ก็...ฉันจะรัก

ลำดับตอนที่ #6 : รังสีอำมหิต

\"มาแล้ว\"ฉันตะโกนวิ่งเข้าไปในโรงเรียนเหมือนๆกับทุกๆวัน โดยมียัยซอบบี้เดินตามา ด้วยสภาพเดิมๆ



\"ตอง นั่นยัยฟ้าใสนี่นา\"ฉันชี้ไปที่ฟ้าใส ที่เดินมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ที่ไม่มี ไหม อยู่ แน่ละ ถ้ายัยนี่จะมาแกล้งฉัน คงไม่มีไหมหรอก เพราะไหมของฉันน่ารัก นิสัยดี ไม่มีทางทำอย่างยัยพวกนี้หรอยะ



\"ตายแล้ว\"ตองตื่นทันที ยัยบ้า



\"เอาไงดีๆ\"ตองลุกลี้ลุกรน



\"ฉันจะไปรู้เธอหรอ สู้สิ เราต้องสู้\"ฉันพูดไปงั้นแหละ เพราะแค่ ฉันจะทำอะไร ยังซุ่มซ่ามเลย อย่าหวังว่าจะไปสู้กะใครเขา



\"ไม่เอา\"ตองพูด แล้วยืนนิ่ง ครุ่นคิด แต่ไม่ทันแล้วยัยเพื่อนเลิฟ มันมาแล้ว มันมาแล้ว จ้าก เราตายกันแน่ๆ



\"เชิดไว้ยัยตอง มีอะไรต้องสู้\"ดูปากฉันสิ พูดไปปได้ ขาสั่นพั่บๆแล้ว



\"ยัยตัวซวย แกคบกับต่องหรอ\"ฟ้าใสเดินอาดๆเข้ามาถามฉัน



\"แล้วเธอจะทำไม\"



\"เปล่า แค่สงสัย ว่าต่องเขาคิดยังไงคบกับเธอ ไม่กลัวซวยหรือไง เธอก็เหมือนกันยัยตอง เชียร์เพื่อนให้น้องเชอะ กลัวฉันจะเข้าไปเป็นสะใภ้บ้านเธอหนะสิ \"



\"ใครว่า ต่องเขาเลือกของเขาเอง เขารู้ดี ว่าใครดีกว่า เขาไม่เอาขยะเน่าๆอย่างเธอหรอก\"ดูคนที่กลัวอยู่สิ ตอนนี้ด่ายัยฟ้าใสฉอดๆ ไม่น่าเชื่อว่าตองมันจะกล้าได้ขนาดนี้



\"เธออย่ายุ่ง\"จู่ๆ ต้องมาจากไหนก็ไม่รู้ พูดด้วยเสียงราบเรียบที่แสนจะน่ากลัว



\"ต้อง\"ฟ้าใสอุทาน



\"นั่นชื่อฉัน\"ต้องพูด แล้วพยักหน้าให้ตอง แล้วทำไมไม่พยักหน้าให้ฉันบ้างนะ



\"ฉันจะจัดการกับแก ยัยตัวซวย\"ฟ้าใสอาหาตฉัน ก่อนเดินออกไปอย่างหงุดหงิด



\"อืม ฉันจะคอยนะ\"ฉันพูดเหมือนพึมพำกับตัวเอง ฉันตัวซวย เอ๊ะ แล้วยัยตองที่อยู่กับฉันก็คงซวยไปด้วยตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว เพราะฉันนั้นฉันไม่กลัวหรอกยัยฟ้าใส



\"ต้อง มาได้ทันเวลาจริงๆ\"ตองแทบจะกอดต้องทันทีที่ฟ้าใสหันหลังไป



\"ขอบใจ\"ฉันพูดอย่างวางฟอร์ม



\"ไม่รับ กองไว้นั่นแหละ\"ต้องพูด ทำเอาตองชะงัก หันมามองหน้าฉันกับต้องสลับกัน



ตัวฉันเองก็ไม่เข้าใจต้องหรอก ว่าทำไม อยู่ๆเฉยชาขึ้นมา เมื่อก่อนเขาก็ว่าฉันว่าเป็นตัวซวย เข้าใจแหละว่าอยู่ที่โรงเรียนสนิทสนมไม่ได้ ไม่เหมือนอยู่ที่บ้าน แต่ทำไมต้องเย็นชาด้วย เขาไม่เคยเป็นถึงขนาดนี้นี่นา เชอะ แต่ถ้านายมาแบบนี่ ฉันก็มีฟอร์มเหมือนกันละยะ



