ พี่เจน\"ผู้ชายตรงหน้ายิ้มให้กับเจน



\"ขอโทษที พี่จำไม่ได้หรอกนะ\"



\"อ้าว เออ จริงสิ ผมคงไม่สำคัญขนาดนั้นหรอก ผมเอกไง จำได้ไหมครับ ที่โดนพี่ๆหลอกผี ที่ห้องคอมเก่าไง\"



\"อ๋อ โอเค พี่จำได้แล้วละ เฮ้อ\"เจนบอก



\"พี่เจนมีเรื่องกับพวกพี่คีย์หรอฮะ\"เอกถาม



\"รู้ได้ไง\"เจนเงยหน้ามองเอกให้ชัดๆ อย่างสงสัย



\"ก็ผมเห็นพี่เจนตวาดใส่พี่คีย์ แล้ววิ่งมาเนี่ย ผมเลยเดินตามมา\"



\"พี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเราซะหน่อย ทำไมเราต้องใส่ใจพี่ขนาดนั้นละ\"เจนยิ้มทั้งน้ำตา แล้วลูบหัวเอกเบาๆ



เหมือนเอกเป็นน้องตัวเล็กๆของเธอ เธอชินกับการทำแบบนี้ แม่สอนเสมอ ว่าให้รักคนอื่น



แล้วให้รักน้องด้วย เพราะยังไง พี่น้องก็ตัดกันไม่ขาด ต่างกับแม่คีย์มาก...



นึกถึงคีย์ น้ำตาก็ไหลลงอีกครั้ง



\"โอ๋ พี่ร้องไห้อะไรหรอครับ พี่บอกผมได้ไหม\"เอกถาม ถึงเขาจะอายุน้อยกว่า แต่เขาตัวสูงกว่าเจนค่อนข้างมาก



\"พี่ไม่มีหน้ากลับไปหาคีย์แล้วละ เอก พี่ตาบอด มืดมัวไปหมด เพราะว่าพี่คิดเสมอว่าตัวเองรักพี่ยีนต์เขามาก



พี่โมโห พี่คีย์เขา เพราะงว่า พี่ยีนต์เขาแอบให้ของขวัญคีย์ อันที่จริงพี่รู้มานานแล้วละ ว่าคีย์เขาได้ของขวัญทุกเช้า ติดกันเป็นอาทิตย์



แต่พี่ไม่รู้หรอกว่าใครให้ พี่ก็สงสัยอยู่ว่าทำไมต้องปิดบังกัน พี่เพิ่งรู้ ว่าคีย์เขาคงไม่อยากให้พี่เสียใจ\"เจนเล่าให้เอกฟัง



\"แล้วการที่พี่คีย์เขาให้ตุ๊กตาหมี ที่พี่ยีนต์เขาให้พี่คีย์ มาให้พี่เนี่ย มันยังถือเป็นการถนอมใจกันไหมละครับ\"เอกถาม อย่างไม่เห็นด้วย



\"คีย์เขาคงอยากให้พี่รู้ตัวแล้วสิ พี่ไม่โกรธเขาหรอก\"เจนปาดน้ำตาทิ้ง



\"เออ...แล้วเรายังไม่ตอบพี่เลยว่าทำไมถึงสนใจพี่ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกันสักหน่อย\"



\"ก็ไม่มีอะไรไปมากกว่าที่ ผมชอบพี่ อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะครับ หมายถึงน้องชายชอบพี่สาวอะครับ



เพราะว่าพี่ทำให้ผมคิดถึงพี่สาวผม ไปอยุ่ต่างประเทศหลายปีแล้วมั้งครับ ทำให้ผมอยากให้พี่เป็นพี่สาวผม\"เอกอธิบาย



\"ไม่มีใครแทนที่ใครได้หรอกนะ เอก\"เจนบอกอย่างเข้าใจ



\"ผมก็ไม่ได้อยากให้พี่แทนที่ใคร แต่ผมอยากให้พี่ เป็นพี่สาวอีกคนเท่านั้นเอง\"เอกบอก



\"โอเค พี่สัญญา\"



\"พี่เจนยิ้มสิฮะ ยิ้มรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจากนี อนาคต รอเราอยุ่ อย่าจมกับอดีตนะฮะ พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้\"



\"จ้า ตกลงใครพี่ใครน้องเนี่ย\"เจนยิ้ม แล้วหัวเราะไปกับท่าทางของเอก



\"เอาละ กลับกันเถอะฮะ เดี๋ยวผมไปส่ง\"



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

วันต่อมา



\"คีย์เสร็จยัง\"ชาถามคีย์ทางโทรศัพท์



\"อืม เสร็จแล้ว แต่ไม่ต้องรอนะ ไปยืนหน้าเวทีเลย\"เสียงปลายสายตอบกลับ



\"อืม จ้า\"ชาบอกแล้ววางสายไป



ตอนนี้ก็จะห้าโมงเย็นแล้ว



และจะถึงเวลาประกวดร้องเพลงแล้วด้วย เพื่อนๆในห้องนัดกันไว้หน้าเวที คอยเชียร์ห้องตัวเอง



แต่คีย์ไปไหนนะ



แล้วพวกพีเขาจะร้องเพลงอะไร ไม่มีใครรู้เลย



\"เอาละคะ เวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงแล้ว การประกวด ร้องเพลงนะคะ กติกาก็คือ ร้องได้ทีมละสองเพลง