\"ต้อง แกเป็นอะไรวะ\"ตองถามน้องชายตัวเอง



\"ไปซ้อมกีฬาก่อนนะ\"ต้องไม่ตอบ แต่เดินเลี่ยงไป



\"ฉันว่าต้องมีอะไรแน่ๆ แก หรือว่า...\"



\"หรือว่าอะไรหรอ\"ฉันถามอย่างอยากรู้ ไอ้ต้องมันก็เหมือนน้องชายคนนึง ถ้ามันเป็นอะไรฉันก็เป็นห่วง



\"เมื่อเช้า มันไม่ได้เข้าส้วม แน่ๆเลย\"ดู๊ดู เหตุผลไอ้ตองมันสิคะ



\"ท่าแกจะบ้า\"



\"แต่แกบ้ากว่าใช่ไหม\"



\"เออ ฉันบ้ากว่า แข่งกันนะ ใคร ไปถึงห้องก่อน\"ฉันพูดแล้ววิ่งนำไป



\"โกงนี่หว่า เชื่อได้ ว่าแกแพ้ฉัน\"ตองพุดแล้ววิ่งตามมา



\"อะไรทำให้แกแน่ใจขนาดนั้น\"ฉันตะโกนถามมัน



\"เพราะเดี๋ยว แกก็เจอ...\"



เอี๊ยด!!!!!



โครม!!!!



เสียงฉันเบรกเท้าตัวเองจนหน้าคะมำ ชิชะ ใครอะไรมาไว้ตรงนี่เนี่ย



\"โทษที\"ฉันเอ่ยขอโทษโดยอัตโนมัติ คงเพราะเกิดเรื่องบ่อย



\"คิคิ\"เสียงผู้หญิงหัวเราะ



\"ยัยฟ้าใส เธอแกล้งอะไรฉันอีก\"ฉันพูด เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นเจ้าของเสียงหัวเราะ



\"ว้าย ฟลุท ขาแกเป็นอะไรวะ\"ตองที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาถาม อะไร เป็นะไรหรอ ฉันยังไม่ได้ดูขาตัวเองเลย



\"ฟ้าใส แกเอาอะไรมาวางไว้\"ตองหันไปถาม



\"นู้น\"ฟ้าใสชี้ไปที่กระถางต้นไว้ ที่ปากแตก ทำให้มันมีปากคมๆ เหมือน เศษแก้วที่อยู่บนรั้วบ้าน เพื่อกันขโมย นี่แปลว่าขาฉันเละแน่ ดูสิ มันมีรอยเลือดเต็มเลย กลั้นใจ ใช่ ฉันสูดลมหายใจลึกๆ แล้วก้มลงมองขาตัวเอง



\"แว้ก\"เสียงฉันเองแหละ แผลที่ขาฉันเหวอะหวะ กว่าที่เคยเป็นเยอะเลย บอกแล้วไงวันนี้ววยกว่าเมื่อวาน



\"ฟลุท แกไปห้องพยาบาลไป\"ตองกึ่งดึงกึ่งพยุงฉันออกมา ไม่มีใครจะช่วยฉันอยู่แล้วนี่นา



\"อ้าวต่องมาพอดีเลย\"ตองเรียกต่องที่เดินผ่านมา



\"เฮ้ย พี่ฟลุทโดนอะไร มา ผมช่วย\"ต่องอุ้มฉันขึ้นมาอย่างง่ายดาย ทำเอาสาวๆกรี๊ดกร๊าด รวมทั้งยัยน้ำใส ที่จ้องฉัน จนตาหล่อนแทบจะหลุดออกมาแล้ว5555++++







---------------



อัพจ้า มาอัพแย้ว



โฮะๆ เราอยูม.2จ้า ไม่ได้อยู่ม.1 แหะๆ



รักคนอ่านจัง



โพสๆๆๆด้วยนะคะ