เพลงช้าหรือเร็วก็ได้ การตัดสิน ก็จะมีสองแบบ คือ การโหวตจากผู้ชม ซึ่งให้น้องม.ต้น โหวตให้พี่ม.ปลาย



โต๊ะโหวต อยู่ฝั่งนู้นนะคะ ทุกคนมีคนละคะแนน นะคะ แล้วจะมีคณะกรรมการข้างล่างคอยให้คะแนน อีกประเภท



เรื่องเสียงร้อง ดนตรี แล้วก็การเสนอนะคะ เริ่มจากวงแรกเลยนะคะ ม4/1\"



เสียงเพลง  ดังขึ้นมาเรื่อยๆ



ผ่านไปในแต่ละวง ชายังร้อนใจอยู่



\"เอาละคะ ของม.4 ทั้งหกห้องก็ผ่านไปแล้วนะคะ ของม.5 เรา จะย้อนจากห้องหก ไปถึงห้องหนึ่งนะคะ\"พิธีกรพูดต่อไป





\"ฟู่ ค่อยยังชั่ว\"ชาพึมพำ เธออยากให้คีย์มาเชียร์เพราะรู้ว่าพีชอบคีย์ ถ้าคีย์มาเชียร์ ห้องต้องชนะแน่



ถึงจะไม่รู้ว่าใครร้อง แต่พีก็เป็นตัวสร้างสีสันในวงได้ อย่างน้อยคงได้คะแนนจากคนโหวตมากแน่ๆ



ผ่านไปวง แล้ว วงเล่า ยังไม่มีวี่แววของคีย์



สงสัยแย่แน่เลย



\"เอาละคะ ต่อไปเป็นห้องม.5/1 จอมเ ฮี้ ยวของเรานะคะ\"เสียงหวานๆของพิธีกร พุดขึ้น เมื่อวงของห้อง5/2เล่นจบไปแล้ว



ทั้งสองเพลง เรียกเสียงโห จากนักเรียนห้อง5/1ได้ดีมาก



\"เท่าทีดูๆ เห็นมีแต่ผู้ชาย จะสู้เขาได้หรอเนี่ย\" พิธีกรเหน็บ เสียงเสียงโห ได้อีกระลอก



ทั้งห้องยังไม่ใครรู้เลย ว่าร้องเพลงอะไร และใครเป็นนักร้องนำ



\"เอาละคะ ไม่พูดมากแล้วนะคะ พบกับพวกเขาเลยคะ วง black\"พิธีกรพูดจบ แสงไฟบนเวทีก็ค่อยๆหรี่ลง



ทำเอาโรงเรียนมืดๆไป เพราะตอนนี้ก็เวลาประมาณหกโมงครึ่งได้แล้ว



โตนเดินขึ้นมาเป็นคนแรก โดดเด่นด้วยชุดง่ายๆ เสื้อเชิ้ต สีขาว กางเกงขายาวสีดำ มีสร้อยเงินโยนไปเต็มกางเกง



ที่ข้อมือมีปลอกข้อมือสีดำ และดำอันใหญ่สวมอยู่ทั้งข้อมืออันละข้าง



โตนเดินไปที่กลอง แล้วประจำที่



ตามมาติดๆ ด้วยโอม ที่ใส่เสื้อไม่มีแขน สีดำ กางเกงขาสามส่วนสีขาว ใส่หมวกไปด้านหลัง



ขณะที่โอมเดินไปที่คีย์บอร์ดนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่ม เมื่อ พีและไฟล์  วิ่งขึ้นมาแล้วโบกมือให้กับทุกคน



ไฟล์ ใส่เสื้อยืด ตัวใหญ่ๆ สีขาว กางเกงยีนต์สีเช้ม ตัวโครงๆ ใส่ปลอกข้อมือ สีดำ ที่ข้อมือขวา ถือกีต้าร์ติดมือมาด้วย





ส่วนพี ก็ใส่เสื้อเชิ๊ตสีดำ กางเกงขาวยาวสีขาว ใส่หมวกขาว เอียงไปข้างๆ ปลอกข้อมือสีดำที่ข้อมือซ้าย วิ่งถือเบสออกมา



แล้ว ทั้งสี่ ก็เริ่ม เล่น เครื่องดนตรีของตัวเองโดยที่ไม่รอนักร้อง



\"สงสัยหาคนไม่ได้\"ชาพึมพำ อย่างรู้สึกไม่ได้





\"เหนื่อยแล้วฉันเหนื่อยกับการเสียใจ

ทุ่มเทมากมายขนาดไหน

ไม่มีใครจริงใจสักคน\"



จู่ๆ เสียงเพลง ก็ดังขึ้น คนร้องเสียงดีใช่ย่อย แต่มองไปบนเวทีไม่เห็นตัว



กรี๊ด



เสียงจากร่นน้องด้านหลังดังขึ้น







-----------

เสร็จแล้วนะคะ



รักคนอ่านนะ ขอบคุณด้วยนะคะ



แล้วก็เขาอยากให้เม้นต์อะคะ แค่ทักก็ได้



เขาอยากได้กำลังใจนะคะ



ขอบคุณคะ